Toch even van mij afschrijven.. Vandaag zou ik 7 weken zwanger zijn geweest, helaas begon ik vorige week donderdagavond licht te bloeden, dit stopte na een uurtje. S'avonds in t zkh een echo gemaakt, gyn zei dat het nog 2 kanten op kon gaan. Zaterdagochtend moest ik terugkomen naar het zkh. Helaas ging het bloeden verder op vrijdag en zaterdag nog meer en ben ik het vruchtje verloren. Ik dacht dat ik het wel redelijk kon relativeren, 'natuur breekt het niet voor niets af'.. alleen voel ik mij er toch wel enorm rot door. Vanmorgen kreeg ik een berichtje van m'n beste vriendin, dat ze gister een goede echo had. Ik ben oprecht blij voor dr alleen onderweg naar werk vanmorgen barstte ik toch in tranen uit in de auto. Ze wist dat ik zwanger was van de 2e en we vonden het beide leuk dat we nu bijna tegelijk zwanger zijn van een tweede kindje.
Gevoel en verstand zijn 2 verschillende dingen, het is denk ik niet meer dan logisch dat je verdrietig bent. Zeker nu je zo geconfronteerd wordt met de goede zwangerschap van je vriendin. Laat het toe, laat het zijn.. heel veel sterkte!
Even flink uithuilen hoor! En waarschijnlijk ben je over een tijdje ook nog best verdrietig. Het is gewoon rot. Ook al weet je met je verstand waarom het is, je gevoel krijgt wel een enorme opdonder. Hier inmiddels helaas routinier. Twee weken geleden mijn derde mk. Ook ik moet even slikken bij dikke buiken en zwangerschapsberichten. Het is niet anders. Veel sterkte voor de komende tijd!