@ Tatty Teddy, groot gelijk meid, laat je maar lekker verwennen. Dat heb je wel verdiend. Maar we zullen je missen hoor! @ Mimi, Ik zet je er gewoon voor de 11e op. Mocht het anders worden, kan het altijd worden aangepast. Ja ik vond het echt vervelend nieuws van die moeder van het zwemmen. Ik wist het al wel een paar weken. Zag haar vandaag weer en heb haar gevraagd of ze al iets wisten, omdat ze het hadden laten onderzoeken. En ze hadden pas de uitslag gekregen. 11-11-2007: Mimi 14-11-2007: Tatty Teddy 18-11-2007: Luna73 19-11-2007: Inez 21-11-2007: Natas1 28-11-2007: Annna
Moest even op de kalender zetten dat mijn vriend vrijdag 30 november gaat karten. Er staat een sterrentje op die datum. Ik begreep er eerst niks van. Tot dat ik een heel naar gevoel kreeg opeens. Ik ben gaan rekenen en dat zou de datum zijn dat ik 14 weken zou zijn geweest. Dat zou voor mij de datum geweest zijn dat iedereen het mocht weten van mij. Ik kan het niet uitstaan dat ik het al bijna vergeten was waarom er een sterretje stond. Waarom kunnen, al zijn het kleine dingentjes je hele dag gelijk verzieken. Voel me gelijk weer rot. Ik hou me goed hoor gewoon doorgaan en het komt allemaal weer goed. Ik ga er gewoon vanuit net zoals bij de eerste mk, dat de volgende zwangerschap wel goed gaat.
@Ischa31, succes meid! Lijkt me heel moeilijk om er zo op te moeten wachten. 14-11-2007: Tatty Teddy 15-11-2007: FreeWilly8 18-11-2007: Luna73 19-11-2007: Inez 21-11-2007: Natas1 22-11-2007: Zico 28-11-2007: Annna Mezelf erbij gezet. Maar er is toch een NOD-forum? Of is dat te confronterend? Kan ik me wel voorstellen hoor, maar vraag 't me gewoon ff af.
Op dit moment heb ik mijn tweede miskraam, nadat vorige week op de echo het hartje gestopt bleek te zijn met kloppen. (ik was bijna 7,5 week en het hartje is met 6 weken 4 dagen gestopt). Deze zwangerschap was direct na mijn vorige miskraam (16 aug.). Ik voel me leeg en natuurlijk spelen direct alle gedachten door mijn hoofd. Of ik ooit wel een zwangerschap kan voldragen en waar het aan kan liggen. Zelf denk ik dat mijn progesteron niveau misschien niet hoog genoeg is om de vrucht vast te houden. Ik heb jarenlang anorexia gehad (nu gelukkig goed hersteld en heel gezond gewicht) en daaraan heb ik een nogal schommelde hormoonhuishouding overgehouden. Gemiddeld word ik eens per twee maanden ongesteld, maar nu dus zonder tussendoor te menstrueren twee keer zwanger (en twee miskramen....). Mijn tweede bevruchting is dus vijf weken na mijn eerste MK geweest. Ik zit erover te denken mijn hormonen te laten onderzoeken, want mocht het de progesteron zijn dan is daar misschien iets aan te doen. Zijn er anderen die ook zoiets willen gaan laten onderzoeken, voordat je er weer voor gaat en misschien weer een MK krijgt? Nu ik niet meer bij de juni-mama's kan kletsen zoek ik dus mijn nieuwe kletsplekje... hopelijk is dat hier! Liefs, Marijn
@Marijn, Ach meis wat erg allemaal. Het is allemaal niet leuk dat is zo. Over het onderzoek weet ik ook nog niet of ik me wel wil laten onderzoeken. Dan zou het alleen maar zijn of wij chromosomisch bij elkaar passen of niet. Ik weet het ook niet hoor. Sterkte meis, Hier ben je welkom dus als je wilt kletsen is er altijd wel iemand die er is.
Mini1981; Dank je. Jij hebt ook 2 miskramen gehad zie ik. Het is niet niks he?! Hoe staan jullie er nu in? Gaan jullie er alweer voor, of is de onzekerheid en het verdriet nu reden om even pauze te nemen? Liefs, Marijn
Welkom. Wat balen dat het al 2x mis gegaan is! Ik hoop dat je hier een fijne plek zult hebben. Het is sneu dat zo'n plek er moet zijn, maar als je miskramen hebt gekregen is dat natuurlijk wel een fijne plek om even je verhaal kwijt te kunnen. Ik heb geen idee of jij door jouw anorexia verleden een hogere kans op miskramen hebt. Ik heb er zelf nu 3 gehad en waarom? Tja geen idee. Wij laten het niet onderzoeken omdat wij inmiddels ook 2 gezonde jongens hebben. In jouw geval lijkt het me, dat als het idd aan je hormonen ligt, dat er een oplossing (medicatie) voor is, dus dan zou ik die kans zeker niet laten liggen. Sterkte. Ben je nutrouwens het vruchtje al kwijt of nog niet?
Marijn, allereerst heel veel sterkte gewenst meid. Het is niet niks, 2x MK zo vlak achter elkaar. Het kan nooit kwaad om je hormonen te laten onderzoeken, want inderdaad, als het aan het progesterongehalte ligt, is daar wat aan te doen. Of bij jou de oorzaak gezocht zou kunnen worden in je anorexiaverleden zou ik niet durven zeggen. Overleg dat eens met je huisarts of met een verloskundige of gyn. Wie weet kunnen zij jou daar meer over vertellen. Zelf heb ik inmiddels al de nodige onderzoeken gehad. De eerste uitslagen waren goed, krijg nu nog de uitslag betreffende Lupus en het chormosomenonderzoek. Al verwachten we van dat laatste dat daar ook het probleem niet zit, aangezien we al wel 1 gezonde dochter hebben. Net als onze gyn houden we het maar op domme pech en mijn leeftijd. Ondertussen blijven we er wel voor gaan. Wel hebben we net op advies van de gyn een 'pauzemaand' achter de rug. Volgens haar zou je een verhoogde kans op een nieuwe MK hebben wanneer je direct na een vorige MK weer zwanger zou raken. We hebben haar advies ter harte genomen. Niet alleen vanwege het eventuele verhoogde risico, maar ook omdat ik er emotioneel gewoon even helemaal doorheen zat. Het verdriet blijft, maar tijd heelt vele wonden en nu gaan we er weer voor.
@ Marijn : wat ontzettend triest voor je dat dit je nu weer gebeurt Ik weet ook niet of een arts hier iets mee kan, maar ik zou het 't zeker waard vinden om te laten onderzoeken. Heel veel sterkte! @ Inez : wat een afschuwelijk verhaal van de moeder van peuterzwemmen! Brrrr, echt een nachtmerrie Ja, het wachten op de ovutest duurt hier lang. Straks weer testen, wie weet...... Maar die spanningen en doemscenario's, dat is het ergste. Zo stom van mezelf. @ Tatty : lekker voor je, geniet ervan!
@ Luna, Er zitten alweer veel pagina's tussen jouw laatste berichtje en mijn antwoord. Ja ik heb de Pabo gedaan. Was ik net mee klaar voordat ik wegging op reis. In het speciaal onderwijs heb ik nog weinig ervaring. Ik kom ook veel nieuwe dingen tegen. Positief en minder positief, maar tot nu toe overwegend leuk! In mijn omgeving weten veel mensen het wel vd miskraam. Ik vond het ook wel prettig. Veel vrienden had ik zo lang niet gezien. We zouden die week eigenlijk willen vertellen dat ik zwanger was. Iedereen wilde weten hoe de reis was geweest natuurlijk, maar wij stonden helemaal niet meer bij de reis stil. Dat was voor ons zo naar de achtergrond geschoven dat we het voor ons gevoel wel moesten vertellen. Ik heb ook wel veel steun daaraan gehad. Vooral van vriendinnen die het uit ervaring kennen.
Hellup Wat veel berichten in twee dagen tijd. En wat naar voor al die nieuwe vrouwen hier die niet een MK achter de rug hebben, of er nog midden in zitten. Omdat er zoveel berichten zijn, reageer ik nu even niet op iedereen persoonlijk. Maar ik wil jullie virtueel wel allemaal heel veel sterkte wensen. Het doet me verdriet te weten dat er zoveel mensen zo veel verdriet hebben nu. @Naras, Jij succes straks
@Marijn, Ik zelf had eerst zoiets van heel even wachten omdat ik 2 mk's in drie maanden gehad heb. Het was eigenlijk heel heftig allemaal toen. Nu heb ik zoiets van gewoon ervoor gaan maar mijn vriendje wil even wachten. Hij schrok heel erg hoe ik bij mijn laatste mk was. Hij zei ook dat hij de grond onder mij zag wegvallen en dat deed hem zoveel pijn dat hij eigenlijk wil dat ik het eerst goed verwerk. Het stomme is dat je zoiets nooit echt helemaal zal verwerken. Het is eigenlijk nu voor het zingen de kerk uit. Ik heb hem al gezegt dat dat geen safesex is. Ach als hij daar even mee gelukkig is.
Ben het vruchtje nog niet verloren en begin van het vele bloedverlies en de heftige krampen die ik al vanaf zondag heb nu behoorlijk uitgeput te raken. Op advies van de verloskundige toch maar een pijnstiller genomen, waar ik normaal niet zo voor ben, het liefst zo min mogelijk troep in mijn lijf. Ook moet ik zo langs bij het ziekenhuis omdat ik volgens de verloskundige uitgeput begin te raken ook door het vele bloedverlies en vind zij het nu tijd om eventueel een curettage te doen...wat ook niet mijn eerste keus is, maar ik moet ook zeggen, dat het nu toch wel een klaar mag zijn van mij en dat ik mijn grens altijd heel hoog heb liggen, maar nu ook wel voel dat mijn reserves op zijn, dat ik wel erg bleekjes ben en sta te wankelen op mijn benen. Pijn kan je echt uitputten! Mijn anorexia-verleden schijnt geen verhoogde kans te geven op miskramen, wel als je anorexia hebt op het moment van zwanger zijn, maar dat is niet het geval gelukkig. De gevolgen van anorexia, zoals een verstoorde hormoonhuishouding, kunnen dus wel invloed hebben. Zo word je dus weer eens flink geconfronteerd met je verleden en het effect van wat je je lichaam hebt aangedaan. Des te meer reden om nu dus extra lief te zijn voor mijn lijf en er nu voor te waken niet weer mijn lijf de schuld te geven van alles, want dan is het negatieve zelfbeeld snel weer terug! Ik zou zelf het liefst meteen weer zwanger zijn, maar begrijp ook dat het goed is even de tijd te nemen om dit een plekje te geven. Maar is het een raar gevoel als ik steeds denk dat het lege gevoel pas weer weg zou zijn als het weer opgevuld wordt met nieuw leven? hoe denken jullie daar over? Ik vind het nu haast pijnlijk om straks veilig te moeten gaan vrijen. Dit kindje was heel welkom, en waarom dan nu een nieuw kindje tegen houden? Ik snap dat dit ook heel dubbel is hoor! Want even rust terug in mijn lijf zou ook wel goed zijn. Ben immers al vanaf juli zwanger-miskraam-zwanger-miskraam...en dat heeft een behoorlijke impact! Nu dus zo naar het ziekenhuis...houd jullie op de hoogte. Veel liefs en sterkte voor degenen die helaas hetzelfde doormaken! Liefs, Marijn
en nog een gedichtje dat ik heb geschreven; Een vogel is haar nestje kwijt, vliegt vluchtend naar de maan. Haar nest vervlogen in de tijd, in dromen opgegaan. Gewichtloos zwevend tussen sterren, niet wetend waar te gaan. Enkel zweven in het verre, om de tijd mee te verslaan. Marijn
Marijn, welkom hier. En heel veel stekte toegewenst met dit verlies. Mini1981, ik kan me erg goed voorstellen dat je van zo'n sterretje op je kalender weer ff van slag bent. Dit soort dingen heb ik ook, als ik mijn uitgerekende datum op een product zie staan, slaat mijn hart ff een slag over. Hier verder alles ites beter. Minder bloedverlies, ik heb alleen al dagen ondertemperatuur. Net 36.1
@Marijn Heel veel sterkte. Ik kom net uit het ziekenhuis en heb de miskraam gehad. Gisteravond heb ik cytotec gebruikt en vannacht om 5 uur is het begonnen. Ik had van het begin af aan hele heftige krampen, ben ook 2 keer in een heel heet bad gaan liggen wat weinig hielp, om 7.00 uur kon ik niet meer liggen, staan zitten van de pijn en heb mijn vriend maar wakker gemaakt. Hij heeft om 8.00 het ziekenhuis gebeld en we konden meteen komen. Ik had ook nog heel weinig bloedverlies. Toen we in het ziekenhuis aankwamen en de gynaecoloog een echo maakte bleek het nog maar een klein stukje in de baarmoeder te zitten en ze heeft het er toen uitgehaald en ook meteen de baarmoeder zo goed als schoongemaakt, wat ook erg pijnlijk was. Daarna zijn we nog naar een kamer gereden om bij te komen want ik kon niet meer op mijn benen staan. We hebben het kindje want dat was het gewoon, op sterk water mee naar huis gekregen zodat we het nog in de tuin kunnen begraven als we willen. Ik ben nu helemaal op en ga ook nog even terug naar bed. Bianca