mis mijn mannetje

Wel meid, als het je moest troosten: wij zitten met hetzelfde "probleem"
Al onze vrije tijd gaat naar de baby, en we hebben amper nog tijd voor elkaar.

Kev gaat in de dag werken, en ik zorg voor de baby.
Als hij thuiskomt, zorgt hij voor de baby en ga ik wat "ontspannen" (zoals nu bijvoorbeeld)
's Avonds als wij na de baby zijn laatste pap (+/- 1u) gaan slapen, zijn we zoooo doodop dat we amper aan knuffelen toekomen. En echt stimulerend is het ook niet als je in't achterhoofd houdt dat de baby 4-5u later alweer hongerig is en wakker gaat zijn.

Ik mis mijn mannetje ook erg

 

Komt wel weer. Je moet alleen bewust tijd vrij maken voor elkaar. Je rent anders zo langs elkaar heen.
Lekker knuffelen met elkaar.

 

Wij maken nu tijd voor elkaar als onze zoon zijn ochtendslaapje doet. Dan heb je iig al wat geslapen en ben je er minder op gebrand om die slaap te pakken dan wat anders. Misschien een idee?

 

meiden dit wordt beter hoor! Met een maand of 3 slapen de meeste kindjes wel om 19.30/20.00 ( met evt om 2300 nog even een fles ) en heb je de avonden weer voor elkaar... MIsschien de kleine een nachtje logeren doen bij opa en oma? En lekker uit eten of alleen maar paar uurtjes zodat jullie lekker wat tijd voor jullie samen hebben dat is erg belangrijk!

 

ja hier ook de eerste maanden hoor, en ik heb er best veel om gehuild.
maar.. het komt goed.
straks gaat alles z'n gangetje en is het alsof het nooit anders geweest is en dan zijn jullie niet meer zo moe, druk met de baby etc.
dan is de avond (grotendeels) weer voor jullie samen.
het is natuurlijk ook allemaal nieuw. alle aandacht gaat naar de baby, baby moet om de 3 uur een fles. je bent de eerste weken gewoon helemaal kapot en in de ban van de baby.

 

Wen er maar aan, je relatie veranderd behoorlijk na de komst van een kleintje ( ook al wil je t niet). Ik zeg altijd; eerst hoefden we geen moeite te doen voor onze relatie, nu onze dochter er is, moeten we er continu aan blijven werken.

 

Ik vond het juist heerlijk die eerste week! Mijn vriend was wel de hele week thuis (handig hoor die feestdagen ). Lekker genieten met z'n tweetjes van Eva, alle momenten die we hadden waren voor ons drietjes. Ook het voeden, ik geef borstvoeding en dat is in het begin toch even wennen en mijn vriend hielp daar heel goed bij. Ik was die week weer helemaal verliefd op mijn vriend! Slapen deden we trouwens nauwelijks de eerste week, geen tijd voor . Nee, ik heb mijn vriend dus echt absoluut niet gemist. We voelden ons juist heel verbonden door Eva en nu nog steeds.

Maar dat was toch ook wel te verwachten, dat je minder tijd voor elkaar hebt? Als je een kindje hebt komt dat nu eenmaal op de eerste plaats en dat zal altijd zo blijven. De eerste maanden zijn soms even bikkelen, maar straks is het allemaal veel makkelijker, als je kindje een ritme heeft en 's avonds op tijd in bed ligt.

 

hier ben ik het dus helemaal niet mee eens. Ik vind onze relatie beter geworden je deelt samen zoiets moois! We zijn alleen maar dichter tot elkaar gekomen!

 

Wat bijzonder om te horen!
Ik vind juist dat we door de kinderen heel erg veel samen doen en naar elkaar toegroeien! Dat vond ik met de eerste twee al, en nu met deze baby weer!
Ik zou er niet aan moeten denken om bv een weekendje met z'n tweetjes weg te gaan en onze zoon bij een oppas.
Liever doen wij dat met de kleine erbij.

 

Wij hebben hier juist helemaal geen last van!

Mischien ook wel omdat mijn vriend de eerste week vrij had, daarna een weekje heeft gewerkt en nu vakantie heeft. Maar wij hebben alle tijd voor elkaar, als de baby slaapt lekker met zn tweetjes dingen doen en als de baby wakker is met zn drietjes

 

ik merk ook dat mn man en ik minder tijd voor elkaar hebben. ik werk sinds 2weken weer 3dagen in de week en dat is best vermoeiend. ook is het niet echt stimulerend om te weten dat om 6.15 de wekker weer gaat. meestal proberen we op zondag als alyssa slaapt of door weeks savonds als ik de volgende dag vrij ben toch echt tijd voor elkaar te maken. de afgelopen 2weken is het alleen maar bij gezellig kletsen en knuffelen gebleven en verder niks spannends, maar dat hoeft ook niet. wat je doet in de tijd dat je samen bent is niet belangrijk. het belangrijkste is dat je elkaar wat meer aandacht geeft dan de rest van de week. eventjes weer als vanouds met zn 2tjes.

ik moet zeggen dat mn man en ik altijd al een hele hechte band hebben gehad met elkaar, maar door mijn zwangerschap en bevalling en natuurlijk alyssa is die band alleen maar sterker geworden. tis wel zo dat we door het drukke leven af en toe communicatie storingen hebben, maar dat gaat vast ook wel weer over als we aan dit ritme (ik weer werken en alyssa naar de oppas) gewent zijn.


liefs doris

 

ik had precies hetzelfde, heb ook gehuild heel erg, miste hem zo.. was echt een beetje aan het rouwen om ons oude leventje zo voelde het. Gelukkig voelde hij hetzelfde! Hij was er wel en we waren hele dag samen maar toch miste ik hem heel erg... en echt zodra alles weer in rustiger vaarwater komt, dus alle visite ed achter de rug is, wordt het beter! Wij hebben nu weer heel veel oog voor elkaar.. en voor de kleine natuurlijk! Hebben ons sexleven na 3,5 week weer opgepakt (ligt er natuurlijk aan hoe jedoor de bevalling hen bent gekomen) en nu is het weer helemaal super!

 

Wij hadden dit ook hoor, tot vorige week. Ik barste gigantisch in tranen uit toen we samen in bed lagen. Mijn mannetje had het er dus net zo moeilijk mee als ik. Maar we hebben lekker troost bij elkaar gezocht en we hebben veel gepraat en lekker lang geknuffeld. We hebben met elkaar afgesproken dat we gewoon tijd voor elkaar moeten maken. En ik moet zeggen, als je er beiden voor gaat dan is alles weer snel als vanouds.

Liefs Mariska

 

Ja, je relatie moet soms wel goed in zn schoenen staan met zon baby, zeker als deze een huildag heeft. Dan kunnen de lontjes soms erg kort zijn...
Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat goed komt, als we een knuffelmoment hebben merk ik ook echt dat onze relatie erg sterk is geworden door de komt van de kroon op onze liefde, want dat is een kindje toch?

En als je kleintje op bed ligt voor de laatste fles, misschien dat je dan even samen kunt banken en buizen?

 

nou ik vind het ook allemaal niet zo vanzelf gaan.
De eerste maanden ging bij ons alles van een leien dakje, maar ik vind het wel erg zwaar af en toe hoor. Heb de steun van mijn man heel hard nodig!

@TS, je bent ook nog maar net bevallen! Toen ik net bevallen was kon ik verdrietig over alles worden! Ik zal niet uitwijden, maar je gevoel wordt ook echt weer stabieler! Probeer lekker van het moment te genieten, dat krijg je immers nooit meer terug!