Hallo pregzilla, is natuurlijk niet leuk wat er gezegd word allemaal! ik heb zelf 5 jaar in de MMM gezeten en heb het nooit iemand misgunt want ik geloof zelf als je het goede voor iemand wenst, komt het ook wel weer bij jou terecht! ik heb zelf toen ik een paar keer zwanger was geweest (bbz en miskramen) kreeg ik domme opmerkingen van vriendinnen en familie leden die gemakkelijk zwanger werden. Het heeft me enorm veel pijn gedaan maar ik til er niet meer zwaar aan hoe moeilijk ook! geniet lekker van je geluk, ik irriteer me er soms zelf mateloos aan als ik vrouwen in de MMM zie zitten en niet blij voor andere kunnen zijn dan denk ik pff maar je verwacht wel het goede voor jezelf?! geniet ervan en heel veel gezondheid toegewenst.. p.s. ik moet wel eerlijk bekennen dat ik me ook irriteerde als iedereen het al met 5 weken over facebook bijv heen gooide als ze zwanger werden want indd wat ALS het misging.. maar dat is gewoon een naar trekje van mezelf misschien uit zelfbescherming omdat ik dit keer tot 12 weken ongeveer gewacht heb met het melden naar mensen toe dat ik zwanger ben..
Wat een nare mensen om zo'n opmerkingen te maken zeg! Echt ongelooflijk... Ik begrijp zeker dat het moeilijk voor ze is om daarmee om te gaan. En oprechte vreugde tonen is moeilijk als je met je eigen verdriet en teleurstelling zit. Dat is niet direct jaloezie of afgunst. Maar zodra mensen zulk soort opmerkingen gaan maken, dan ben je wel erg laag gezakt. Ook ik merk dat mijn eigen verdriet me soms in de weg staat. Ik vind het moeilijk om positief met pas-zwangeren mee te praten, omdat ik zelf erg sceptisch in de zwangerschap sta. Dat wil ik dan niemand laten merken waardoor ik stil en stug word in zo'n gesprek. Ik hoop altijd maar dat men daar begrip voor heeft, want het is helaas onmacht.
Ik ben nu niet meer zwanger, maar herken het wel... vrienden van ons zaten in de MMM... dus mijn zwangerschap was te confronterend. Hebben elkaar tijdens de zwangerschap ook maar 1x gezien. Nu is zij ook weer zwanger en willen ze weer vaker afspreken, op zich prima, maar ik merk wel dat ik er een vieze bijsmaak van heb gekregen. Ook in ons huisje zit wel eens een kruisje, zo hebben mijn man en ik 2 jaar geleden een hele vervelende periode gehad (ziekte/ familie)... en toen hoorden we van hun ook weinig aan steun of interesse, nou ja, zal er niet te lang over uitweiden, maar baal er wel van dat ik de zwangerschap richting hun gewoon stilletjes voorbij moest laten gaan... Heb nu ook weinig zin om naar hun toe mega enthousiast en geïnteresseerd te doen. Ter aanvulling.... ik heb alle begrip voor de situatie van mensen die tussen spanning, (wan)hoop en angst leven. Ik was alleen zelf ook oprecht blij voor mensen die zwanger waren terwijl ik achter elkaar 2 miskramen heb gehad... sterker nog, bijna niemand weet van de miskramen....
Hee meid, Voel je aub niet alleen, dit maken veel meer mensen mee.. Zelf heb ik 't ook, kan ook niet voor 100% blij zijn, sommige mensen gunnen 't een ander niet. Vooral niet zoals in mijn situatie, als degene een dochter wilde, een zoon kreeg en ik nu een dochter mag ontvangen.. Ik kan me heel goed inleven, heb zelf 'n neefje van 3, tot ik zelf zwanger bleek heb ik mijn leven voor hem gegeven. Hem mee genomen naar alles, van hem gehouden alsof het mijn kind was, voor hem was ik echt 2e mama, zijn eigen mama kon 't allemaal niet aan.. Nu ik hem niet meer aan kan, word teveel tijdens de zwangerschap, word me dit niet in dank afgenomen. Vind ik wel jammer, zwanger zijn is een wonder, een gift. Hoe jaloers een ander ook nu zal zijn, ze komen er wel overheen. Ik heb beide gevallen mee gemaakt. Daarom, je bent niet alleen!
Ja, het steekt wel als iedereen zwanger wordt behalve jijzelf. Maar goed, daar kan die ander niets aan doen. Waarom zou je het een ander misgunnen? Ik ben maar 1 keer boos geworden op iemand met een bijdehante uitspraak: die was niet zo bij vader te zijn en zei: "Als t niet lukt, mag je die van mij wel hebben, ik zou m zo weggeven." Gefeliciteerd met je zwangerschap hoor. Je bent gewoon een bofkont dat het makkelijk gaat. Hoop dat alles verder goed gaat!
Dat lijkt me inderdaad waarschijnlijker dan alleen maar jaloezie. Ik heb er zelf 4 jaar over gedaan om zwanger te worden van de tweede. Alle onderzoeken gehad. 1 miskraam gehad. En bij elke zwangere buik die je dan weer tegenkomt in het ziekenhuis de tranen moeten verdringen. Heeft niets te maken met misgunnen of jaloezie, maar puur met verdriet dat je eigen wens niet uit lijkt te komen. In die periode zijn zowel mijn nicht als mijn schoonzusje zwanger geworden. Voor beiden heb ik enthousiast gereageerd. Maar beiden hoefde ik even niet zo vaak meer te zien. Heel pijnlijk, wanneer je op een feestje bent, waar andere zwangeren aanwezig zijn, en waar dus ook het onderwerp zwangerschap en babietjes veelvuldig worden besproken. Snap goed dat je dan even geen zin hebt in een babyshower. Waarbij het trouwens ook weer niet nodig is om bewust vervelende opmerkingen te maken naar de zwnagere. Op dit moment loop ik dus zelf met een dikke buik, en heb ik een vriendin die zelf ook heel graag een tweede wil, maar haar man niet meer. Snap dus ook goed dat zij mij niet teveel om zich heen wil hebben. Hoewel we over dit onderwerp wel goed kunnen praten. Mijn geluk straalt gewoon even iets te zichtbaar van me af voor haar. Ik vind dit heel vervelend, maar kan haar ook moeilijk dwingen iets met mij te willen ondernemen. Haar verdriet is groter dan het mijne.
Helaas gewoon ordinaire jaloezie. Ze zei ook steeds, dat ze het niet kon uitstaan als die en die en die in de straat zwanger was. Letterlijk het niet kunnen uitstaan! Ik ben zo stom geweest om vanuit mijzelf te redeneren en te denken dat ze het gewoon moeilijk vond, maar ik had het mis. Zij kon het gewoon echt niet uitstaan. Ook heeft zij kraamvisite etc gemeden uit jaloezie, ze gunde het hen gewoon niet. Nu dat ze zwanger is, moet de hele wereld het horen natuurlijk....met 8 weken de echo online en constant roepen hoe zwanger ze is, hoe misselijk, hoe geweldig het is dat ze zwanger is, hoe moe ze wel niet is etc....Dit is een persoon die altijd in het middelpunt van de belangstelling moet staan en alles draait om haar..Een vrouw die haar relatie heeft beeindigd omdat hij al 2 kinderen had en zij het niet kon uitstaan dat hij aandacht aan zijn kinderen schonk...en omdat ze gefrustreerd was dat ze maar niet zwanger raakte...Terwijl ze altijd maar verkondigde dat ze niet perse een kind hoefde zolang ze maar een leuke relatie had! Ze heeft snel iemand van internet getrokken en kent hem net twee maanden, hup zwanger. Ze neemt een kind zonder dat ze hem kent of samenwoont. Hij moet nu dus naar haar toe verhuizen, want zij doet het niet (was ook het orobleem met haar ex, zou weigerde te verhuizen of bij hem te slapen) etc. Zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ik ben er gewoon blind voor geweest en heb alles wat krom was altijd rechtgepraat. Ik ben ook de 3e in 4 maanden met wie ze de vriendschap heeft beeindigd omdat ze werd aangesproken op haar gedrag....Toen ik een miskraam kreeg kwam ze niet langs, niet in het ziekenhuis en ook niet bij mij thuis.... Ach...Thauma er zijn helaas echt wijven zoals zij... gewoon ordinaire jaloerse misgunners... Zij komt zichzelf nog wel tegen..... Ik ben nu blij van haar af te zijn, ik heb die negativiteit van haar niet nodig.... .
Wat een opmerkingen zeg! Snap niet goed waarom sommige mensen zoiets zeggen. Nou moet ik wel eerlijk bekennen dat ik ook vaak strontjaloers was in de periode dat het bij ons niet lukte. Vooral in de periode van mijn laatste miskraam, want was toen tegelijk zwanger met mijn zusje. Zij van haar eerste, wat na 3 maanden ook al raak was, en ik van de tweede na dik 2 jaar proberen na onze eerste. Ik gunde het haar zeker, maar mezelf toch iets meer.. Helemaal omdat zij al eerder aangaf dat ze het niet leuk vond om de zwangerschap te moeten 'delen' met mij. En daarna ging het bij mij dus mis... En zij en haar man staken niet onder stoelen of banken dat ze een meisje wilde, dus ergens gunde ik haar een jongen, omdat alles haar altijd voor de wind gaat. En ze kregen een meisje... Ik heb dit uiteraard nooit verteld, maar zo voelde ik het wel.
Ik snap wat je zegt, maar zij praat over zwangere vrouwen en zegt letterlijk dat ze het ze niet gunt! Ze is gewoon jaloers! Sorry... Vrouwen voor wie het lastig is en tranen moeten bedwingen zie je emotie, verdriet. Bij haar zag ik nijd en jaloezie... verdriet was bij haar ver te zoeken!
Je gunde het haar wel, ondanks dat je het moeilijk, confronterend en pijnlijk vond.... gunde je het haar wel!
Kan me voorstellen dat het zuur kan zijn voor dommige, maar daar kan jij niets aan doen. Bij deze Gefeliciteerd! Hoop dat je toch kan genieten en dat mensen in je heen ook meer blij met/ voor je zijn!
Hmmmm... Is niet leuk, maar ook hier herkenbaar. Trouwens ook vanaf 2 kanten. Sept '12 was ik binnen twee maanden zwanger. Dit voelde best rot terwijl er mensen in mijn omgeving zijn die er lang over hebben gedaan om (uiteindelijk) zwanger te worden. Helaas mocht dit kleintje bij mij niet blijven en kreeg ik met 9 weken een mk. In die zelfde periode raakte twee goede vriendinnen zwanger van de eerste en dat ging allemaal goed. Hoe jaloers ik, op dat moment, ook was, ik ben wel altijd blij voor hun geweest, ondanks dat het best pijn deed. Na de curritage duurde het nog 2 maanden voordat ik weer ongesteld werd. Maar ook deze keer binnen een maand zwanger. Voelt heel dubbel. Je bent heel blij voor jezelf maar besteft ook dat het voor een ander pijnlijk kan zijn. Ondanks alles ben ik het zeker eens met de stelling dat anderen hun pijn en ongeluk niet mogen gebruiken om jou geluk af te zwakken en al zeker niet zulke rot opmerkingen te maken! Ga lekker genieten van je zwangerschap, is een bijzondere periode!!!
Ze zouden juist blij moeten zijn voor jullie dat jullie zo snel zwanger raken, dat jullie de MmM niet in hoeven of lang te wachten! Ik zeg van ♥e met je zwangerschap en trek je niks van die misgunners aan! Omdat hun niet gelukkig zijn hoef jij dat nog niet te zijn toch? Ik wens je een fijne en gezonde baby toe! En hopelijk stoppen die mensen met nare opmerkingen maken.. Geniet van je zwangerschap! Liefs lucky
Wat een verhalen allemaal.. Gelukkig is men niet direct negatief naar mij toe. Al voel ik het wel aan. Wij hadden lang een kinderwens, schoonzusje raakte eerder zwanger als mij, hoopte stiekem dat ik eerder mocht zijn, maar positief, ik trouwde eerder.. Nou je kan niet alles hebben . Ik was oprecht blij voor m'n broer, wist hoe graag hij een kind wilde, 20 weken echo ik was erbij, het werd een jongetje. Oh wat leuk, een jongen.. Een neefje mijn petekindje.. Ik was in de wolken, zij was koel en zeer teleurgesteld en mijn broer wist niet hoe hij zich moest voelen. Het bleek dat ze beiden liever een meisje hadden gekregen. Er is een prachtkind uit gekomen, heerlijk mannetje en ik heb hem met 5 weken al in huis genomen, om hun te "ontlasten" hij was wat veel, tot zijn 3e levensjaar, heb ik hem in huis gehad, bijna ieder weekend tot ik zwanger bleek. Met 6 maanden zwangerschap nog laten logeren, werd echt teveel. Durfde het zelf niet aan te geven en mijn vader heeft dit zelf wel gezien en stappen ondernomen om mij van mijn moeilijke keuze te ontlasten. Zoiets word je dan kwalijk genomen, vind ik erg jammer, ik heb heel veel voor de kleine en voor hun gedaan.. Hij ging mee naar dierentuinen, speeltuinen etc. Nooit was hij ergens niet bij, en ouders waren wij zeker weten nog niet. Vorig jaar bleek ik zwanger, werd helaas een vmk. Op de dag dat het mis bleek, smste ik dit aan mijn vriendinnetje en zij smste terug dat t erg vervelend was en zij juist zwanger bleek te zijn. Heel moeilijk, want je staat op zo'n moment in dubieuze toestand, blij zijn en tegelijk het leed verwerken dat je je eigen kindje bent verloren.. Ik heb haar wel gefeliciteerd, vond het leuk voor haar, maar kon het niet aan om contact met haar te houden. We hebben een aantal maanden geen contact gehad, voor mij veel te zwaar. Rond 20 weken zwangerschap kregen we weer contact en was ik zelfs nieuwschierig naar het geslacht en de naam. Ik geloof dat we toen zij 6 maanden zwanger was zelfs weer zijn gaan afspreken, en ben ik zelfs bij haar op kraamvisite geweest. Ze heeft mijn leed begrepen, en wist dat ik haar niet liet "stikken" uit jaloezie, maar uit verdriet en pijn. Eenmaal op kraamvisite, ik was helemaal weg van dat kleine meisje, heerlijk kind! Toen ik zwanger bleek, na de eerste duidelijke echo met 8 weken, gingen we bij haar op bezoek. Ze was hartstikke blij voor ons, en nog geen maandje later kreeg ik bericht. Ze had erg goed nieuws, ze was weer zwanger. Erg kort na elkaar, niet gepland maar wel welkom. Ook nu tijdens onze zwangerschap is het niet geheel vlekkeloos gelopen, ze kreeg het gevoel dat ik me niet voor haar interesseerde omdat ik zelf zwanger was, nou ik nam het op als hormonen en dat ze me wel zou kennen als ze goed nadacht.. weer n paar maandjes niks van elkaar vernomen en uit het niets weer met elkaar in contact gekomen. Nu wekelijks contact, en de planning om bij elkaar op kraamvisite te gaan. Helaas is het verhaal rondom mijn schoonzusje anders, zij bleek ook zwanger te zijn, samen met mij. Ze dreigden met abortus en binnen 2 weken bleek er een miskraam te zijn ontstaan. Zij was tot de 20 weken echo zeer positief, maar eenmaal te horen dat ik een dochter krijg, was ze omgeslagen. Ze wilt niets horen van mijn zwangerschap. Maar heeft onlangs gezegd, genoegen te nemen met mijn dochter. M.a.w. zoals ik voor haar kind zorgde en alles voor hem deed, zo denkt zij voor mijn dochter een moeder te kunnen spelen. Verschil is wel, ik nam haar d'r zoontje niet af, ze gaf zelfs toe blij te zijn om hem weekenden kwijt te zijn, 't een moeilijk kind te vinden en ook vaak wilde uitslapen. Rond dit kindje zit veel achtergrond en eerlijk is eerlijk, hij is niet gewenst. Ik wil mijn dochter niet delen met een "moeder" die enkel goed wilt zijn voor een dochter en haar zoon liever achter laat bij oom en tante. Ik wilde even mijn verhaal kwijt om duidelijk te maken, waarom ik exact weet hoe 't is om aan beide kanten te staan. Mijn mening over scheldwoorden en een ander afsnauwen, gaat echt te ver.. Er moet nog steeds een vorm zijn van respect. Bij ons is de conclusie, wie niet normaal kan doen, komt er na de geboorte niet in. Ook wil ik geen adviezen van iemand die sowieso geen moeder is of een slechte moeder is. Sterkte meid, en geniet van je wondertje@! Of je nu makkelijk of moeilijk in verwachting raakt, het lot bepaalt t allemaal.
Wat een rot opmerkingen. Lekker genieten van je zwangerschap hoor. Ze zouden juist blij voor je moeten zijn dat het leed van de mmm jullie bespaard blijft. Ik wil je in ieder geval van harte feliciteren met je zwangerschap.
Weet je...het heeft 2 kanten. Ik heb zwangere vrouwen altijd prima kunnen "handelen" en gunde het ze oprecht. Mits ze zich ook in mij in konden leven. De meeste kunnen dat gelukkig, maar boodschappen als: " ja en het was weer binnen 3 maanden raak net als de vorige keer" en" Ja, na de tweede maand dacht ik...als het maar lukt, want je hoort tegenwoordig zo vaak dat het niet lukt" kan ik niks mee(beide collega's die volledig op de hoogte waren van mijn geschiedenis)Daar ga ik dan vervolgens ook echt niet aan vragen hoe het gaat oid. Die negeer ik op dat gebied volledig. Het is al moeilijk genoeg zonder zulke mensen. Maar nare opmerkingen heb ik nooit gemaakt....