Ik snap wat je bedoeld. En het is natuurlijk vreselijk wat haar overkomt. Dat zou niet moeten zo jong. Ik zou haar gunnen dat ze gelooft dat ze naar een goede, mooie plek gaat. In 2019 overleed een christelijke zangeres na aantal jaar van ziek zijn. Ze wist dat het zou gebeuren ooit. Ze wilde alles uit het leven halen, maar keek ook uit naar waar ze heen zou gaan na haar dood. Ze stond zeg maar al met één been aan de overkant. En dat vind ik mooi om te zien. Blijven genieten van wat je hier nog mag maar ook uitkijkend naar het moois aan de andere kant. Ik snap dat als je niet in iets gelooft na de dood het heel anders is.
Ik snap jou ook. Tuurlijk hoeft ze er geen vrede mee te hebben. Maar ik heb een verschil gezien in mensen die wisten dat de dood kwam en het 'toelieten' en mensen die wisten dat de dood eraan kwam maar nog niet wilden gaan. Hun hele lichaam was op, alleen mentaal waren ze er nog lang niet klaar voor. Die bleven vechten, tot het bittere einde. Dat is heel erg naar om mee te maken. Ik spreek dus echt vanuit mijn eigen referentiekader.
Ik denk dat je Kinga bedoeld? Ik vond dat ook mooi om te zien, daar ging wat vanuit. Maar dat is idd niet te vergelijken met iemand die niet geloofd wat zij geloofde. Zij had een veel mooiere toekomst voor zich en dat wist ze, hoe moeilijk het afscheid van al het aardse ook was. Voor Melissa is het nu ook het niet weten wat er hierna komt en ik snap dat je dan sowieso blijft vechten om nog te blijven leven.
Ja ik bedoel Kinga. Ik vind het ook zo triest om te zien dat Melissa deze troost niet heeft. Zou het haar zo gunnen. Iedereen trouwens. Ik was in die tijd dat zij overleed zelf net klaar met mijn behandeling voor borstkanker, gelukkig bij mij nog op genezing gericht. De angst zat en zit er natuurlijk dan diep in en zoals zij erin stond heeft mij geholpen om niet in angst te leven. Om het echt over te geven aan God en uit te zien naar dat moment ooit dat ik daar mag komen.
Omdat iedereen haar dat zo gunt denk ik. Omdat vechten tegen een onmogelijke tegenstander, haar zoveel verdriet ook geeft. En zoveel emotionele pijn. Ik denk dat iedereen haar die rust en vrede gunt. Waarmee echt niet bedoelt wordt natuurlijk dat we haar dood wensen, nee, juist alleen maar liefde. Maar je wenst niemand angst en pijn toe... Het wordt voor haarzelf wél gemakkelijker als ze zou voelen dat het goed zou zijn. Dat ze zou voelen en accepteren voor haar zelf dat ze geweldig is en geweldig is geweest. En dat dat ook altijd zo zal blijven. Ik heb het zelf 20 jaar geleden gezien - lang geleden dus. En ergens niet te vergelijken en ergens toch ook wel; de persoon was 70 ?? Maar was ook echt nog niet klaar voor de dood. En die strijd is voor iedereen zwaar. Ik was zelf toen 18 of 19 en had ook een kankerdiagnose- herkende de doodsangst die zij had ook echt. Maar goh, wat wenste ik de lieverd toen, dat ze ze rust kon vinden in het feit dat haar lichaam op was. En dat ze het gevoel zou hebben, dat de dood een verlossing zou zijn - in plaats van een straf- iets wat haar het leven zou ontnemen. Ik spreek hierin zeker niet voor Melissa- maar ik begrijp zeker wel waarom mensen het zeggen en het haar toewensen. Ik hoop dus ook dat ze uiteindelijk rustig kan gaan.. met het gevoel dat ze iedereen telkens toe wenst. Je bent goed zoals je bent, je mag er zijn... maar ook, het is genoeg geweest, je zult altijd geweldig zijn in de herinneringen van velen.
Ik snap wat je bedoelt, maar blijkbaar is zij niet zover. Ze zit immers al in haar allerlaatste levensfase en nog accepteert ze het niet en heeft ze er moeite mee. Ik denk ook wel dat het gevoel dat ze het accepteert, meer van belang is voor de naasten/nabestaanden. Ik vind het moeilijk te omschrijven, maar wat ik probeer te zeggen is dat zij er op deze manier mee omgaat en dat is lastig voor ons/naasten om te zien. Als zij het zou accepteren is het voor ons ook meteen een stuk minder moeilijk. Maar uiteindelijk is zij degene waar het over gaat. Ach ik weet niet, het is een gevoel. Ik kan het moeilijk in woorden beschrijven. Doordat velen zeggen dat ze hopen dat ze zich erbij neerlegt en het gewoon accepteert, voel ik een beetje weerstand. Van ja maar wij hebben makkelijk praten. Zij ervaart het zo, dus laat haar. Alsof ze haar zielig vinden in de zin van ach gossie, ze accepteert haar naderende dood niet.
Ik kijk tegen beter weten in toch nog elke paar uur of ze nog een berichtje plaatst. Maar ik weet niet of ze daar nog überhaupt energie voor heeft.
Ik snap wat je bedoelt. En ik begrijp haar ook wel dat ze zich er niet bij neerlegt en geen vrede mee heeft. Ik denk dat dat voelt als stoppen met vechten en dus opgeven en daardoor eerder sterven ook al zal dat een dag zijn voor haar is elke dag waardevol. Ik las net dat het slecht gaat. Met de ambulance naar het ziekenhuis maar ze wilde weer naar huis dus nu thuis met veel medicatie en aan het zuurstof
Ik ben al verbaasd dat ze überhaupt nog naar het ziekenhuis is gebracht. Ik dacht dat ze echt al terminaal was en dat niet meer zou gebeuren. maar wat erg zeg . Het feit dat ze zegt ik geef jullie morgen een uitgebreide update zegt mij dat ze nog niet toegeeft dat dat vandaag misschien al niet meer lukt.
Toevallig keek ik net nav daarvan. Dit is de eerste keer dat ik bang ben dat het nu klaar is voor haar.
Nou ik vind het echt oprecht spannend... Hoop aan de ene kant dat het niet waar is, dat het nog niet klaar is. Aan de andere kant ben ik er heel erg bang voor...
Ik denk dat de update nog een paar dagen gaat duren.... pas als haar nabestaanden er klaar voor zijn om het nieuws naar buiten te brengen.
Wat een nare reactie. Waarom praat je over nabestaanden terwijl je nog helemaal niets weet. Ik vind dit echt net zo bizar als pm’s sturen naar haar met de vraag of ze nog leeft. Wacht gewoon af en hou de speculaties die je hebt voor jezelf.