Zoals de titel al zegt; Ik mis het zwanger zijn enorm! Ik had een vrij goede zwangerschap, in het begin wat opstart probleempjes maar daarna vond ik het heerlijk! Na ruim 39 weken is ons prachtige, lieve, schattige dochtertje geboren waarvan ik heerlijk kan genieten. Ik geef haar borstvoeding en ook dat is echt super intiem en vind ik heerlijk. Ze is nu ruim 4 maanden. Maar ik mis het zwanger zijn gewoon enorm! Gelijk na de bevalling, die prima verliep, riep ik dat ik er nog 1 wilde en dit gevoel gaat maar niet weg. Sterker nog, als ik niet naar mijn verstand maar naar mijn hart zou luisteren zou ik er al weer voor willen gaan. Mijn man en ik willen beiden het liefst dat er niet al teveel leeftijdsverschil tussen onze kindjes zit maar zo snel is wel erg klein verschil. Ik weet dat mijn lichaam nog stijf staat van de hormonen en ik wil eerst terug naar mijn oude gewicht, nog 5kg te gaan. Dus ik heb een soort deal met mijn man dat als dat met het nieuwe jaar is gelukt we de pil weer het huis uit gooien. Dat lijkt alleen nu nog zo ver weg!! Herkennen jullie dit? En na hoeveel maanden zijn jullie het weer gaan proberen? Wij hadden trouwens het geluk bij de eerste gelijk zwanger te zijn. Natuurlijk geen garantie voor de volgende x maar daardoor willen we wel echt pas stoppen als we er beiden weer klaar voor zijn.
Ja had ik ook. Maar dat kwam bij mij ook deels omdat mijn dochter te vroeg is geboren. Was nog niet klaar met het zwanger zijn zeg maar. Wij hebben toch nog een tijdje gewacht. Ze is net 2 geworden en ben nu 8 weken zwanger van onze 2e. Maar jullie hebben al een mooi doel om naar toe te werken Geniet van de kleine meid!
Ik heb het ook even gehad, op een gegeven moment was het weg en was ik echt even blij met alleen ons zoontje. Nu kriebelt het soms alweer terwijl we echt nog wel even gaan wachten. Ga er gewoon weer voor als het voor jullie beide tijd is
Ik had dat ook heeel erg, in de kraamweek al. Iedereen zei tegen me "ah joh, dat is normaal, zijn de hormonen, gaat ook weer over" maar dat gevoel is nooit overgegaan, hoeveel ik ook van mijn dochtertje geniet. Misschien juist daarom wel. Met 8 maanden weer zwanger van de 2e. Klein beetje sneller dan eigenlijk de bedoeling was maar ontzettend blij! De kids schelen straks 17 maanden.
Hier ook. Mijn zoontje is nu 10 maanden, maar ik miste het zwanger zijn ook al snel. Ik vond zwanger zijn heerlijk en bevallen heel bijzonder. Ik wilde het meteen allemaal weer overdoen! Bij mij is borstvoeding geven mislukt, dus ook dat zou ik zo graag willen ervaren. Maar bij mij is het dus puur een verlangen naar zwanger zijn, bevallen en borstvoeding geven. Een tweede kindje wil ik nog niet. Ik wil graag een wat groter leeftijdsverschil. Hier op het forum lezen helpt natuurlijk ook niet echt mee.. al die zwangeren... haha
Ik kan het me nog niet voorstellen. Ik ben eigenlijk wel blij als het klaar is. Ik heb een fijne zwangerschap hoor, maar ik ben toch liever niet zwanger. Iedereen zegt ook: geniet ervan, maar het enige wat ik genieten vind, is dat getrappel in mijn buik. Verder vind ik het allemaal maar onhandig. Ook heb ik gewoon geen geduld, het duurt me nu al te lang, en ik moet nog even. Ik kan niet wachten tot ik die kleine man in mijn armen heb.
Het zwanger zijn missen herken ik totaal niet, dat is voor mij echt het middel om het doel te bereiken. Ik wist echter wel meteen dat we na zoontje nog niet klaar waren. Wij zijn er weer voor gegaan toen hij zeven maanden was (ik rekende erop dat het weer moeizamer zou gaan, maar mocht het toch meteen lukken, was dat voor mij het minimale verschil wat ik ertussen wilde), heeft op een paar dagen na een jaar geduurd. Nu ben ik er zeker van dat dit de laatste keer is, dus ik hoop echt niet dat die kriebels opeens toch terugkomen.
Haha dat komt vast wel goed, heb bijna geen klachten dus dat scheelt wel. Al moet ik zeggen dat dat ook wel nadelig werkt, afgelopen weekend hadden we personeelsfeest van mijn vriend en gingen we zo'n parcours in de bomen doen. Ik vind dat zooooo leuk, maar dat mag niet natuurlijk. wat @Micchan zegt, het is een middel om het doel te bereiken.
@izzy1984 ik herken het helemaal! Iedereen roept bij mij ook dat het wel over gaat. Heb alleen t idee dat dat niet zo is haha! We genieten nu lekker van het kleine meisje en hopen dat dit gevoel toch een beetje wegzakt. Streven is sowieso om een jaar borstvoeding te geven en het kan zijn tijdens zwangerschap dat het geweigerd wordt of terug loopt dus ook dat zou niet handig zijn.. Ik vind het alleen wel een moeilijk gevoel. Nu is er een kennis zwanger en ik merkte dat ik zelfs een beetje jaloers was. Slaat natuurlijk echt helemaal nergens op aangezien ik een mooi gezond kindje heb. Hormonen........
Dat herken ik helemaal, ik had het 7 weken na de bevalling al. Met ongv 3 maanden is het weer over gegaan en met 5 maanden had ik echt het gevoel JA, we gaan er weer voor! Mn man had precies hetzelfde, ze is nu 6,5 maand dus ben heel erg benieuwd hoe lang het gaat duren! Bij mn dochtertje was het ook in de 1e ronde raak ! En ik mis het zwanger zijn ook heel erg, terwijl ik helemaal niet van mij zw heb genoten omdat ik mn dochtertje heel weinig voelde trappen/bewegen(Placenta lag voor)! Dus ik hoop als we nog een kindje mogen krijgen dat ik er wat meer van kan genieten !
Ik herken het helemaal. Ik heb ook een hele goede zwangerschap gehad, behalve vermoeidheid en misselijkheid tot 12 weken eigenlijk geen kwaaltjes gehad. Met 39 weken vlot bevallen, 1 week later stond ik alweer op een bruiloft. Ondanks dat borstvoeding veel van je vraagt toch lang doorgegaan, omdat ik ervan genoot en ook omdat ik geen afscheid daarvan kon nemen. Ik was namelijk niet zeker dat mijn vriend nog voor een tweede zou willen gaan. Toen ik dus 2 maanden geleden bij hem aangaf dat ik graag een 2e kindje zou willen was ik dus zielsgelukkig om te horen dat hij er ook zo over dacht en dat we er ook meteen voor zouden gaan. Ik kan niet wachten om weer zwanger te zijn!
Ooooh fusss en raaf wat fijn dat jullie ook dit zo voelde! Ik ben dus niet de enige. Ik moet er ook niet aan denken dat de borstvoeding nu zou moeten stoppen. Toevallig vandaag een dag dat ze maar wat doet en tussendoor iets extra wil (ze was vanmorgen ook veel te vroeg wakker haha!) waardoor ik gelijk denk: neeeeee het zal toch niet te weinig worden. Mijn gevoel is ook even weg geweest, althans het was ongeveer een maand niet zo sterk aanwezig. Nu denk ik er weer steeds meer aan. We verzinnen namen en hebben het telkens over het broertje of zusje voor ons dochtertje. Laat het maar snel 5kg minder zijn Kom ook vandaag nog bij de dokter om de minipil, een herhaalrecept. Sorry mevrouw, is momenteel op we doen er alles aan het zsm binnen te hebben. Uuuuhm, ik heb nog 2 pilletjes Waarschijnlijk is de bv wel anticonceptie genoeg, maar toch vind ik het erg toevallig!
Ik voel me bijna schuldig om het te zeggen maar ik kan me er helemaal niets bij voorstellen want ik vind er werkelijk waar niets aan het hele zwanger zijn... . Ik vind mezelf ontzettend ondankbaar klinken en ik heb tot nu toe niets te klagen want de zwangerschap verloopt soepel maar ik geniet er gewoon niet van. Ik kijk ontzettend uit naar als de kleine meid er is maar ik kan me niet voorstellen dat iemand het écht leuk vindt om zwanger te zijn. Ik weet niet of het misschien komt doordat ik vorig jaar een BBZ heb gehad. Daardoor waren de eerste weken van deze zwangerschap mentaal heel heftig maar nu maak ik me helemaal niet druk meer, maar "stralend zwanger zijn" en genieten lukt gewoon toch niet. *einde confession*
Heel herkenbaar. Een week/2 weken na de bevalling wou ik al graag aan een 2de beginnen ik miste het zwanger zijn ook zooo erg!! Dit gevoel nam niet af en na 8 weken had ik dit gevoel nog steeds. Het is dat ik wist dat ik nog stijf stond van de hormonen anders waren we er zo aan begonnen. Uiteindelijk toen ze 6,5 maand was zijn we er aan begonnen en we zouden wel zien wanneer het zou lukken. 3 maanden later toen ze 9,5 maand was bleek ik zwanger! Inmiddels 6,5 week zwanger en als alles voorspoedig verloopt zal er anderhalf jaar tussen zitten. Zal vast heel druk zijn, maar voor later lijkt het me zo fijn dat ze niet alleen zijn en opgroeien met een broertje of zusje met een relatief klein leeftijdsverschil er tussen. Als het voor jullie beide goed voelt begin er dan aan, maar als je weet dat je nog hormonaal (haha) bent dan zou ik nog een paar maandjes wachten en lekker genieten van het kleintje want echt, het jaar is zo om!!
Oh wel herkenbaar! Mijn dochter is nu anderhalf en wat kan ik jaloers naar zwangere vrouwen kijken! Dat bewegende wezentje in je buik, ik voelde me toen prachtig! Ik ben een alleenstaande moeder en weet ook dat ik maar genoeg energie heb voor één kindje. Maar toch vind ik dat moeilijk soms hoor!
Dit dus... ik ben ook enorm dankbaar dat er een klein mannetje komt, en vind zwanger zijn best een bijzonder iets, maar ben toch echt heel blij als die kleine er is. Het genieten van een zwangerschap kan ik ook niet, terwijl ik niets te klagen heb. *klaagmodus uit*
Ik had het ook de eerste paar maanden na de bevalling. Voor mij was het vooral hormonen. Daarna werden die kriebels echt steeds minder, ook al wisten we dat we sowieso voor een tweede wilden gaan een keer. Mijn dochter is nu 1,5 jaar en ik ben nu net zwanger van de tweede. We zijn april dit jaar weer echt begonnen. Achteraf ben ik blij dat ik mij niet door die eerdere homonen heb laten leiden, want dat zou toch wel heel snel achter elkaar geweest zijn vind ik persoonlijk. Nu hebben we ook echt van mijn eerste dochter alleen kunnen genieten. Voor iedereen is het natuurlijk anders, dit was mijn ervaring. Als jullie er al snel weer klaar voor zijn, dan is dat ook prima toch? Al is het wel verstandig je lichaam nog wel wat te laten herstellen.
Het is meer dan 2 jaar geleden dat ik beviel van ons eerste kindje en sindsdien heb ik het zwanger zijn iedere dag gemist! Soms was ik zelfs blij als mijn buik even opgezet was, dan beelde ik me in dat ik weer zwanger was haha.. toen mijn zoon 5 maanden was dacht ik zelfs dat ik weer zwanger wilde raken maar ben blij dat ik gewacht heb, want toen ik eenmaal ontzwangerd was en mijn zoon vanaf zijn 1e kon lopen en opstandig werd, was ik blij dat ik niet al hoogzwanger was
Ik ben me er inderdaad bewust van dat ik nog vol hormonen zit. Vandaar dat we ook minimaal tot het nieuwe jaar wachten. En omdat ik ook echt van mijn dochtertje wil kunnen genieten. Had wel gehoopt dat het gevoel minder zou worden maar tot nu toe niet!