Ervaringen curetage??

ik zou het heel even afwachten aan curitage zitten toch wel wat haken en ogen ...
als je lichaam het zelf kan zou ik daar zeker voor kiezen .....

sterkte met dit moeilijke verlies ....

 

Ach wat een verdriet meis...........
Zou ook even afwachten... wat zegt je gevoel ?
Heel veel sterkte !

 

P.s. ik ben afgelopen September Gecurreteerd, onder algehele narcose. Het is mij enorm meegevallen !
Geen napijn, ook niet veel na bloedingen............
Geestelijk moet je de tijd nemen om dit te verwerken !

 

http://www.zwangerschapspagina.nl/vruchtbaarheidsbehandelingen/252719-syndroom-asherman.html lees dit topic maar of zoek op syndroom vqn asherman

 

Allereerst veel sterkte. Bij mij bleek op de eerste echo Dat er geen hartje klopte. Dit was op 5 jan. De gyn. Heeft de voor en nadelen goed besproken. Voordeel c is dat je weet wanneer je afscheid neemt en als je niet eerder gecurreteerd bent zijn er nagenoeg geen risico. Bij m kan het tot wel 4 a 6 weken duren al dan niet zonder medicatie kan emotioneel erg zwaar zijn het wachten, veel bloedverlies en evt. Pijn.
Heb na gyn. Een week gewacht en toen een dag later curretage laten doen. Had nog geen tekenen van miskraam inmiddels samen afscheid genomen van kindje en wilde de draad weer oppakken. Heb er geen spijt van. Was op 17-01 totaal geen pijn gehad en maar af en toe bloedverlies. 9-2 controle.
Wat ik fijn vond is dat ik niet meteen hoefde te beslissen dat gaf mij de tijd om de juiste keuze te maken. Volg je gevoel en leg al je vragen voor aande gyn of vk.

 

Mijn ervaring:
Op 17 november 1e echo bij 8 wkn, maar geen hartactie. Verloskundige gaf 3 opties:
1. wachten
2. tabletten inbrengen om miskraam op te wekken
3. curretage
Ik wilde graag wachten. Mijn vk adviseerde een week, maar ze achtte de kans klein dat het in die week zou gebeuren (omdat het vruchtje al ong. anderhalve week niet meer gegroeid had en het in die tijd ook niet vanzelf 'loskwam'). Ik wilde niet lang in onzekerheid blijven, wilde/kon ook niet werken, stel dat de miskraam na een paar weken op het werk gebeurt.
Na die week afspraak met gyn voor de tabletten. Vier tabletjes ingebracht gekregen die een miskraam op zouden (kunnen) wekken. Er gebeurde niets. Ook niet met de vier tabletjes die ik de volgende dag zelf in kon brengen. Dag daarna weer naar gyn, eigenlijk voor controle maar ja die pilletjes hadden niets gedaan. Die dag geen plek meer op de OK voor een curretage. Moest ik na het weekend voor terugkomen op 'miskraamspreekuur' (ja, dat bestaat dus. Wist ik ook nog niet!). Kon ik diezelfde middag in ziekenhuis gecurreteerd worden. Was er wel zenuwachtig voor, maar fysiek is het erg meegevallen. Geen pijn, weinig bloedverlies. Emotioneel vond ik het wel zwaar, hoewel ik naar dat moment had toe geleefd. Was er wel klaar voor om afscheid te nemen en wilde ook weer verder.
Ben een maand later weer voor het eerst ongesteld geworden.

Succes met kiezen! Belangrijkste: luister naar je gevoel!

 

wat erg voor je... heel veel sterkte.
bij mij zag ik met de 12 weken echo dat het niet meer leefde ( met 8 weken echo was het wel goed, maar was een mola zwangerschap)) ik heb 10 dagen gewacht, maar het kwam niet vanzelf.
ik zag heel erg tegen de curettage op, maar het is mij echt 100% meegevallen. geen pijn gehad, 1,5 week bloedverlies. wel een tijdje last van vermoeidheid gehad. het is emotioneel natuurlijk ook heel zwaar.
ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd!

 

Ik heb 2 curretages gehad.
Eén in dec 2007, en één afgelopen 4 januari.
Die eerste viel me heel erg mee, alleen de gevolgen waren een stuk minder.. Ik hoorde bij die 2 procent (of weet ik het hoeveel) die er Asherman aan overhield. Bij mij is gelukkig wel alles verwijderd toen, en zoals je kunt zien aan mijn banner ben ik daarna gewoon weer zwanger geworden.

Bij mijn laatste curretage is uit voorzorg een spiraaltje gezet, zodat er geen asherman kan onstaan. 16 feb heb ik mijn controle, dus zullen we zien of dat is gelukt.

 

Hoi Kelly,

Wat ontzettend rot dat de zwangerschap is misgegaan...
Mij is het vorig jaar ook overkomen. Ik heb toen een nacurratage gehad. Ik had wel al weefsel verloren, maar er was nog een restje achter gebleven in de baarmoeder dat er vanzelf niet uit wilde komen.

Ik heb een ruggenprik gehad voor de curretage. Ik voelde dan ook geen pijn tijdens of na de behandeling. Ik vond het emotioneel gezien wel allemaal heel pijnlijk, maar dat is het zowieso.

Probeer te doen waar je je goed bij voelt. Je kunt het ook even afwachten en zien of het misschien toch vanzelf op gang komt. Een curretage kan altijd nog. Als je er nog vragen over hebt, neem dan ook contact op met je verloskundige zodat ze je goed kunnen voorlichten.

Succes en sterkte!

 

heel veel sterkte. de keuze is er een die je zelf moet maken, ik heb weinig last gehad van de curretage zelf, ook de dagen erna knapte ik snel weer op. maar ik had toen al een maand afgewacht.

 

ik ben woe 18 jan gecurreteerd...

op 4 jan kwamen we erachter dat het hartje niet meer klopte, mn lichaam was al aan het afstoten dus afwachten eerst.
vrijdag iets verloren, maandag echo zat er nog.
vrij-zat-zon-ma erg veel krampen in de avond, ma-avond flinke prop verloren, di nog kramp en blv maar daarna geen krampen en blv meer gehad. vk gebeld zei meteen waarsch was dit het geweest, en zullen we as ma 16 jan op de eho idd zien dat alles weg zal zijn!

uiteindelijk op de echo bleek alles er nogsteeds te zitten!!! mn lijf heeft het hele proces doorstaan maar ons kindje wilde gewoon niet loslaten (leek nu al op zn papa)! 's middags naar gyn, volgende dag anaesthesist, en woe de 18 dus uiteindelijk curretage... ik moest wel, tegen mn gevoel in, nou ja je hebt 2 keuze's waar je beide niet 100% achterstaat wat moet je dan???
het zat er nu al zolang dat ik anders infecties zou oplopen.
de ingreep zelf is me heel erg meegevallen, daarna alleen soort van ongesteldheidskramp maar ook dat was na een dag al weg, weinig blv ook gehad alleen nog steed oud bloed.
verder emotioneel up's en down's en mn lichaam is toch best wel op!

dat syndroom van asherman (verklevingen in je baarmoeder) kab zelfs ontsataan tijdens je bevalling! zwangere vrouwen hebben er zeg maar 0,5% kans op en bij je 1e curretage is dat ong 0,75%! joh je moet ook niet de bijsluiter van een paracetamol lezen zeg ik maar, terwijl je juist die wel mag slikken tijdens je zwangerschap snap je m nog
in het spaarneziekenhuis in hoofddorp noord-holland hebben ze als enige in NL een speciale afdeling waarbij ze onderzoeken doen en mensen behandelen met dit syndroom, tevens het z'huis waar ik gecurreteerd ben, en mijn gyn zei ook; niets is risicoloos maar wij hebben hier al zoveel vrouwen gehad met het syndroom waarmee er daarna nog zoveel positieve resultaten behaald zijn dat ze er wat "luchtiger" tegenover staan. dat gaf mij wel de doorslag.
op een gegeven moment als infectierisico's mee gaan spelen wil je er gewoon vanaf, en zo snel mogelijk weer opnieuw kunnen proberen... in mijn geval dan.

succes met je keuze, hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt gehad.

liefs...

 

Allereerst veel sterkte, het blijft een nare ervaring.
Toen ik tijdens mijn eerste zwangerschap erachter kwam dat het kindje niet meer leefde was ik 10 weken zwanger, kindje onverleden met ruim 8 weken. Omdat we op vakantie waren, nog even gewacht..Rond 11/12 weken 2 keer cytotec tabletten ingebracht, maar uiteindelijk te veel bloed verloren en 's avonds met speod gecurreteerd.
Het voelde voor mij als opluchting, eerlijk waar..Maar ik heb dan weer een slechte ervaring met de cytotec.
Ik heb geen napijn gehad, beetje wazig van de narcose..volgens mij stopte het vloeien na een week.

 

allereerst veel sterkte!
vorig jaar kwam ik er met de echo achter dat t vruchtje niet meer leefde. was toen bijna 10 wkn. heb toen bijna 2 wkn afgewacht. dat was vreselijk! toen heb ik de cytotec pillen ingebracht. dat was verschrikkelijk. ik ging hevig bloeden en met de ambulance naar t zknhuis gebracht( ik vind deze pillen onverantwoord om thuis te gebruiken, want ik ben zeker niet de enige waarbij t zo loopt)
alles leek toen wel schoon. 4 mnd later alsnog gecuretteerd plaatselijk verdoofd. er zat nog een restje te woekeren dat hcg aanmaakte.
de curettage viel hardstikke mee! verdoving was pijnlijk maar verder goed te doen.
ik hoop t nooit meer mee te maken allemaal maar in t verv olg zou ik gelijk voor een curettage gaan!

 

Ik ben half maart 2011 gecuretteerd. Het vruchtje leefde toen al bijna 4 weken niet meer, en er waren nog geen tekenen dat het vanzelf op gang zou komen...
Ik heb bij de gynaecoloog meteen aangegeven dat ik 'er vanaf wilde'. Ik had thuis al gegoogled op cytotec, en inderdaad bijna alleen maar horrorverhalen gelezen. Ik vind het ook onbegrijpelijk dat ze je daarmee naar huis sturen!
Ik moest voorafgaand aan de curettage 1 tablet cytotec inbrengen, en daar ben ik 's middags (in het ziekenhuis) al behoorlijk van gaan bloeden....

Ik ben onder algehele narcose geweest, heb geen pijn gehad, en heb maar een dag of 3 wat lichtroze bloed verloren.

Nu ben ik dus weer zwanger, en uitgerekend op de dag dat we de vorige keer te horen kregen dat het vruchtje niet meer leefde. Heel snel gegaan dus!

 

Wil ook even reageren over asherman, omdat idd hier op ZP wel erg de indruk vaak gewekt wordt dat dat veroorzaakt wordt door curettages. Maar dat is dus eigenlijk niet zo het geval, het wordt vooral veroorzaakt door weefsel dat zich te vast heeft genesteld in de baarmoederwand. De baarmoederwand raakt dan beschadigd als dat weefsel eruit moet.
Dat KAN dus bij een curettage gebeuren, (maar dan is dus feitelijk niet de curettage de oorzaak), maar kan ook komen door een vastzittende placenta bij een bevalling.

Bij mij is eind november een lichte vorm van asherman geconstateerd. Wanneer dat ontstaan is, is achteraf erg lastig na te gaan, maar de gyn in het spaarne gaf aan dat het iig altijd zwangerschapsgerelateerd is.
Bij mij kan het ontstaan zijn toen na de bevalling van Thirza de VK de placenta met duwen en trekken eruit heeft moeten krijgen, maar het kan ook ontstaan zijn toen tijdens mijn eerste miskraam het vruchtje niet los wilde komen en -wegens extreem bloedverlies afgevoerd naar het ziekenhuis (spontane miskraam trouwens)- het vruchtje ook weer manueel verwijderd is. Lees: trekwerk.
Het kan ook ontstaan zijn bij de curettage die daarna nog nodig was, of bij mijn tweede miskraam. Of bij de curettage die daarna ook weer nodig was.

Daarbij, zoals tante m al aangeeft: de kans op asherman is zeeeeeer klein. De gyn in het spaarne schatte dat op de 300.000 zwangerschappen/bevallingen/miskramen per jaar in Nederland, zij ongeveer 500-600 vrouwen met asherman zien per jaar en dat hij het totale aantal inschat op zo'n 800, (ook in andere ziekenhuizen zijn gyns die goede diagnoses stellen en dit syndroom behandelen en er is ook een groep bij wie het niet ontdekt wordt natuurlijk).

Verder: als verklevingen verholpen zijn, kun je meestal nog steeds zwanger worden en blijven. De vrouwen bij wie de schade niet meer te herstellen is, zijn er helaas natuurlijk wel, maar vormen uiteindelijk -gelukkig ook maar- een kleine groep.

 

En dan wilde ik ook nog even een minder negatieve ervaring van cytotec melden
Mijn eerste miskraam kwam spontaan op gang, vlak voordat we met cytotec in zouden gaan grijpen. Ik ben toen bijna leeg gebloed en met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis.

Bij de tweede miskraam wilden we om die reden niet af gaan zitten wachten tot het spontaan kwam, maar wilden we ook geen curettage, omdat we toen al het vermoeden hadden dat ik wel eens asherman zou kunnen hebben.
Omdat ik zulk heftig bloedverlies had gehad, hebben we in overleg met de gyn gekozen voor het opwekken van de miskraam met cytotec tijdens dagopname, omdat ik door de extreme bloeding bij de eerste miskraam wel hogere kans liep op extreme bloedingen van de cytotec.

Niets van dat alles: ik heb nauwelijks bloedverlies gehad en nauwelijks pijn. Fysiek was dat echt een peuleschil, zeker in vergelijking met de eerste miskraam.
Ik heb helaas wel nog nacurettage nodig gehad, omdat niet alle weefsel loskwam, maar ik heb inmiddels dus een hele geschiedenis opgebouwd van vastzittend of niet spontaan loskomend weefsel. Dat lag dus niet zozeer aan de cytotec, dat die curettage daarna nog nodig was.

Heftige bloedingen komen in verhouding wel wat vaker voor bij miskramen die opgewekt worden met cytotec, maar ze komen ook voor bij spontane miskramen. Of de cytotec dus altijd echt de boosdoener is....? Soms wel, maar soms dus ook niet, want mogelijk was je bij afwachten tot het spontaan kwam, wel net zo hard gaan bloeden
Ik moet zeggen dat ik met m'n nuchtere boerenverstand inmiddels denk dat heftige bloedingen vooral vaker voorkomen, daar waar een vruchtje al langer vastzit/niet loskomt. Een beetje deze logica: hoe langer een vruchtje niet vanzelf loskomt, hoe vaster het mogelijk zit en hoe vaster een vruchtje zit, hoe heftiger de baarmoeder af moet gaan stoten om het eruit te krijgen en hoe heftiger dus ook het bloedverlies.

Dus misschien zou dat eerder je keuze moeten beinvloeden: hoe lang je kindje al overleden is. Dat als dat al een hele tijd is, je mogelijk beter voor curettage kunt kiezen dan voor cytotec, vanwege enerzijds het risico op heftig bloeden en anderzijds het risico dat de miskraam toch niet volledig is dan.