hoi allemaal, heb even een plekje nodig om mijn verhaal kwijt te kunnen. na 4 jaar in de Mmm ivm Pcos had ik 9 julie een positieve test! (met 5 wk) Door behulp van clomid we waren helemaal gelukkig Maar 11 juli begon ik wat te vloeien, ik naar de huisartspost gebeld smorgens vroeg. Kreeg te horen dat dat vaker gebuert en er niets aan de hand was waarschijnlijk. s'Middags werd het erger, ik naar de gyn gebeld en ik zou de volgende week terecht kunnen voor een echo. 12 juli bijna geen vloeien, en ik was opgelucht. Hlaas 13 juli op mn mans verjaardag weer vloeien, later die dag lagen er ook 2 identieke vlokjes in de wc met ieder een eigen vruchtje. ik opgevangen in een bakje gedaan en weer huisartsenpost gebeld. Krijg ik daar te horen : nou mevrouw ook al bent u bij de gyneacoloog onder behandeling ik ga hem hiervoor niet laten komen. Dus ik afwachten op die echo dan maar. De nacht van 14 op 15 juli schoot er een helse pijn in mijn rechter lies en trok door naar mn been. 'S ochtends het werk afgebeld en weer naar de gyn gebeld ik mocht direct komen. manlief kreeg geen vrij, dus mn schoonmoeder ging gelukkig mee. Hij heeft een echo gedaan en er was idd niets meer te zien dan alleen maar vocht. Heb hem verteld van de vlokjes en hij concludeerde dat ik een miskraam heb gehad van een tweeling. 15 juli, Ik naar het lab om bloed te prikken voor de hcg waarde en 17 juli nog een keer om te kijken of het netjes zakte. 17 juli smiddags een afspraak by de gyn, en helaas was de hcg niet gezakt maar zelfs gestegen. van de 200 naar de 260. omdat het niet verdubbelt was kon er geen sprake zijn van een normale zwangerschap. 18 juli nog een keer prikken en 's middags op de afspraak kreeg ik wel te horen waarom ik niet meteen ben gekomen toen ik begon te vloeien..... wist niet wat ik hoorde. Heb even flink mn gal bij hm gespuugt dat ik continu aan t bellen ben geweest, en gemeld wat ze bij de huisartsenpost zeiden. mn hcg waarde op dat moment was 185. Dus wij dachten allemaal van okey het zakt niets meer aan de hand. ondertussen bleef ik maar zeer licht vloeien en kwam er maar geen menstruatie. ik weer gebelt en ze vertelde me nog even te wachten omdat dat vaker gebuert, en dat waarschijnlijk alles in een keer eruit zo komen. Vorige week zondag had ik hele zware pijnlijke buikkrampen, geen een pijnstiller die hielp. Ik dacht van nou zal alles wel los komen en idd vloeien werd heel hevig en allemaal stolseltjes en klonten 'S maandags ben ik een hele rare klont verloren, leek echt weefsel. Ik weer gebeld, maar de assistente vond het niets ernstigs en die krampen ook niet. ben dinsdags weer gaan werken en vanaf woesndag werd het vloeien ook stukken minder. Afgelopen donderdag weer bloedprikken en vrijdag weer een afspraak. Na de inwendige echo en uitslag van de hcg waarde concludeerde de gyn een buitenbaarmoederlijke zwangerschap van een 3de vruchtje en er was ook al wat bloed van mn eierstok na de buikholte gelopen (vrijvocht), maar gelukkig niet ernstig veel . Hij heeft mn naam en dossier klaar gelegd bij de eerste hulp. Zodra ik buikkrampen krijg moet ik direct komen. Eigenlijk had ik dus afgelopen zondag al moeten komen het vruchtje is wel afstervende maar als het niet snel genoeg gaat zou ik medicijnen krijgen (hij had het over chemo : ) en er volgt zo ie zo nog een kijkoperatie. Ik weet helemaal niet meer wat ik nu allemaal moet doen. ben vergeten te vragen wat betreft werk ect, wat wel en niet mag. Ook heb ik al een paar heerlijke opmerkingen gehad van mensen die geen problemen hebben met zwanger worden, van : Stel je niet aan en zie het toch eens wat positiever in. weet niet wat ik hiermee aan moet maar ik wordt er erg nijdig om. wie o wie heeft raad, want ik weet echt niet meer waar ik het moet zoeken. En manlief doe echt enorm zijn best met me te verwennen ect, uit eten naar de beekse bergen en noem maar op. Sorry voor het hele lange verhaal Liefs en knuffs Marie-Claire
Hoi Claire, ten eerste, trek je niks aan van mensen on je heen. Zij weten niet wat JIJ voelt en wat je doormaakt. Zeg dat ook tegen ze. Je mag best zeggen: sorry, maar met deze woorden troost je me niet, het doet me pijn. Dan weten ze meteen dat ze beter kunnen zwijgen. Heel lief dat je man vanalles voor je doet, dat is ook fijn. Dit is ook nodig om dit samen te verwerken. M.b.t. werken, ik heb er geen ervaring mee met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, maar mij lijkt het niet verstandig om intensief werk te doen. Je eierstok kan afknellen en dat is gevaarlijk. Maar bel gewoon de gyn op en vraag het hem / haar. Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Denk vooral ook aan het stukje verwerking wat erbij komt kijken, het is niet niks. Verder wens ik jullie heel veel sterkte met dit verlies en ik hoop dat snel alles lichamelijk goed komt, waardoor jullie een nieuwe kans krijgen. Veel liefs Hope
Ik heb er geen ervaring mee,maar ik wil je ongelooflijk veel sterkte wensen! En die mensen met hun botte opmerkingen,die zou ik ff lekker vertellen hoe het zit!
Hoi Claire, Ten eerste heel veel sterkte en ten tweede neem je rust en niet gaan werken. Zeker niet als je een lichamelijk zwaar beroep hebt, maar kan me voorstellen dat het geestelijk ook erg zwaar is. Ik heb zelf afgelopen maand een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en ik mocht 2 weken niet gaan werken totdat de gyn weer zei nu mag je weer rustig gaan werken, omdat ik ook veel lichamelijk bezig ben en bij mensen thuiskom. Dus vandaar. Succes en sterkte. xxx Joyce
Lieve Claire, Wat erg wat er allemaal met jullie gebeurd zeg ! Ik zou wel een beetje rustig aan doen als ik jou was, ten eerste voor je lichaam en ook voor jezelf het is toch niet niks ! En trek je niks aan van die botte reacties, mensen weten niet beter (ook vaak omdat ze zelf nog nooit iets vervelends hebben meegemaakt ) Ik werd verdacht van buitenbaarmoederlijke zwangerschap eertse dag van vakantie , dus ik hoefde al niet te werken, ik heb er toen een week mee rondgelopen (wel hcg controle en een miskraam op moeten te wekken bij mezelf) en toen was hcg zo verhoogd (1955) en ben toen gelijk geopereerd.. Bij mij hebben ze het nooit over die spuiten gehad, heet geloof ik iets van methoxoriaat ofzoiets) mijn hcg was vanaf eerste keer daar te hoog voor denk ik (ik begon met 930).. Lieve Claire en je man natuurlijk heel veel sterkte en denk vooral aan jullie zelf he ! Knuffel van M@rjon
Heel veel sterkte...er komt ineens wel heeeel veel op jullie af en nog is het niet voorbij. Miskraam en buitenbaarmoederlijke zwangerschap is zoooo verdrietig en echt iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om. Doe wat je hart je/jullie in geeft...let niet op een ander...laat ze maar op jou/jullie letten. Emotioneel en lichamelijk heb je tijd nodig om dit een plekje te kunnen geven, en jij geeft aan welk tempo je daarvoor wilt hebben. En inderdaad, krijg je lichamelijke klachten, meteen naar het z'huis gaan...een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is helaas niet altijd zonder risico's. Nogmaal veel sterkte samen!
ik heb ook buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en kijk operatie en ik mocht 6 week niet werken veel sterkte maar ik vind de huisartsenpost en de gyn behoorlijk dom om je zo te laten wachten. voor het zelfde geld knap je eierstok of ei leider ik zou gewoon door zeuren dat ze je eerder gaan helpen als er toch een kijk operatie komt dan kunnen ze het gelijk opzoeken en weg halen deden ze bij mij wel zo. sterkte
Dat kan ook bengeltje, maar bij mij hebben ze dat dus niet gedaan omdat ze dan zeker weten de boel zouden beschadigen of eruit moesten halen. En nu voorzover ik weet is alles nog intact. Maar ik neem aan dat je nu toch wel controles blijft houden en vertrouw je het niet dan vragen om een echo en bloedprikken. xxx joyce
het lag echt aan de huisartsenpost en de assistentes van gyneacology. Mijn vader werkt ook in dat ziekenhuis en die vertelde mij al dat de geprekken werden opgenomen en dat ik een goeie klacht in zou kunnen dienen... maar ik zei ook al tegen mn vader : wat win ik ermee ik krijg er die kleintjes niet mee terug. Zelf heb ik tegen de gyneacoloog gezegd : goed gemaakt volgende keer maak ik geen afspraak meer kom ik gewoon in mn werk kleding hier binnen gestormt zonder afspraak, want dit gebeurt mij geen tweede keer meer. Werk zelf in de thuiszorg van de zelfde instelling als het ziekenhuis, heb dus de zelfde werkkleding Heb met mijn bazin & gyn vanochtend afgesproken dat ik woensdag en donderdag een paar uurtjes werk, dit bij 2 clienten die alles hebben mee gekregen en me enorm steunen. Omdat het vruchtje al stervende is vond de gyn het geen groot probleem, maar ik moet wel alert blijven op rare pijnen, en geen zware dingen tillen/verschuiven Werk op mn eigen tempo, maar dan maar wat langer. Heb gister bijna de hele dag liggen slapen en voel me nog moe dus ik doe lekker weinig vandaag. Wat ik wel raar vind is dat ik bijna niet meer vloei en niets verlies, heb dit vanochtend ook gemeld by de gyn. Maar hij denkt dat ik het ergste al kwijt ben geraakt.
He meid, hier bijna hetzelfde verhaal. Alleen waren het bij mij maar twee vruchtjes, eentje in de baarmoeder en eentje in de eileider. Wat een narigheid is het hé? En sommige mensen kunnen gewoon beter hun mond houden. Het is pure onwetendheid, omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Het is heel simpel, het enige wat je wil horen is dat het ontzettende klote is. Hoe moeilijk kan het zijn denk je dan? Ik las dat je hcg nog maar heel laag was. Hetzelfde als bij mij eigenlijk, de laatste keer prikken zat ik ook nog maar rond de 275. De avond dat ik zo kramp kreeg (en inderdaad geen pijnstiller werkte meer) zat het ook nog maar rond de 500. Ik zou toen ruim 11 weken zwanger zijn en het was bij mij inderdaad ook niet meer een levensvatbaar kindje. Ik heb begrepen dat de kans dat dan je eileider nog knapt klein is. Het groeit dan niet meer. In principe gaat je lichaam het vanzelf oplossen en hoeven ze het niet weg te halen. Zo is het mij in ieder geval uitgelegd en moet nu gewoon continue bloed blijven prikken om Hcg te bepalen. Ik was wel nieuwsgierig waarom jij nog een kijkoperatie krijgt? Ik zou trouwens wel lekker rustig aandoen met werken enzo. Met name bukken, tillen etc. Ik merk zelf als ik teveel doe dat ik 's avonds meer pijn heb en meer bloed verlies. Daarnaast is het emotioneel ook heel heftig. Het kost ook tijd om het allemaal een plekje te geven. Ik merk dat het mij niet helemaal lukt om mijn koppie bij mij werk te houden en zit nu ook in de ziektewet. Ik wil je heel veel sterkte met alles wensen. Het is vreselijk om op zo manier drie kleintjes te moeten verliezen. Zo gewenst en dan wordt het op zo rot manier van jullie afgenomen. Ik vind het zo verdrietig voor jullie! *knuffel*
Hij wilt zeker weten dat het veilig is om weer aan de primolut en clomid te beginnen. Omdat het allemaal zo raar gegaan is. eerder krijg ik geen groen licht om door te gaan naar de volgende ronde. De volgende keer dat ik een positieve test heb moet ik ook meteen komen voor een echo. Ik kom dus nog strenger onder controle te staan. vooral omdat de kans op meerlingen supergroot is voor ons (manlief zn familie zit er vol mee) + de verhoogde kans van de medicijnen. En dan zit ik nog met epileptie waarvoor ik al sinds onze kinderwens geen medicijnen meer voor gebruik. en een te langzaamwerkende schildklier. Maar inderdaad de verwerking valt mij zeer zwaar, kan me ook op niets concentreren... en ik ben toch altijd wel een zeer nuchter persoon Loop me de hele tijd af te vragen wat we verkeerd doen dat het allemaal zo lastig gaat Jullie ook allemaal sterkte, 't is fijn dat er mensen zijn die begrijpen wat ik bedoel. Liefs en knuffs Marie-Claire
Wat spannend zeg nog zo kijkoperatie. Weet je al voor wanneer deze gepland staat? Heel toevallig heb ik ook epilepsie en gebruik ook al een poosje geen medicijnen meer. Hoe gaat dat met jou? Ik was heel erg bang dat ik meer aanvallen zou krijgen als ik zwanger zou zijn. Wat gelukkig helemaal niet zo was. Eigenlijk vind ik de aanvallen niet heel erg boeiend (de omgeving vind het meestal enger), maar dat rijbewijs hé Ik heb deze pas weer een paar maanden terug en hoop dat zo te houden! Ik heb me zo vaak afgevraagd wat we verkeerd doen en weet je wat de conclusie is? Helemaal niks, nadas, noppes. Hoe oneerlijk het is, je hebt er geen bal over te zeggen. Probeer je niet schuldig te voelen, want jullie hebben er alles aan gedaan wat mogelijk is. Je hebt je anti-epileptica ervoor opgegeven, je slikt elke dag hormonen, je leeft gezond etc. Geloof me de meeste mensen doen minder om hun wens in vervulling te laten gaan. Meer hebben jullie niet kunnen doen. Het is gewoon die stomme natuur :x Grote knuffel trees
hij gaat die operatie pas plannen als de hcg 0 Geen idee Waarom dan pas, van mij had het direct gemogen. Ik ga niet eens proberen om mn rijbewijs te halen mis er niets aan heb altijd alles met de fiets gedaan (mijn mams had ook geen rijbewijs) 2 jaar terug heb ik een flinke aanval gehad terwijl ik onderweg van mn werk naar huis ging op de fiets. Had geluk dat het dichtbij mn werk was en dat manlief toevallig op dat moment bij hetzelfde bedrijf werkte Heb toen 6 weken thuis gezeten met hersenschudding. Heb toen voor mezelf echt definitiedf besloten niet voor mn rijbewijs te gaan. Tegenwoordig voel ik heel goed aan wanneer ik een anval kan verwachten of ik voel ze inene aankome. dan ga ik ik direct zitten ongeacht of t nu op de vloer is en sluit ik me gewoon even helemaal van de buitenwereld af. zodra de tintelingen op dat moment verdwijnen kan ik gewoon weer doen waarmee ik bezig was. Tot nu toe red ik me er perfect mee ,gelukkig. Knuffs, marie-claire