Wat deed jouw man/vriend na jullie miskraam? Ging hij meteen weer werken, gingen jullie er een dagje tussenuit of nam hij misschien een paar dagen vrij? Mijn vriend zit op z'n werk nu (hij werkt zelfstandig) en ik voel me echt ontzettend in de steek gelaten.
Na het verlies van ons dochtertje, is mijn man na 4 dagen weer gaan werken. Mijn moeder kwam elke dag en voor hem was het werken een fijne afleiding. Ik was zo jaloers, het liefst wilde ik ook weer aan de slag. Je moet het wel tegen hem zeggen hoe je je voelt. Hij doet het vast niet expres. Mannen gaan er anders mee om dan vrouwen.
allereerst wil ik je sterkte wensen met het verlies van je kindje. mijn man is op de dag zelf een dagje thuis gebleven op aanraden van mijn schoonouders. hij heeft een eigen zaak en ik zei eerst dat hij maar moest gaan werken maar achteraf vond ik het prettig dat mijn schoonouder hem eigenlijk thuis hielden. hij is daarna wel weer gaan werken maar dat was ook omdat ik dat wou. jammer dat je je in de steek voelt gelaten, heb het er eens met je man over, hij voelt natuurlijk niet wat jij voelt en mijn man zei ook, jij voelde je waarschijnlijk meer zwanger dan ik en voor jou zal het ook anders voelen als voor mij. misschien heeft je man niet in de gaten dat jij je zo voelt.
Ik heb het hem verteld, en hij begrijpt het gewoon niet. Hij heeft ook een eigen zaak, en ik begrijp dat dat gewoon doorgaat allemaal, maar ik zou het fijn vinden als hij op de een of andere manier z'n agenda wat 'opschoonde', ik weet dat er genoeg mensen zijn om dat op te vangen. Het hoeft ook geen hele week, maar djeez, we weten het pas sinds gisteren! Ik ben bang, bang voor wat er komen gaat. Komt het vanzelf, wanneer komt het, is hij dan hier of zit ik alleen? Ik zit letterlijk een miskraam af te wachten. Al zou hij het maar een beetje begrijpen, hij is in andere dingen altijd zo lief en zorgzaam
mijn man is 1 week thuis geweest zondag bevallen, vrijdag crematie, maandag is hij weer gaan werken het is heel hard, maar het leven moet door.. heel veel sterkte meid!
Dankjewel Caruli, vanmorgen en gisteren heeft het weer even heel hard gebotst tussen ons. Ik heb besloten om contact op te nemen met GG-net, waar ik sinds december 2008 uit behandeling ben. Gelukkig mag ik ze bij moeilijke situaties nog wel bellen. Ik heb met een meneer gesproken die me iets vertelde over verschillende manieren van rouw, hoe je elkaar kwijt kunt raken in een rouwproces doordat je beide zulke verschillende behoeftes hebt. Rouwen is een egoïstische bezigheid, zei hij. Gelukkig is de rust iets meer wedergekeerd hier, en morgen kunnen we als we willen samen even langskomen voor een gesprekje..
Hoi Vicious, Iedereen verwerkt het verdriet op zijn eigen manier. Daarnaast is het zwanger zijn voor jou waarschijnlijk meer intenser dan voor hem. Vooral in het begin. Het afscheid nemen en het verwerken van de miskraam zal voor jou dan ook veel intenser zijn dan voor hem. Toen wij met de elf weken echo te horen kregen dat er iets niet goed was, heeft mijn vriend vrij genomen op de dagen dat we naar het ziekenhuis moesten voor onderzoek. Toen uiteindelijk met bijna 14 weken bleek dat het kindje was overleden, hebben wij op vrijdags in het ziekenhuis alles laten opwekken. De maandag erna is hij weer gaan werken terwijl ik pas na twee weken weer aan de gang ging. En nog heb ik af en toe een dag dat ik even tijd voor mezelf nodig heb. Sterke meid.
het is voor iedereen anders. Ook verschillen man en vrouw en moeten ze soms moeite doen om elkaar te begrijpen. Wij dragen het kindje, het zit in ons. Een man kan alleen maar toe kijken. Wil niet zeggen dat het voor hem minder intens maakt, maar gewoon een beetje anders. Wij zijn na de geboorte van Jaylie* allebei een maand of 2 samen thuis geweest. Hij ging soms wel een koffie drinken. Of er kwam iemand van zijn werk even kijken. Hij hield wel contact met zijn werk. En op een gegeven moment wilde hij weer werken. Dan reed hij heen en halverwege draaide hij weer om. En ik ben zooooo dankbaar voor die tijd samen. Het heeft ons niet alleen dichterbij elkaar gebracht maar ook elkaar leren over elkaars verwerking. Ik heb een tijdje hulp gehad om er met iemand over te praten en zei ze me: 'Jullie verwerking is anders, maar jullie verwerkingsfase's zijn hetzelfde. Ga er niet van uit dat de ander net zo snel de fase doorloopt als jij maar wacht op hem als hij er nog niet is. En andersom.' Moet er wel even bij zeggen dat we in de positie waren om thuis te blijven samen. Mijn man is militair en ze kunnen bij defensie geen boze pappa's rond hebben lopen dat is veel te gevaarlijk. Ik heb 5 maanden thuis gezeten voordat ik weer probeerde om aan het werk te gaan. Dit is voor iedereen zo persoonlijk. Het enige wat ik je zou willen meegeven is blijf er over praten als je die behoefte hebt. Heel veel sterkte... Liefs Rach
Ik mag wel in mijn handen wrijven met mijn man. Het was voor hem ook een klap, voor hem vooral de eerste week, erg verdrietig, ik eigenlijk pas na de curretage ( na een week). Ik merkte dat hij na 1,5 week onrustig werd en heb gezegd dat ie weer aan het werk moest gaan, wat hij niet wilde om voor mij te zorgen. Toen is hij 2 dagen een halve dag gaan werken en daarna was het kerst. Het is wel goed geweest dat ook hij de tijd heeft genomen om het te verwerken.
Vandaag hebben wij te horen gekregen dat het hartje is gestopt met kloppen bij 8 weken en 5 dagen. We hebben samen flink zitten janken en daarna is hij volop in de tuin gaan werken (dat is voor hem een soort van verwerkking) Maandag gaat hij gewoon weer werken omdat ik weet dat het hem ook niet goed doet als hij thuis zit! HIj is echt een persoon die moet werken, al werkend verwerkt hij het ook en natuurlijk praten we er samen wel over maar ik zou hem alleen maar kwetsen als ik hem niet zou laten werken!
Ik ken je gevoel wel. Mijn man is ook gewoon door gaan werken. Met de 2ling (10w) werd ik gecurreteerd toen is hij die dag wel thuis gebleven maar de volgende weer gaan werken. Bij de 3de miskraam was hij wel thuis.. die kwam snachts. Maar hij is gewoon gaan werken er na. Je voelt je wel erg eenzaam ook omdat er weinig begrip voor is van buitenstanders.