Afgelopen donderdag ben ik gecurreteerd. Anderhalve week daarvoor kwamen we er voor de tweede keer achter dat het hartje rond 9 weken was gestopt. En daarbij zat er een groot hematoom, waardoor ik dit keer voor curretage heb gekozen (de vorige keer is de miskraam uit zichzelf begonnen). De ingreep is goed verlopen, al ben ik 1,5e liter bloed verloren. Ik voel me dus goed slap. Het bloedverlies erna was minimaal maar sinds vannacht verlies ik wel kleine beetjes rood bloed. Ik moest er vannacht erg om huilen, ik verlies nu al 3 weken constant bloed en had gehoopt dat het na de curretage klaar was. Ik ben zo klaar met al het gedoe. En nu stromen de tranen al de hele dag over mijn wangen. Ik voel me niet echt zielig ofzo, het lijkt of de tranen een eigen leven leiden. Het lijkt erg op wat ik in de kraamweek voelde, zonder echte aanleiding brak ik steeds in huilen uit. Heeft iemand dit ook gevoeld na een miskraam of curretage? Bij de vorige miskraam had ik er echt geen last van. Ik wilde dinsdag graag weer aan het werk, vanwege het hematoom zit ik al twee weken thuis en ik werk er nog niet zo lang. Maar hoe het vandaag gaat, kan ik me niet voorstellen dat ik dinsdag normaal kan functioneren
Heel veel sterkte! Lijkt me heel normaal om verdrietig te zijn. Hopelijk stopt het bloeden snel en kun je je gewone leven weer een beetje oppakken. Ik heb gister cytotec ingenomen en ben aan het wachten op een miskraam, hopelijk verloopt alles voorspoedig en kan ik dinsdag of woensdag weer gewoon aan het werk want werk er ook pas kort (2 weken).
Wat je beschrijft is voor mij heel herkenbaar. Ik ga momenteel door een vroege miskraam, en het is inderdaad of de tranen een eigen leven leiden. Huil ook ineens om dingen die helemaal niet met de miskraam te maken hebben, precies zoals in de kraamweken. Het is echt niet zo dat ik me de hele dag down voel, ik kan het allemaal best relativeren. Maar ben gewoon mezelf niet. Dat had ik overigens de vorige keren ook. Hoop voor je dat het bloedverlies snel stopt. Sterkte, het is echt niet niks.
Oh wat naar zonnebloem. Jij ook heel veel sterkte. Hopelijk komt het op gang en is het dan meteen goed schoon. Lastig he, met een nieuwe werkgever heb je nog niet een band opgebouwd dus het voelt zo vervelend om met dit soort problemen aan te komen zetten. Gelukkig is mijn manager wel heel begripvol in de telefoongesprekken die we hebben gehad, maar toch voel ik me wat bezwaard om zo lang niet te werken. Normaal ben ik als ik ziek ben maar 1 of 2 dagen ziek. Om maar niet te spreken over het geregel met het uitzendbureau en het uwv. Daar zit ik nu ook helemaal niet op te wachten... Ik heb nu al twee uur niet gehuild,misschien zijn nu de tranen op
Ja dat klinkt precies als hoe ik het mee maak. Het ergste verdriet is al wel voorbij, en heb de hele dag lopen huilen om niks. Ik heb wel dat baal gevoel en dat ik er klaar mee ben, maar dat is ook niet in die mate dat ik zo moet huilen. Ik had het de vorige keer niet, dus het is een verrassing voor mij, maar ben dus (helaas) niet de enige. Veel sterkte, wat naar ook dat je het al een paar keer hebt doorgemaakt.
Ik heb het eergister en gister gehad. In de avond begon het. Huilend in slaap gevallen, en toen ik wakker werd begon het na 5 minuten weer. Al moet ik zeggen dat ik me ook wel echt heel verdrietig bij voelde. Natuurlijk ook doordat mijn zwangerschap niet goed bleek te zijn. Maar vooral dat de medicijnen niet werken en ik het wachten heel slecht trek. De onmacht is denk ik hetgeen waar mijn tranen vandaan komen... gelukkig is het nu weg. Nou de miskraam nog.
Wat naar voor je zeg. Ik vond de dikke week die ik moest wachten op de curretage ook heel zwaar. De onzekerheid wat er gaat gebeuren is zo groot, het liefst zou je het allemaal achter de rug hebben, zo spannend dat het allemaal is. En dan ook nog het verdriet erbovenop. Veel sterkte, hopelijk komt het op gang en heb je er weinig last van. Hier geen kraamtranen meer gehad, was dus echt maar een dag, gelukkig. Voel me ook een stuk fitter,dat helpt ook.