Hoi meiden. Vorige week 1e echo gehad, ik bleek een ma te hebben. Afgelopen zaterdag met 11 wkn heb ik dmv mif+cyt alles op gang geholpen. Lichamelijk gaat het al best aardig goed nu. Alleen emotioneel merk ik dat ik nog niks kan hebben. Heb flink wat aanvaringen met mijn puberdochter van 3, waardoor ik me later dan weer rot voel en zoals vandaag heel veel huilbuien zomaar uit het niks. Gelukkig is dochterlief nu even naar het kdv, ik wil niet dat ze me steeds ziet huilen. Nu wilde ik volgende week weer rustig aan beginnen met werken. Ik werk op een kdv. Mijn naaste collega is dan precies vrij en dan zou ik dus met een inval staan. Ik weet t nu ook ff niet meer wat het beste is. Hoelang duurde het bij jullie voor je weer een beetje normaal kon functioneren????? Sorry voor het lange en misschien warrige verhaal. Liefs mamakaatje
Allereerst, sorry voor het zware verlies Je hormonen stuiteren nu nog alle kanten op en ook heb je emotioneel veel pijn en verdriet van het verlies van jullie kindje. Dat is heel normaal hoor. Ik verloor mn zoontje toen ik 16 weken zwanger was van hem en dat heeft een flinke tijd geduurd maar dat kwam ook omdat ik op dat moment alles verloor.. mn verloofde, mn kind, mn huis.. Dat is inmiddels jaren geleden hoor daar niet van. Kan je er wel goed over praten met je partner? Of met anderen? Want dat is het allerbelangrijkste als je het een plekje wilt geven. Ook zal je volgende zwangerschap eerst gevuld zijn met onzekerheid tot je over dat punt heen bent waar het mis ging. Ook dan zul je moeten blijven praten. Desnoods schrijf je het ergens in op maar dan ben je het toch even kwijt. Heel veel sterkte en als je wilt praten, je weet me te vinden via pb.
Heel herkenbaar hoor! En kijk het even rustig aan, hoe je je de komende dagen gaat voelen. Als het donderdag nog niet beter is, kun je dan besluiten om nog even niet aan het werk te gaan: op een babygroep, (wat je in een ander topic al schreef), terwijl je met een invaller moet werken, lijkt me niet zo handig als je zelf nog helemaal van slag bent na je miskraam, dus dat zou ik alleen doen als het thuis ook weer OK gaat. Als jij steeds nog loopt te huilen en je dochter niet goed aankunt daardoor, lijkt me een volledige groep baby's en peuters al helemaal onhandelbaar voor jezelf!
Helemaal eens met Rozemarijke.. Werk zelf ook op een kdv. Vond het erg zwaar in het begin. Neem je tijd meis, tis niet niks!! Liefs
Ik herinner me van de eerste tijd na de miskraam ook alleen maar het vele huilen en het diepe ongelukkige gevoel.. ik kon er helemaal niet zijn voor mijn zoontje (voel ik me nog schuldig over). Het heeft zeker 4 maanden geduurd geloof ik. Ik was echt mezelf niet.. Je hebt nu wellicht ook nog de hormonen in je lijf, duurt even voor die ook eruit zijn en dat is helemaal verwarrend.. voel je je nog zwanger, maar je bent het niet meer.. Kan je er wel over praten met naasten? Misschien kan je het werken langzaam oppakken. Nog geen hele dagen draaien, gewoon even kijken hoe het gaat. Als het niet lukt, voel je dan niet schuldig he. Het is niet niks, dat het mis is gegaan. Sterkte met alles en denk om jezelf!
Bedankt voor jullie reacties. Heb vandaag denk ik de echte klap pas gekregen, flink veel gehuild maar het lucht ook wel weer op..... Ik ben iemand die er veel over wil praten, zo probeer ik het te verwerken. Gelukkig heb ik veel lieve vrienden en collega's om me heen. Krijg dagelijks wel een smsje of een telefoontje. Met mijn man kan ik er ook over praten, alleen die is er niet zo mee bezig als ik ben. Maar hoe doet wel zijn best om er voor mij te zijn. Vanmiddag ben ik even naar het werk gegaan. Net daarvoor kreeg ik alleen een sms van mijn naaste collega met het nieuws dat ze onverwacht zwanger is. Ze vondt dit heel moeilijk en rot om te vertellen. Ik wilde eigenlijk eerst niet gaan, maar toch maar wel geweest. Ik heb haar ook gezegd heel blij voor haar te zijn, maar dat het wel ff rauw op mijn dak komt. Met mijn leidinggevende heb ik nu afgesproken dat ik volgende week kom werken. Eerst 2 dagen boventallig en maar een paar uurtjes. Mocht het dan niet gaan, dan kan ik van de groep af. Gaat dit goed dan kom ik de 3e werkdag een 1/2 dienst werken. Die dag staat er ook een stagiaire. De week erna bespreken we dan wel na die dgn. Ze waren heel begripvol en ik moest ook heel eerlijk aan blijven geven hoe het volgende week ging en dat ik niet te snel volledig zou gaan werken.
Ai ik snap dat het heel rauw op je dak komt. Had ik 2 weken geleden nog wel toen een vriendin (waarvan niemand had verwacht dat ze bezig waren) ineens vertelde dat ze al 12 weken zwanger was. Fijn dat ze zo begripvol zijn op je werk en dat je rustig aan kan beginnen Sterkte met alles meis!!