Helaas is mijn zwangerschap van 7 weken uitgelopen op een miskraam. Het begon met lichtbuine waterige afscheiding, later werd het dik en donkerpaars bloed en de nacht erop enorme krampen gehad met veel rood bloedverlies en stolsels. Die nacht niet geslapen van de pijn en het verdriet. Gelukkig kon ik de dag erop (gisteren) al bij de gynaecoloog terecht. Daar kreeg ik een inwendige echo en er was nog wel een vruchtzakje te zien, maar de inhoud was erg klein, als bij een zwangerschap van 4 weken. Maar ik was die dag 7 weken. Maar ze ging ervanuit dat het niet goed was en dat ik de komende dagen het laatste restje nog zou verliezen. Ik ben inderdaad nog flink aan het bloeden, maar ben zo bang dat er toch nog 'iets' blijft ziten. Ik verlies nog steeds wel stolsels, maar hoe weet ik nu dat 'het' eruit is? De meeste stolsels ben ik al verloren voordat ik de echo had, dus had al verwacht dat het 'leeg' zou zijn. Gelukkig zag ze op de echo dat mijn baarmoeder er goed uit zag en waren er geen afwijkingen oid te zien. Besef me nu wel dat een miskraam heel vaak voorkomt, de gynaecoloog gaf aan dat ik me (nog) geen zorgen hoefde te maken. Hoor nu ook ineens verhalen uit mijn nabije omgeving over miskramen. Vreemd genoeg biedt dat troost. Het bloeden zou met een paar dagen moeten stoppen. Ik mocht volgende week nog langskomen voor een echo, maar weet nog niet wat ik doe. Die inwendige echo vond ik geen pretje en dan ging het nog relatief soepel omdat ik veel bloed verloor. Wie heeft hetzelfde meegemaakt rond de 7 weken? En hoe gaat het nu met je? Veel liefs, Sarahtje
Allereerst heel veel sterkte!! Ik weet hoe je je voelt. Ook ik heb dit jaar een miskraam gehad bij 7w4d. Het verloop van jouw miskraam zoals je dat beschrijft lijkt ook erg veel op de mijne. Als ik jou was zal ik volgende week wel voor de echo gaan al is het maar om te kijken of je baarmoeder "schoon" is. Bij mij was het bloeden 4 dagen na de miskraam al gestopt, dus dat viel gelukkig mee! En hopelijk geeft dit je wat hoop: exact vier weken na mijn miskraam had ik weer een positieve zwangerschapstest in handen!!! En alles gaat goed, kijk maar naar mijn banner
Hoi Speentje, Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat een goed nieuws en zo snel alweer. Dat geeft toch altijd weer hoop. Ik ben eigenlijk wel een beetje benieuwd te weten of jij merkte dat je de vrucht verloor. Ik verlies wel van alles, maar hoe weet ik nu dat als ik over een paar dagen stop met bloeden, dat het weer goed is? Heb jij een controle echo gehad? Ik hoor van een vriendin dat je het echt wel moet merken als je nog niet schoon bent. Dat je lichaam dat laat merken doordat je je ziek voelt en het je vertelt dat er nog iets uit moet. Dus eigenlijk dat als ik me over een paar dagen weer goed voel, dat het ook goed is. De gynaecoloog zei ook dat ik nog een paar dagen kon bloeden, maar dat het daarna wel over moest zijn. Heb jij of iemand anders daar wellicht ervaring mee? Je merkt vast wel dat ik niet heel stoer ben als het gaat om gynaecologenbezoek en onderzoeken Geniet lekker van je zwangerschap, hoop dat ik het ook weer mag beleven en dan met goede afloop uiteraard...
Ja, ik heb zeker gemerkt toen ik de vrucht verloor. 1,5 week voor dat ik daadwerkelijk mijn miskraam had, begon het bloedverlies. Eerst bruinig slijm, vervolgens werden het druppeltjes bloed en gaandeweg werd dat steeds meer bloed met op een gegeven moment ook stolseltjes erin. Ik heb in die 1,5 week 3 echo's gehad om te kijken of mijn zwangerschap nog intact was. En dat was dus ook zo bij elke echo! Bij elke echo klopte het hartje en lag het vruchtje ook precies op groei. De laatste (en goede!) echo heb ik gehad 48 uur voordat ik het vruchtje verloor. Het moment dat ik het vruchtje verloor (was op mijn werk) voelde ik het bloed op een gegeven moment lopen, dus ben snel naar de wc gegaan en ik voelde en hoorde een plop! Toen wist ik dus dat het foute boel was. Het bloed was dus ook dusdanig veel dat het niets anders kon zijn dan het vruchtje... Ik heb gelijk de gyn gebeld en uitgelegd wat ik dus zojuist had meegemaakt op de wc en kon gelijk langskomen voor een controle en daar werd helaas mijn gevoel bevestigd. Het was inderdaad een miskraam. Twee dagen ervoor had ik nog een vruchtje met een kloppend hartje in mijn baarmoeder zien zitten en nu was ie helemaal leeg. Zo ontzettend confronterend. Ze hebben dus gelijk kunnen zien dat mijn baarmoeder "mooi" leeg was, ze zagen alleen nog wat baarmoederslijmvlies zitten en dat zou ik de komende dagen nog verliezen. Ze gaven aan dat ik geen controle-echo meer kreeg en dat het bloedverlies binnen 14 dagen over moest zijn. 14 dagen vloeien was op zich geen uitzondering. Als het daarna nog niet over was of ik kreeg binnen die 14 dagen koorts moest ik wel gelijk aan de bel trekken want dat kan dus een teken zijn dat er nog iets achter gebleven is. Ik denk dus in jouw geval dat als het bloeden snel verminderd, minder stolsteltjes en op een gegeven moment in bruinverlies overgaat dat je er vanuit mag gaan dat je baarmoeder idd schoon is. Ik zou het dus nog even een weekje aankijken en als het dus niet rap verminderd het bloedverlies moet je gelijk aan de bellen trekken. Hoe lang is het geleden dat je de miskraam hebt gehad?? Heb je al het idee dat het wat minder aan het worden is?? Nou meid, heel veel sterkte nogmaals en ik hoop voor je dat je gauw weer zwanger bent en de baby lekker blijft plakken. De moed niet opgeven hoor!!!
Bij jou heeft het dan allemaal best lang geduurd. Wat moet dat een rottijd voor je geweest zijn. Ik moet je eerlijk zeggen dat bij mij afgelopen woensdagmorgen alles nog in orde was (of leek in ieder geval). Ik had af en toe eens wat (lichtbruine) afscheiding, maar dat schijnt normaal te zijn. Maar dat werd woensdagmiddag ineens meer, toen werd het donkerpaars en vloeibaar en toen ben ik overgestapt op maandverband en daar zat elke keer wel wat in. Verder niet veel bloedverlies, alleen lichtroze bij het afvegen. 's avonds in bed werd het erger met de krampen en toen ik 's nachts naar het toilet ging was mijn verband vol en verloor ik helderrood bloed en was het net als een menstruatie (dat je als je achterom kijkt ook echt ziet dat je plas rood is en dat er stukjes bijzitten, sorry kan het niet anders omschrijven). Die nacht en ochtend veel kramp gehad en veel bloed verloren, ook met stolsels erin (heb ik ook altijd de eerste twee dagen van mijn menstruatie). Die middag (gisteren dus) naar de gynaecoloog geweest en die zag iets heel kleins. Ze gaf aan dat het een vrucht van ongeveer 4 weken kon zijn, maar ik was die dag 7 weken (volgens diverse berekeningen op internet tenminste wel). Nu nog steeds bloedverlies, maar minder krampen. Al met al is dit nu dus twee dagen aan de gang, niet zo lang als jij in spanning hebt moeten zitten. Wat een onzekerheid als je die paar keer gewoon een levend vruchtje ziet! Het lijkt bij mij nu allemaal minder te worden en het zou met een paar dagen moeten stoppen en dat hoop ik dan ook. Maar een grote plop zoals jij had heb ik naar mijn weten niet meegemaakt. Ik hoorde wel stolseltjes vallen in het toilet (kan het niet anders omschrijven) maar het kan natuurlijk ook in delen gekomen zijn. Het meeste bloedverlies heb ik gehad voor de echo (waar dus nog wel iets op te zien was). Dat was trouwens mijn allereerste echo en gynaecologenbezoek ever. Ik was nog niet eens op de eerste controle geweest bij de verloskundige. Daarom vind ik het ook allemaal zo heftig en eng. Drie dagen geleden was ik nog in de wolken...Ik houd uiteraard in de gaten hoe het me vergaat de komende dagen. Bedankt dat je je verhaal wilde delen!!
Pff, ik vind het het allemaal nogal wat! Als ik het zo lees is het bloedverlies dat je hebt (ook op het hoogtepunt) net zoveel als bij een menstruatie? Klopt dat? Als ze op de echo iets zagen zitten wat overeenkomt met een vruchtje van 4 weken was je baarmoeder duidelijk nog niet leeg op dat moment. Bij mij is het vruchtje er in 1x keer uitgekomen, maar het is natuurlijk ook mogelijk dat het er in delen uitkomt. Ik zal toch een extra echo aanvragen omdat ten tijde van echo je baarmoeder duidelijk nog niet leeg was. Ik kan me goed voorstellen dat je op ziet tegen een inwendige echo, maar je moet maar zo denken de gyn doet de hele dag niets anders... Het is even een knop omzetten. Hou het bloedverlies goed in de gaten in ieder geval! Probeer wat afleiding te zoeken dit weekend. Ga bijvoorbeeld als je in de gelegenheid bent met je man/vriend iets leuks doen dit weekend. Bij mij het in ieder geval heel goed geholpen om wat afleiding te zoeken...
Hoi Speentje, Voor mijn gevoel ben ik nu inderdaad 'gewoon' aan het menstrueren. Ook vandaag weer best veel bloedverlies, vannacht heel weinig (maar dat komt misschien omdat ik lag ). De krampen zijn er nog, maar minder heftig. Beetje rare vraag misschien, maar wat kan ik verwachten als het gaat om een vruchtje van 7 weken? Hoe klein/groot is het en hoe herken ik het tussen alle stolsels? Moet eerlijk bekennen dat ik niet alles analyseer wat er nu uit mijn lichaam komt, vind het vooral een naar idee en gevoel dat je bij het plassen echt dingetjes uit je lichaam voelt komen en in het toilet hoort vallen (dan bedoel ik gewoon de stolseltjes zoals ik die nu en ook bij een 'gewone' menstruatie heb). Daarna is mijn motto snel afvegen en doorspoelen Die inwendige echo is inderdaad een knop omzetten. Ik moet proberen er geen angst voor te hebben want bij een (hopelijk) volgende zwangerschap zal ik er ook weer mee te maken krijgen door de extra controles. Het is trouwens niet zozeer schaamte dat ik voel, maar meer het ongemak van zo'n 'camerabuis' die ze bij je inbrengen. Ik kijk het de komende dagen even aan. Heb leuke plannen dit weekend, dus die afleiding komt ook wel goed. Ik zie dat jij al een kindje hebt, klopt dat? Mag ik vragen of je van je eerste kindje snel zwanger was (zoals ook deze keer het geval was)?
Hoi Sarahtje, Ik weet niet zo goed hoe een vruchtje van 7 weken eruit ziet. Wellicht andere dames op het forum?? Ik kan me goed voorstellen dat je dat wil weten aangezien je constant stolsteltjes verlies. Toen ik mijn miskraam kreeg voelde en hoorde ik dus een duidelijke plop (die natuurlijk direct in de wc viel). Ik schrok enorm, mede van vanwege het feit dat dit hetgeen was waar ik al 1,5 week lang bang voor was. Ook verloor ik op dat zelfde moment zo ontzettend veel bloed dat het eigenlijk ondoenlijk was om naar het "vruchtje" te kijken. Ik wist gewoon, dit is het vruchtje. Ergens durfde ik op dat moment ook niet zo goed. Ik zat tenslotte op mijn werk en was enorm geschrokken van al dat bloedverlies (velemalen meer dan een menstruatie). Ik had echt zoiets van: zo snel mogelijk doortrekken, gauw een groter maandverbandje uit mijn tas pakken en het ziekenhuis bellen. Ik heb er achteraf ook geen spijt van dat ik niet naar het vruchtje heb gekeken. Lijkt mij heel confronterend om mee te maken! Ik hoop voor je dat je snel weer een inwendige echo hebt om een hele goede en leuke reden En het is idd vreemd dat zo'n ding naar binnen gaat... Ja, ik heb idd een zoontje van bijna 2! Ook bij hem was ik gelijk de eerste 1x zwanger, dus denk dat wij ook wel heel vruchtbaar zijn en besef erg goed dat dat niet voor iedereen geldt!! Zijn jullie lang bezig geweest voor deze zwangerschap? Het eerste wat ik trouwens aan de gyn vroeg toen mijn miskraam een feit was, of dat we er gelijk weer voor mochten gaan. De gyn gaf aan dat zodra het bloedverlies over was en ik me er natuurlijk goed bijvoelde we er weer voor mochten gaan. Hij gaf wel toe dat het wenselijker was om 1 menstruatie af te wachten, maar dat was meer makkelijk met het bepalen van de termijn als je weer zwanger bent, maar daar ga ik natuurlijk op zitten wachten zodat het voor hun makkelijker is om de termijn te kunnen bepalen . Alleen maar een reden voor een extra echo tegen die tijd
Hoi Speentje, Volgens mij is een vruchtje bij 7 weken nog zo klein dat je het nog niet echt kan herkennen. Het is dan veelal meer een gevoel/overtuiging dat je het verloren bent. Wat me erg moeilijk lijkt, is op een echo zien dat het kindje niet meer leeft, maar dat er geen miskraam op gang komt. Dat je maar moet wachten tot je lichaam het afstoot. In die zin ben ik 'blij' dat ik voordat ik de echo kreeg eigenlijk al wist waar ik aan toe was. Ook heftig voor jou dat het op je werk gebeurde. Ik was thuis waardoor ik niet met een betraand hoofd en een 'smoes' ineens naar huis moest. Ik heb het alleen mijn manager verteld bij mijn ziekmelding, maar zij zou het voor zich houden. Deze zwangerschap was het in de 8e ronde eindelijk raak. Daarvan heb ik trouwens nog een ronde gemist omdat mijn cyclus onverwacht heel kort was. Mijn cyclus is vrij onregelmatig. Na het stoppen met de pil schommelde het tussen de 34 en 27 dagen, de laatste perioden waren het over het algemeen vrij regelmatige cycli van 27 tot 29 dagen. Ik lees tegenstrijdige berichten over of je na je miskraam verhoogd vruchtbaar bent. Als dat zo is, ga ik toch echt meteen weer een poging wagen! Ik hoop zo dat ik niet weer 8 rondes of langer hoef te wachten. Dan is het inderdaad maar lastig om de termijn te bepalen . Ondertussen word ik er ook niet jonger op , inmiddels over een paar maanden al 32... Superfijn voor je dat je zo vruchtbaar bent! Een vriendin van mij heeft hetzelfde. Die is zelfs een keer door haar spiraaltje heen zwanger geworden. Dat is uiteindelijk niks geworden, maar de maand na het verwijderen van het spiraaltje meteen bingo. Op zich weet ik wel dat ik niet mag klagen. Ik kan tenslotte zwanger worden, dat heb ik al 'bewezen'. Veel vrouwen komen al niet eens zo ver. De gynaecologe zei ook dat ik me vooralsnog geen zorgen hoefde te maken. Ik had al zoveel stappen doorlopen (eisprong die werkt, innesteling die goed is gegaan), en mijn baarmoeder zag er goed uit. Dus tja...Nu is het gewoon weer afwachten. Maar ik ben nogal ongeduldig van aard, dus eigenlijk is dat heel moeilijk voor mij...Maar inderdaad hopen dat ik snel een echo heb om een leuke reden. Kom dan maar op met die camerabuis!
Hoi sarahtje. Ik zit nu ook in een miskraam van ongeveer 7 weken. Ik heb kwakkelend af en toe wat bloedverlies en dan stopt het weer even. Ik ben nog geen stolsels verloren maar dat gaat zeker nog komen. Ik heb ook een miskraam gehad van 6 weken. Dat ging ongeveer zoals jij het beschrijgt. Omdat alles nog ontzettend klein is heb ik het vruchtje zelf nooit gevonden. Was gewoon een heftige menstruatie. Ook heb ik een miskraam gehad met 8w3d. Daar heb ik 6 uur soort van weeen. van gehad. echt krampen die om de 2 minuten kwamen. En opeens verloor ik een prop ter grootte van een pruim zeg maar. En daarbij het kindje. Dit vond ik heel heftig te zien. Maar nu met de 7 weken verwacht ik weer een heftigere menstruatie en niet zoals de 8w. Het is nu 0.71mm groot. Nog geen 1 cm dus.
Hoi TessMe, Wat fijn dat je ook even reageert. Maar wat een ellende maak jij mee zeg. Als ik het goed begrijp is dit al je derde miskraam. Heb je ze allemaal achter elkaar gehad? Heb je inmiddels al onderzoek laten doen? Ik vind het echt ontzettend vervelend voor je. Ik kan niet zeggen dat ik weet hoe je je voelt, want dat is gewoon niet waar. Ik mag niet eens 'klagen' met mijn eerste miskraam. Als het vruchtje kleiner is dan 1 cm dan heb ik het inderdaad misschien ongemerkt verloren. Met 8 weken is het dan al een stuk groter als ik het goed begrijp. Is het trouwens al zeker dat je een miskraam gaat krijgen..? Omdat ik namelijk ook hoor dat bloedverlies normaal kan zijn, als er maar geen krampen bijkomen. Of heb je een echo gehad die het bevestigd heeft? Hoe dan ook, ik wens je heel veel sterkte! Liefs, Sarahtje
Ik heb ook net een miskraam gehad met 7 weken en 3 dagen. Bij mij moest het echter met medicatie worden opgewekt omdat het er niet vanzelf uitkwam. ( missed abortion). Ik heb ook veel buikpijn gehad en bloedverlies met stolsel. op een gegeven moment kwam er echt een grote "BLUB" en verloor ik een wittig stevig zakje, echt anders van structuur dan een stolsel. De gyn bevsestigde mijn idee dat dat zeer wrs het vruchtzakje is geweest. Ik zal wel altijd ene inwendige echo laten doen, als er restweefsel blijft zitten heb je kans op infecties!! Als je er toch achter komt met de echo kan kunnen ze eventueel nog na curreteren. je wilt er niet aan denken maar een infectie is ook niet fijn! Als je een beetje een goede gyn hebt dan doet ze het heel voorzichtig en zacht en hoeft het echt niet vervelend te zijn. Beetje kuchen of persen met inbrengen helpt!! Heel veel sterkte met dit alles. Ik weet helaas een beetje hoe je je voelt.
Ik kan me goed voorstellen dat je voor je gevoel al lang bezig bent, maar men zegt dat een jaar gemiddeld is... En net wat je zelf ook al schrijft, je hebt bewezen dat je zwanger kunt worden, maar ja nu komt er de volgende onzekerheid bij kan ik mij zo voorstellen! Nu nog zorgen dat de baby lekker blijft plakken De meningen zijn verdeeld of je vruchtbaarder bent na een miskraam. Ik zelf denk van wel, maar ik ben sowieso niet echt een gemiddelde wat dat betreft dus of het voor mij opgaat kan ik niet echt controleren... Het is op zich idd fijner dat een miskraam je thuis overkomt. Ik was in de 1,5 week al een paar dagen thuis gebleven omdat ik niet lekker in mijn vel zat door alle zorgen om het bloedverlies. Zodoende wisten ze het allemaal op mijn werk (ik werk dan ook wel bij een heel klein kantoor, dus dat scheelt). Ik ben er van het begin af aan ook heel open over geweest. Het moment dat het dus misging (was op een dinsdag en op maandag was ik dus nog lekker thuis gebleven) ben ik idd met een betraand gezicht naar mijn collega toe gegaan (tevens ook een vriendin dus dat maakte het wel weer wat makkelijker) en verteld dat het nu dus echt afgelopen was. Ze heeft me gelijk naar het ziekenhuis gebracht, aangezien ik zo emotioneel was dat het niet echt veilig was om zelf te rijden... De volgende dag werd er een grote bos bloemen bezorgd namens kantoor. Dat vond ik wel weer heel erg lief. Ik hoop zo voor je dat je snel zwanger bent en nooit meer een miskraam hoeft mee te maken... En ja ik begrijp dat je bijna 32 jaar bent, maar op zich heb je dan nog wel even, toch? Ik ken genoeg dames in mijn omgeving die rond die leeftijd nog eens rustig beginnen na te denken over een kindje... Maar ik snap het ook wel. Als je eenmaal hebt besloten om voor een kindje te gaan wil je natuurlijk ook dat die wens zo snel mogelijk in vervulling gaat...
hoi sarahtje, wat naar dat je nu in een mk zit... ik zag even snel (heb niet alles gelezen) dat je je afvraagt hoe een vruchtje van 7 weken eruit ziet... ik heb een foto gemaakt van mijn vruchtje dat ik vorig jaar verloren ben. ik was 9 weken zwanger, maar het vruchtje was pas 7 weken... dus je kan kijken als je wil bij zwangerschap 2... heel veel sterkte!
Hallo allen, Wat lief dat jullie zo meeleven en meedenken. Ik overwoog nu toch serieus om een echo te laten uitvoeren als ik uitgebloed ben. Ik ben absoluut geen held, maar als ik een kind wil kom ik nog voor veel hetere vuren te staan...Het kan bij mij trouwens ook zijn dat het vruchtje na 4 weken al niet meer groeide. De gyn zag wel iets zitten, maar dat was zo klein dat het nog maar 4 weken kon zijn. Of ik heb er dus nog 3 weken mee doorgelopen, of ik was al iets verloren en het restant zat er nog. Bleehh.. @speentje; fijn dat je collega's zo meeleven, lief van de bloemen. En ik ben met mijn bijna 32 jaar inderdaad nog geen fossiel, maar ik zou wel willen dat ik de klok wat terug kon draaien qua jaren. Toen we besloten voor een kindje te 'gaan', was ik net 31 geworden. Mocht het nu weer een paar maanden duren en alles gaat goed, ben ik alweer bijna of zelfs al 33.... @druif78: vervelend dat je ook een miskraam had. Bedankt voor de tips wat betreft de echo. Op de een of andere manier ben ik toch bang dat ik verkramp...Maar ik ga dan wel heel hard hoesten @surf: wat knap dat je er een foto van kon maken. Dat lijkt me heel moeilijk... Druif en surf, was dit jullie eerste miskraam? En hebben jullie al wel een kindje?
@sarahtje: wij hebben een zoontje van mei 2008, toen hij 11 maanden was gingen we weer voor een tweede, ik was de eerste ronde meteen zwanger, helaas werd dat dus een mk (mijn eerste en gelukkig tot nu toe ook enige mk). ik had met 4,5 week al mijn eerste bloedverlies, maar mijn vk wilde nog geen echo maken. met 7 weken kreeg ik een echo en toen bleek dat het vruchtje pas 5 weken was, wat eigenlijk onmogelijk was gezien het feit dat ik mijn eisprong had gevoeld en precies 14 dagen later een knaltest had... het hartje klopte al wel goed en stevig... 2 weken later weer een echo en toen was het hartje gestopt met kloppen, het vruchtje was nog wel gegroeid, het was nu zo groot als een vruchtje van 7 weken terwijl ik 9 weken was. 3 dagen later begon het bloedverlies weer en een dag later verloor ik het vruchtje. gelukkig was ie in mijn maandverbandje terecht gekomen, waardoor ik er dus een foto van heb kunnen maken, ben ik heel blij mee! een weekje later hebben we het begraven in de duinen... mijn zw.test bleef daarna nog een maand lang positief, en toen werd ik weer ongie. daarna meteen weer zwanger en dat is nu een mannetje van 7 maanden alweer!
@surf: het verloop van je miskraam klinkt heel vervelend, maar wat een goed nieuws van je twee zoontjes! Dat geeft mij dan toch wel weer hoop. Ik lees van veel meiden dat ze meteen of vrij snel na hun mk weer zwanger werden. Hopelijk geldt dat ook voor mij. Maar helaas heb ik er geen invloed op.. Nu naar een verjaardag...echt zin in ook...
Sterkte!! Ik hoop dat je ook snel weer zwanger mag zijn en blijven!! Ik duim voor je! En als je vragen hebt mag je me altijd pb- en hoor!
Hoi sarah, Klopt alle 3 de zwangerschappen zijn uitgelopen op miskramen. Omdat dit nu de derde is komt er een onderzoek. Dat start zodra mijn baarmoeder weer schoon is. Het is nog steeds niet echt op gang gekomen. Ik heb afwisselend rood en bruin verlies. Maar nog niet met stolsels of dergelijke. Het is bij mij helaas al bevestigd met een echo dat het vruchtje niet meer leeft. Hoop wel dat er iets uit de onderzoeken komt zodat er iets aan gedaan kan worden. En ik de volgende zwangerschap gezond kan beleven. Ik wacht eechter weel met zwangerworden tot de uitslagen bekend zijn..Zag dat je twijfeld voor een echo als het bloedverlies stopt. Ik raad je dit wel aan. Kan namelijk restjes weefsel achterblijven. Als dat gaat ontsteken ben je verder van huis en tast het je vruchtbaarheid aan. De miskraam van 8w3d was dat bij mij ook nog zo. Terwijl ik dacht echt alles te zijn verloren. Zaten er toch nog wat stukjes weefsel van vruchtzakje ofzo in mijn baarmoeder. Dit was alleen heel weinig en ging met de volgende menstruatie mee werd mij verteld. Maar mocht ik koorts krijgen dan moest ik gelijk komen. Dit was gelukkig niet zo. Maar dan ben jij en de gyneacoloog er wel van op de hoogte..
Hoi TessMe, Wat naar dat ook dit vruchtje niet meer leeft. Goed dat je onderzoek laat uitvoeren. Aan de ene kant hoop je natuurlijk dat ze niks vinden, maar aan de andere kant kun je juist bij een mogelijke oorzaak er iets aan doen. Het lijkt me voor jou sowieso bij een volgende zwangerschap (hopen dat die er snel weer mag zijn) moeilijk om er ontspannen in te gaan. Naar mijn idee kropen de weken nu voorbij tot de 12 weken, terwijl ik me normaal gesproken afvraag waar de tijd blijft. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik ook een onderzoek overweeg. Reden daarvan is dat ik een verstandelijk gehandicapte broer had. Hij is gezond geboren maar als peuter is het fout gegaan. De artsen hebben echter nooit een diagnose kunnen stellen, dus in die zin is het lastig om mij ergens op te testen. Maar ik begreep wel dat ik gezien deze situatie eerder 'recht' heb op een test. Maar hopen dat we beide over een tijdje goed nieuws krijgen. Waar ik eigenlijk ook een beetje benieuwd naar ben; zijn er meiden die bij weinig weken een uitwendige echo hebben gehad? Toen ik donderdag bloedverlies had kon ik niet bij de echoscopist terecht die verbonden is aan de vk praktijk omdat zij al vol zat. Zij zou echter een uitwendige echo hebben gemaakt (zij heeft geen andere apparatuur). Vervolgens ben ik bij de gyn terechtgekomen die een inwendige echo maakte. Jullie merken wel dat ik nog steeds onder die inwendige echo uit probeer te komen . Aan de andere kant wil ik wel graag een echo, maar dan graag een uitwendige. Heeft iemand enig idee (of ervaring) of ze op die manier ook kunnen zien of er nog restweefsel zit?