Minder bedeelden, arme mensen, hulpbehoevenden, zwervers, wat doe jij?

Ik durf het haast niet meer te bekennen maar ik koop dus wel de straatkrant. Ik heb altijd het idee dat die verkopers op deze manier toch werken voor hun inkomen. Met eentje had ik echt een goed contact, een aardige man van mijn leeftijd uit Armenië. Op een gegeven moment moest hij terug, toen heb ik hem een envelop met geld meegegeven. Was een verdrietig verhaal.

Verder zie ik hier geen zwervers of zo. Ik woon denk ik wel in een aardig welvarend klein dorp en kom bijna nooit in de stad.
Kleding geef ik weg, speelgoed soms in zo'n bak in de sinterklaastijd. Voedselbankacties heeft de supermarkt hier niet. Geen idee of hier überhaupt wel een voedselbank in de buurt is eigenlijk. Ik koop soms wel wat bij zo'n kledingactie bij Zeeman. Zelfde idee.

 

Geld geven doe ik niet, maar we kopen wel eens wat eten. Tijd geleden waren we bij de Mac en daar zat een dakloze z'n bij elkaar gesprokkelde geld te tellen. Mijn man zag dit en heeft bij onze bestelling een paar hamburgers en een kop koffie extra besteld. Deze heeft hij aan de man gegeven, maar hij wilde dit niet hebben.

Dus ja, of het altijd gewaardeerd wordt? Wij proberen wel altijd iets te doen in onze omgeving. Kleren geven aan de kledingbank, doneren aan de voedselbank of bekenden wat extra toestoppen.

 

Voor mijn lievelingszwerver koop ik regelmatig een biertje in de super of een rol koekjes, wat hij wil. Al jaren. Het is een heel aardig mens en ik heb niet de ilusie hem te helpen met een komkommer en een pak melk wel met vriendelijkheid.

Kinderkleding doneer ik aan moeder en kind huizen.

Met Roemeense straatverkopers heb ik niets, ook niet met de voedselbank. Wel met hun verjaardagsstichting voor kinderen van de voedselbank.

 

Ik geef ook niet aan daklozen. Deels omdat ik bijna nooit contant geld heb, deels omdat ik niet denk dat contant geld goed besteed wordt.

Dat betekent niet dat ik niet wil helpen. Ik doneer aan goede doelen, zowel binnen als buiten Nederland, organiseer collectes in mijn wijk voor het NSGK, ik heb weken en weken besteed aan vrijwilligerswerk, en ben ook niet te beroerd om iemand die hulp nodig heeft even een handje te helpen in openbare ruimtes. Spullen die ik niet meer gebruik geef ik vaak weg, in weggeefgroepen of aan de kringloopwinkel. Zo slecht doe ik het volgens mij niet.

 

Voor kleding en speelgoed heb ik vaste adressen. Deze mensen geef ik ook geld voor de verjaardag van hun kinderen en Sinterklaas.

Eens per maand breng ik een grote tas boodschappen naar mensen die net overal buitenvallen qua hulp, heel sneu.

Verder doen we mee aan acties voor de voedselbank etc. Zwervers zijn hier niet.

Ik vind het belangrijk om anderen te helpen. Wij hebben het heel erg goed en kunnen het missen. Daarnaast wil ik niet dat onze kinderen de luxe die ze hebben als vanzelfsprekend gaan zien, dat ze zien dat er ook armere mensen zijn en dat je die kunt helpen wanneer je het zelf goed hebt, ongeacht de reden dat ze in armoede leven.

 

Veel daklozen(, Roma, bedelaars en verslaafden) hier. Ik geef als het mij uitkomt eten, geld, een sigaret (toen ik nog rookte dan), een praatje.

 

Ik deed altijd vrijwilligerswerk op een azc, maar dat azc is inmiddels gesloten.
Nu doe ik op maandagochtend vrijwilligerswerk (buddy) bij een eenzame, oude dame in de buurt. Zo leuk en dankbaar!
Via mijn werk zorg ik dat zwangere vluchtelingen met een krappe beurs gratis babyspullen krijgen en ik heb op advies van een kennis een half jaar geleden de tip gekregen om aan de straatkrantverkoper mijn 06 nummer te geven, zodat ze me kon bellen als ik ergens mee kon helpen.
Dit heb ik gedaan. Ze bleek hoogzwanger,niet verzekerd en de situatie was echt schrijnend.
Ik ben daar vol in gedoken en heb daar geen seconde spijt van gehad.
Inmiddels is de baby geboren, zijn ze verzekerd, hebben ze zelfstandige woonruimte en heeft hij een baan.
Mijn zorg is inmiddels dus amper meer nodig, al kom ik er nog regelmatig.
Ik collecteer 2 keer per jaar en doe ook altijd mee met de supermarktacties van de supermarkt.
Dat was het wel z'n beetje. Ik verveel me iig niet!

 

Koop weleens een straatkrant, (staat zo n vriendelijke vrouw bij ons op winkelcentrum )
doen op school altijd mee aan acties voor de voedselbank , hebben langere tijd extra dingen gekocht voor buren die financiële problemen hadden , spullen die we niet meer nodig hebben gaan naar mensen die het goed kunnen gebruiken etc etc
We hebben zoveel als je dan iemand treft die niks heeft vind ik dat je ook regelmatig aan anderen moet denken.

 

Ik verkoop geen kleding of spullen die we niet meer willen, maar geef het weg aan organisaties als Leger des Heils of Rode Kruis ofzo.

Ook probeer ik met de kinderen twee a drie keer per jaar "iets" tegen armoede te doen. Niet alleen om zelf iets te doen, maar ook vooral om de kinderen te leren dat niet iedereen even veel geluk heeft in het leven en dat je als je wel geluk hebt dit moet delen en anderen in lastigere posities proberen te helpen. De laatste keer hebben we een paar uur in een soort vrijwilligers- "winkel" gewerkt waar mensen met weinig geld gratis levensmiddelen of speelgoed en kleding kunnen halen, maar we hebben ook wel eens koekjes en limonade verkocht om geld in te zamelen (heb je hier geen vergunning voor nodig...).

Ten slotte geven mijn man en ik elke maand een bepaald bedrag aan goede doelen, waaronder ook die zich expliciet met het bestrijden van armoede en de gevolgen daarvan vooral voor kinderen bezig houdt.



EDIT: Oh ja, schiet me ineens te binnen dat laatst in de trein tegenover me een man in hele vieze kleren zat, die geen kaartje had. De conducteur kwam bij hem langs en hij legde uit dat hij dakloos was en eindelijk via hulp weer een baan (in de bouw) had weten te bemachtigen, maar nog niet genoeg had verdiend om er "legaal" naar toe te forensen. Hij was heel emotioneel en kwam heel eerlijk over en legde in detail uit waar hij werkte en waar ze nu bouwde. Je dag de conducteur twijfelen, maar uiteindelijk liet hij hem toch gratis meerijden, maar hij zei ook dat zijn collega op de nachttrein terug (was eind van de middag, hier is bouwwerk vaak 's avonds en 's nachts) waarschijnlihk een stuk strenger was, omdat dat moest op nachttreinen.. Je zag de man toen in de stress schieten. Omdat ik er bij dezelfde halte uit moest heb ik toen een kaartje voor de terugweg en kaartjes voor de volgende dag voor hem gekocht. Hij was me zo dankbaar. Het zou natuurlijk kunnen dat hij de boel belazerde, maar hij kwam heel oprecht over en het klonk alsof hij eindelijk weer z'n leven terug op de rails aan het krijgen was. Ik woon overigns niet in NL en als je hier een paar keer een verkeerde beslissing maakt of gewoon flink pech hebt, lig je veel sneller in de goot dan in Nederland.

 

Ik heb in een daklozenopvang en beschermd wonen locatie met verslaafden en psychiatrie gewerkt dus ik heb echt een zwak voor deze doelgroep.
Als daklozen mij geld oid vragen, krijgen ze het van mij absoluut.
Als het koud is, kan een fles vodka of een shot iemand echt de nacht door helpen, dus wie ben ik om er allerlei voorwaarden aan te verbinden?

Ook ouderen help ik graag. Zo gaat een overbuurman binnenkort een hartoperatie tegemoet en heb ik mijn hulp aangeboden, waar nodig.

 

Respect voor hoe je het hebt moeten doen echter vraag ik mij af waarom je niet alleen een bewindvoerder hebt genomen als je zegt dat je toen geen schulden had? Dan had je nooit je huis hoeven te verkopen.

 

Wij geven waar we kunnen en ligt ook echt aan situatie. Zo is mijn man bewindvoerder en heeft hij (ook al mag dit officieel niet) vanuit ons eigen geld sommige clienten geholpen omdat UWV door omstandigheden nog niet had uitgekeerd en mensen/gezinnen met kinderen die dan in de opstartfase zitten het dan heel moeilijk hebben,omdat er letterlijk geen inkomen is dus ook geen boodschappen etc.. geen familie die kan helpen noem maar op. Dan gaven wij geld in een enveloppe zodat ze het weekend ofzo doorkwamen voor eten en willen er dan niets voor terug. Of we geven ze spullen dat ze dan nodig hebben en wij het hier toevallig hebben liggen en er toch niets mee doen.

Het voelt goed om andere mensen te kunnen helpen waar nodig

 

Ik probeer veel te doen.

Nu moet ikzelf enorm op mijn centen letten en werk ik er keihard voor (48 uur per week verdeeld over 7 dagen)

Maar kleding die ik bijvoorbeeld krijg en niets mee doe gaat naar de kledingbank in het dorp. Mocht ik iets over hebben aan eten gaat dat op een leftover groep.

Ik heb in mijn tas altijd een flesje drinken en een liga. Mocht ik een dak/thuisloze tegenkomen dan krijgt hij/zij dat.


Mijn motto is momenteel echt. Wie goed doet........
Ik heb het met vlagen heel erg zwaar en moet dan boodschappen vragen aan mijn vriend/vriendin/moeder. Maar ik heb een dak boven mijn hoofd en mijn kinderen zijn gezond. Dat is me veel meer waard als geld en spullen

 

Ik vind het wel mooi om te lezen dat iedereen hier op wat voor manier dan ook de minder bedeelden probeert te helpen. Onze kleding die we niet meer gebruiken gaat naar het Leger des Heils. Ook al hebben wij zelf ook niet veel zijn er altijd nog mensen die het slechter hebben. Ik probeer een stukje bewustwording te creëren bij mijn zoontje door elk jaar mee te doen met het Schoenmaatjes project van Edukans.

 

eigenlijk weinig. Straatverkopers geef ik niks aan ( maar puur omdat ik nooit los geld heb) Zwervers heb ik in onze stad nog nooit gezien. Kleding doneer ik wel altijd. Toen dochter nog klein was ook aan stichting kinderkleren.

Ow en als er een actie staat voor koop wat extra voor de voedselbank etc dan doe ik dat wel.

 

Ik geef regelmatig wat weg via fb aan mensen die het minder hebben. Al zitten daar ook helaas ook neppers tussen die voor dubbeltje op de 1e rang willen zitten maar het beter hebben dan ons.

Zwervers geef ik niets ook niet in het buitenland. Wel geef ik bedel kinderen een pakje drinken,wat fruit of een snoepje of wat ik dan bij heb. Ze lopen vaak in de hitte hele avonden te bedelen zonder eten en drinken (bali). Geld moeten ze afgeven dus met drinken en eten help je ze het meest.

De daklozen krant neem ik ook nooit. Al die tijd dat je daar uren staat kun je ook werken.

Speelt een dakloze mooie muziek in bijv de metro wil ik er best een muntje ingooien maar dat doe ik ook bij niet dakloze straat artiesten.

Kleding van zoon schuif ik ook door naar moeders die het minder hebben.

En met voedselbank actie in supermarkt koop ik altijd wat blik/pot groente en laat ik zoon zakje snoep uitzoeken.

 

Als ik het zelf financieel wat beter zou hebben dan ben ik absoluut voor om te geven. Helaas kan dat nu niet en ben ik blij dat er mensen zijn die mij (en mijn gezin) helpen.

Overigens geef ik op mijn manier ook wel dingen weg. Vaak via facebook d.m.v. een weggeefhoek. Kleding, babyspullen die ik niet meer gebruik. Boodschappen die in de kast staan die ik nooit ga gebruiken etc. etc.

 

Dit verhaal heb ik ook wel eens gehoord. Maar ik denk dan...Waarom ga je dan de hele dag daar staan voor een paar euro?
Je kunt blijkbaar een bmw betalen (of dat nou legaal of illegaal is). Dan heb je dus andere manieren om aan geld te komen. Wat maakt dat bedelen dan voor verschil?

 

Ik koop eigenlijk alleen wat als ze voor de voedselbank in de supermarkt staan. Ik heb een poos vrijwilligerswerk gedaan als budgetcoach. Zwervers zie je hier niet. Kleding schuiven we door naar nichtje en neefje, van ons zelf gaat het in de kledingbak. Geld geven doe ik aan helemaal niets of niemand. Je weet gewoon niet precies waar het dan terecht komt en daar kan ik me niet in vinden. We draaien zelf ook elke euro 2x om voordat we 'm uitgeven. En echt niet dat wij het slecht hebben, maar we letten wel goed op waar wat aan op gaat.