Dat ligt aan de persoon en de sociale situatie. Vind ik een hele andere discussie dan de bovengrens. Ik ken een paar mensen die heel vroeg (onder 20) kinderen kregen (gepland of niet gepland) en dat is niet altijd ideaal, maar ook geen complete ramp. Als je een goed sociaal vangnet hebt, bijv ouders die kunnen en willen helpen.. En/of een stabiele relatie, een vaste baan. Een groot deel is tegenwoordig echt nog te jong en er niet aan toe. Lang leve de vrije keuze op abortus dan (en anticonceptie natuurlijk).. Maar als ze het zelf graag willen (houden) en de sociale situatie is ok, tja dan heb ik er niets op tegen.
Ik was zelf 17 toen ik zwanger raakte, en kreeg van de mensen om me heen ontzéttend veel commentaar. Ik was gek als ik dacht dat ik een kind op kon voeden, ik moest 'het' maar weg laten halen, bi-zar! Als je naar programma's kijkt over tienermoeders krijg je uiteraard een heleboel stereotypes te zien, wat maakt dat ik een hekel heb aan het woord 'tienermoeder', en mezelf ook nooit zo gezien heb. Ik vond mezelf altijd een 'jonge moeder', en heb er nooit een seconde spijt van gehad dat ik op deze leeftijd zwanger ben geraakt, al was het niet gepland, en op m'n 18e moeder ben geworden. Nu liep ik altijd al enigszins voor op leeftijdgenoten, veel meegemaakt en daardoor dus volwassener. Ik denk niet dat ik een betere moeder was geweest als ik Damiën 5 of 10 jaar later had gekregen. Ik hou waanzinnig veel van mijn kleine (?) mannetje, hij is inmiddels alweer 3, en echt, als ik het 100 keer over moest doen, zou ik het 100 keer op precies dezelfde manier doen! Helemaal nu blijkt dat er waarschijnlijk geen kindjes meer bij zullen komen zonder medische hulp ben ik vreselijk blij dat mijn wondertje door de pil heen is gekomen!
Dat het vroeger anders ging, lijkt mij niet de vraag. Vroeger stopte vrouwen ook gewoon met school na de lagere school. Je moet deze discussie wel zien in de huidige context. Als mijn dochter ooit wil gaan studeren, dan noem ik dat geen betutteling. En ik wil graag dat ze financieel onafhankelijk is van haar man. Of in ieder geval bewust die keuze kan maken. Ook hoop ik dat de keuze wel of geen kinderen bewust gemaakt gaat worden. En dat lijkt me niet het geval als ze 17 is.
ik vind dat je zelf eerst de dingen goed geregeld moet hebben zoals een zelfstandige woonruimte, financieel onafhankelijk. ik vind ook dat sommige veel te vroeg aan kinderen beginnen. geniet ook van het leven met zijn 2en. soms zijn ze nog geen 4 maanden samen... uiteindelijk als het mis gaat zijn de kinderen de dupe.
Mijn oma en zelfs overgrootoma hebben 'gestudeerd' (verpleegster en operatieassistent). Dat jouw dochter die keuze nog niet bewust kan maken op die leeftijd is trouwens echt niet de standaard, misschien toch weer het puntje betutteling want jij denkt nu al te bedenken of bepalen dat zij dat dan niet kan. Jong kinderen krijgen betekent toch niet automatisch dat studeren is uitgesloten? Ik merkte dat namelijk zelf ook op die leeftijd bij vriendinnen, alles werd ze voorgeschoven en ze hadden nog niet eens een bijbaantje een waren met compleet andere dingen bezig als waar ik me mee bezig hield.
Zoals ik al in het andere topic zei, dit is net zo discutabel als de maximum leeftijd... Wel grappig dat iemand van 40 al snel te oud wordt gevonden maar iemand van 20 zelden te jong (lichamelijk).. terwijl het een gegeven is dat beide zwanger kunnen worden... Moeder worden is 'gemakkelijk' (helaas niet voor iedereen), je hoeft er geen examen voor af te leggen... best jammer eigenlijk want dan zouden er een stuk minder probleem gevallen voorkomen. Moeder zijn is wat anders en dat is van veel factoren afhankelijk. De zorgtaken kan iedereen leren of je nu een tiener bent of een oude bes. Wat je je kind meegeeft of wilt geven is erg afhankelijk van je eigen sociale omgeving, ambitie etc etc. In mijn omgeving is het beter of kinderen te krijgen als je 30+ bent maar dat is in andere omgevingen heel anders. Voor mij zou 27-28 jaar een mooi minimum zijn maar goed, bij 'ons' ben je dan ook nog niet zo lang WO afgestudeerd, enige jaren werkervaring, mogelijkheid tot verkrijgen van een hypotheek, gereisd etc.. Ja, dat zijn niet wensen die iedereen deelt. En oja, in alle gevallen vind ik een langdurige (minimaal enkele jaren) relatie een "vereiste" waarin je ook samenleeft.
Oh, het is echt niet uitgesloten hoor, dat je en op je 18e een kind hebt, en dat je studeert en dat je een stabiele relatie en stabiel leven hebt. Complimenten voor iedereen die dat kan. Maar dat lijkt me eerder een uitzondering dan dat ik dat ga verwachten van mijn dochter. Ik vind dat nogal wat. Laten we zeggen dat ik hoop dat ze die keuze nog niet hoeft te maken op haar 18e. En dat heeft niets met betutteling te maken.
Ik was zelf 19 toen Samiya geboren werd en vindt dit ook een hele mooie leeftijd om kinderen te krijgen. De echte minimale leeftijd algemeen vind ik 17 jaar..
Dikgedrukte ben ik het niet geheel mee eens. Zelf inmiddels 21, 20 toen ik beviel en 19 toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Wel kan ik je met 100% zekerheid zeggen dat als alles dus twee jaar later was geweest ik exact hetzelfde had gezegd, gedaan en geregeld. Denk dat het vooral aan de persoon ligt. Zo is een goede vriend van mij 38 en zuipt zich nog steeds het liefst helemaal klem in de kroeg. Gedraagt zich als een 16 jarige zonder grenzen. Denk echt dat het aan persoonlijkheid ligt
Ook hier geen harde leeftijd, net als in het andere topic. 22 is in mijn gedachte wel een beetje het minimum maar het hangt er vanaf of je er klaar voor bent. Ik zou zeggen: Ben je er mentaal klaar voor. Heb je je leven op orde. Doe je het voor jezelf of omdat 'de rest het ook zo doet' en bovenal 'heb je genoeg je leven geleefd' want zodra er een kindje komt verandert je leven gewoon drastisch.
Ik zou graag jong moeder willen worden, zo rond mijn 25e. Alleen zie ik dat nog niet zo snel gebeuren door onder andere een paar factoren die nog niet goed genoeg zijn, zoals woonruimte en ik studeer nog.
Ik geloof niet in een minimumleeftijd om moeder te worden. Volgens mij is het ideaal om je opleiding af te hebben, een aantal jaar werkervaring te hebben, zodat je financieel onafhankelijk kunt zijn en voldoende levenservaring hebt en in een stabiele relatie met een ander zit. Ik denk dat dat voor de meeste vrouwen in Nederland zo rond de dertig is (dat is ook de leeftijd waarop je gemiddeld je eerste kind krijgt in Nederland). Maar dat neemt niet weg dat iemand die het moeder worden veel jonger overkomt geen goede moeder zou kunnen zijn! Ik denk wel dat je als je jonger al moeder wordt je veel harder moet werken, veel harder je best moet doen om je te bewijzen. Dus ik denk dat het gewoon moeilijker is om jonger moeder te worden. Maar goed, wettelijk gezien mag je vanaf je 18e trouwen. Dus wat mij betreft, als er een getalletje aan gehangen moet worden: minimumleeftijd om moeder te worden is 18 jaar en 9 maanden (Bof ik even, toen ik zo oud was was de huwbare leeftijd nog 16...mijn zus heeft twee keer de huwbare leeftijd bereikt, toen ze 16 werd...en toen ze 17 werd veranderde de wet, dus bereikte ze op haar 18e opnieuw de huwbare leeftijd).
Als je weet dat je het kindje alles kunt bieden wat het nodig heeft, maakt het niet zoveel uit hoe jong je bent, net als in het andere topic het niet uitmaakt hoe oud je bent. Je eerste prioriteit hoort te zijn je kind, en is dat zo, dan speelt leeftijd geen rol. Het is niet dat ik niet mijn bedenkingen heb bij tienermoeders, maar die zijn in veel gevallen niet bewust zwanger geraakt natuurlijk en dan is het denk ik belangrijk dat ze een goed opvangnet hebben voor zichzelf en hun kindje.
Ik plant hier dezelfde reactie die ik heb neergezet bij wat is de max leeftijd: Ik vind dat er niet echt een vaste ondergrens of bovengrens is, iedereen vult zijn leven anders in. En ook niet elk leven verloopt hetzelfde dus er is hier niet echt over te oordelen..Daarnaast gedraagt en voelt iedereen zich anders ookal hebben ze dezelfde leeftijd. Het enige wat ik vind is als we echt in het extreme gaan denken, boven de 50 vind ik wel heel erg oud worden om bewust voor een kindje te gaan. Netzo goed dat ik onder de 18 erg jong vind om bewust voor een kindje te gaan.. Maar zelfs dan als iemand bewust of onbewust boven de 50 of onder de 18 zwanger raakt wil dat niet zeggen dat diegene niet geschikt is als ouder. Ik zelf ben moeder geworden op mijn 20 ste en zie er jonger uit, hierdoor heb ik vaak genoeg rare blikken gekregen en geloof me dat is niet prettig..
Zoals ik al schreef vind ik vanaf 18 een mooie leeftijd als de persoon het aankan. Ik hoop dat mijn kinderen toch wat later ouders zullen worden dan ik. Want het is wel een zware tijd. ( voor elke ouder ongeacht leeftijd natuurlijk! ) Ik hoop dat mijn kinderen ook pas later als ze alles op orde hebben kinderen krijgen en 16 vind ikzelf erg jong. Mocht mijn dochter zwanger zijn of mijn zoon iemand zwanger gemaakt hebben zal ik voor ze klaar staan natuurlijk hoe oud ze ook zijn maar gevoelsmatig vind ik dat ze eerst maar een goede relatie/ financiële situatie / huis moeten hebben. Maar stel dat ze dat wel hebben op die leeftijd ( wat ik eigenlijk niet verwacht rond die leeftijd en zeker niet dat ze dan al het huis uit zijn) zou ik toch vragen nog even goed na te denken, aanraden zou ik het zeker niet maar afwijzen tja ik zal ze proberen te sturen maar uiteindelijk als ze echt willen... klinkt misschien raar maar ik zou het hypocriet vinden dat als ze die wens hebben direct nee te zeggen als ze op zichzelf zitten. Maar goed dat verwacht ik eigenlijk gewoon niet...
voor ons was 25 en hij 30 gewoon een prachtige leeftijd. wilde het wel eerder, maar helaas waren er nog flink wat hindernissen die onverwachts kwamen. maar denk rond de 20 dat de meesten wel zo volwassen genoeg zijn om ermee te beginnen *uitzonderingen daargelaten natuurlijk