Jeetje wat erg dat je man zijn woede op jullie dochtertje uitte. Slaan is hier een absolute no! Ruzie maken hoort bij t leven en hè kunt je kinderen niet overal voor beschermen. Maar dit soort ruzies waarbij zoveel woede komt kijken zou ii niet laten gebeuren waar kindjes bij zijn. Aangifte nee maar hier zou op zn minst een stevig gesprek over komen. Hoe is het met jullie andere kindje? Hopelijk niks ernstigs en kunnen jullie nu lekker tot rust komen. Zorg dat dit niet meer gebeurd!! Met of zonder hulp.
Ik denk van wel. Als het kind zelf helemaal niks verkeerd deed, kan ze namelijk ook de indruk krijgen dat jullie ruzie haar schuld was en ze daarom geslagen werd. Dat is helemaal belastend.
Het maakt niet uit wat de reden was, het kan gewoon niet. En als volwassene moet je dat besef hebben. Zo niet, dan heb je hulp nodig. En moet jij je kind beschermen.
Waarom vraag je niet eerst aan je man hoe het gegaan is? Mijn dochters kunnen dingen ook altijd groter maken dan ze zijn.
Niet alles gelezen maar je weet wat je je op de hals haalt als je aangifte doet? Er zijn kinderen bij betrokken dus automatisch wordt Veilig Thuis ingelicht. En dan gaat het niet alleen meer om je man, maar ook om jou èn je kinderen. Geloof me, dit wil je niet. Het dossier blijft ook bestaan. Daarnaast heb je je kind(eren) weggehouden bij je man. Al was het maar voor even en dacht je dat je goed handelde ivm veiligheid: je hebt ze wél weggetrokken bij hun vader en dat heeft impact op ze. Zelfs als papa ze geslagen heeft. Daarbij; heb je zelf gezien dat ze geslagen is? Ik zeg absoluut niet dat je kind liegt hoor, begrijp me niet verkeerd, maar zodra kinderen doorhebben dat ouders ruzie hebben, niet op één lijn liggen enz, dan krijgen ze ruimte. Ga het gesprek met je man aan. Jullie hebben het beiden niet handig aangepakt. Probeer een oplossing te vinden. Misschien totaal Off topic hoor, maar ik ben voor bepaalde dingen ook heel erg allergisch maar voor sommige dingen net even wat meer omdat ik het nooit at. Als ik het dan een keer eet, mag je me meteen naar het ziekenhuis dragen. Bepaalde dingen zoals spareribs, ja als ik dat wil eten, moet ik even wat nemen, maar er volgt geen explosie door die fijne pilletjes die ik dan preventief neem. Mijn arts zegt ook dat, omdat ik af en toe met iets in aanraking kom waar ik niet goed op reageer, ik een soort van weerstand ertegenop heb gebouwd. Ik snap dat je geïrriteerd reageerde op je man en het toch geven van eten, maar zó ernstig hoeft het dus niet te zijn. Heeft ze een reactie erop gehad??
Ik ben echt verbaasd door het hele verhaal, je weet namelijk niks zeker, je gaat uit van een verhaal dat een 3 jarig kind verteld, mijn zoon vertelde op die leeftijd dat de juf op de psz hem om ver had geduwd en pijn had gedaan thuis en ze deed het extra (lees expres), het verhaal was dat juf achter hem liep hij ineens stil stond juf dus botste en meneer omver viel, dus stap 1 zou zijn achterhalen wat er precies gebeurt is, want de beleving van een 3 jarige is soms compleet anders dan de werkelijkheid. Daarnaast wil jij aangifte doen tegen je man maar als je dat doet doe je dan ook even aangifte tegen jezelf, jij maakt ruzie (jullie beide natuurlijk maar jij net zo goed) waar je kind bij is, gooit met spullen en loopt daarna boos weg en laat je kind dus achter, wat nu als je man ook weg was gelopen had je kind daar alleen gestaan, dat vind ik ook erg schadelijk en als dat vaker gebeurt dat er zulke erge ruzie is waar je kind bij is en jij weg loopt vind ik dat geestelijke mishandeling want je kind voelt zich op dat moment in de steek gelaten en krijgt het gevoel niet op jou te kunnen bouwen als het iets verkeerds heeft gedaan, want dan wordt mama boos op mij en zal mij in de steek, hoe schadelijk denk je dat zo'n gedachte voor je kind is? Ik denk dat een goed gesprek op zijn plek is in alle rust zonder kinderen tussen jullie als ouder en het zou erg goed zijn als je ook kijkt naar hoe jouw eigen aandeel op je kind overkomt.
Jammer dat je het een flutadvies vindt. Ruzie maak je samen en ook jij hebt hier een aandeel in. Ik schrik ervan hoe jij naar je man wijst en jezelf buiten beschouwing laat. Ik vind een goed gesprek op zn plek i.p.v. aangifte doen. Dat bedoel ik met begrip en mildheid. Jullie hebben zware dagen gehad. Je trekt het allebei niet. Maar om het meteen kindermishandeling te noemen en aangifte doen... Praat met elkaar. Want vind hij er zelf van dat hij zijn dochtertje geslagen heeft?
Los van dat ik jullie beider gedrag belachelijk vind is bovenstaand een recept voor ellende. Dit is dreigen met iets wat je toch niet waar kan maken. Dus ik zou er van maken dat hij eens met iemand gaat praten over zijn gedrag of nog beter een relatie apk bij een therapeut.
Ik vind sommige reacties wel wat overdreven hoor.. omdat hij zijn dochter 1 keer een tik in het gezicht geeft (ik kan me namelijk niet voorstellen dat hij echt heeft geslagen aangezien to zegt dat ie nog nooit eerder heeft geslagen) moet ie meteen hulp gaan zoeken en moet to nadenken of ze nog wel verder met hem wil? Beetje overdreven... ik zou het uitpraten met je man, en opheldering vragen over de situatie.. aangezien hij een uur weg is geweest met jullie dochter, en daarna alles weer goed was, ga ik er vanuit dat hij spijt heeft en het weer goed is tussen hun.. Mocht hij je dochter vaker gaan slaan, dan word het idd tijd dat hij hulp gaat zoeken... Daarnaast mogen je kinderen best af en toe zien dat jullie een meningsverschil/ruzie hebben, mitst het dus niet zo erg uit de hand loopt.. daar leren ze ook alleen maar van en belangrijk is dat jullie het dus ook uitpraten, en niet boos uit elkaar gaan.. ik kan me namelijk niet voorstellen dat het tussen sommige stellen altijd koek en ei is.. ook als er onderlinge spanning is, pikken kinderen dit snel genoeg op...
Ik vind een en ander ook overdreven. Heeft hij echt geslagen of was het meer een tik? Als je al weet dat beide onder spanning staan is het misschien handig om dit soort discussies te vermijden. Hij heeft jullie dochter worst laten eten, dan dealt hij er ook maar mee. Ik snap dat het je irriteert maar misschien houd je dat beter voor je. Hij is ook verantwoordelijk en als ze een reactie krijgt (kan ik nu niet uit je tekst halen) moet hij daar mee omgaan. Maar eerlijk, aangifte? Dreigen met scheiden? Zie de dingen even I'm perspectief.
Mijn advies: laat de emotie even zakken, en ga dan rustig het gesprek met elkaar aan om boven tafel te krijgen wat er nu allemaal gebeurt is. En vooral, hoe dit in het vervolg anders aan te pakken. En dat laatste geldt voor jullie allebei. Hier heeft volgens mij een emotie explosie plaatsgevonden. Vanuit jouw man, hoogstwaarschijnlijk. Maar ik lees ook veel reacties van jou, puur uit emotie. Vlees op de grond gooien, weg lopen, dreigen met scheiding, aangifte doen... ik vind het allemaal nog al wat. Terwijl ik ook het idee krijg dat je niet eens precies weet hoe het voorval nu gelopen is.... Soms is tot 10 tellen, en dus niet direct midden in je emotie reageren, gewoon net even wat handiger. En kom er dan zeker op een later/rustiger moment op terug!
Als er iets is wat ik heb geleerd is dat je nooit volledig uit moet gaan van wat een kind zegt. Dat je het kind in vertrouwen neemt en uit gaat zoeken wat er precies is gebeurd is volkomen terecht maar in dit geval meteen al roepen dat je aangifte wilt doen? Belachelijk! Ben ik pro slaan? Absoluut niet maar je weet helemaal niet zeker of dit ook het geval was. Ga eerst eens praten met je man over het voorval en bespreek het misschien ook op een rustige manier nog eens samen met je dochtertje erbij. Je moet niet nu ineens alle schuld op zijn schouders gooien, jij bent zelf ook een schuldige in dit hele gebeuren. Zoals vele hier al zeggen, ga hulp zoeken en praat met je man in plaats van uit te gaan zoeken of je aangifte op hem wil doen
Ik vraag me af wat de aanleiding voor je man was om te slaan.... Een kind slaan vind ik in alle situaties niet goed te praten. Wel kan ik het soms begrijpen en zal ik ook zeker niet zeggen dat ik het echt nooooiiiit zal doen. De ruzie verdient geen schoonheids prijs. Wel kan ik me voorstellen dat beide wat meer prikkelbaar en emotioneel zijn gezien de situatie met jullie kindje net uit het ziekenhuis. Aangifte zou ik niet doen, maar dat is een persoonlijke keuze die jij weloverwogen moet maken.
Precies. Mijn dochter is ook nogal gevoelig. Als ik dr arm vast pak heb ik m dr volgens haar bijna af getrokken
Ik zou zelf eerst van mijn man willen horen wat er volgens hem gebeurd is voor ik met woorden als mishandeling, aangifte en scheiding ga strooien. Zoals al eerder benoemt kan een kind heel andere dingen vertellen dan dat er daadwerkelijk gebeurd is. Je was er niet bij toen je dochter een klap kreeg, je kan er dus niet zomaar vanuit gaan dat dat ook echt zo gebeurd is.Ik geloof ook niet dat ruzie maken in het bijzijn van kinderen direct schade zal opleveren. Het gaat er mi om dat je ook laat zien dat jullie het weer goed maken. En ook al eerder gezegd, erken je eigen aandeel ipv vooral je man de schuld te geven of, zoals ik het interpreteer, wat hij deed was erger. 2 kijven 2 schuld.
Ga met elkaar praten. Juist nu is dat belangrijk. Als je het samen nabespreekt leer je er iets van. En als je er samen niet goed uitkomt of hij vaker moeite heeft zich te beheersen dan kun je samen naar passende hulp gaan zoeken. Aangifte zou ik trouwens niet doen. Het gaat erom dat dit niet meer zal gebeuren. Het onderscheid tik / slaan dat sommigen maken snap ik trouwens niet een tik geven = slaan en dat mag gewoon niet.
Daar was ik ook benieuwd naar. Wat de reden ook is slaan kan echt niet! Misschien kan je man uitleggen wat er gebeurd is. Kan hij misschien iets gaan doen tegen zijn agressie probleem? Dat jullie moe en gefrustreerd zijn dat kan ik me echt indenken maar afreageren op een kind of waar een kind bij is is nooit goed
Wauw het eerste wat ik denk bij jou verhaal: is ze echt zo allergie’s dat ze een heftige reactie krijgt want als papa het haar soms geeft dan zal de reactie niet heel extreem zijn waardoor het af en toe in contact komen met iets waar je allergies voor bent alleen maar goed is. Daarbij kan het geen perongeluk actie zijn. Onze kinderen (vooral de jongste) heeft ook de nodige allergieën en ik heb een erg verstrooide man die ooit per ongeluk iets geeft (tegelijk met de andere kinderen) maar ik zou hem daar nooit op aanvallen waar onze kinderen bij zijn! Het zijn ook zijn kinderen en hij zal echt niet denken laat ik mijn kind eens iets geven waar ze niet tegen kan, krijgt ze lekker last van O en niet te vergeten vrouwlief gaat er lekker van over de zeik. Dan het slaan...tja slaan is nooit goed maar er is wel een verschil tussen slaan en slaan....kan je meisje het niet erger ervaren hebben dan dat het was? Hier kunnen ze dat namelijk ook doen. Ze heeft namelijk wel een opening als ze papa en mama zo boos op elkaar ziet doen. En nee ik praat het slaan zeker niet goed maar soms is een stapje terug zetten en goed kijken wat er precies is gebeurd beter. Maar al met al als ik voor zoiets al zou overwegen om aangifte te doen tegen mijn eigen man dan zou ik toch eens hard achter mijn oren krabben of ik wel bij de juiste man ben. Probeer er eerst rustig achter te komen wat er precies is gebeurd. Als je man zo’n woede in zich heeft dat hij daadwerkelijk bewust geslagen heeft word het misschien tijd voor hem om er eens over te gaan praten maar kom op zeg we zijn allemaal mensen en dan kan een foutje echt wel gebeuren door welke omstandigheid dan ook (en dat stukje bedoel ik voornamelijk op haar allergie stukje)