Ik ben bang!! Ik verlies steeds meer bloed. Steeds bij het bezoek aan het toilet. Ik weet dat me een miskraam te wachten staat. Gisteren geconstateerd dat het hartje niet klopt. Op dit moment steken in de buikstreek, maar die blijven niet aanhouden. Lage rugpijn, beetje last van stolsels... Kan iemand me vertellen hoe lang ik moet wachten en wat me te wachten staat??? Ow wat is dit eng!
Ten eerste heel veel sterkte. Miskramen kunnen heel verschillend lopen, maar bij mij gingen de miskramen meestal op de volgende manier. Ik kreeg bloedverlies, kleine stolsels en pijn in buik en rug. Na een tijdje werd dit erger en kreeg ik wee-achtige krampen. Soms duurde het wel een dag voordat ik krampen kreeg. De krampen werden steeds erger en volgde elkaar sneller op. Ik heb zelf gemerkt dat als ik in beweging bleef, in hoeverre dit mogelijk was, het allemaal sneller verliep. Anders kan een warme kruik op je buik en in je rug heel fijn zijn. Uiteindelijk als de krampen op het ergst waren, voelde ik wat knappen en het vruchtje naar beneden glijden. Hierna namen de krampen en het bloedverlies meteen af. Ik zou sowieso meteen twee paracetamols innemen en dit herhalen tot maximaal 8 paracetamols per dag. Ik las ook ergens dat je alleenstaand bent. Misschien is het fijn dat je een vriendin of iemand die je vertrouwd belt? Verder goed opletten of je niet teveel bloed verliest, mocht je het niet vertrouwen en bij twijfel meteen de verloskundige bellen. Teveel bloed is als je duizelig wordt, licht in je hoofd en het bloed niet op kan vangen met groot maandverband (dus echt doorlekken na een half uur) in dat geval ook bellen! Tenslotte heel veel succes en ik hoop dat het snel voorbij is! Dikke knuffel
Hoi, Allereerst veel sterkte, is niet niks, geef het een plaatsje! Ik moet zeggen dat als er toendertijd iemand mij gezegt had hoeveel bloed ik zou gaan verliezen ik minder 'bang' was geweest. Wil je niet ongerust maken, maar als je weet wat je te wachten staat is het ook minder eng. Een vriendin van me vond het heel fijn dat ik zo eerlijk was geweest toen zij de miskraam had. Ik heb pillen gehad om de miskraam op te wekken. Begint met een menstruatie pijn die in weeën omgezet word maar al met al met eenm kruik goed te doen hoor. Alleen het bloedverlies dar schrok ik wel van. Op een gegeven moment voelde ik dat ik naar het toilet moest gaan, beetje druk van onderen zeg maar. En toen ik zat gutste het er echt even uit. Dit is toch echt normaal. Dit ging wer over en herhaald zich 2-3 keer. Daarna was het klaar. Ik heb het vruchtzakje ook echt gezien, heel fijn voor de verwerking. Daarna kreeg ik ook rust. Ik wist dat het voorbij was. Helaas was bij mij niet alles weg en kreeg ik de dag erna alsnog een curretage.... Hopelijk valt het je mee, maar zorg dat je niet alleen bent!!! Ik heb mijn moeder en later mijn man thuis gehad. Erg fijn, want het is toch best heftig. Sterkte meid!
Als eerste heel veel sterkte, het is een groot verlies Helaas kloppen bovenstaande verhalen. Je kan heel veel bloed verliezen, van vuistgrote stolsels tot lange draden. Bij mijn eerste 3 miskramen heb ik alleen heeeeeel erg veel bloed verloren, ook veel krampen, aan het einde zelfs lichte weeen die iedere 3 minuten kwamen. Ik heb toen 2 dagen enorme krampen gehad en bij elkaar zo'n 2 weken bloedverlies. Bij de laatste kwam er aardig wat bloed en gingen de krampen over in enorme steken dat ik echt dubbelgeklapt stond van de pijn, kon niet meer lopen, uiteraard was ik niet thuis. Zo snel mogelijk naar huis gegaan en op bed gaan liggen met een hete kruik, na 2 uur steken ging ik naar de toilet en begon na het plassen instinktief een beetje te persen, en ineens was het vruchtje er. Die hebben we goed bekeken en begraven in de tuin. Het kan per persoon en per miskraam enorm verschillen, ook of je al dan niet een curretage zou willen. Wat dat betreft moet je het gewoon over je heen laten komen. Het is ook een soort afscheid wat je met iedere druppel bloed neemt. Dit wordt een hele zware periode, het bloed en de krampen is nog niet het ergste. Vanaf het moment dat je positief test heb je in gedachten je kindje vast. Probeer er met iemand over te praten, dat lucht op, en kom hier lekker je hart luchten. Er zijn hier heel veel meiden die erover kunnen meepraten. Heel veel sterkte, liefs Miek
Hierboven staan al een paar duidelijke verhalen, waar ik niet veel aan toe kan voegen. Wel wil ik je veel sterkte wensen!
Lieve Lotte De verhalen hierboven geven je een indruk van hoe het zou kunnen gaan. Uiteindelijk reageert ieder lijf wel op zijn eigen manier. En inderdaad als je alleen bent, is het fijn om er iemand bij te hebben of in ieder geval in vertrouwen te nemen. Dat heb ik ook gedaan en dat ervaar ik als enorm prettig. Ik wil je alleen maar heel veel sterkte wensen meid. En je weet dat je op het forum ook altijd terecht kunt. Dikke knuffel voor jou!
Wat fijn deze reacties!!! Het zet op een of andere manier niet echt door... Wat kan het allemaal wreed zijn, zeg. Maar dat zal wel bij het hele proces horen. Ik vind hier vanuit jullie sowieso een grote steun! Bedankt!
Ik vroeg me vanochtend al af hoe het met je zou gaan. Ik begrijp dat het nog niet wil doorzetten. Het kan inderdaad een paar dagen duren, maar het kan ook heel snel gaan. Doe rustig aan meis!
heel veel sterkte meis! en wat fijn dat mensen hier zo lief reageren! Trees je bent een topper! je hebt er veel verstand van (ook door ervaringen helaas!!) en Miek, ook jij reageert altijd bij iedereen! Dat heeft mij ook heel goed gedaan! Heel veel sterkte Lotte, neem de tijd om het te verwerken! hele dikke knuf voor jou!
Ik wil jullie nog eens een keer enorm bedanken voor de steun. Vandaag weer voor het eerst aan het werk. Het is me een bizarre periode geweest, zeg. Vorige week dinsdag zagen ze na de 'bevalling'/weeën van zo'n 3 uur dat er dus nog weefsel was achtergebleven. En afgelopen donderdag ook een operatie ondergaan. Vond iedereen in het ziekenhuis bijzonder lief, wat zeker zal bijdragen. Vandaag weer de draad oppakken, maar kon het niet laten om toch nog even een berichtje te posten.
Lotte ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik heb het ook een keer meegemaakt en het is niet niks. Neem je rust en neem als het eenmaal zover is, de tijd om het een plaatsje te geven. Nogmaals sterkte.
Hi Lotte, Fijn om nog even wat te lezen van je! Heel herkenbaar helaas. Ik heb thuis ook eerst pillen voor de miskraam op te wekken gehad en de dag erop een nacurretage.....dubbel pech dus. Vond ook de ziekenhuisopname achteraf geen ramp, viel me erg mee. Maar eenmaal thuis kreeg ik nog wel een klap.....al die stress en ellende en allemaal voor niks...... Hoop dat je veel steun hier vind op het forum, en schrijven hielp mij enorm. Kop op meid, ook voor jou gaat de zon weer schijnen! Sterkte!