@ Mimi, Ga je ander werk zoeken om de huisjes te vervangen? Of ander werk voor de sportschool? Zo ben je wel lekker bezig! Het is lekker om je zinnen te verzetten en je gedachten ergens anders heb! Als je me nodig heb, weet je me te vinden he! @ Inez, balen zeg! Hoop het zo gehoopt voor je! @ Natas, zou je niet te vroeg hebben getest dan? Omdat je toch wel sympthomen heb! Ik weet niet of je de vorige keer ook voor je nod getest had? Ik had bij allebei me zwangerschappen met een paar dagen overtijd een licht lijntje! Ik wil je geen hoop geven, maar het is toch raar dat je een opgezette buik en zere borsten heb! Ik kan me heel goed voorstellen, dat je het nu even niet ziet zitten en dat alles weer terug komt! Ook aan gezien jullie moeilijke situatie met je stiefkinderen! Maar geef de moed en hoop niet op he! Een dikke knuf voor je!
Dank je wel hoor Tatty, lief van je! Maar ik heb weinig hoop meer. Tis nu 1 dag voor NOD, de vorige keer teste ik echt vet positief op NOD. Mijn lijf en cyclus zullen wel veranderd zijn sinds de MA, vreselijk balen. Als ik dinsdag of woensdag nog niet ongi ben geworden test ik nog wel een keertje, maar weinig kans meer denk ik. Met m'n stiefkleinzoontje gaat gelukkig alles goed, op krampjes na. Maar ik ben er niet meer geweest sinds dat ene kraambezoek, ik kan het niet handelen. Chris gaat er nu telkens alleen heen.
@ Natas, bah meid, een -test. Ik had het nou zo ontzettend gaaf voor je gevonden als het nou een vette + zou zijn geweest. Zo herkenbaar ook je gevoel dat als de dan toch moeten komen, dat ze dan ook maar beter direct aan de deur kunnen komen, want dan heb je het tenminste maar gehad. Ik denk dat ook hier lijf en cyclus veranderd zijn na de laatste MK. Heb nog nooit een cyclus gehad van 31 dagen. Zat altijd keurig netjes op 28 dagen, kon er zelfs bijna de klok op gelijk zetten. Ik zou wel weer terugwillen naar de tijd dat er nog maar weinig spanning zat zo vlak voor de NOD. Maar helaas, gedane zaken nemen geen keer. Het enige wat ik kan doen is proberen het vertrouwen terug te krijgen dat ook ik nog weer een keertje zwanger mag raken en blijven en dan na 9 maanden nog eens zo'n prachtig gezond ukkie te mogen verwelkomen. Lieve Natas, ik kan me zo goed voorstellen dat je weer zo bang bent dat het nooit meer gaat lukken en ik hoef je niet te vertellen dat het bij velen wel is gelukt, want ook jij kent deze verhalen. Het is verrekte moeilijk om het allemaal maar 'eventjes' los te laten en te verwerken, vooral omdat er nog zoveel onverwerkt verdriet bij je zit. Het enige wat ik kan zeggen is, dat ik hoop dat ook jij het vertrouwen weer terug zult gaan vinden in een goede afloop.
Dank je wel, lief van je! Ja, tis een rotdag voor ons beiden hè Alles lijkt idd veel sterker naar binnen te komen sinds de miskraam. Plus het feit dat de cyclus dus schijnbaar heel anders verloopt maakt het ook moeilijker. Ik vind het erg lastig om dat vertrouwen weer een beetje terug te pakken. Ik laat mezelf vandaag maar even een giga rotdag hebben, hoop dat ik mezelf morgen weer wat op kan rapen. Jij ook heel veel sterkte en een knuf!
@ Natas en Inez, bij is me cycles ook helemaal veranderd na de laatste mk! Klote is dat he, juist daarom denk je dat het misschien zo ver zal zijn! Wat kan je lichaam dan raar in elkaar zitten! Ik wil jullie veel sterkte wensen en ik denk dat er voor ons allemaal wel een zieltje staat te wachten! Maar waarom moeten we zolang wachten en zoveel tegenslagen verwerken! Het is soms niet eerlijk allemaal he! Hier kunnen jullie het lekker van jullie afpraten! Bij lucht het ook altijd lekker even op! Meiden een dikke knuffel!
Soms is het leven niet eerlijk inderdaad Maar gelukkig dat we het hier van ons af kunnen schrijven. Dat is heel fijn want een ander kan ik hier niet maar mee lastig blijven vallen, jullie wel
Ja hoor Natas, Praat het maar van je af en val ons maar lastig. Dat doe je nl absoluut niet. Hoe graag ik voor iedereen ook maar wens dat het goed gaat, het is wel fijn en soms een troost om te lezen dat gevoelens zo overeenkomen met de mijne. Inez, Dat heb je heel mooi gezegd. Erg herkenbaar!
Heb ik ook hoor Anna. Je gunt het die ander, maar dat je niet de enige bent in deze onzekerheid, spanningen en trieste gevoelens is soms fijn. Aan de andere kant geeft een bericht van zwangerschap de burger soms ook weer moed.
Nou, de zijn hier vannacht inderdaad op bezoek geweest. Heb relatief weinig last van buik- en rugpijn, dus ik ga er gemakshalve maar vanuit, dat het een gewone menstruatie is en dat m'n cyclus na de laatste MK opnieuw op gang moet komen. (Al heb ik dat nog nooit eerder gehad, maar ja eens moet de eerste keer zijn zullen we maar zeggen). Maar hopen dat hij nu weer gewoon op 28 dagen terug gaat komen, de tijd zal het leren. Natas, ik denk aan je, blijf nog steeds hopen op toch nog een goede afloop voor je en dat je de kracht hebt om jezelf weer een beetje bij elkaar te rapen.
Luna, Het is ook allemaal net niet leuk nu. Ongi, begrafenis van een grootouder, vakantie voorbij. Dan nu weer je draai vinden. Ik wens je sterkte!
Ik heb mezelf het afgelopen weekeinde toch maar eens streng toegesproken. Ik heb altijd gezegd, dat de wens voor een tweede niet ten koste mag gaan van onze dochter. De laatste tijd had ik een beetje het gevoel dat dat wel zo was. Het was moeilijk om de energie te vinden om met haar te spelen en bezig te zijn. Ik ben benieuwd hoe jij en Mimi en anderen dat ervaren Luna? Hoe raap jij jezelf bij elkaar om toch leuk met je jongens bezig te kunnen zijn? En Mimi met je dochter. Lukt jullie dat of hebben jullie er ook moeite mee? Ik vind dat zo ontzettend moeilijk. En dat geldt niet alleen voor onze dochter, maar alles wat eens zo belangrijk voor me was is zo op de achtergrond gekomen. En de degenen die voor hun eerste kindje gaan hadden voor hun zwangerschapswens en de teleurstelling van 1 of meerdere MK's natuurlijk ook andere dingen die toen belangrijk voor ze waren en die nu naar de achtergrond zijn geraakt. Ik heb een eigen bedrijfje waarin ik veel energie heb gestoken om op te zetten, de laatste tijd kostte het me zo'n moeite om daar weer gewoon voor aan het werk te gaan. Onze honden en katten konden me niet zo heel veel meer schelen, terwijl we al 16 jaar honden en katten hebben. Vorige week toen we onze dochter een keer naar bed brachten kwam 1 van onze honden mee en toen dacht ik naar onze dochter toe: Meid, wat ben je rijk met zo'n hond erbij. En dat zette mezelf ook aan het denken. Het is niet alleen die kleine die daar rijk mee is, maar ook ikzelf. Ik heb m'n man, onze dochter, huisdieren en ons huis. We hebben elkaar. Dat ben ik eigenlijk gewoon vergeten door alles. En op zich is dat natuurlijk niet zo gek, want verdriet en stress kunnen (onder invloed van hormonen) gekke dingen met je doen. Maar ik wil mezelf weer terugvinden. Ik kon afgelopen weekeinde op een verjaardag niet eens meer genieten en zat me zelfs te ergeren aan mensen die lol hadden. En daar wil ik nu toch echt verandering in brengen. En wie weet komt dan mijn liefste wens dan ook vanzelf in vervulling. Snappen jullie een beetje wat ik bedoel? Het is ook zo'n verhaal in ene.
Goedemorgen, Lieve, lieve vriendinnetjes van het forum, ik vind het zo vervelend dat jullie gisteren negatief getest hebben en met zijn allen een dip dag hadden gister. Ik kan me jullie gevoel zó goed voorstellen en ook de nieuwe confrontatie met je mk komt toch weer omhoog, maar dat kan ook niet anders. we houden ons groot en sterk, maar er komt toch echt een moment dat het verdriet er weer uitkomt en laat het er maar ook uitkomen, het geeft helemaal niks. Hoop niet dat jullie het vervelend vinden dat ik in "we" praat, want ook ik merk dat ik mijn ma niet verwerkt had op de manier waarop ik dacht. Ik wens jullie echt heel veel geluk toe en weet zeker dat er ook voor jullie een geweldig klein zieltje is weggelegd en ik hóóp met heel mijn hart dat het voor jullie dit jaar nog mag lukken! Heel veel sterkte en een hele, hele dikke knuf
Inez ik begrijp je. Je wens is zo groot dat het alles gaat overheersen en dat je de rest eromheen vergeet. Ik denk dat dat een logisch gevolg is. Maar het herkennen en er wat aan willen doen, dat vind ik al een hele stap. Probeer inderdaad (hete is véél makkelijker gezegd dan gedaan) te genieten van de dingen in het leven die je wel hebt, zoals voor jou je dochter, je man, je hond en katten. wij hebben ook een hond en dat is voor mij ook een klein beetje mijn kindje zeg maar, een hond kan je zoveel liefde en vriendschap geven, onvoorstelbaar, daar put ikzelf heeel veel uit. Dit forum heeft een zéér positieve invloed voor een hoop dingen, je kan je gevoelens en je gedachten delen met mensen die hetzelfde meemaken, je kan met ze meepraten en met ze meevoelen, je begrijpt elkaar. Ik vind het heel fijn dat ik dit forum gevonden heb, heb er echt heel veel aan, MAAR, dit forum is ook verdomd verslavend! Ik zit om de 5 minuten te kijken of er al gepost is of wat dan ook, ik kan er niet mee stoppen. en ik denk dat we daarmee onszelf ook wel weer nog gekker maken dan dat we al zijn! Weer even terugkeren naar de basis, waarom wil je (nog) een kindje, hoe was het toen je dat besloot, maar ook terugdenken aan de tijd zoals ie was voordat alle ellende begon, ik denk dat dat best wel een klein beetje kan helpen en dat je daardoor de dingen misschien wel wat positiever in gaat zien en je zult zien, dan komt het echt wel. Daar ben ik van overtuigd! Nogmaals veel sterkte!
hallo lieve meiden.. ik heb toch de waarheid onder ogen moeten zien, ik wou namelijk niks meer horen over mijn miskraam, ik zei maak er nou niks groots ofzo van.... en hier zit ik nu 3 maand later te janken achter mijn pc.. is dit normaal ? ik kan er even helemaal niet meer tegen ben zo labiel als een vaatdoek, ik doe alles werken moeder verzorgen, huishouden, eten koken op mijn nichtje passen alles maar alles gaat ook langs me heen net of ik dr niet bij ben... voel me leeg.. zou dit echt nu nog daar door kunnen komen? ik had echt zoiets van: dit overkomt heel veel vrouwen en het vruchtje was nog geen mensje en je weet wel wat allemaal.. nu heb ik toch maar de stap genomen om het bij jullie eens van me af te kletsen, iedereen lijkt het hier namelijk al vergeten.. de moed om alles van jullie te lezen had ik nog niet misschien doe ik dat vanavond als ik thuis kom van mijn werk.... ik wil jullie wel allemaal een knuffel geven omdat ik NU pas weet dat het dus niet niks is... dit was even een verhaaltje waar jullie waarschijnlijk niks mee kunnen maar het help mij nu even me op te laden voor mijn werk... heeeel veeel liefs een beetje triesterige wiesje
Wiesje Het is allemaal heel herkenbaar. Kennelijk komt het er bij jou nu uit. Bij een ander is dat misschien direct erna. Wat goed is voor de een is dat niet voor de ander. Maar heel veel sterkte in elk geval ermee. @Inez, Heb het al gezegd, je zit er volgens mij heel goed in. Je klinkt sterk! Groetje, Anna
Inez ik heb dat gevoel gelukkig maar heel soms. Over het algemeen weet ik doordat de wens voor een derde er is, ik extra van de knullen te genieten. Juist omdat ik me nu heel kwetsbaar voel. De afgelopen 2 jaar heb ik alleen maar uitgekeken naar de dag dat we er weer voor gingen. Omdat de zwangerschap van de jongste niet echt fijn was, heeft het 2 jaar geduurd voordat we weer ja zeiden. Maar nu het een ja is geworden en de zwangerschap op zich laat wachten, besef ik me maar al te goed hoe goed ik het hier heb. Dus juist NU weet ik heel erg te genieten en te beseffen van mijn geluk en rijkdom. Op de dagen dat ik me even niet goed, dan richt ik me juist op de kids, en dat zet me weer met beide benen op de grond. Ik hoop dat jij jezelf dus kan hervinden en het voor jou ook zo gaat werken. Want dat is wel een ontzettend fijn gevoel! Begrijp me verder niet verkeerd hoor, wnat als er geen derde mee zou komen, dan zou ik onwijs verdrietig zijn en daar echt om moeten rouwen, maar voorlopig hou ik vertrouwen in de toekomst en dat kleintje komt wel. Alleen God weet wanneer.
precies ik merk dat de crematie me ook best bezighoudt. Er zijn die dag wel dingen gezegd die iets los gemaakt hebben in mij. Heel mooi!
Lief van je meis! Ik hoop echt dat die ene dag, waarop je echt kan gaan genieten van je zwangerschap heel snel komt!
Wiesje : ja, dit kan heel normaal zijn. Dat verdriet moet er schijnbaar een keer uit, wat je eerder hebt weg geduwd. Laat het maar als een golf over je heen komen dan, ga er een keer doorheen. Sterkte!