Onze dochter is al enige tijd heftig aan het peuterpuberen. Als ze ergens geen zin in heeft, is het gillen, slaan en bijten. We zijn consequent met het slaan en bijten; dat is in de hoek staan. Maar het lijkt niet veel te doen. Ik zie in ieder geval niet dat haar gedrag verbetert. Ook op de creche slaat ze met regelmaat andere kindjes en de juffen. Ook daar moet ze in de hoek. Ik vind dit echt vreselijk: je wil niet dat je kind dat kind is dat agressief is. Ik snap het ook niet goed: ze praat al hartstikke goed dus dan zou je denken dat het nonverbale gedrag toch wat minder heftig zou zijn? Ze is over het algemeen hartstikke lief: slaapt goed, eet prima en is vrolijk. Maar als de dingen niet zo gaan als ze wil, berg je dan maar. Ik weet dat het normaal is en bij de leeftijd hoort, maar af en toe denk ik: pak ik het nou wel goed aan? Ik merk ook dat ik af en toe twijfel, en dat is natuurlijk ook niet goed. Ik moet daadkrachtig zijn naar haar toe, dat weet ik. Maar ik ben zo moe van het vechten...Iemand nog tips?
Enige tip wat ik kan geven is : niet straffen/hoek staan. Positief benaderen en negatief negeren/afleiden. Zoek kern van het probleem: wat wil ze? Welk situatie het betreft? Maak duidelijke afspraken vooraf, plan en bereid haar voor dingen die je weet zulk gedrag oproepen. Laat haar dingen zelf kiezen en beslissen, pick you battle ga niet in elk klein dingetje verbieden of in discussie: bijv. wil ze tv kijken maak afspraak dat het op 1 filmpje gaat of wil ze wandelen ergens waar je niet wil, maak duidelijk van te voren afspraak wat gaan jullie doen, wil ze speelgoed van iemand leg uit dat wat niet van haar is mag gevraagdt worden of dat mag, mag dat niet dan moet ze ermee het doen. Om die reden neem ik bijv ook altijd 1 kleine schepje mee in tas en als ik weet dat we gaan lopen met iemand die bijv altijs fiets neemt dan neem ik altijd loopfiets mee etc. Hier nooit zulk gedrag soms uit frustratie dat ze iets niet mag- met handje slaan maar ik negeer dat gelijk ik zeg: je mag niet slaan op rustige toon en doe vervolgens niets: zonder gevolgen vind ze het ook niet meer interessant. Somd kan ze iets gooien maar dan doe ik hetzelfde. Op kdv in hoek staan/straffen vind ik niet kunnen btw is niet normaal dat kdv dat doet
dl mag/krijgt niks als ze gaat gillen. Ik zeg dat ik dat niet leuk vind, en dat ik dan even wat anders ga doen als ze niet stopt. en dan negeer ik verder. tot ze weer begrijpelijk gaat communiceren (en dan kom ik haar vaak halverwege tegemoet, om te belonen dat ze zich eroverheen heeft gezet/gekalmeerd is). Het komt weinig voor en duurt vrij kort hier. Bijten is hier geen probleem en gooien ook niet, dan pakt de hond het en dat wil ze niet In de hoek zetten snap ik niet zo eigenlijk, dat is in mijn ogen ook een soort van aandacht geven. Dl zou daar een grote grap van maken met kiekeboe of op de muur krassen gaan vermoedelijk.
consequent blijven. ze mag best weten dat er consequenties aan haar gedag zitten. Er valt niet altijd te praten met een driftige peuter. Je kan haar even apart zetten om haar uit de situatie te halen en daarna rustig over hebben. Vind het ook niet gek hoor dat ze time out geven op het kdv
Natuurlijk probeer ik haar vooral positief te benaderen. Uitgebreid prijzen als ze iets goed doet, haar keuzes geven als dat kan (pindakaas of stroop, deze schoenen of deze schoenen) en zoveel mogelijk begrip tonen voor haar emoties. Maar niet alle kinderen zijn gelijk: voorheen zei ik ook 'niet slaan' en negeerde haar vervolgens. Resultaat: ze bleef slaan en gillen. Als ik jouw verhaal zo lees, denk ik dat die van mij toch net iets hardnekkiger is Dat ze op het kdv met de hoek werken, vind ik geen enkel probleem. Kinderen moeten ook leren dat het soms genoeg is en dat gedrag consequenties heeft.
Als in: positief belonen, niet in de hoek zetten, overal op voorbereid zijn? Zoals je hebt kunnen lezen, doe ik dat grotendeels al en werkt het niet voldoende..
Het is wel vreemd dat een plek waar het draait om de opvang en ontwikkeling van kinderen zo weinig benul heeft wat effectieve manieren zijn om grenzen aan te geven. Jouw kind is nog te jong om iets op te steken van het in de hoek zetten, als je die manier überhaupt effectief kan noemen. Het is wel makkelijk voor de leidsters, die hoeven dan verder ook geen moeite te doen om jouw kind 'op te voeden'. Ik denk ook dat het juist belangrijk is om heel goed te kijken in welke situaties ze slaat. Hoe is haar gemoedstoestand dan en wat wil ze op dat moment? Daar zal de moeite in moete worden gestoken. Haar te leren hoe ze anders kan communiceren dan door te slaan. Dat is opvoeden en dat leert ze niet alleen in een hoek. De leidsters zullen haar steeds moeten corrigeren en voordoen wat het gewenste gedrag wel is. Kost wat meer moeite maar het loont dan wel. Nu hoort ze enkel wat niet mag maar ze kan niet leren wat wel de bedoeling is. Ik denk dat juist kinderen met zo'n sterke wil veel begeleiding nodig hebben ik plaats van straf. Het in eerste plaats benoemen van hun gevoel is belangrijk, ze voelen zich dan begrepen en gehoord. Daarna laten zien hoe je je anders kunt uiten.
Ik ben helemaal voor positief gedrag belonen, maar ik toen mijn zoon andere kinderen beet, kreeg hij toch echt wel straf hoor! Bij zommige dingen moeten ze gewoon even leren dat het echt niet mag. Ik legde hem op zijn rug op de grond. Dat vond hij vreselijk. Hij leerde vrij snel dat als hij iemand beet dat ik dat deed. Ook in de supermarkt of op straat. Daarna even rustig praten. En vertellen dat bijten niet mag.
Bedankt voor je toelichting. Ik ben het helemaal met je eens; ik probeer haar ook in de eerste plaats te ondersteunen, haar de correcte weg te wijzen van het omgaan met de emotie. Ik zeg ook: jij bent boos he, omdat (noem maar op). En ik zal dat ook blijven doen. Maar als het fysiek wordt, en behoorlijk heftig ook, dan vind ik dat de grens bereikt is. En dan moet er gepast actie ondernomen worden. In de 'echte wereld' zal ze toch ook gaan ondervinden dat er niet altijd begrip is en dat sommige dingen gewoon niet kunnen, klaar.
Maar als je zelf ook lichamelijk gaat worden, wat leer je hem daarmee? Dat het okee is om te doen als je de sterkste bent?
Nee, ik haalde hem daarmee even uit zijn bui. Hij bleef echt in een bui hangen. Hij mocht daarna echt wel even zn frustraties uiten, maar niet door te bijten. Bijten kan me volgens mij ook niet gewoon negeren. Want er komt altijd reactie van degene die gebeten wordt. Je zal wel moeten reageren. Wat doe jij als een 2-jarige een ander kind bijt?
Tja werkt nu maar na paar jaren niet meer zulk fysiek gedrag van jou kant maakt hem bang en leert niets. Als hij zal sterker zijn dan jij of andere zal hij doen wat jij doet.
Geen idee of mijn opvoeding goed is of ik dat goed doe, ik deed eigenlijk van baby af dat ze zelf mag beslissing nemen, ik vroeg haar mening, in ondersteunde haar en probeerde altijd los te laten en als ze hulp wil mag ze vragen/komen etc. Tuurlijk heeft karakter ook mee te maken maar hoe sneller je laat je baby/kind eigen grenzen opzoeken hoe sneller hij leert wat mah en niet is mijn mening. Ik heb grenzen maar zijn onzichtbare soort van omdat ik probeer haar beetje leren zelf grenzen opstellen tussen mijn grenzen. Zo is voor haar hele wereld vrij en ik heb geen frustratie. En erg belaagrijk is vind ik dat je je kind kent je weet waneer en wat kan zijn woede/frustratie oproepen en dan ben je al voor zeg maar.. Ts: dat je het op kdv straffen niet erg vind zegt genoeg want eigenlijk dan ben je daarmee eens. Overigens jij en kdv moet op 1 lijn staan want als ze straffen en jij niet of andersom dan is alleen frustrerend voor kind. Ik zou niet waarderen leidster die geen andere aanpak weet dan straffen 2 jarige. Bijten/slaan komt uit onmacht en frustratie maar de oorzaak/kern is er altijd, vind de oorzaak, bespreek dat, ben je ervoor situatie ontploft, maak situatie overzichtelijk voor je kind. Als mijn dochter zou bijten zou ik eerst uitzoeken waarom. Hier deed ze dat x keren bij ons gelijk als we bijv met iphone zaten terwijl ze wil spelen: simpele voorbeeld maar we hadden gelijk afgesproken dus geen iphone als ze niet "bezig" is ook niet eventjes en gelijk dat bijten ging ervanaf. Ook hier ze is erg stellig met hoe wat hoort- als kindje in rij voordringt ze kan hem duwen dus omdat hij niet gelijk heeft: ik weet dat van haar dus ik ben situatie altijd voor: ik maak overzichtelijk voor haar waneer ze mag en ook staat dat jongetje voor mag hij pas na haar. Dat zeg ik gewoon zo zegt ze "okey" en situatie onder controle. Als ze looptfiets heeft en iemand even wil dan mag hij dat haar eerst vragen. Ik zorg dat ik haar voorbereid met "fiet van jou maar hij mag even lenen, hij gaat erg voorzichtig en tot die huis/boom. Vind je dat goed?" soort van gesprekken hebben we. En is niet altijd zo soms laat ik situatie zoals het is om te kijken hoe ze reageert en omdat ik dus haar al "bewerkt" hebt in deze situatie reageert ze rustig: gaat ook dan die jongen die voordringt wijzen in rij en zeggen: nee, nu ben ik! Ipv duwen. Kinderen leren alles van ouders en andere kinderen daarom vind ik zelf dan ouder moet eerst voorbeeld geven/leren hoe situatie opgelost moet worden maar kind mag ook uiteraad zijn frustratie en woede laten zien niet opkroppen. Laatst in cafe had mijn dochter nijntje we ging weg en ze verstopt hem onder rokje erg schattig hihi maar ik zag al dat voor mij dat ze die wilde liever meenemen en hoe dat situatie zal in komende 2min dus ik kom en leg uit: hij woont hier, hij is erg leuk maar als we keer terugkomen mag je dan weer spelen.wil je hem terugleggen? Ja? Ik bleef uitleggen tot ze zelf beslissing had genomen en weglegde zonder afpakken. Situatie opgelost, drufbui niet gebeurt
Hier nu een oplossing die zowaar nog werkt ook Als hij echt erg boos is en niet gewoon kan doen, maar blijft schreeuwen/gooien of wat dan ook dan stuur ik hem even naar bed met de woorden dat hij weer uit bed mag komen met zijn goede been zodat hij weer vrolijk is. Tot nu toen werkt dat perfect, daarna komt hij weer vrolijk beneden
Nou nou wat een oordelen allemaal. En ik ga me nog verdedigen ook, ik lijk wel gek, maar goed daar komt tie: Ik heb hem alleen op zijn rug gelegd om hem even uit de situatie te halen en hem goed duidelijk te maken dat bijten niet mag. Ik heb dit een aantal keer gedaan, geen jaren. Ik heb hem niet bang gemaakt. Ik heb hem wel wat geleerd. Hij bijt niet meer. Ik heb hem uitgeegd dat en waarom hij niet mag bijten. Maar nogmaals: hoe zou jij het dan oplossen als jou kind van 2 een ander kind bijt. Oordelen kunnen we allemaal, kom met een oplossing waar we wat van kunnen leren. Ik zeg zeker niet dat mijn oplossing ideaal was, maar ik heb hier nog geen bruikbare tips langs zien komen.
Ik vind in de hoek staan of de moderne time out, een vreselijk iets. Ook op de crèche. In mijn ogen kun je kinderen ook afzonderen door ze uit de groep te halen en te zeggen dat ze maar even daar, binnen korte afstand van jou, moeten gaan spelen omdat ze zich niet kunnen gedragen. Ik sta er misschien wel te nuchter in, maar echt hoor, dit gedrag gaat ook weer stoppen. Maak het niet groter dan het is.
En dat is het goede voorbeeld? Als kind met iets gooit, dat je dan hetzelfde ook doet? Tja, hier ook behoorlijke driftbuien af en toe. Meestal wanneer ze moe is en haar zin niet krijgt of er gebeurt iets anders dan haar verwachting (ook al heb ik van tevoren aangegeven wat er ging gebeuren). Ik blijf uitleggen. Vanmiddag maakte ze het te bont met kei en keihard gillen en spugen. Na herhaaldelijk aangeven dat ze moest ophouden, heb ik een waarschuwing gegeven en toen deed ze het nog een keer, dus mocht ze even een minuutje afkoelen in haar bed. Daarna weer met haar gepraat.
ipv het kindje uit de situatie halen en even apart zetten kun je ook zelf de ruimte even verlaten zodat j even afstand neemt, het kind duidelijk maken dat het eerst rustig moet worden voor je kan praten... als je weg gaat dit maar heel kort doen.. Een beetje wat tips die ik ook gehad heb. Moeilijk blijft het wel. Je bent lang niet de enige hoor, wees creatief met allerlei tips wie weet helpt er iets heel goed. Is een heel lastige periode, maar als jou kindje wat groter wordt zul je zien dat het makkelijker wordt. Voor nu: Heel veel sterkte, even door de zure appel heen bijten...