Zo stom, mn zoontje is nog niet eens 2 weken en ik zou het liefst al weer zwanger zijn. Ik mis mn buik en het feit dat je ergens heel erg naar uit kijkt. Het enige waar ik nu naar uit kijk is dat ik weer moet gaan werken over 2 maanden...en daar heb ik absoluut geen zin in. Mis ook mn kraamverzorgster en de kraamweek. Echt belachelijk gewoon...en ik weet niet eens of mn vriend nog wel kinderen wil.
Dat had ik eerst ook, ik miste mijn buik, de kraamweek en bij de eerste ook mijn kraamhulp. Heb nog ruim een maand met zo'n vaag gevoel rond gelopen dat ik dat allemaal miste en een beetje verdrietig was. Maar dat kwam vooral door de hormonen geloof ik, dat ging weer over. Sterkte!
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik ben nu 6 weken geleden bevallen van een gezonde zoon en het begint nu een beetje te slijten, maar een aantal weken geleden was ik jaloers op zwangere vrouwen, maar dat komt misschien omdat ik met veel moeite zwanger ben geworden en dit misschien wel de eerste maar ook de laatste keer kan zijn dat ik dit mee ga maken... Toen de kraamhulp wegging heb ik vreselijk zitten brullen. Het was zo'n geweldig lief en goed mens! Het zijn prachtige momenten waar je echt van moet genieten, want voor je het weet is het voorbij!
maar je hebt toch nog veel meer om naar uit te kijken nu! je kindje die groeit en zich ontwikkeld... lekker van genieten meid en daarna voor een tweede kindje? ik had dat ook na mijn eerste dochter.... niet meteen door een hele nare start van mijn dochter maar na een maand of 4 zijn we gaan proberen voor een tweede kindje en toen mijn dochter 6 mnd oud was had ik een tweede positieve test in handen
Ik was gister even in de prenetal en daar zie je zoveel zwangere vrouwen en terwijl ik daar liep met mn prachtige ventje was ik gewoon jaloers. Dan voel ik me daar weer schuldig over en komen de hormonen weer in opstand... Ik had me van te voren helemaal niet bedacht dat een bevalling en een kraamweek zo bijzonder en prettig konden zijn. Ik heb dus ook een hele dag gehuild toen de kraamverzorgster weg ging. Zat net met een heel huis vol visite. Mn vriend zegt dat hij geen kinderen meer wil en als ik er aan denk dat ik dit nooit meer mee zal maken word ik heel erg verdrietig.
Volgens mij hebben veel kersverse moeders dit wel, denk dat dit door de hormonen komt. Ik dacht ook al snel ohh ik wil vlug nog zo een schattig moppie erbij en wou ook weer graag dat getrappel in mijn buik voelen. Maar hoe meer de hormonen verdwenen hoe meer dit gevoel ook verdween haha. Ik geniet heerlijk van mijn mannetje en hier wil ik de komende tijd dan ook alle tijd en aandacht aan kunnen geven voordat er een 2e gaat komen
@ Mora, Het is idd wat Shareeza schrijft... helaas hebben sommigen niet zoveel geluk dat ze nog een kindje mogen krijgen en al zeker niet zo snel als jij dat hebt gehad (overigens super fijn voor jou, daar niet van en dan kan ik me dat wel voorstellen. Ik had en heb dat gevoel ook nog steeds en mijn meisje is vandaag alweer 13 maanden. Heb exact 3 jaar moeten wachten alvorens ik overigens natuurlijk zwanger ben geraakt en dat was de maand voor de start van het ICSI traject. Ik hoop zo dat ik heel snel weer zwanger mag zijn, dat gevoel... dat gefladder in mijn buik dat gevoel van jij en je kind ... die band heerlijk toch Maar uiteraard geniet ik ook met volle teugen van mijn meisje... als je ziet wat ze allemaal geleerd heeft in die 13 maanden, ben zo trots op haar! Iedereen veel knuffels. Liefs, Hope
Het echte missen van de buik heb ik niet zo gehad. Ik krijg wel sinds een paar weekjes erge drang aan nog een kindje...! En als ik andere zwangeren zie denk ik wel: ooh ja, dat was wel bijzonder. Maar probeer je even te richten op je kindje, zou ik zeggen..! Geniet ervan en probeer het bewust mee te maken. Het gaat zooooo snel!
Ik heb exact hetzelfde. Mijn bevalling is nu 9 weken geleden en het is wel iets minder geworden, maar zeker nog niet weg. Was ook zo trots op mijn zwangere buik en trots op hoe ik eruit zag en dat heb ik al jaren niet meer gehad. Nu is mijn zwangere buik weg en mijn buik is er niet mooier op geworden... De eerste drie weken leek het wel of ik naar een vreemde zat te kijken als ik in de spiegel keek, ik herkende mezelf helemaal niet meer. Daarnaast mis ik het getrappel en het gevoel van samen zijn, al hoewel ik het ook heerlijk vind om met mijn zoontje te knuffelen en heel erg blij ben dat hij geboren is en echt in ons leven is gekomen. Ik hoop dat de hormonen zich snel gaan stabiliseren, anders wordt het een heel lang jaar (we willen eigenlijk minimaal een jaar wachten voordat we voor een tweede wondertje gaan).
ik heb ook precies hetzelfde, nog steeds. En mijn dochter is nu bijna 16 maanden... soms gaat het dus niet over .
Oja... ik mis het zwanger zijn ook! Mijn buik... mijn plofkop en ohhh wat voelde ik me mooi en trots! Nu ben ik natuurlijk ook trots en voel me ook nog mooi... maar dat is tóch anders... En onze couveuse nazorg... die mis ik ook. Ik heb haar gevraagd of ze bij ons wilde komen wonen Helaas dat wilde ze niet... gek he? Soms mis ik het werken zelfs. Nouja, niet het werken maar gewoon het keuvelen bij een bakje koffie en het ouwehoeren en keten op het balkon en op kantoor (ik werk in de zorg) A.s. donderdag is het weer zo ver werken... En over 2 weken heb ik weer mijn eerste nagelklantje...
Heel herkenbaar! Mason is nu 5,5 maand en loop nu al te dromen over een volgende..haha..hoewel ik dat eigenlijk pas zou willen als hij 4 is er naar school gaat! Heb geen behoefte aan met een kind op me arm te zeulen en hoogzwanger te zijn!
Heel herkenbaar, en dat na 9 dagen na mijn bevalling Maar eerst lekker ontzwangeren en dan gaan we er weer tegenaan Mijn man zei van de week nog: hm ik mis eigenlijk wel een 3e haha.. Eerst maar zorgen dat mijn bekken een beetje rust krijgen.
Hier had ik dat ook hoor! en dat gevoel verdwijnt wel langzaam, maar gaat hier in ieder geval niet helemaal weg! Zou het liefst nu weer zwanger zijn, maar voorlopig gaat dat hier niet gebeuren. Misschien als we verhuist zijn, maar dat duurt ook nog wel even (hopelijk binnen een jaar)
Inderdaad héél erg herkenbaar! Ik moet zeggen, dat het gevoel nu pas een beetje begint te slijten..Ik kan mezelf soms ook wel voor m'n kop slaan, dat ik niet meer van de zwangerschap genoten heb en op het eind alleen maar geroepen heb, dat ik het beu was en dat die kleine zich maar snel moest aandienen..Op dat moment won m'n nieuwsgierigheid het echt van de rest..Vlak ná de bevalling heb ik m'n buik, het getrappel, de kraamweek, de bevalling zelf echt alles ontzettend gemist..sinds een week ofzo is dat nu aan het afzwakken.. Laatst begon m'n vriend over een brusje voor ons meisje..Voorlopig zeg ik daar nee tegen, vooral omdat ik weet, dat dat mijn laatste zwangerschap zal zijn en daar wil ik optimaal van kunnen genieten..Niet ook nog de zorg van een zuigeling erbij hebben bedoel ikdan.. Maar ik weet wel, dat als het me een tweede keer gegeven word, ik er met volle teugen van zal gaan genieten.. Groetjes!
Jois en ik hebben het daar al uitgebreid over gehad En allebei wij vrouwen hebben dat ook heel erg hihi. Sommigen schrijven hier doordat ze de kraamperiode zo mooi vonden. Ik heb het net doordat mijn zoontje op de couveuse afdeling kwam ( al was het 10 dagen) dat ik niet echt een kraamperiode heb gehad. En me dit heel anders had voorgesteld. Maar ik geniet zo van mijn heerlijk ventje!
een ding dat ik nooit zal missen is zwanger zijn. ow het was echt heel erg. liep ook overtijd enzo...
Wat ik nooit zal missen (en ik hoop echt dat het dit keer makkelijker zal gaan _ PLEASE) is het zwanger worden. We hebben daar 3 jaar over gedaan en toen ik eindelijk zwanger was vond ik het heerlijk... maar die periode vooraf, alle onderzoeken in het ziekenhuis, spuiten thuis, echootje hier echootje daar, dan weer een of ander pijnlijk iets... nee dat hoop ik nooit meer mee te hoeven maken. Thank god dat mijn meisje zich aandiende voordat we daadwerkelijk met ICSI zouden beginnen (tja, was wel maar 1 maand ervoor maar toch... op het nippertje) dus hebben we die "ellende" niet hoeven doorstaan. Ik heb echt respect voor diegene die dit moeten doorstaan voor hun droom te verwezelijken! Tuurlijk, mijn zwangerschap zelf was natuurlijk ook niet zonder ongemakken maar ja... dat weet je, heb je ervoor over alhoewel je er op sommige momenten ook over klaagt.. haha Ik ben echt benieuwd wat "" voor ons in petto heeft. Als ik de dames die pendelen kan geloven (oke je moet het uiteraard wel niet heel serieus nemen, maar toch..) zou het in mei aanstaande raak zijn.... spannend!
Heel herkenbaar! Ik miste ook mijn buik, het gevoel in de buik etc. Zijn ook de hormonen hoor... Ik miste trouwens niet mijn kraamhulp en kraamweek (was niet zo super allemaal). Later dacht ik: Had ik er maar meer van genoten toen ik nog zwanger was. Het gevoel is wel minder geworden maar als ik nu een zwangere vrouw zie ben ik nog steeds een beetje jaloers (dat wil ik ook!). Zo stom, ik heb een prachtige dochter en mis het zwanger zijn nog steeds een beetje. Ik hoop dan ook dat ik over niet al te lange tijd weer getuige mag zijn van zo iets prachtigs! Ik hoop voor jou dat je vriend nog meer kinderen wil!