Hallo Na heel wat jaren hier weer online. Ik heb vorige week een missed abortion gehad.. Het was al een grote suprise ( niet gepland) dat we in verwachting waren... eerst heb je de shock.. oke we zijn zwanger, dan accepteer je het, ben je blij en kijk je ernaar uit. Kriebelt toch wel allemaal weer. Dan ga je eind september heen voor een eerste echo, niks te zien.. volgens verloskundige zal wel te vroeg zijn... Vorige week maandag weer een echo, weer niks te zien. Doorverwezen naar de gynaecoloog voor een inwendige echo... helaas.. een missed abortion. Nu gaat alles door.. ik voel me leeg, verdoofd. voel me zwanger, weet niet wat ik moet. Hoe gaan jullie ermee om? Mijn partner is geen prater en leeft door alsof er niks is gebeurd.. die praat er zelfs al over om zich maar te laten helpen.. pff.. zucht...
Hoi, allereerste im sorry for your loss. Ik heb vorige jaar oktober ook een missed abortion gehad. Ik heb eerst lekker een glasje wijn gedronken. We hebben toen de embryo begraven. Ik heb in mijn telefoon een briefje naar me baby getypt. Verder heb ik mijn gevoelens geuit naar mijn man en of mijn zus. Kan je er met iemand over praten ? Verder heb ik gehuilt wanneer ik dat wou. Ik kan het een plekje geven, vergeten doe je niet.. Voor mijn man is het een andere ervaring als voor mij.. ieder zijn ding.. mijn man is ook geen prater maar kan mijn gevoel wel uiten. Omdat hij het anders ervaart heb ik het gevraagd en hem in zijn waarde gelaten. Tip.. laat je emoties de vrije loop en geef het tijd
Heel veel sterkte. Ik heb het verdriet vooral omarmt. Niet tegen gevochten. En toen ik er klaar voor was, heb ik de zwangerschapstesten begraven op een mooie plek en gezegd: ik laat je nu los. Dat hielp voor mij enorm om weer vooruit te kunnen gaan.
Ik heb 2 miskramen gehad. Ik heb vooral naar mijn gevoel geluisterd. Gehuild wanneer ik wou. Erover gepraat. Ik kan er altijd heel goed over praten met mijn moeder dus dat is heel fijn. Ook heb ik na elke miskraam een beeldje van een engeltje gekocht en gekregen. En een tatoeage laten zetten. Na mijn tweede miskraam (daarvan heeft het hartje geklopt) heb ik een brief geschreven naar het kindje). Het heeft vooral tijd nodig. Op het moment heb ik het weer best moeilijk, maar dat is ook omdat ik al ruim 3,5 jaar bezig ben en er nu meerdere vrouwen om mij heen zwanger of net bevallen zijn. Sterkte ❤️
Allereerst heel veel sterkte en een dikke knuffel. Hier afgelopen juli/aug een MA gehad. Na 3 goede echo’s met kloppend hartje en perfecte ontwikkeling was het hartje gestopt. Ik zie nog steeds dat beeld voor me, geen flikkerend lichtje meer. Brrr.. Ik heb 2 weken thuisgezeten van werk, 3 aug kwam het vruchtzakje. Ik heb vooral heel veel gehuild en erover gepraat met naasten. Het vruchtzakje heb ik begraven onder onze vlinderstruik. Nu ben ik opnieuw zwanger en echt doodsbang. Elk steekje krampje etc wordt overmatig geanalyseerd en ik heb ontzettend veel last van paniekaanvallen en angst/onrustig gevoel de hele dag. Mijn advies is om in ieder geval écht je tijd te nemen om dit te verwerken. Het is inderdaad niet niks.
Bij mij komt dat horrorscenario van bij de gyneacoloog ook steeds voorbij. Sinds afgelopen weekend heb ik er weer meer moeite mee omdat ik dan 12 weken zou zijn. Ik ga de echo inkaderen en een mooi plekje geven denk ik. Eventueel met wat bloemetjes erbij. Ik denk dat als ik weer zwanger mag worden dat ik tussen de gewone echo's door eens een 'pretecho' ga laten doen, gewoon om zeker te zijn dat het hartje nog klopt.
Ja slim! Mijn schoonmoeder is echoscopiste en dat is fijn, ik kan altijd een echo krijgen. Morgen de 1e en zoooo bang. Dikke knuffel ook voor jou! ❤️❤️
Wat verdrietig dat jullie dit (ook) hebben meegemaakt. Ik had 26 september de eerste echo, waarop helaas geen kloppend hartje te zien was. Ik was toen 8 weken zwanger. Ik kon pas 10 oktober terecht in het ziekenhuis. Vooral de tweede week wachten viel me zwaar. Uiteindelijk had ik alsnog een spontane miskraam op 9 oktober, die de volgende dag door de gynaecoloog bevestigd werd. Inmiddels is mijn vloeien een week gestopt. Het gaat wel weer maar ik zit echt in een babygolf om me heen. Dat maakt het niet echt makkelijk. Ik hoop snel weer zwanger te worden maar dus geen idee waar ik nu in mijn cyclus zit. Als kers op de taart sinds dit weekend Corona dus lukraak proberen zit er ook niet in.
Sterkte allereerst. Hier 3 gehad, 1 waarbij we met 10 weken hoorde dat t foute boel was, daar bleek uiteindelijk T21 en heel veel orgaanschade o.a. bij t hart en met 15 weken ingeleid bevallen (hartje was er uit zichzelf al mee gestopt) die hakte er stevig in. Voornamelijk door de wachttijd op de vlokkentest en de uitslagen, vervolgens bevallen van een klein moppie met zoveel perfectie en tegelijk zo ontzettend veel mis. En ergens ook opluchting dat we de keuze welliswaar gemaakt hadden om het te stoppen, maar uiteindelijk die keuze ons uit handen is genomen. Andere met 8 weken kloppend hartje en toen foetsie. Was een bloeding vlakbij waargenomen. Het is dat ik video had opgenomen, dat is t enige wat mn man ooit ervan had gezien. Loste zichzelf verder op zonder ingrepen. Die hebben we een plekkie in de tuin gegeven. Zat nog binnen de termijn wat wij "risico hoog" bestempelen dus daar stapten we mentaal nog makkelijk overheen. De derde was een zvmk het is dat ik een positieve test had anders had ik t niet eens geweten. Eigenlijk was alleen M heel moeilijk, de andere twee niet zo omdat we er rekening mee hielden. Maar er is geen goed of fout hoe je er mee om "moet" gaan. Iedereen is anders, al of niet met al een achtergrond en iedereen gaat met zo'n verlies anders om en dat mag.
@bonneil en @Vero0504 : Jullie ook veel sterkte. @bonneil : Ik hoop ook snel weer zwanger te worden maar ook geen idee wanneer ik weer ongesteld ga worden. Dat zou normaal gezien binnen 1-3 weken ergens moeten zijn. Ik zie plots ook overal baby's, om gek van te worden. Veel beterschap! Ik heb het begraven in de tuin naast een mooie plant.