He f*ck, ik zou zo graag wat verdriet van je over willen nemen! Vertel eens over je zoon, hoe zag hij eruit? Lijkt hij op je dochter?
Caruli, ik ben zo vrij geweest om op de vlindersite van tygo te kijken en ik wil je zeggen dat ik enorm veel bewondering voor je heb, wat een mooi manneke is het ook! Heel heel veel sterkte meis, dikke knuf!
Goeiemorgen allemaal, Vrijdag de bruiloft gehad, was opzich wel gezellig, hoewel we allebei elke seconde eraan gedacht hebben. Aan het eind van het feest rustige nummers, You never walk alone enzo, toen hebben we lekker tegen mekaar aan gestaan en elkaar goed vastgehouden. Mijn man was zo lief voor me...mijn vriendinnen zagen het zo aan en vroegen wat er aan de hand was, aan het einde van het feest heb ik het maar gezegd, dan weten ze waarom we verdrietig en afwezig zijn. Toen 1 van die meiden naar mijn man ging om hem sterkte te wensen, toen kwamen zijn tranen. Hij heeft het er ook heel moeilijk mee en vind het nog het moeilijkste dat ie niks kan doen, hij voelt zich machteloos en zegt dat ie er maar als een jan lul naast zit. Heb gezegd dat dat onzin is en dat ie zichzelf niet moet wegcijferen, maar weet niet of ik dat aan zijn verstand heb kunnen brengen. Verder voel ik het rommelen in mijn lijf, mijn onderbuik trekt en hij is ontzettend opgeblazen, is weer groter geworden, maar dat komt denk ik doordat de miskraam misschien eraan komt. als ik ongesteld moest worden kreeg ik ook altijd een dikke buik. maar het is wel raar, heb gewoon een buik alsof ik 4 maanden zwanger ben en dat doet zeer. verder nemen wel de symptonen af, mijn borsten worden weer normaal en de extreme moeheid en veel plassen is ook minder, dus ja, het begint allemaal echt te worden. Vind het eng, weet niet wat ik moet verwachten als het toch een spontane miskraam word, en wanneer? als ik thuis ben? als ik aan het werk ben? komt het langzaam op gang of is het gelijk de kraan open? Die onzekerheid vind ik eng.... Vanavond voor het eerst weer werken, werk in een restaurant, heb er totaal geen zin in, maar ja, kan ook niet thuis blijven zitten he?! Fijn dat ik mijn verhaal bij jullie kwijt kan! Dikke knuffel!
Hallo allemaal! Ik heb al jullie verhalen gelezen, echt verdrietig allemaal... Ik heb morgen 13 weken geleden een curretage gehad bij een zwangerschap van bijna 16 weken. Het hartje klopte niet meer, ons kindje was gestopt met leven... Na de curretage heb ik een hele moeilijke periode gehad wat niks te maken had met mijn miskraam, ik ben hier in mijn hoofd flink mee bezig geweest. Helaas had dat niet de prioriteit, maar misschien wou ik de miskraam wegstoppen. 1 maand na de curretage kreeg ik te horen dat een goede vriendin van mij zwanger is van de 2e. Eindelijk kwamen tranen... Ik misgun het haar niet, maar ik gun hetmezelf natuurlijk ook... De tranen bleven weg en sinds een paar weken voelde ik woede. Nu voel ik verdriet, maar wel minder, ook minder woede. Ik heb het idee dat het allemaal een plekje krijgt... Gister op kraamvisite geweest en dit ging goed. Nadat het kleine jochie donderdag geboren is heb ik vrijdag gigantische huilbuien gehad. Ik zag er tegen op om gister te gaan, maar toch gegaan. Ik voel me er goed bij en ik ben de confrontatie aangegaan... Elke dag denk ik er aan en ik denk dat het ook wel blijft... Maak mij s'nachts wakker en ik kan zonder nadenken zeggen hoeveel weken en dagen ik zwanger zou zijn...Dit blijft ongetwijfeld tot mijn uitgerekende datum: 28 november! Nou heel verhaal... Ik zou het fijn vinden om hier ook mee te schrijven!
Zwaar is het hè Lola...... en ik kan me zo voorstellen dat het met 16 weken nog moeilijker is dan met 8 weken. Nou, keek ik vanmorgen nog naar een vaag streepje op de ovutest (en dat is al anderhalve week zo, met 2 dagen ertussen geen streep), nu net had ik ineens een dikke streep. Ik ga er maar vanuit dat morgen m'n eisprong is, al twijfel ik daaraan want aan mijn afscheiding is dat totaal niet op te maken. Maarrrrrrr, wie weet! Dus Natas heeft het even druk . Het zou erg fijn zijn als het idd een eisprong is, dan heb ik weer het gevoel een beetje verder te kunnen na de MA, weer aan de toekomst te kunnen werken.
he meiden ik heb een een heeeeeeeeeeeel moeilijk moment. Heb daarnet een telefoon gehad van m'n zus, ze is zwanger 5 weken. Ik ben voor haar heel blij maar ben hier tranen met tuiten aan het huilen. Waarom mocht ik niet zwanger blijven waarom? Ik hoop voor haar dat alles goed blijft gaan, maar ik zit nu letterlijk in het putteke te dabben. ik kan niet stoppen met huilen, jeetje ik ben een wrakje aan het worden
oh zico, ik kan me zooo goed voorstellen dat je nu veel verdriet hebt. je word ineens weer zo met de beide benen op de grond gezet. Ik zit er ook de hele godganse dag aan te denken, krijg het geen seconde uit mijn hoofd. Gisteren voor het eerst gewerkt, vraagt mijn collega (die die rotopmerking maakte: niet alles kan van een leien dakje gaan %^&*^%*%$ grrrr): wat ben je stil meid. Ja, wat denk je?! Waarom zou ik nou stil zijn? Denk toch eens na! Morgen eind van de middag naar de gyn, laatste echo....
Oef dat zijn berichten die nu zo ontzettend moeilijk zijn om te horen! Veel sterkte. Ik hoop echt met heel mijn hartd dat jullie toch nog samen zwanger mogen zijn!
Oh wat fijn dat je weet dat je cyclus opgang is! Ik heb werkelijk geen idee! Ikz it nu op dag 22 maar heb volgens mij nog steeds geen ei gehad. We klussen er ook niet meer (niet extra zeg maar0 dus deze ronde zal kansloos zijn.
pfff met 16 weken! Jemig, dan kan je het soms ook al voelen schoppen dus het idee dat het dan nog mis kan gaan. jemig, je hebt het zeker niet getroffen! Die data zal nog heel lang in je hoofd blijven hangen! Wat knap dat je alweer op kraamvisite bent geweest! Het is totaal niet erg dat de tranen dan komen, al kan ik me voorstellen dat je er zelf van baalt. Maar het zijn tranen uit liefde voor jouw kindje, dus koester die!
Lola, vind het ook heel knap van je dat je op kraamvisite bent geweest en snap best dan je dan even heel erg moet huilen! Laat die tranen maar lekkr stromen hoor, dat lucht toch wel op, nietwaar?!
@Zico : oh meis, zwaar is voor jou het om zulk nieuws te krijgen Ik ken het gevoel, dat een collega van mij nu zwanger is is me al iets te veel. Maar waar ik het echt heel moeilijk mee heb is dat mijn oudste stiefdochter zwanger is, ze is 24 september uitgerekend. Ik gun het iedereen hoor...... maar mezelf ook zo.
@Luna : erg hè, dat wachten en wachten en wachten tot je lijf het weer oppakt. Maar, zoals ik al schreef, ben ik er niet zo zeker van dat de positieve ovulatietest klopt. Het klopt in ieder geval niet met m'n afscheiding die ik anders rond vruchtbare dagen heb. Daarnaast heb ik m'n baarmoedermond gecontroleerd, die ligt laag en is hard wat ook geen goed teken is. Wij hebben gisteren wel 'extra' geklust, maar toen kreeg ik een 3de teken die niet klopt met een eisprong. Als ik in de vruchtbare periode zit loopt er veel minder sperma uit me dan anders (logisch, het zwemt door de dan open baarmoedermond vrolijk door naar boven). Nu had ik dat gevoel helemaal niet. Maar ja, ik hou m'n NOD maar op de 23ste al geloof ik er niet heilig in. Hoop het wel, kunnen we daarna weer tenminste verder.
Natas irritant he dat je niet weet waar je aan toe bent. Maar waarom dacht je je eisprong dan wel te hebben? Vanwege die positieve ovulatietest? Zo'n test moet echt knallend zijn he, Een vaag streepje telt niet! Ik heb al anderhalve week vage + testen, wel steeds duidelijker, maar ik kap er maar mee. De gyn zag opp de echo nog niets wat op een springend ei leek, dus ik wacht ongeduldig af.
He meiden, Ik hoop hier met jullie mee te mogen schrijven. De titel zegt precies wat ik denk, miskraam, en dan.... Ik ga even alles proberen terug te lezen en dan nog wat meer te schrijven. Ik zal eerst even wat meer over mezelf te vertellen. Ik ben 27 jaar (bijna 28) en wij hebben twee gezonde kindjes, een jongen en een meid. In juli vernomen wij dat we zwanger waren van ons derde kindje. Maar helaas afgelopen donderdag een miskraam gekregen, bij bijna 12 weken. Het moet nog tot me doordringen, maar toch begin ik nu al te denken aan, hoe moet dat straks... gaan we 'gewoon' verder, gebruiken we anticonceptie... Ik heb zo'n gevoel dat we eerst geaccepteerd moeten hebben dat dit kindje niet meer bij ons zal komen voor we verder kunnen gaan. Nu zal ik eerst terug gaan lezen..
Wens3, sterkte meid. Ik zie dat jij je miskraam hebt gekregen toen ik te horen kreeg dat het hartje van ons kindje niet meer klopt, het is dus nog hartstikke vers ook... sterkte meis!
Hi meiden Ik heb 5 weken geleden ook een miskraam gehad met 7 weken, ben helemaal niet thuis gebleven. Loop nu nog te klooien met allerlei kwaaltjes, wel ongi/niet ongi buikpijn hcg nog aanwezig.... Het duurt allemaal zo lang, vinden jullie dat ook? Wil zo graag dat zwangere gevoel weer terug..... LIEFS nony Ik voel met jullie mee. Ik begrijp het helemaal. Als je eenmaal het zwangere gevoel hebt meegemaakt wil je het zo graag weer. En inderdaad je lichaam is helemaal in de war. Het lijkt eeuwen te duren eer je weer in je normale cylcus zit. Bij mij gaat het ook niet goed. Na 24 juni een miskraam te hebben gehad. M'n cyclus is onregelmatig en ik heb bloedingen tussen de menstruaties door. Veel liefs Veronica
natas , net als jij weet ik ook niet waar ik aan toe ben, heb me voorgenomen dat ik 2 oktober niets van ongi heb gehad er een test tegenaan gooi