Wat doen jullie als jullie zien dat jullie peuters buitengesloten en/of een beetje gepest worden tijdens het buitenspelen met andere kinderen? Aan de ene kant wil ik me er niet teveel mee bemoeien, omdat ik me realiseer dat dit tot op zekere hoogte hoort bij het "sociale leerproces", aan de andere kant breekt mn moederhart als ik het zie en ben ik soms ook een beetje bang dat mn extraverte, sociale dochtertje door dit soort kleine sociale mislukkingen minder open gaat worden. Bespreken jullie dit soort situaties achteraf met jullie kinderen, intervenieren jullie ter plekke of doen jullie juist helemaal niets? Wat is wijsheid? Dochter is overigens 2.7 jr.
met 2,7 jaar zou ik me vooral niet te druk maken... samen spelen is nog niet de essentie van het leven. En er zit een groot verschil tussen plagen en pesten. Pesten vraagt om ingrijpen, plagen niet perse. Ik neem aan dat je erbij bent op deze leeftijd, kijk vooral goed naar hoe je kind reageert,
Ze was echt een beetje teleurgesteld dat die kinderen niet met haar wilden spelen. Ze had laatst een paar hele leuke ervaringen op het speelveldje bij ons huis, waarbij ze twee keer over bijna een uur heel lief heeft gespeeld met een meisje dat een beetje ouder was. Nu was er een groepje kinderen (tussen de 3 en de 4) en die hadden duidelijk gewoon even geen zin in een kleiner kindje, maar mn dochtertje had volgens mij al weer helemaal het idee dat ze net zo leuk zou kunnen gaan spelen als laatst. En ja, ik ben er natuurlijk gewoon bij.
Mijn dochtertje is nog geen twee maar als er andere kinderen in de buurt zijn staat ze er meteen met haar neusje bovenop. Hartstikke goed natuurlijk dat ze zo naar andere kinderen trekt, maar niet altijd even handig.. Ik zeg altijd tegen haar dat de andere kindjes groter zijn dat ze daarom niet mee kan doen, bijvoorbeeld wanneer de situatie gevaarlijk wordt (op een springkussen bijv), meestal accepteert ze dat wel. Wanneer er een issue ontstaat tussen mijn kind en een kindje van dezelfde leeftijd laat ik het haar lekker zelf uitzoeken. Maar zoals laatst in centerparcs waar een jongetje van twee jaar ouder en zeker twee koppen groter haar even aan de kant duwt bij de glijbaan, ja dan spreek ik zo'n kind wel even aan en bemoei ik me ermee. Maar eigenlijk ook alleen om te voorkomen dat mijn kind daardoor valt oid. Niet mee mogen spelen is nooit leuk, maar denk dat je het het beste uit kunt leggen door te zeggen dat het niet kan omdat de andere kindjes ouder zijn. Misschien sneu, maar andersom ook niet leuk. Ik had vroeger een vriendinnetje waarvan het 4 jaar jongere zusje altijd mee moest spelen van hun ouders, nou daar wordt je als ouder kindje ook,niet altijd blij van hoor.
Het ligt er een beetje aan. Hier ook dochter die met oudere kindjes speelt. Die komen haar echt opzoeken. Als ik dan merk dat ze dr zomaar zouden buiten sluiten of ineens pesten ja dan zeg ik er wel wat van. Als t gewoon kinderen zijn die ze niet goed kent en die hebben geen zin in haar dan leg ik haar wel uit dat ze nu eenmaal niet met alle kindjes kan spelen.