Toen ik mij op dit forum had aangemeld hoopte ik in dit onderwerp nooit actief te moeten zijn, helaas blijkt de realiteit anders. Deze week is er een missed abortion bij mij geconstateerd, ik zou bijna 9 weken zwanger moeten zijn maar het vruchtje is al vrij snel gestopt met groeien. Welke dames hebben, helaas, een soort gelijke situatie mee gemaakt? Allerlei emoties overvallen ons nu, ondanks dat het nog maar zo kort is doet ons dit pijn. Dit kindje was zo welkom maar het is ons niet gegund.
Heel veel sterkte ButterflyNova! Ik weet helaas precies hoe je voelt. Ik heb ook een missed abortion gehad een maand geleden. Op de eerste echo was er geen hartslag te vinden bij 9 weken. Het vruchtje was wel precies op groei (waarschijnlijk het hartje stoptte met kloppen een dag ervoor.) Ik heb cytotec gebruikt om de miskraam op te weken. Het was een moeilijke periode voor mij, het zou mijn eerste kindje zijn. Veel verdriet gehad, veel gehuild. Gelukkig nu gaat het stukje beter. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven.
Heel veel sterkte Butterflynova Ik heb 2 april een MA gehad en 7 april een curretage.. Het is echt heel verdrietig, ik heb de ogen uit mn kop gejankt. Wat wilden wij dit kindje graag, en nu moeten we opnieuw beginnen. Ik heb er nog steeds heel erg veel verdriet van, probeer nu langzaam mijn leven weer wat op te pakken maar alles herinnerd je aan het kindje wat je zo graag nog bij je had gehad.. Laat je verdriet er zijn, weet je hoe het nu verder gaat? Of je een curretage gaat krijgen bijv.?
Wat naar dat je dit ook mee moet maken. Helaas heb ik het ook mee moeten maken. In november heb ik een ma gehad. Bij de echo van 7,5 week zagen wij alleen een lege vruchtzak. Ik voelde me zo ontzettend zwanger en had allerlei verschijnselen maar helaas hield mijn lichaam me voor de gek. Een week later heb ik een curettage gehad. Welke mij trouwens 100% is meegevallen. Omdat ik me nog zo zwanger voelde wilde ik dat het weg gehaald moest worden. Ik wilde me niet nog langer zwanger voelen terwijl ik dat niet meer was. En ik herken de emoties heel erg. Ik heb heel veel gehuild en heel erg veel erover gepraat. Ik moet zeggen dat ik het redelijk een plekje heb gegeven. Maar dat het verlangen naar een kindje alleen maar groter werd, en dat deed heel veel verdriet. Op dit moment ben ik weer zwanger maar zit ik tussen hoop en vrees in. Vorige week heb ik een bloeding gehad maar het is nog te vroeg om te concluderen of het weer een miskraam is of niet. Spannend dus! Ik wil je heel erg veel sterkte wensen de komende tijd! En denk vooral aan jezelf en aan wat goed voor jou is!
Wat een lieve reacties en tegelijkertijd zo verdrietig dat we allemaal hetzelfde hebben moeten ervaren. Fijn om te lezen dat het nu beter met je gaat kora82, het is voor ons allemaal nog zo vers. Ik hoop dat ik dat over een paar weken ook kan zeggen. Miss86, voor jullie het nog zo vers! Verdriet zal nog wel even blijven denk ik, is niet iets dat zomaar weg gaat. Precies wat je zegt, we hadden dit kindje zo graag gewild en nu wordt deze droom ons ontnomen. Volgende week heb ik een gesprek met de gynaecoloog, zij nemen het over van de verloskundigen en ik hoop dat ik dan medicatie kan krijgen om de miskraam op te wekken. Ik wil niet wachten tot de natuur zijn werk gaat doen zoals ze dat zo kunnen zeggen. an123456789, precies wat je zegt. Je voelt je nog zo zwanger maar eigenlijk is dat niet meer zo. Ik heb gelukkig niet heel veel kwaaltjes maar die ik nog wel heb horen hier niet meer bij. Er zit nu iets in mij dat er niet hoort, dus het mag er van mij snel uit. Klinkt misschien een beetje cru maar zo voelt het nu. Ik ga voor je duimen dat deze zwangerschap wel een goede afloop heeft! Ik hoop dat we dit snel een plekje kunnen geven, al heb ik geen idee wat me nog allemaal te wachten staat.
Hi ButterflyNova, Ook bij ons werd op 26 maart een MA geconstateerd van de tweeling, de hartjes klopten niet meer. Ik heb wel heel lang gewacht en gehoopt dat de MK vanzelf zou komen, maar afgelopen maandag (14 april) toch maar met Cytotec begonnen (ik had ze de hele tijd al in huis maar durfde ze niet in te brengen). Achteraf ging het allemaal vrij snel en helemaal ongemerkt (ik had niet door dat ik de MK al had en gisteren bij de gyn tot mijn verrassing ontdekt dat ik zo goed als schoon was). Had ik de pillen maar eerder genomen, dat had me veel verdriet en depressie bespaart, dus mijn tip aan jou om idd niet eeuwig te wachten tot het vanzelf komt. Ik voel me veel beter nu het achter de rug is, een nieuw begin. Ook durf ik nu weer dingen te ondernemen, zonder alsmaar bang te moeten zijn dat het ineens gebeurd als je ergens bent. Veel sterkte in deze moeilijke tijd!
Bedankt Zomersproet, ik hoop dat ik dezelfde dag nog met de medicatie kan beginnen en het werkt dan kunnen we het afsluiten.
Wat oneerlijk dat zoveel vrouwen dit moeten meemaken... niemand zou zo'n pijn mogen voelen. Heel veel sterkte!!
Ik heb in februari een ma gehad. Ik was bijna 9 weken op 1 dag na. Het vruchtje was er niet meer. Op een eerdere echo was dit nog wel te zien maar erg klein. Ik heb cytotec gehad en heb mijn 1e menstruatie afgewacht. Afgelopen week heb ik een weer een controle gehad en ben ik weer schoon. heel veel sterkte!!
Dag Butterfly, Ik weet precies waar je door heen gaat.. Ik heb afgelopen dinsdag een MA gehad mbv cytotec. Heel veel sterkte meis! Liefs, Sophie
Cytotec heeft ook nog een andere naam toch? Hoe hebben jullie dit medicijn ervaren? Ik hoop zo dat het niet teveel gedoe gaat worden, het is geestelijk al moeilijk genoeg.
Wat erg, alsof de wereld even stilstaat zo heb ik het ervaren. Voor mijn zoon was ik ook zwanger en we kwamen met de 10 weken echo erachter dat het vruchtje een dag na de vorige echo was gestopt met groeien. Een dag!! Wij waren helemaal van slag, het heeft geestelijk er heel erg in gehakt. Ik heb ook cytotec gekregen (ik weet niets van een andere naam) en het was een soort mini bevalling. Een uur lang erge pijn gehad (daarvoor enkele uren alleen veel bloed en stolsels) en na dat uur kwam het vruchtje eruit. Ik ben blij dat het zo gelukt is, een curretage is toch een ingreep wat mis kan gaan en zo hebben we het kindje nog 'gedag' kunnen zeggen. Als ik nog terug denk aan die tijd voel ik meteen die onmacht weer. Ik wil je heel veel sterkte wensen, het is erg moeilijk. Ook al was het kindje nog zo klein, de dromen waren al groot.
Hoi butterflu, ik heb me heel erg druk gemaakt voor het gebruiken van cyotec. Ik had ook erg verhalen gelezen op internet. Ik zag er dus heel erg tegenop. Maar het is me heel erg meegevallen. Het doet wel pijn, maar ik vond ook dat meevallen. Het was iets erger dan de menstruatiepijn die ik normaal heb, maar nog goed te doen. Als je het vruchtje verloren bent nemen de krampen weer af. Heel veel sterkte. liefs
Ik heb de cytotec ingenomen en vier uur later kreeg ik veel bloed! Twee uur achter elkaar, heb bijna geen krampen gehad. Ik heb twee uur lang op de wc gezeten omdat ik het met maandverband niet zou redden. Achteraf is het me meegevallen alhoewel je dan alles op je verstand doet. Nu is er meer ruimte voor de emotionele kant:x
Ik hoop dat het mee valt en dat ik überhaupt met die pillen mag beginnen, eerst nog een gesprek met de gynaecoloog. Vind het allemaal wel lang duren, dagen kruipen voorbij en elke ochtend word ik weer wakker met het besef dat het niet zo heeft mogen zijn. Ik wil het zo graag afsluiten, ook emotioneel. Dat lukt waarschijnlijk pas als het vruchtje mijn lichaam heeft verlaten. Zie op tegen wat er nog komen gaat maar we moeten hier even doorheen.
Wat naar meid! Helaas heb ik het ook meegemaakt, eind februari zou ik 12 weken zwanger zijn. We hadden al 2x een kloppend hartje op de echo gezien en bij de 12 weken echo bleek ons kindje niet meer te leven. Ik heb ook echt zo gehuild!! Een maand na de curettage kregen we nog een klap te verwerken, uit het onderzoek bleek dat het een partiele mola zs was geweest. Dit komt maar erg weinig voor, 1 op 20.000 zs'en. Nu mag ik pas weer zwanger worden als mijn hcg 3 opeenvolgende maanden op 0 staat. Dit betekend maandelijks bloedprikken. Geef je verdriet de tijd, het verwerken komt echt. Ik hoop voor jou dat je snel weer zwanger bent en alles goed mag gaan.
Heel veel sterkte! Ik had precies hetzelfde. Ook met 9 weken en ook na paar weken was het vruchtje al gestopt met groeien. Vooral het afscheid nemen van de verwachting dat er een kindje gaat komen vond/vind ik erg moeilijk. Heel oneerlijk voelt het, ondanks dat je weet dat het kan gebeuren, als er 0 symptomen zijn en je met de 1e echo ineens hoort dat er geen kindje in je buik zit.... Ook ik wilde de natuur niet afwachten. Sterkte met het verwerken, ook het afstoten is erg emotioneel!
Ja hier hetzelfde..begon eerste paasdag iets bloed te verliezen.tweede iets meer. Kon gelijk in het ziekenhuis terecht. Daar bleek het hartje gestopt te zijn. Bij zes weken een echo gehad met kloppend hartje.maar volgens mij liep die toen al achter. Zou vandaag 10 weken geweest zijn maat het was na de eerste echo bijna niet meer gegroeid .heb vier tabletten gisteravond ingebracht en van twee tot zes uur op wc doorgebracht met tussenpozen in bed en een pak maandverband verder. Nu nog iets bloedverlies en vrijdag voor een echo te kijken of alles schoon is.buikkrampen waren heftig maar met naroxen uiteindelijk te doen