goededag lang getwijfeld of ik dit ga neerzetten maar ik zit er erg mee. toen mijn zoontje 6 maanden was heb ik een nare ervaring gehad toen ik naar huis fietste vanaf mijn werk, wil er niet teveel op ingaan openbaar. en nu komt de bevalling van dit kindje heel dichtbij en wordt ik angstig. vooral als mensen tijdens het bevallen aan me gaan zitten. ik moet sowieso in het ziekenhuis bevallen voor de juiste begeleiding maar vind het toch moeilijk.
joh, wat rot voor je! heb je een partner die met je mee gaat? die kan je misschien steunen en ook 'waken' over je dat iedereen een beetje op afstand blijft en je met rust laat. ik zou in elk geval duidelijke afspraken maken met het ziekenhuis. dat er alleen aan je wordt gezeten als het echt nodig is, en dan door één iemand waar je van te voren ook mee kan praten ofzo? ik hoop dat je er wat aan hebt. heel veel succes ermee! knuffel
bedankt voor de reacties en tips. we hebben ook heel duidelijk het een en ander op papier gezet maar nu het steeds dichterbij komt vind ik het wel moeilijk.
Het is ook moeilijk. Je kunt je gevoel niet opzij zetten helaas. Ik weet dat je op het moment dat je gaat bevallen je er niet meer mee bezig bent. Komt goed.
Bij ons werd bij de vk ook gevraagd of je zo'n ervaring hebt gehad. En of je niet door een man geholpen wilde worden. Geef gewoon goed aan waar je mee zit. Ze hebben daar echt alle begrip voor hoor. En zullen niet zomaar wat doen zonder het jou te vertellen of te vragen. Komt goed! Wel erg vervelend voor je.
Succes daarmee. Ik vond zelf het toucheren erg moeilijk. Ik heb toen aangegeven dat ze het alleen mochten doen als het echt nodig was, dat werkte voor mij het beste om zo rustig mogelijk te blijven. Dan hoefde ik ook niet bang te zijn dat ze me te vaak kwamen aanraken. In mijn geval is het al best een lange tijd geleden, maar het litteken blijft en dit blijft een issue. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het toucheren het aller engste vind van de hele bevalling.
Liesje92: ja klopt, toucheren is afschuwelijk dan. Bevallen zelf geen last gehad. Ts: geef dit duidelijk aan bij je vk en gyn hoor! Sterkte!!
Liesje ik vond dat ook het aller engste. Nu vind ik het nog niet fijn. Ze willen na 40 weken gaan kijken of ik ontsluiting heb, maar liever niet. Zolang het niet nodig is. Maar het valt echt reuze mee. Je wilt toch weten waar je aan toe bent.
Sterkte, Mellie!! Ik zou het iig wel bespreken met vk/arts, kwestie dat ze er rekening mee kunnen houden. Het is belangrijk dat je je zo goed mogelijk op je gemak voelt, tijdens de bevalling!!
Wat rot voor je. Heb zelf ook misbruik meegemaakt, maar dan al als kind. Heb het duidelijk aangegeven bij vk en kraamzorg dat ik er veel moeite mee had dat anderen (vreemden) aan me zouden zitten. Veel over gepraat ook met partner heeft mij heel goed geholpen en omdat iedereen die er van moest weten het wist, ging het redelijk goed. Sterkte
vind het knap dat je dit deelt! zou idd goed na denken over wat je wel en niet fijn vind en dit goed doorgeven. idd ook aan een kraamhulp! je hoeft daar niet perse een reden voor te geven. denk ook dat je tijdens de bevalling minder mee bezig zal zijn als je misschien denkt. en als je aan het bevallen bent en er gebeurt iets dat je niet wilt, zou ik die gyn of verlos. gewoon wegsturen! in een zh kan dit makkelijk!.
Ik deel je angst; ik heb ook een dergelijke ervaring achter de rug. Ik merkte bij de MMM dat ik ook al moeite had met mannelijke artsen, zelfs alleen al om de inwendige echo in te brengen. Bij vrouwen had ik dat wat minder, maar het is ongetwijfeld al heel anders als ze heel nadrukkelijk binnenin gaan voelen en kijken. Ik wil het liefst thuis bevallen zodat ik enigszins weet wie en hoeveel mensen er bij me zijn. In het ziekenhuis konden ze me niet garanderen dat ik door alleen vrouwen geholpen zou worden, net wie er dienst had. Dat vond ik heel moeilijk. Wel wil ik graag een laken over mijn knieen zodat alleen degene die daar bezig is mijn onderkant kan zien. Anderen in de kamer hebben er niets mee te maken. En inderdaad, zo min mogelijk gerommel daar en zodra het kan weer een vrouw. En niet katheteriseren als het niet perse hoeft. Ik lees hier zoveel verhalen, over plassen midden in de kamer met 10 man er omheen.. nee dat zou mij ook niet lukken. En dan een kathether omdat je niet kan plassen. Sorry, maar dat moet anders. Ik ga een bevallingsplan opstellen (heb al een lijstje punten) en hoop dat we met communicatie ook in het ziekenhuis een heel eind moeten kunnen komen. Waarom is iets noodzakelijk? Waarom willen ze iets gaan doen? Wat gaan ze doen? Medische noodgevallen zijn een ander verhaal. Als mijn kindje of ikzelf in levensgevaar is, zijn die grenzen natuurlijk wel weg. Dat snap ik ook wel. Maar mijn advies: praat er over, probeer te kijken waarmee de artsen/vk en verpleegkundigen het voor jou minder moeilijk zouden kunnen maken en geef dat aan.