Mijn partner en ik weekend-Latten noodgedwongen nog. We vinden dit beiden vreselijk naar, maar er zijn nu eenmaal redenen waarom we nog niet kunnen samenwonen (maar da's voor een geheel ander topic). Nu is hij er straks tijdens de kraamtijd wel bij, maar daarna moet hij weer terug en aan het werk en zal ik alleen zijn met de kleine. Overal lees je hoe pittig zo'n eerste tijd is met een kleintje, zélfs al ben je met zijn twee. Ik ben dus wel benieuwd hoe (semi)alleenstaande moeders zich hebben gered en of zij nog tips hebben voor hen die er nog aan moeten gaan beginnen. Wat had je vantevoren wel voorzien en wat niet? Wat viel tegen en wat viel mee? Dat soort dingen... Ik probeer gewoon een beetje een inschatting te maken van wat ik kan verwachten straks...
Vooral de eerste week is het erg prettig dat je vriend er bij is. Heb je misschien familie, vrienden en/of buren die je voor de paar weken daarna kunt inschakelen, zodat je niet hele dagen alleen thuis zit met je kindje? Zelf heb ik niet als heel zwaar ervaren, en deze keer ook niet, maar ik liet/laat mijn zoontje al vanaf het begin elk slaapje in zijn eigen bed op zijn eigen kamer slapen. Als het goed gaat zal je kind in de eerste periode nog heel veel slapen en ben je vooral in de weer zodra hij/zij wakker is voor luier verschonen, voeden en knuffelen. Ik heb zelf heel veel gehad aan het boek Regelmaat en inbakeren (niet dat ik inbakerde, maar wel het gedeelte regelmaat invoerde) (ben naam van schrijfster even kwijt). Regelmaat is heel belangrijk voor een kind, al vanaf het begin. Rust is ook heel belangrijk. En met huilen niet gelijk oppakken. Bij het inslaapvallen hebben sommige baby's ook even een inslaaphuiltje nodig (van 5 a 10 min, hangt van baby af, geldt niet voor alle baby's). En zorg ook dat je zelf genoeg slaapt; overdag ook even een uurtje bijslapen als je kindje slaapt. In de eerste weken zul je echt elke nacht er wel uit moeten voor een voeding (en soms meer dan 1 voeding). Heb vooral vertrouwen in jezelf, want je kan het echt wel, en als je er niet uitkomt gewoon om hulp vragen aan de mensen om je heen. Al is het maar dat je even een luisterend oor van iemand hebt. Succes, komt heus wel goed hoor! Je moederinstinct helpt je er wel doorheen
Lastig is dat inderdaad meid. Hier geen alleenstaande maar wel vaak alleen. Mijn partner is vaak voor zaken in het buitenland. Wat ik prettig vond is dat mijn partner vakantie had opgenomen 1 week na de bevallingen. Eerste keer 3 weken 2de keer 2 weken. De eerste week heb je kraamzorg thuis en het zou zonde zijn als je je spaarzame tijd samen ook nog eens moet delen met een kraamhulp. En de eerste week zijn er nog genoeg verplichtingen waar hij aan moet denken en moet doen dat je elkaar anders toch ook nog weinig ziet. (Kaartjes, aangifte, overal beschuit brengen ) Zo heb je de eerste 4 weken overbrugt. In theorie is de zorg in je eentje geen probleem. Echter heb je een huilbaby of anderzinds problemen wordt het lastiger. Want dan ben je veel in touw met je kindje. Onze eerste was een huilbaby en ik vond het vreselijk dat ik mijn emoties niet kwijt kon aan mijn partner of even 'die baby' af geven zodat jij languit ff in bad kan of iets anders 'relax' kan doen. De nachten dacht ik dat die tegen gingen vallen maar de 'grap' is dat ik daar dus rekening mee hield dat IK echt de gene was die er altijd uit moest en dus er geen problemen mee had. Maar wat Lady C schrijft is zeker waar. Je moederinstinct neemt het helemaal over. Het komt echt goed. Tip?? Mocht je 'gek' worden van die baby. Even diep ademhalen, je baby goed aankijk en dan komt dat verliefde gevoel gelijk en je vergeeft hem/haar gelijk alle kwalen!