Vanaf dag 1 had ik al een voorgevoel.. Misschien gemeen tegenover mn kindje maar wist gewoon dat het " weer " fout zou gaan. Hoewel mn hcg wel gestegen bleek want die was eergisteren 1516 op 4 weken zwanger. 3 dagen terug begonnen de pijnlijke krampen ( roze, bruin verlies ) die tot gisterenavond aanhielden, opeens uit het niets.. Alles over, weg! Geen pijn meer in mn buik, geen pijn meer in onderrug, geen pijnlijke borsten meer. Gewoon echt ineens alles WEG! Ik weet dat veel vrouwen die meemaken maar ik kan er echt niet mee omgaan.. Ik ben ingestort.. Hoe leg ik ook mijn zoontje van 4 dit uit..? Ik was te blij en deelde het natuurlijk met hem.. Logisch! Gelukkig verder niet tegen veel mensen gezegd.. Het is niet de eerste keer dat ik het meemaak en nu ik typ zit ik keihard te huilen.. Laat iedereen me dan echt in de steek? Ik kan ook niet veel praten met mensen want vriendinnen heb ik niet echt en wil gewoon eens graag praten met iemand.. Sorry voor mn hysterische berichtje!
Oh joh wat naar. Ik kan er niet over meepraten want ik heb het niet meegemaakt, maar ik kan me wel voorstellen dat je je nu heel alleen en wanhopig voelt. Virtuele knuffel! Als ik je berichtje goed begrijp heb je drie dagen roze- en bruinverlies gehad en krampen. En die zijn nu over. Maar betekent dat automatisch dat het fout zit? Kun je niet je vk bellen voor een extra echo ofzoiets? Sterkte meid!
Mama28: dat is heel naar en niet eerlijk natuurlijk..ik kan alleen met je meeleven en je heel veel sterkte toewensen.. Kinderen zijn vaak slimmer en meelevender dan we denken..en wellicht kan je steun juist bij zoontje zoeken...Een knuffel van hem kan wonderen verrichten denk ik..maar probeer dan het simpel en niet te emotioneel aan hem uit te leggen..vanuit hier: een groot digi-knuffel
Wat naar voor je dat je je zo voelt. Ik zie nergens dat je rood bloed verliest. Kan je niet bellen en vragen om een vroege echo? Heb je nog een test gedaan? En wat je tegen je zoontje moet zeggen, wat heb je hem gezegd dan? Uit je verhaal begrijp ik dat je net 4 week zwanger bent.. Volgende keer dan misschien wat langer wachten met het hem vertellen. Waar is de papa van je kindje dan? Hoe staat hij er in?
Omdat het 3de keer is nu denk ik dat ze er vanuit gaan? Heb net VK gebeld maar denkt zelfde idd als mij.. Word helemaal knetter hier
Heb vriendin.. Geen papa aanwezig! Jaa uit mn blijheid had k het verteld eigenlijk.. Hij zei wel net oei mama komt de baby er niet uit?
Ik blijf bij mijn vorige bericht uit ander topic, niet onaardig bedoeld maar ik denk echt dat je baat kan hebben met een paar goede gesprekken met een professional. Je weet nu nog niks zeker en gaat al helemaal van het ergste uit, terwijl er nog niks zeker is. Je gaf in vorige bericht aan dat ik niet weet wat je hebt meegemaakt, klopt, zo te lezen een hoop verdriet en en eenzaamheid maar dit is wel mijn mening op basis van je posts. Vorige post: Als je in dit stadium van de zwangerschap als zo onzeker bent en tig topics opent met dezelfde strekking zou ik dat ook aangeven aan de huisarts want ik denk serieus dat een stukje begeleiding van een professional heel waardevol zal zijn. Bedoel het niet lullig maar je komt in mijn ogen niet echt stabiel over, op een forum mag je je zorgen uiten, dat is zo fijn hiervan maar je opent steeds dit soort topics en als er niet snel genoeg gereageerd wordt zet je er weer een bericht in. Anderen kunnen jouw angst niet sussen.
Vreemd dat je dan trouwens niet reageerde als ik iets zette! Enne zit nu ziekenhuis en zit wel fout! Dus wat zit ik me druk te maken voor niks misschien?? Hele tijd kom je met rot berichten naaf mij toe! Leuk als je je eigen zo voelt
Het is niet heel erg leuk om zulke berichten te lezen over onstabiliteit als je erg verdrietig bent! Of naar iemand toegewezen te worden! Denk dat het enige als mensen verdrietig zijn wat liefde of steun willen ipv te les te lezen wat ze beter zou doen..! Komt heel erg harteloos over bij mij!
Ik had niet gereageerd omdat je , zoals nu ook weer , mijn bericht af serveerde als negatief en een rot opmerking. Terwijl ik het echt heel serieus en opbouwend bedoel. Je zegt dat je nu in ziekenhuis zit en dat het fout zit, heel heftig dat je angst waarheid is geworden. Heel veel sterkte.
Ja vind je het heel raar..? Afijn jammer dat ik hier niet terecht kon met mn grote verdriet voor de zoveelste keer.. !
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel een beetje met fee90 eens ben. Daarbij vind ik het ook niet heel verstandig om tegen je zoon te vertellen dat je zwanger bent in dit stadium. Hoe kan hij dit begrijpen?
Kinderen begrijpen meer dan je verwacht (helaas).....en ik heb het bij bij de zwangerschap van D* ook al meteen (met 6 weken dan) aan V verteld. Was zo blij en enthousiast, maar ook meteen zo misselijk dat ik amper met dr kon spelen. Inmiddels wel van geleerd, zal nu wachten tot een goede echo en misschien nog wel langer. Maar ik zou vooral niet te serieus bij je zoontje doen. Hij mag je verdriet zien, maar als hij mama in paniek ziet is dat ook niet goed. Want daar raakt hij ook van in paniek. Leg rustig uit dat de baby in mama's buik helaas naar de wolkjes id (oid) en dat we daar heel verdrietig om zijn. Maar dat we samen proberen toch weer vrolijk te worden.... Buiten dat...heel veel sterkte! Verlies is heel verdrietig en doet veel pijn. Maar het forum is niet zaligmakend qua steun. Als je het gevoel hebt heel veel steun nodig te hebben en daar moeilijk op kunt wachten, is het misschien beter om dingen op te schrijven voor jezelf. Dan ben je het toch kwijt... En evt met een maatschappelijk werkster praten kan ook helpen.
Je hebt wel nog meer meelevende reacties gehad toch? Hier, maar ook in andere topics? En de reacties die voor jou minder meelevend aanvoelen zijn volgens mij ook helemaal niet rot bedoeld.. Ik vind het heel naar voor je dat het toch fout is.