Goeiemorgen meiden, Ben er ff een paar dagen niet geweest! Druk gehad op me werk! Ben weer bijgelezen nu! @ Mariaatje, fijn dat het lichamelijk weer beter gaat! Dat scheelt weer een beetje! @ Natas, Vervelend he dat het allemaal zo veranderd na de mk! Je lichaam is dan helemaal van slag! Ergens wel fijn, dat je nu weet waar je aan toe bent! Maar het is idd wel ff pijnlijk die ongi, want je denkt gelijk terug aan je mk! Ook moeilijk zeg dat je stiefdochter bijna gaat bevallen! Dat zal niet meevallen voor je! Tuurlijk ben je blij dat er een kleintje in de fam erbij komt, maar je had het zelf ook zo graag gewilt! @ Karin, gefeliciteerd! Probeer er van te genieten! @ Anna, Ik snap heel goed dat je weer bang bent voor een mk! Het valt ook allemaal niet mee! Denk ook dat je leeftijd er een rol in speelt waardoor je bang bent? Een nieuwe zwangerschap zal wel heel eng zijn voor ons allemaal! Omdat je ook die angst weer heb! @ Zico, Het zal wel zwaar geweest zijn voor je zondag! Maar heel goed dat je jezelf in bescherming heb genomen! Die dag is gelukkig voorbij! Want je heb er heel de week tegenop gezien, wat logisch is! @ Luna, is je rugpijn al helemaal over? Hoop het wel voor je! Meiden allemaal een dikke knuf!
Hai Tatty Teddy, Gelukkig is die achterlijke hormonenstorm die zo op m'n waterlanders werkte weer gaan liggen . Tuurlijk nog wel het verdriet rond de MA, en niet zo'n beetje ook, maar weer in 'normale' proporties. En ja, we kunnen nu tenminste weer verder! Je zegt het goed...... een kleintje in de familie is leuk en ik gun het haar van harte, maar mezelf ook zo! En hoe is het met jou?
@ Zico. Goed dat je jezelf in bescherming hebt genomen, zoals je helaas ook gemerkt hebt, een ander doet het niet. Dat zal niet bewust zijn, maar ze weten vaak gewoon niet wat ze moeten zeggen of doen wanneer je een MK hebt gehad. @ Natas. Ondanks dat zelfs het ongesteld worden confronterend kan zijn, is het toch ook wel weer prettig om te weten dat je cyclus weer op gang aan het komen is. Duim voor je, dat deze nieuwe ronde ook voor jou jong geluk zal brengen. Hoewel ik het best wel flink balen vind dat het hier alweer fout is gegaan, probeer ik toch maar optimistisch te blijven. Ik hou me maar vast aan al die verhalen van mensen die na een x-aantal MK's toch nog een goede zwangerschap hebben mogen doormaken en blijf dromen van mijn eigen succesverhaal voor wat dat betreft.
Nou misschien zou ik wel eens veel geluk kunnen hebben. heb een test gedaan van ovu op 9 dagen DPO en heb een zacht roze 2 de lijntje. M'n ventje heeft het ook gezien. Nu gaan we wel nog enkele dagen wachten voor te zien of alles goed blijft verlopen.
Ha natas, Met mij gaat het wel! Ik probeer de draad weer op te pakken! En met me zus, zie ik het wel als ik weer zwanger zou zijn. Als ik haar zie, doe ik wel normaal! Maar het knaagt wel dan soms! Wanneer is je stiefdochter uitgerekend? Zal wel een moeilijk moment voor jullie zijn! Omdat jij en je man ook zo graag willen! Het leven is soms oneerlijk he! @ Inez, ik vindt het knap van je hoe je je erdoor heen probeer te slaan! Zeker na zoveel mk's! Ik hoop en gun jullie echt zo een gezonde zwangerschap toe! Dit is en blijft zo oneerlijk allemaal! @ Zico, ik hoop dat het geluk jullie deze maand gegund is! Ik duim voor je! Ik ga lekker douchen en dan lekker voor de tv hangen! Een fijne avond allemaal! Veel liefs
bleeeeh ik heb vandaag zo'n offday. Ik moet deze week veel te veel werken, zie mijn kindjes veel te weinig en kom niet aan mijn rust toe. Ook lijkt het besef van de miskraam er in eens te komen. Allemaal mensen die alweer zwanger zijn of nog steeds zwanger zijn. Komt denk ik ook een beetje doordat mijn oude clubje nu bijna door de gevarenzone heen is. Ik ben zo ontzettend jaloers! Ik wil ook! Waarom hadden wij nou weer die pech? De klusdagen komen er aan, maar ergens kijk ik er niet naar uit. Ik vind het ook weer zo ontzettend zwanger. Nu weet ik waar ik aan toe ben met mijn lijf. Over 3 weken kan ik dus weer zwanger zijn. Dan begint het gedonder weer van voor af aan. Tja ik weet het, als ik nog een kindje wil, dan zal ik er toch doorheen moeten, maar ik zie er zo tegenop! Bleeeeeh iemand een schouder over?
Hier een schouder Luna! Ik herken je gevoelens! Zelf vorig jaar 3 mk's gehad dus ben denk ik wel een ervarenspersoon op dat gebied. Voor jou is het nu moeilijk, tis nog "vers" en dan heb je het ook nog es druk en daardoor mis je ook nog es je mooie jongens! Is er geen moglijkheid dat je gewoon ff een dagje, desnoods een halv dagje vrij neemt? Dat je ff wat leuks kan gaan doen met je jongens? Lieverd nogmaals je onzekerheid is begrijpelijk en laat deze gevoelens toe....dat hoort allemaal bij het verwerkingsproces. Groetjes Silla
Hey Luna, Ik snap precies wat je bedoelt! Je bedoelt het clubbie van de april- mama's of niet!? Dan denk je idd, ik had ook zover kunnen zijn! Moeilijk is dat he! En opeens al die zwangeren om je heen! Denk soms ook dat het dan nu meer opvalt, omdat je er meer oplet! En dan krijg je er alles bij, druk met je werk, je kinderen die je weinig ziet! Die je dan eigenlijk hard nodig heb! Het leven is echt oneerlijk he, hun wel en wij niet! En idd net als wat je zegt, als je weer zwanger wordt, is het alleen maar moeilijker omdat de angst dan velen malen groter is! Bang dat het nog een keer gebeurd! Denk dat we dan echt opgelucht adem kunnen halen als we de gevarenzone echt voorbij zijn! Ik heb een brede schouder voor je, een hele dikke knuffel!
Hoi allemaal, Op dit moment heb ik nog een schouder over. (Tussen mijn eigen buien door). Ik ga me helaas bij jullie aansluiten. Maandag heb ik een miskraam gehad. Het is een heel raar gevoel. Slechts vorige week dinsdag kwam ik erachter dat ik zwanger was. Het zou de eerste zijn en ik heb steeds geroepen dat ik graag in mei uitgeteld wilde zijn. Die droom was nu waarheid geworden. Ik zou rond de 5 wk zwanger zijn. Toch had ik al verschillende weken buikpijn alsof mijn ongi eraan kwam. En met vegen had ik vorige week al een paar dagen wat rozigs/rood. Ik dacht toen dat het gesprongen adertjes waren omdat het maar 1 keer per dag was (meestal na het eten en bleek ook na grote boodschap). Ik had/heb me nog niet aangemeld bij ha of vk. Dat wilde ik deze week doen omdat ik toch nog geen echo ofzo zou krijgen en mijn man en ik deze week vakantie hebben. Zondag zijn we naar Oostende vertrokken voor 3 daagjes aan zee. Het werd een stukje hel. Ik begon steeds meer te vloeien en ook met stolsels erin. Ook de buikpijn werd steeds erger en bijna onhoudbaar. Ik had vk wel gebeld tijdens tel.spreekuur en ze zei dat het idd miskraam was. Dat als het er uit was, de buikpijn iig minder zou worden. Uit kwaadheid heb ik ook gewoon iboprufen ingenomen ipv paracetamol (die was nl op dat moment niet voorhanden). Ik heb heel veel gehuild. Maandagmiddag werd de pijn minder en wist ik dat het voor mij over is. Mijn gevoelens wisselen de hele dag door. Het ene moment kan ik lachen, het volgende moment alleen maar huilen. Meeste moeite heb ik met het feit dat ik er maar zo kort van heb kunnen genieten. Dat idd anderen (schoonzus) 2 kids heeft die niet verwacht werden. Mijn zwangerschapstest die hier nog op tafel lag. Enz enz. En natuurlijk gister toen er geen stolsels meer uitkwamen het besef dat het nu dan ook echt over was. Ik voel gewoon een grote leegte. Van de ene kant wil ik snel weer beginnen, maar van de andere kant wil ik dit ook eerst verwerken. Ik ben blij dat we deze week vakantie hebbben, dan mijn man zo lief is en dat ik hier op het forum van me af kan praten. Ik wens jullie dan ook allemaal heel veel sterkte en wil jullie vast bedanken voor het steunen de komende tijd. xxx Wendy
dank jullie wel voor de schouders. het is echt fijn met mensen te kunnen praten die je begrijpen. Tatty teddy ik bedoel idd de april moeders, maar ik vind het ook moeilijk dat anderen die tegelijk met ons begonnen met zwanger worden nu zwanger zijn en ik niet. Nu staan zij bovenaan de lijst van de zwangeren en ik sta er niet eens meer op! Natuurlijk kan ik het verstandelijk wel berederen en mag ik mezelf in de handen knijpen dat we snel zwanger worden, dus wat dat betreft heb ik niets te klagen. Maar ik vind het zo moeilijk om hun zwangeren te praat te horen en zelf niet mee te kunnen doen. Ach weet je, deze bui komt gewoon door de vermoeidheid maar ik laat het gewoon allemaal even gebeuren. Hoevaak zeiden ze bij de april mama's dat ik zo sterk was. Nou hier is mijn andere kant dus. Die mag ook gezien worden. vandaag voel ik me even heel zielig. Ben nu lekker alleen thuis. De kids zijn al weg en over een uurtje moet ik werken. Ik kan nu dus even lekker een potje brullen en morgen neem ik deels vrij. Ik kan om 11 uur door de inval afgelost worden ipv half 4. Vrijdag ben ik dan vrij, dan hebben we wel 's avonds personeelsfeest, maar daar heb ik wel zin in. wendy welkom hier. wat ontzettend naar dat je droom alweer over is. Pats, als een zeepbal kapot. Ik heb gelukkig al 2 kinderen om van te genieten, dat maakt het nu makkelijker, maar mijn allereerste zwangerschap is in een late miskraam geeindigd en dat vond ik ook erg zwaar. De leegte die overbleef vond ik vreselijk. Nu word ik wat meer geleefd en dat is een prettige manier om de tijd door te komen. De beste verwerking was overigens voor mij opnieuw zwanger zijn. Pas toen ik weer zwanger was kon ik me er echt bij neer leggen. Misschien is het ook omdat nu bij mij de klusdagen eraan komen dat ik me zo labiel voel. goed, ik ga even zielig zijn. Morgen kom ik nog wel even langs.
@Luna73 Ik heb je verhaal gelezen, het lijkt me inderdaad heel erg. Ik zou me niet voor kunnen stellen als ik nog langer zwanger geweest zou zijn hoe het dan zou voelen. En ik weet dat iedereen zegt dat ik nu blij moet zijn, dat ik in ieder geval weet dat ik zwanger kan worden. (en jij dat je al 2 kids hebt) Maar toch doet het pijn. En inderdaad mensen die het niet hebben meegemaakt zullen dat nooit begrijpen. En ondanks dat je zielig gaat zijn vind ik je nog vrij sterk. Je kunt je hier in ieder geval goed uiten en ieder heeft zijn eigen tijd nodig om alles te verwerken. Bovendien als ik zo al je berichten lees. (die ik zo af en toe tegenkom) ben je volgens mij een schat van een meid! En omdat je het nu nodig hebt krijg je niet alleen mijn schouder, maar ook even een hele dikke knuffel. ({)
pfff wendy waren de ogen net droog..... Of ik lief ben, ach ik weet het niet. Ik ben mezelf en sommigen mensen noemen dat lief . Ik ben wel zeer zorgzaam en vaak betrokken naar anderen. Dat zal denk ik ook wel te merken zijn op een forum als deze. Sterk voel ik me vandaag niet, maar dat hoeft ook niet. Ik moet nu wel de knop om gaan zetten want over ene klein uurtje zit ik in een evaluatie gesprek met mijn stagiaire en haar docent. yep life goes on..... Het is idd een dooddoener dat je blij moet zijn dat het nu al mis is gegaan. Natuurlijk ben ik er wel blij om, want die 12w miskraam wil ik echt nooit meer mee maken, maar ik was wel een heel stuk blijer geweest als het goed was gegaan! Dat we zwanger kunnen worden is natuurlijk ook prettig om te weten. Maar of het nou je 2e of je 6e kindje is, een wens is een wens en als die droom niet in vervulling gaat (om welke reden dan ook) dat is dat een bittere hap. Ach ik kan het lijstje dooddoeners nog wel langer maken hoor... "de natuur maakt een selectie. Je hebt toch liever dit dan een gehandiapt kindje?" "kennelijk was het jullie tijd nog niet" "jij bént in elk geval al zwanger geweest, ik nog niet" "nou mag je weer wijn drinken!" zucht, mensen proberen je met zulke opmerkingen te troosten, dat hou ik altijd maar voor ogen. Trouwens, ik dacht altijd dat nu ik hetzelf mee gemaakt heb, ik wel de woorden zou kunnen vinden om andere te troosten. Maar vaak merk ik dat ik zelf ook met mijn mond vol tanden zit en dat de ene dooddoener na de andere naar boven borrelt. Meestal zeg ik maar dat ik niets weet te zeggen, dat het oneerlijk is, en domweg klote... Goed, nu weer naar het werk.
@ Wendy. Allereerst heel veel sterkte toegewenst. Het is allemaal zo herkenbaar. Je voelt je echt als Jantje huilt, Jantje lacht. Eerst de blijdschap van de positieve test, dan het verdriet omdat je prille geluk al weer zo snel voorbij is. Ben zelf inmiddels wat dat betreft bijna een ervaringsdeskundige. Natuurlijk kan het allemaal ook veel erger. Moet er zelf ook niet aan denken, dat het in een later stadium zou zijn gebeurd, maar dat neemt niet weg, dat het verdriet wat je hebt bij zo'n hele vroege miskraam wel echt is. Ook jij wilde dat kindje graag, alleen lijken veel mensen goedbedoeld te zeggen, ach wees blij dat .... nou ja, je kent de opmerkingen wel. Dat is net zoiets als open ramen ingooien. Natuurlijk weet je dat, maar betekent dat, dat je daardoor niet verdrietig mag zijn vanwege jouw gemiste kans? Natuurlijk niet. Jouw, mijn en andermans verdriet is echt en nog belangrijker, ieder verdriet mag. @ Luna. Heb dat zelf ook, dat dat verdriet toch steeds weer naar boven komt borrelen. En uiteraard met name op momenten dat het niet uitkomt. Dat niet alleen omdat de laatste x nog maar zo kort geleden is. Ook met de eerste MK van vorig jaar heb ik nog de nodige moeite. Dat kindje zou in juni zijn geboren. De derde uitgerekende datum zit er binnenkort aan te komen en dan volgen er nog 2. Bah, bah, bah. Het blijft ook moeilijk om het van je af te zetten, omdat er altijd wel weer iemand in je omgeving is die WEL zwanger is. En stop die gedachten dan maar eens. Zij wel en jij niet. Natuurlijk wordt het die ander wel gegund, maar jij en ik dan en al die mensen waar het wat moeilijker gaat dan bij de meesten? Maar zoals je zelf ook al zegt, het leven gaat door. Voor jou vanwege je 2 knulletjes (en grote knul natuurlijk ook), voor mij vanwege mijn meisje en mijn grote knul. Wat het verlangen naar nog zo'n wondertje niet wegneemt overigens. Want natuurlijk zijn we blij met wat we hebben, het smaakt alleen zo naar meer.
Veel herkenning........ het verdriet blijft, de leegte, het gemis, de goedbedoelde dooddoeners, de huilbuien, de confrontatie met andere zwangeren, de angst, de onzekerheid, opzien tegen weer opnieuw proberen maar toch zo'n diep verlangen hebben, etc. Het is zo lastig positief te worden/blijven, ik heb die weg ook nog niet gevonden. Verder weet ik hierop niet veel te zeggen, heb woorden te veel maar juist ook woorden te kort. Dikke knuf voor iedereen!
Oei, het is fout gegaan met het quoten. Ik probeerde de opmerking van Natas te quoten, nl. het opzien tegen weer opnieuw proberen maar toch zo'n diep verlangen hebben.