Haj meiden weet niet waar ik mijn bericht moet plaatsen, ben het spoor bijster! Ik ben 22 en moeder van twee zoontje lorenzo 3 en jayden 1. Wij zijn er twee weken geleden achter gekomen dat ik weer zwanger ben. Was niet de bedoeling, ooit wilde wij nog wel voor een 3e gaan maar nu eigenlijk nog niet. Nu heb ik morgen een afspraak staan voor abortus waar ik helemaal gek van wordt. Het is namelijk zo! Heb twee behoorlijke zwangere zwangerschappen gehad met lorenzo 4 maanden in het ziekenhuis gelegen vanwegen vroeg tijdige weeen en erg zware bevalling van78 uur, hij werd met 35 weken geboren! Toen jayden zwangerschap veel in ziekenhuis gelegen vanwegen bloedverlies! Uiteindlijk met 32 weken geboren erg goeie bevalling gehad. Mijn ouders zijn toen zo met mij in de weer geweest elke keer mee naar ziekenhuiS weer controlen weer controlen en voor mij anfdere kindjes gezorgt dat die zo veel spanning hebben gehad. Ik 3 maanden geleden nog ziekenhuis gelegen vanwegen een gesprongen cystEn in mijn buik! Snap ook wel dat je als ouders je zorgen maakt om je kind. Maar goed 2 weken geleden kwam ik erg achter dat ik dus weer zwangger was wij waren gelijk heeeel blij er mee maar ik wist al hoe mijn ouders zouden reagern op dit alles! BOos, verdrietig, onbegrip! Tog besloten om een dag daar na te gaan vertellen! Oud blik nutrilon met rose en blauwe snoepjes er in en me zwangerschapstest en een briefje met daar in SORRY MAM JE wordt weer oma! Ze gingen huilen en was boos hoe dat nou kon! Nog geen paar dagen latEr kwam het wordt abortuS in de familie, Dat kan nu niet het is duren tijd voor 3 kinderen je heb geen rijbewijs je bent altijd afhankelijk en je lichaam zo Zwak in zwangerschap en als jij straks weer moet werken dAn moeten we op 3 kinderen oppaSsen werk trouwens 2 dagen in de week! Ook toevallig ddie week heb ik 2 behoorlijke ruzies gehad met mijn man de vader van mijn andere twee kinderen we hebben werklijk nooit ruzie en nu in deze week toevallig wel waar door het zo erg op loopt dat ik na me ouderS toe ga jaaaaa en die remco blablabla wordt gek van hem had ik dus uitenlijk noooooiitt mee moeten komen naar me ouders! Uiteindelijk dus besloten tog abortus te laten doen! Morgen dus! Ik heb deze week nie anders dAn gehuild gehuild gehuild, nergens zin in en alleen maar aan het malen ik weet het niet meer! Wij zijn normaal al tegen abortus en mijn man heb vandaag al vreselijk gehuild! Kan iemand tips geven sorry voor mijn lange dramatiShe verhaal
Nou meid waar 2 leven kunenn er ook 3 het komt misschien niet uit maar je kan toch geen leventje stopzetten? Alleen maar omdat het ff niet uitkomt? En van je ouders moet je je niks aan trekken jou leven jou kind.. Keus ligt bij jou maar ik had het wel geweten
Bedankt voor je snellen en lieve reactie! Mijn ouders heb ik hele goede band mee maar hun tillen nie zwaar aan abortus die zien het niet als levend iets ik voel me vreselijk omdat al zou ik tog dat beslissen nooit zouden accepteren en de band na de kloten is
Uit je verhaal maak ik op dat jullie beide niet 100% achter jullie keuze staan. Denk en praat hier heel goed over voor dat je jullie keuze gaat maken. Je ouders zijn nu misschien over rommeld. Als jullie de wens voor een 3e hebben voor in de toekomst,tja waarom nu dan niet?
Ik snap wel dat het heel moeilijk is maar je ouders accepteren het echt wel.. Ze zullen misschein even in de war zijn zich aangevallen voelen of weet ik het wat maar ze draaien echt wel weer bij.. Je draagt een klein wonder in je buik, en dat heeft jou nodig.. Denk dr heeeel goed overna.. en ook over wat daarna.. hoe schuldig je je zal voelen verdriet pijn.. En als de wens er voor een derde is waarom dan niet nu?
Het gaat erom wat jullie willen!! Je ouders kunnen en mogen zoiets niet voor je beslissen. Als je zelf geen abortus wilt moet je het niet doen meid. Je zal het jezelf mss altijd kwalijk nemen de rest van je leven. Waar 2 kunnen eten, kunnen er ook 3 eten. Het kindje word wel groot hoor!!!
Je verhaal is een beetje onduidelijk omdat de interpunctie ontbreekt. Dus vergeef het me als ik dingen verkeerd begrijp. Ik ben geen voorstander van abortus maar ik snap de punten van je ouders ergens wel. Ik neem aan dat je man werkt, de zwangerschap zal weer zijn tol eisen van jou lichaam en dus zullen waarschijnlijk je ouders een deel van de zorg van je 2 kinderen op zich moeten nemen, dan vraag je nogal wat van ze. Ik ken genoeg opa/oma's die met liefde oppassen maar er zijn er ook die geen parttime oppas willen spelen. Ze hebben ook hun eigen leven en hun eigen dingen. Dan vinden ze het oppassen ook niet leuk meer maar meer een verplichting. Als jij, en je man, de situatie aan kunnen (geestelijk/lichamelijk/financieel) dan moet je er voor gaan. En wat je ouders dan vinden moet je maar maling aan hebben. En om dit soort dingen te voorkomen zou ik toch misschien opzoek gaan naar een betere vorm van anticonceptie.
Ik weet helaas hoe mijn ouders zijn! Die zullen boos blijven die hebben geen zin in mischien weer probleem zwangerschap en met me mee moeten enzo! Wij haden toen besloten dat mijn man gewoon elkeer al mocht dat zo zijn terug komt van zijn werk! Mijn ouders gaan meer het verdriet bij hun legen ja maar wij hebben rot pubertijd al gehad en je bent vroeg huis uit gegaan en je bent met een man die getattoerd is en je heb vroeG twee kids gehad mmijn moeder zegt altijd alles waar ik bang voor ben of geweest komt uit dat zij ze ook toen vertelde van de week! Ik ben nogal alternatief geweest in me pubertijd nu nromaalste griet! Heb noooit alchol of drugS gebruikt niks! Dus soms denk ik wtf mam? Heb geen schulden begrijp het niet en nu heb ik morgen om 1 uur afspraak
Ik hoop dat je nog even na kan denken over je beslissing en eventueel even uitstellen (als daar tijd voor is). Heb het idee dat je hem nu veels te overhaast maakt en op een ongegronde reden. Dit is niet niks.
Meis, denk eens aan jezelf. En aan je man... Wat voor verdriet gaan jullie hebben als jullie het kindje weg halen? hoe zal je tegen je ouders aankijken met het medeweten dat het dankzij hun zo is gekomen? En daarbij jullie moeten zorgen voor 3 kindjes en een zwangerschap is 9 maanden. die kan je toch wel doorkomen? hoe zwaar die ook mag zijn? Echt meid denk er heeel goed overna en luister vooral naar je hart!
Meid abortus is niet terug te draaien he. weet goed wat je doet. als ik verhaal zo lees ben ik bang dat je erg veel spijt misschien wel zult krijgen van de abortus. tussen de regels door sta je er niet 100% achter. waar 4 monden eten lan vaak ook een 5e bij. de spullen heb je allemaal in huis. Heel veel sterkte met je keuze.
Abortus plegen odmat t ff niet uit komt... tja... zal mijn mening daar niet over geven. Maar doe alsjeblieft waar je je goed bij voelt, wat je hart je in geeft.... Denk er heel goed over na.... Zwanger worden is zo bijzonder en niet voor iedereen weg gelegd...
Sorry als ik het helemaal verkeerd begrijp maar het is best een onduidelijk verhaal Maar de belangrijkste reden voor abortus is omdat je ouders het er niet mee eens zijn? Nou sorry hoor maar ik zal nooit mijn kind weg laten halen omdat mijn ouders het er niet mee eens zijn! Zijn ze nou helemaal gek geworden!
P.s. Zit op me blackbarry te typen sorry computer kapot vandaar slechten schrijven. Ik snap idd mijn ouders ook wel van jesus daar gaan we weer tuurlijk snap ik dat! Ik kan helaas ook niet zonder me werk die twee dagen tog 650 euro waar ik hoop van betaal!
Als je er zelf niet helemaal achter staat om abortus te plegen moet je dat niet zomaar beslissen te doen. Het is wel een leven wat je stop zet. En er is vast wel een weg te vinden dat jullie voor 3 kindjes kunnen zorgen.
Maar in hoeverre ben je afhankelijk van je ouders. Wat doen zij voor je? Zijn de een noodzakelijke factor? Of wil je gewoon graag hun goedkeuring?
Heb vorgeweek twee keer geprobeerd een gesprek aan te gaan met me ouders me broer was er ook helaas bij maar die zit ook alleen maar met Ze kop bij dat K.. Oh oh cherso dus die kon ook niet echt normaal praten die gesprekken liepen echt op strond uit en ben huilend weg gaan! Ik vertelde dat ik te veel twijfel en zit tog kloppent hartje in me buik te groeien maar mijn ouders zijn er heel hard in en zeggen jaim dat is nog niks en stelt niet veel voor je zAl ff verdrietig zijn en dan klaar
sorrydat ik het zeg maar dan hebben je ouders weinig gevoel.. da heel hard maar goed.. (sorry daarvoor ) nogmaals denk aan jezelf en niet aan je ouders.
Ja maar, jij bent toch de gene die het op moet gaan voeden, samen met je vriend? Verder niemand. Als je dat aan denkt te kunnen hoef je toch niet voor een abortus te kiezen?