Hallo, Allereerst wil ik zeggen dat ik dit doe om van me af te schrijven, niet om mensen boos te maken dat waar ik mee zit nog wel mee valt, ik snap dat er zwangere zijn die het allemaal erger hebben dan mij, die wil ik dan ook niet beledigen! Vandaag precies 38 weken zwanger van de 2e, vanwege zwangerschapsvergiftiging vorige keer loop ik al vanaf het begin in het ziekenhuis bij de gynaecoloog. Vandaag controle gehad, 2 keer eerder naar het ziekenhuis geweest vanwege minder leven voelen, klachten die lijken op zwangerschapsvergiftiging en veel harde buiken. Gynaecoloog vroeg hoe het ging, nou moet ik eerlijk zeggen dat ik er flink doorheen zit, heb zeker een maand al elke dag last van harde buiken, hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, drukkend gevoel daar beneden (kindje ligt al vast in bekken) last van rug etc en me gewoon flink beroerd voelen. Nu de laatste paar dagen nog meer last van harde buiken en ook echt krampen. hoop dat het door zet maar doet het niet daardoor weinig tot geen slaap snachts en overdag die 2 uurtjes die ik extra kan pakken helpen daar ook niet bij... Wilde dus uitleggen dat het niet echt goed met me ging maar werd eigenlijk halverwege mn zinnen al afgekapt met ja het zijn typische zwangerschapskwaaltjes etc. nu begrijp ik zelf ook dat dat wel zo is en dat ik voor de gynaecoloog gewoon 1 van de zovele ben die zwanger is, maar ik voelde me niet erg serieus genomen omdat ze me gewoon niet liet uitpraten en mijn 'klachten' zo weg wuifde. Ook heb ik continu angst dat ik toch wel zwangerschapsvergiftiging krijg (bij mijn zoontje ging het goed tot 38.3 week) dus geestelijk gaat het dan ook niet echt goed.. Daarbij heb ik nog een dreumes rondlopen die veilloos aanvoelt hoe ik me voel en daardoor ook niet een goed humeur heeft.. pff wat ik hiermee wil? misschien een beetje herkenning en misschien tips voor het niet serieus genomen gevoel.. ben niet echt goed in voor mezelf opkomen.. Bedankt als je de moeite hebt genomen om het te lezen en voor de reacties alvast!
Heey, Logisch toch hoe je jezelf voel. Kan het heel goed begrijpen dat jejezelf heel onzeker hierdoor voel. Vooral bij een tweede is even rust pakken tussendoor er niet bij. Die kleine voelt alles aan en gaan dingen doen die je momenteel niet kan hebben, en hierdoor reageer je zelf ook heftiger. Toen ik in januari 38 weken Zwanger was voelde ik me precies zo. Alles was teveel, en al die rare gevoelens in je lijf slopen je echt. Je ben moe, je buik zit in de weg, en alles en iedereen irriteren je. Je word onzeker en wil het liefst alleen maar huilen. Mensen werden op mij boos toen ik zei ik hoop dat ik nu ga bevallen, en dan kreeg ik reacties van wat erg dat je hoop dat je vroeg ga bevallen. Je wil te graag en het kan altijd erger. Nou ik heb heel wat mensen lelijke dingen toegewenst. Laat jezelf door de gyn niet afschepen he, en word anders ff goed boos daar. Misschien luistert er dan wel iemand. Schrijf maar lekker van je af hier want hier begrijpen de vrouwen, en vooral de vrouwen die van een 2e zwanger zijn of bevallen zijn jou echt heeeeeeeeel goed. Succes ermee, en probeer nog even van je zwangerschap te genieten. Als je straks je kindje in je armen heb lach je hierom. Geloof me!
Bah bah, ik kan me voorstellen dat je je ellendig voelt hoor. Ik voel me nu al sip dat ik me zo uitgeput voel dat ik mn dansles heb afgezegd. En ik ben nog maar net zwanger (en daar heel blij mee!) Wat ik wil zeggen, hoe blij je ook bent met je zwangerschap, het is ook zwaar. In welke mate dan ook. En daar mag je best ff over klagen. Sterkte er mee, dat dit alles maar mag leiden tot een gezonde baby
ik begrijp je heel goed. en inderdaad verschrikkelijk irriatant als gyns vk etc je niet laten uitpraten en het wegwuiven. ( ze kunnen dan beter niet vragen hoe het gaat als ze het toch niet willen horen) hier inmiddels bijna 32 weken en ook steeds meer kwalen. erg moe harde buiken rugpijnen. ook vanwege mijn zoontje van bijna 2 waar we ook al vanaf zijn geboorte mee kampen met zijn slaapprobleem . hij komt elke nacht 3 tot 6x. kan de keren dat hij doorgeslapen heeft de afgelopen 2 jaar op mijn hand tellen. hij loopt bij medisch slaapcentrum en heeft al enige tijd melatonine voor het inslapen. nu sinds vorige week in combinatie met melatonine slaappillen maar die lijken niks te doen. en smiddags slaapt hij ook niet. dus voel het ook aardig oplopen. en dat probeer ik weleens tegen de vk uit te spreken maar volgens mij gaat het de ene oor in en de ander weer uit. nu zit ik op een termijn dat er natuurlijk nog niks gedaan kan worden. en moet ik nog even doorbijten. maar ben ook vreselijk bang dat ik weer over tijd ga. en weer een lange bevalling van 30 uur krijg. heb dit ook geprobeerd uit te spreken tegen vk maar ook dat wuiven ze weg. voor mijn gevoel kan ik nu maar 1 ding doen en dat is proberen door te bikkelen en het op me af te laten komen. uiteindelijk als de kleine er dan de ellende zover mogelijk achter me te laten en me richten op wat komen gaat.
@corine1982 Bedankt voor je begrip! Inderdaad rusten met een kleintje wat rondloopt wil gewoon niet. Nou kan hij best wel goed zichzelf vermaken, maar de laatste week dus niet, wil de hele tijd bij mama hangen. Mijn 2 kinderen schelen straks ongeveer 14 maanden, en ja het is vlug na elkaar en ja ik wist dat het zwaar ging worden maar dat mensen zeggen 'ik zei het je toch' of ja laatste loodjes he denk ik hou gewoon je smoel even heel grof gezegd haha! Ik was van plan ook vandaag me niet af te laten schepen door de gyn maar toen ik daar zat kon ik wel janken ! Hopelijk zetten m'n harde buiken en voorweeen gewoon door .. Hoe is jou bevalling gegaan ? Was het spontaan of was je ingeleid ? @ Evelyndeb ja het begin is altijd zwaar, je lichaam is druk bezig alles te verwerken ! Maar super leuk dat je zwanger bent, gefeliciteerd ! Ik zie dat je een echo hebt op mijn uitgerekende datum hihi. Wat je zegt ik ben super blij met m'n zwangerschap en erg dankbaar dat t kindje gewoon gezond is en er verder geen complicaties zijn
@ sprankelend Och jeetje dat lijkt me zeker wel heel erg zwaar! Als je zelf allemaal kwalen hebt en ook nog een kindje hebt wat niet doorslaapt.. Dan snap ik wel dat je kapot bent! Ook heel erg vervelend dat je vk niet naar je luistert.. De mensen zijn er toch juist zijn om ons gerust te stellen en te helpen waar ze kunnen ? Ook al vind ik t zelf ook moeilijk probeer je poot stijf te houden hoor, niemand heeft er wat aan als je er zo doorheen zit .. Sterkte in ieder geval !!
Heel mijn zwangerschap was een beetje raar verlopen. Met 34wkn lag mijn dochtertje nog in stuit en hebben ze een draai poging gedaan. Dit lukte niet want ze lag volledig ingedaald. Moest toen een suikerintolerantie test gaan doen omdat mijn dochter groot was en kwam niks uit. Mijn eerste kindje was ook 4300gr dus vond ik niet gek dat ze ook groot werd. Sterre was heel druk in mijn buik de hele zwangerschap dus vroeg aan de gyn of ze dan toch nog kon draaien. Kan was eigenlijk niet aanwezig dus was 0. Met 38 weken dacht ik dat er een beentje gezakt was en dan moest ik meteen bellen want dan kon ik niet spontaan bevallen. Kom ik in het zh en wat blijkt gedraaid en niet meer ingedaald. Vond ik toch wel erg raar maar goed. Vanaf die tijd heb ik continu voorweeen gehad en nog steeds geen indaling. Met 39,5 moest ik voor controle naar de VK en bleek er 1,5cm ontsluiting te zijn maar dit is dus officieel geen ontsluiting bij de 2e en geen indaling. Aan de spanning op mijn buik voorspelde ze dat het die nacht ging gebeuren. Ja hoor om 2.30 kreeg ik een weeenstorm meteen zonder vooraf enige wee gehad te hebben en om 2.45 uur was de vk er. Nog steeds 1,5 cm en geen indaling. Dit was zeer raar vond ze. Moest meteen naar het zh om daar de vliezen te breken want dit mocht niet thuis ivm evt complicaties. In het zh werd om 4.15 uur mijn vliezen gebroken en schoot in een keer naar 5cm. Toen ik om 5.30 uur op 9cm zat en om 5.50uur ook nog ging het te lang duren die laatste cm en werd er overleg gepleegd met de gyn. Ook omdat die kleine naar sterren kijker gedraaid was wat eigenlijk onmogelijk was in mijn geval. Toen de kamer leeg was en ik samen met mijn man was voelde ik mijn dochter zakken en weer goed draaien. Dat werd dus op de noodknop drukken. Toen ze aankwamen en ik op het randje van mijn bed mijn weeen op ving zitten moesten ze de achterkant nog van het bed halen en alle matjes en toestanden klaar zetten. Maar het halve hoofd was er al uit dus moest proberen haar tegen te houden. Na 1perswee was ze er. Uiteindelijk om 6.15 geboren. Mega snel dus. Ze was uiteindelijk 52cm naar schatting omdat ze niet aan haar benen mochten trekken ivm kans op heupdysplasie door het te lang in stuit liggen, en 4270gr. Nu is ze al weer 7weken oud en is al heeeel groot. Hebben alleen opstart problemen. Ze heeft door de klap verschoven nekwervels, en zijn nu aan het uitzoeken of ze koemelkallergie heeft. Maar ben dol gelukkig ondanks het vele huilen, en mijn dochter vind het ook geweldig. Is echt aan het moederen. Hoop dat er snel naar je geluisterd gaat worden en dat ze je gaan helpen.