Hallo, Ben benieuwd of jullie dezelfde ervaring hebben of dat het aan ons ligt Ben ruim een maand geleden bevallen van ons tweede kind en ik merk dat de aandacht voor ons tweede kind veel minder is. Minder kaarten en minder kraamvisite. Voel me er op zich niet vervelend onder (lekker rustig wat minder visite), maar door mijn hormonen denk dan ik dan toch: ons tweede kind is toch net zo belangrijk !? Wat moet dat worden bij een eventuele derde of vierde?
wij hadden het juist andersom.. nu bij de tweede is ons netwerk veel groter.. we werken nu parttime dus we spreken mensen in de buurt veel meer. En de oudste gaat naar kdv, peuterzwemmen en muziekles.. daar hebben we allemaal nieuwe contacten opgedaan die een kaart stuurden of zelfs langskwamen toen onze tweede geboren werd.
Hier ook bijna een maand en alleen ouders schoonouders en schoonbroers zijn langsgeweest. Kaarten wel ongeveer hetzelfde.
Hier ook veel minder kaarten en visite. Natuurlijk wel erg jammer, want ons meisje is net zo belangrijk als onze zoon. Maja de belangrijkste mensen zijn natuurlijk al geweest, al blijft het wel teleurstellend dat mensen niet eens de moeite nemen om je te feliciteren..
Dank voor de reacties. Dat gevoel hebben meerderen dus....... Het is wat jij zegt Luna, het is teleurstellend dat niet iedereen de moeite neemt om te feliciteren. En dat valt mij dan tegen. Ben waarschijnlijk te gevoelig en verwacht teveel van mensen Voordeel is inderdaad: lekker rustig thuis hahaha
Hier ook veel minder. En bij de derde was het helemaal om te huilen hihi. Maargoed een goede manier om te leren wie echt om je geven
Idd Edelweiss, zo denk ik er ook over. Gelukkig zijn er ook weer mensen die ons verrast hebben met een bezoekje/telefoontje enz. Van wie we het juist niet verwacht hadden. Wat mij nog het meeste stoort, is dat familie/'vrienden' dan wel zeuren via Facebook om foto's van de kleine meid. Nou vergeet het maar 😝 kom maar langs als je haar wilt zien
Zo herkenbaar! Ik werd er echt verdrietig van. Snapte gewoon niet waarom mensen haar niet even bijzonder vonden als haar grote zus. Juist van mensen die niet heel dichtbij stonden kregen we de leukste reacties en cadeaus die met aandacht bij elkaar gezocht waren/ingepakt waren. Van collega's bijvoorbeeld een supermooie mand met allerlei spullen, en cadeau voor haar grote zus. Van mn beste vriendinnen een cadeaukaart. Beetje jammer.
Heel herkenbaar idd! Kaarten waren er wel veel, maar bezoek bleef uit. En ook wel tantes ed die langskwamen maar een aantal goede vrienden (zelfs een die hier om de hoek woont) die zich niet hebben laten zien. Ik vind het ook echt niet leuk, net alsof de jongste er niet toe doet...:x
Nou, bij de derde komt er helemaal nauwelijks meer bezoek, heb ik gemerkt, haha. Bij de eerste moesten we soms het verkeer in de hal regelen, bij de derde kwam er maar heel mondjesmaat bezoek. Eigenlijk alleen van onze allernaaste vrienden en familie en van onze collega's, verder niets. Ik vond het ook niet zo erg, het was al druk zat in het begin met ons eigen gezin en ik zat niet zo te wachten op veel bezoek. En ik geef ook niet zoveel om kaarten enzo, dus ik voelde me ook niet beledigd dat mijn jongste minder belangrijk was of zo.
Gelukkig! Onze 2e boy is morgen 4 weken en alleen naaste familie en vrienden zijn geweest. Nu beginnen er langzaam wat mensen te bellen om een keer langs te komen. De mensen die nu bellen zijn kennissen en buren. Super dat zij onze jongen willen komen bewonderen en de moeite nemen een afspraak te maken terwijl we van ooms en tantes e.d. niets horen... Wij zijn net zo trots en blij als bij de eerste, maar voor anderen zal het "speciale"er wel af zijn dan...
Bij onze tweede ook minder visite. Maar daarentegen wel kaartjes en visite van mensen waar we het niet van hadden verwacht. Nog wel veel mensen die zeggen snel een keer langs te komen. Maar of die daadwerkelijk gaan komen...
kraamvisite bij de tweede was zeker minder, en bij onze derde is bijna niemand langs geweest.... "Ach, ik hoef toch niet op kraamvisiste te komen he? Het is de derde, dus zo bijzonder is het niet meer" Kaartjes werden ook steeds minder, terwijl we bij alle drie de kindjes evenveel kaarten hebben gestuurd (naar dezelfde mensen)
Herkenbaar. Ook bij het bezoek dat wél is geweest merk ik nauwelijks aandacht voor ons lieve zoontje. Ik dacht eerlijk gezegd dat het mijn eigen schuld was. Ik had een vrij zware zwangerschap en heb mijn sociaal leven een beetje verwaarloosd.. Maar het kan dus zomaar niet alleen daaraan gelegen hebben. (leerpuntje voor strenge ik! ) Apart dat het blijkbaar zo werkt. Tegelijkertijd vind ik het ook wel lekker rustig.
Wij hebben bij onze jongsten het gevoel gehad dat mensen kwamen 'tweeling kijken'. Mensen die bij de oudste niet waren geweest maar nu ineens wel persé langs moesten komen...
Was mijn eigen topic alweer vergeten Leuk dat jullie nog reageren! Zo te lezen krijgen 3e, en die daaropvolgende, kindjes al helemaal weinig aandacht. Vind het toch raar. Kan me niet voorstellen dat ik bij een 3e kind van een bekende niet op visite zou gaan. De eerste is gewoon meer bijzonder blijkbaar omdat daarmee een gezin is geboren. Ook wel logisch misschien, masr toch...... Kwestie van fatsoen vind ik. En wat ik ook merk, en hier ook teruglees, is dat je juist van de mensen waar je het niet van verwacht (kennissen, buren) de leukste reacties krijgt. Zal ook wel weer met een verwachtingspatroon te maken hebben.
Nog geen kraambezoek, want ben nog lang niet bevallen, maar felicitatiekaarten bij de 3e waren al minder dan bij de 2e en bij de 2e ietsje minder dan bij de 1e. Verschil tussen 1e en 2e viel mee. Familie en goede vrienden komen sowieso! Ook collega's en buurtjes wel. Maar een aantal "vrienden" niet.. En daar kan ik nog pissig om worden. Dat doe ik overigens niet, zonde van m'n tijd en energie. Die steek ik ook niet meer in hun. Geen echte vrienden (meer) dus.
Klopt wel ja.... Hier bij de 1e ook heel veel kaarten. Dat werd bij de 2e al minder. En bij de 3e nog minder. Dus de 4e zal helemaal weinig krijgen. Ach ja... dan toch niet.
Hier ook wat minder aandacht voor de tweede dan voor de eerste. Ik zit er niet zo mee, het zijn met name vrienden die niet zo gek op kinderen zijn, ik neem het ze niet kwalijk.