alles is die.

Is een fase, die van mij heeft het een maand of 3 volgehouden, als je vroeg hoe iets hete wist ze het, maar als ze iets wilde hebben was het die die die....

 

hihi ik vind het juist zo leuk . Tiehh!
En het ergste is nog dat ik zelf vaak zeg: Wil je die hebben?
In plaats van het ding te benoemen

Maar gewoon blijven benoemen. Ook al zegt ze het nu niet, dat wil niet zeggen dat ze het niet opslaat.

 

Hier hetzelfde alles is die en meestal volgt erachter aan hebbuhhh..

Ik blijf alles benoemen, heb het niet eens meer in de gaten dat ik dat doe..

 

Is volgens mij inderdaad ook heel normaal. De ene dag wordt er hier met complete zinnen gesproken en andere dagen komt hij niet veel verder dan "huh". Is maar net hoe de wind waait denk ik.

 

Laura zegt nu ook al een paar weken die en wijst dan met haar vingertje alles aan. Ik vind het wel schattig hihi.. vooral op de fiets en in de kinderwagen zit ze alles aan te wijzen en die te roepen. Naar alle honden, auto's en mensen haha.

 

Heel slim toch juist?

Hier werkt het goed om op andere momenten een spelletje te doen: wat is dit? wat is dat? en haar enorm te prijzen als ze een poging doet het te zeggen.

Hier was er echt een soort taal-sprongetje vorige week, ze zegt nu ineens ongevraagd alles na. Ik zeg: hee, heb je een stok gevonden? Zij: Toh! Een een paar dagen later: ze pakt mijn neus en zegt: Neuh!! en dat met een enorm trotse blik Ze wist allang wat een neus was natuurlijk.

Ze gaan het wel zeggen als ze eraan toe zijn volgens mij.

 

Hier ook 'die'-fase...
Ook ik benoem het dan zonder nadenken gewoon bij de juiste naam. Komt echt wel een tijd dat ze het gewoon bij de juiste naam gaan noemen.
Hier zegt ze ook plotseling dingen na, echt grappig. Maar dat kan dan 5 minuten later ook gewoon weer 'die' zijn...