Hier schrik ik van. Ben je samen met je partner? Kan je niet met je huisarts praten? Ik denk ook dat het van belang is dat je NU iets doet.
Ik denk dat je een heel ander probleem hebt. Dit gaat verder dan tijd voor jezelf nodig hebben. Pak de telefoon en maak zo snel mogelijk een afspraak met je huisarts. Dan ben je jezelf maar ook je kinderen verplicht denk ik.
Ik schrik erg van dit bericht, dit gaat verder dan "alleen wat meer tijd voor mezelf".. Wat de anderen boven mij zeggen: ga naar de huisarts.
Huisarts ben ik al meerdere keren geweest. Heb antidepressiva meegekregen. Durf er niet goed mee te starten. Man doet zn best om me te ontzorgen. Als het gaat om mijn emoties vindt hij vooral dat ik zeur en me niet moet aanstellen. Het is er de laatste 2 jaar zo ingeslopen. Jarenlang niet geslapen s nachts, dag in dag uit de verantwoordelijkheid, werk waar ik ongelukkig van word en 2 kinderen die zich heel slecht kunnen vermaken, continu aandacht vragen en beide hepe extreme driftbuien hebben. Ik ben gewoon op. Ik zie ook niet in hoe dit ooit weer beter gaat worden. Ik herken mezelf niet, ik ben in niks meer de vrouw die ik 5 jaar geleden was.
En toch gaat het ooit beter worden, ook al zie je dat nu niet. Ik heb een postnatale depressie gehad en herken het heel erg. Kun je sowieso niet nu al minder gaan werken en je kinderen die dag wel naar de opvang laten gaan? Normaal niet zo'n fan van, maar soms breekt nood wet. En wat betreft de antidepressiva. Ik durfde het ook niet, maar heb daardoor wel heel erg lang er mee rondgelopen. Dat zou ik ook niet aanraden.
Heeft de huisarts je ook doorverwezen? Dat zou ik wel vragen, want hieruit komen met hulp van bv een psycholoog (icm antidepressiva) is echt makkelijker dan zelf (met antidepressiva). Mogelijk is het ook een optie je gedeeltelijk ziek te melden, zodat je je meer kan opladen, maar dat zou ik overleggen met bv een psycholoog. Ik heb zelf een aantal gesprekken gehad met de ggz-praktijkondersteuner van de huisarts, dat vond ik al ontzettend fijn! Het wordt echt beter, maar zoek hulp hierbij!
Ik zou inderdaad niet snel starten met antidepressiva zonder begeleiding/psychologische hulp. Dan krijg je niet de handvatten aangereikt om er uit te komen, maar is het puur symptoombestrijding (als het al werkt). Ook zou ik willen dat medicatie begeleid wordt door iemand die er verstand van heeft (dus bv. een psychiater) ivm de mogelijke bijwerkingen ed.
Ik werk 3 dagen en heb dus 2 dagen vrij van 8.30 tot 14.15. De ene dag gebruik ik voor de boodschappen en het huishouden en die andere dag doe ik alleen maar dingen voor mijzelf, heerlijk!
Er is vaak meer dan je zelf kan bedenken. Je zegt dat je al langere tijd klachten hebt, je hebt ervaren de afgelopen tijd dat het niet 'vanzelf' over gaat. Goed dat je bij de huisarts bent geweest, maak nu samen met hem een plan. Antidepressiva kan helpen, maar dan ook een plan er om heen. Te denken aan: wie informeert je over de (bij)werking, wie begeleidt je in de opbouw, wie ondersteunt je verder (medicijnen zijn een hulpmiddel, maar niet dé oplossing voor alle problemen) en helpt je leven weer op de rit te zetten. Praktijkondersteuner GGZ bij de huisarts kan je misschien ondersteunen maar mogelijk is een verwijzing naar de geestelijke gezondheidszorg ook op z'n plaats. Deel ook met de huisarts dat er momenten zijn dat je er zo door heen zit dat je denkt 'was ik er maar niet meer, dan had ik rust'. Het klinkt alsof je al tijden zelf aan het bikkelen bent. Vraag hulp meid.. niet alles in het leven kan of moet je in je eentje oplossen.
Dergelijke medicatie zou zoals eerder door andere gezegd met een psychiater moeten worden opgebouwd, of psycholoog die contact heeft met een psychiater. Dat zou ik ook niet zelfstandig doen. Een psycholoog kan je sowieso goed helpen dmv gesprekken. Daarnaast zou ik een goed gesprek met je man aan gaan, als ik het zo lees neemt hij het niet serieus. Heb je hem alles verteld zoals je het hier ook hebt gedeeld? Als jij een middag in het weekend iets voor jezelf wil doen, kan hij dan alleen voor jullie kinderen zorgen? Werkt hij 40 uur? Het lijkt erop dat je met je gezin in een negatieve cirkel zit; geen tijd voor jezelf, weinig slapen (komt dat door de kinderen of door het piekeren?), kinderen die zichzelf niet kunnen vermaken, driftbuien, man neemt je niet serieus, werk brengt je geen plezier.... hier moeten een aantal zaken veranderen.
Bedankt voor al jullie reacties/tips! Ik ga er hard aan werken. Ben gisteren een dagje weg geweest met vriendinnen. Heeft me goed gedaan. Heb een hoop voornemens voor de komende tijd. Fijn om hier af en toe mn hart te kunnen luchten
Kan toch? Doen waar jij je goed bij voelt hoor Misschien kun je ouderschapsverlof opnemen (ook al is dit eigenlijk juist voor meer tijd met de kinderen ) ipv. op papier minder uren gaan werken. Met ouderschapsverlof krijg je gewoon pensioenopbouw over de uren die je op papier werkt en als je op papier minder uren gaat werken, betekent dat natuurlijk ook minder pensioenopbouw.
als ik jouw verhaal zo lees dan denk ik eigenlijk helemaal niet juist aan antidepressiva als remedie . Je noemt heel duidelijk een aantal oorzaken voor de sombere gevoelens die je hebt: daar zou ik dus juist mee aan de slag gaan! Ik zou dus terug gaan naar je huisarts en vragen om een doorverwijzing naar een psycholoog. Samen met die persoon zou ik dan op een rijtje proberen te zetten wat er allemaal aan oorzaken in je leven zijn en kijken hoe je daar iets aan kan veranderen. Sterkte!!
Ik zeg doen. Als het financieel kan altijd je gezondheid en welzijn op de eerste plaats zetten. En ook leuk voor de kinderen. Toch een extra middag om thuis speelafspraakjes te kunnen maken.