Je bent het product van oa je opvoeding, omgeving, tijd en je karakter. Denk ik. In de jaren 90 was het motto: the sky is the limit! Nog nooit ging het zo goed met de welvaart. Dat heeft die generatie meegemaakt, dat er genoeg geld was dat je naar Spanje op vakantie kon, je nikes aan je voeten had, alles kon. Maak je school af, werk hard, niet zeuren en koop een mooi huis. Het is een beetje een golfbeweging, iedere generatie wilt het beter hebben dan de vorige generatie. Vroeger bleven vrouwen thuis en was er geen financiele ruimte om verder op vakantie te gaan of voor dure hobby's. Nu werken ook vrouwen en is die ruimte er vaak wel. We verwachten zelf ook te veel van onszelf. Alleen.... je doet het toch nooit goed.
Ik heb er met mijn man wel eens een discussie over gehad had dat stomme geld eigenlijk veel te belangrijk is. Je kan niet zonder en dat staat me tegen. Hij is daardoor toch anders gaan kijken naar geld. Ik werkte toen 4 dagen als gastouder en verdiende best redelijk, maar ik miste iets. Nu werk ik 3,5 dag (tot december) als gastouder en 2 tot 4 avonden bij een woongroep voor dementerende ouderen. Vanaf december ga ik minder verdienen, maar het voelt nu al beter dat ik dan meer rust heb.
Persoonlijk denk ik dat een burn-out veroorzaakt wordt door iets te doen wat niet bij je past en/ of in een situatie terecht komen waar je niet voor gekozen hebt en veel stress veroorzaakt. Zoals ziekte, financiële problemen, relatiebreuk etc. Vaak in combinatie met persoonlijkheidsfactoren zoals faalangst, prestatiedrang ter compensatie van een negatief zelfbeeld of een te scherp afgesteld 'stresssysteem'. Om enkele voorbeelden te noemen. Ik vind het veels te simpel gedacht om het toe te schrijven aan teveel werken, omdat je steeds mooiere spullen wil hebben. Ik kom in mijn werk zowel werkende moeders als thuisblijfmoeders met een burn-out tegen. Op het laatste ligt trouwens een fors taboe en gaat gepaard met veel schaamte. Soms is er sprake van overvraging, maar ook ondervraging - te weinig uitgedaagd voelen- kan ook een uitlokkende factor zijn. Ik krijg energie van een veeleisende en uitdagende baan, terwijl de ander er letterijk doodmoe van wordt en liever elke dag thuis is met de kinderen. Van het thuis zijn raakte ik juist compleet afgemat en als ik in de jaren '50 had geleefd, dan had ik de term burn-out waarschijnlijk uitgevonden. De term millenials vind ik trouwens echt ruk. Er spelen zoveel factoren mee bij het krijgen van een burn-out dat je dit niet even simpel kan toeschrijven aan eeen bepaalde generatie en hoe ze allemaal zouden denken of zijn opgevoed. Wat een onzin! In elke generatie komt burn-out voor en de cijfers in deze leeftijdscategorie zijn helemaal niet veel groter dan in andere leeftijdscategorieën.