Nope :x. Heel irritant. Heb vooral echt last van mijn borsten, het is net alsof ze enorm verbrand zijn in de zon en daarna flink geplet of zo . Ik maak tegenwoordig iedere dag even een korte notitie van wat ik voel in mijn lijf, om patroon in cyclus te ontdekken en op grond daarvan dacht ik eerst dat ei rond dag 15 was, maar eerlijk gezegd was dag 19 ook een goede kandidaat, dus tja... Dan zou het zo weer 33-34 dagen kunnen worden. Weet je wat, ik wacht nog maar weer eens af .
@ rebma wie weet... succes! @ noorus zie ik nu een lichte dip? Wellicht je ovulatiedip! Morgen wil ik een stijging zien hoor! @ hier doodmoe de laatste dagen. Kort weekend gehad ivm vrijdag late dienst en morgen weer een vroeg. Nou ja, 2 vroege diensten en dan weer 2 dagen vrij, lekker!
Zoals ik al dacht geen verrassing deze maand. Ik ben vandaag weer ongesteld geworden 28 dagen na het verliezen van mijn vruchtje. Mijn lichaam heeft in ieder geval mijn cyclus goed opgepakt en laten we dit zien als nog een grote schoonmaak. Dat was eigenlijk ook het advies van de gynaecoloog. Hopelijk lukt het snel weer. Ik ben er zo bang voor dat het ons niet gegund is!
@Rebma; Wij hebben ook eerst 16 maanden geklust, toen zwanger, maar helaas MK. Ik heb hierna 1 x ongi gehad en daarna weer zwanger. Ik was ook bang dat het weer 16 maanden ging duren. Mijn verloskundige zei: je lichaam weet nu (weer) hoe het moet en reageert veel sneller!
Heej meiden! Hoe is het hier?! @ Kache, spannend dus nog even voor jou! Welke dag van je cyclus zit je nu?! @ Rebma, wel fijn dat je cyclus op orde is gebleven. Misschien niet wat je wilde (je ongi), maar het is (lijkt mij) wel een stressfactor minder... Ik ga duimen voor een hele mooie ronde voor jou! @ Kinderwens, hoe is het met jou!? Ik merk dat ik hier heel gefocused ben op het krijgen van mijn eisprong. Ik weet het is slecht, maar hoop zo dat cyclus weer beetje op orde is... Voel van alles (steekjes en eiwit), dus ga er zo van uit dat het goed is, maar wil die teleurstelling niet weer... Naja meer dan afwachten kan ik niet doen...
nog even een vraagje aan jullie: Hoe gaat het met iedereen wbt het verwerken van de miskraam. Ik merk dat het met mij in dat opzicht helemaal nog niet zo goed gaat eigenlijk. Ik zit er echt nog heel erg mee, maar weet ook niet goed wat ik eraan kan doen. Zwangere meiden, is jullie gevoel daarin verandert nu je zwanger bent?? En buiten de extra spanning die je nu beleeft natuurlijk.
@Noorus, Met mij gaat het wel goed, buiten het feit dat ik erg moe ben 's middags en in de ochtend nog vaker misselijk. Maar buiten dat genieten we er wel van... @Tulip; Ik had erg veel moeite met het verwerken van de miskraam, bij alles wat ik dacht/gebeurde kwam het weer naar boven. mijn schoonzus was (op 12 dgn na) net zo ver als mij, dus toen zij de 20 weken echo had, had ik het er wel moeilijk mee. Ook met de jaarplanning (vakantie tussen hemelvaart en pinksteren, verlof in juli enz.) moet ik me helemaal weer aanpassen. Het meeste moeite had ik ermee dat mensen niet meer vragen hoe het met je gaat, ik wou er graag over praten, maar me niet opdringen. Nu ik zwanger ben, kan ik het beter loslaten. Al is de spanning wel groter, bij elk steekje of krampje, pijntje, wordt ik bang. Ik loop ook vaak naar het toilet om te kijken als ik geen bloedverlies heb. Al had ik vorige week een prachtige echo met hartje, het blijft toch moeilijk. Ik wil het ook zo graag aan onze ouders vertellen, maar mijn pap en mam waren zo blij en daarna zo extreem verdrietig/teleurgesteld. Ze willen zo graag opa en oma worden en wachten ook al bijna 2 jaar. Maar ik wil ze niet nog eens teleurstellen. Maar ik wil ze wel blij maken.... Maar volgens mij hebben mijn ouders wel al iets in de gaten, ze stellen steeds van die vragen. Op mijn werk heb ik het tegen de eigenaren en 1 mede-manager verteld, aangezien ik toch best veel spanning heb en veel moe ben. Ik hou nu in gedachten dat ons * waakt over deze baby!
@ tulip, ik heb het er ook nog steeds moeilijk mee en het lijkt steeds moeilijker te worden. na het verdriet te hebben verwerkt ben ik er weer positief tegen aan gaan kijken. heb vanaf de 3e week na mk erg in spanning gezeten en was erg emotioneel. Dit allemaal of ik ongi zou worden of dat het nog lang zou duren enz enz. Toen ik ongi werd was ik even blij, opgelucht ed. ik kon weer verder naar de volgende ronde. Nu een week later voel ik me toch weer rot. Heb een zwangere collega, hier in de woonplaats is net iemand bevallen en moet er nog iemand binnenkort bevallen. Ook moet een oud collega waar ik nog veel contact mee heb deze week bevallen. Ik vind het erg spannend voor haar. Soms lijkt het net of ik het ben, dat het mijn kindje is, heel raar. Hier ook een leeg kamertje met een doos erin met allemaal kleertjes ed. Heb dit deze week ook weer eens bekeken met gevolgs een enorme jankbui. Ook schrijf ik nog steeds leuke namen op als ik ze tegen kom maar het gaat steeds met minder enthousiasme, want ja hoelang gaat het nog duren. vind het idd ook lastig me nu weer aan te gaan passen met feestdagen ed. Ik kan nu weer iets plannen maar wil niet te veel feestjes plannen want stel ik ben weer zwanger. Ik merk dat ik nu wat meer in een negatieve spiraal kom te zitten. vriendin van mij is ook bezig. Zit in ronde 2, is 2 weken overtijd. kan natuurlijk overal aan liggen. Maar ik maak me dan weer druk. Ben heel blij voor ze maar wil liever dat ze nog niet zwanger is. want ja ik ben eigenlijk eerst, vind het wel erg dat ik dit denk maarja. Ik volg ook het topic,voor wie eerste ronde in maart. Maar ik ga me daarbij afmelden. Ik ben wel overnieuw begonnen maar het is toch anders. Zag zostraks een bericht van iemand die na de 1e ronde nu zwanger is. Ik vind dat dan toch erg moeilijk. een heel verhaal maar moest dit ook even kwijt.
tulip: ik heb je een pb gestuurd kinderwens: fijn dat je kan genieten! Dat is heel belangrijk! (ondanks alle onzekerheden die mee spelen...) noorus: toch logisch dat je met je cyclus bezig bent! En dat je hoopt dat ie weer in orde is? Ik weet elke dag waar ik ben in mijn cyclus, erg he? ha ha rebma: inderdaad! Die opmerking heb ik ook goed in mijn oren geknoopt! hier: ook ik heb het soms nog erg moeilijk met de mk. Of misschien meer met alle onzekerheden van wanneer is het raak en zou het dan wel goed gaan? Maar goed, we moeten allemaal vooruit kijken en genieten van de fijne momenten. En van de succesverhalen die hier gelukkig ook voorbij komen! Groetjes!
@ Rebma: 'fijn' dat je cyclus in ieder geval weer netjes is. Ik kan me voorstellen dat het je bang bent, kon je maar in de toekomst kijken he . Heel veel succes! @ Noorus: ik kan me helemaal voorstellen dat je een beetje baalt van je 'focus', ik herken het (en dan ben ik nog niet eens officieel bezig!). Ik merk zelf dat ik vertrouwen in mijn lijf kwijt ben, vertrouwen in de anticonceptie. Ik voel van alles wat ik normaal nooit voelde en dat maakt me snel onzeker en gespannen. Maar misschien dat dit nog meer te maken heeft met onverwacht zwanger raken ondanks anticonceptie dan met de miskraam . @ Tulip: meid, wat verdrietig dat het zo moeilijk is om plaatsje te geven. Ik kan soms wel even denken 'ik was nu zover geweest' of iets van die geest en beetje verdrietig voelen, maar ik heb het er niet meer moeilijk mee. Ik denk dat ik het goed verwerkt heb en ben er eigenlijk ook weinig meer bezig. Ik heb nu meer moeite met het wachten tot we er echt voor kunnen gaan. Ik vind het moeilijk om je tips te geven, ik denk dat ik een hoop 'verzachtende' factoren had die het makkelijker maken om los te laten (minder lang zwanger, niet gepland, geen goede echo gehad, nog niets in planning aangepast, ik kan spiraal de 'schuld' geven van miskraam, en ben al 2 keer snel en met goede afloop zwanger geweest). Ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt, want ondanks de spanning die dat zal geven, stel ik me ook voor dat snelste remedie is om miskraam achter je te laten. Knuffel! @ hier: vanmiddag ongesteld geworden, dus klachten nemen weer fijn af. Kan weer rustig doorgaan met wachten en aftellen. Nog 2 maanden...
@ tulip: ik heb ook nog steeds mijn momenten waarop ik het best moeilijk heb. Mijn collega is zwanger, en als ze een echo laat zien of babykleertjes aan het uitzoeken is en heb ik het toch wel moeilijk hoor. Ik ben super blij voor haar en gun het haar helemaal, maar toch ben ik een beetje jaloers. Maar ze kent mijn situatie en is heel erg lief en begripvol. Als ik dan hoor dat iemand anders zwanger is dan voel ik de jaloezie weer opborrelen. Ik hoop dat ik niet de verbitterde jaloerse bitch word, maar dat zal wel niet Onze tijd komt nog wel! @ hier: vandaag een drukkend gevoel en kramp in mijn onderbuik... Spannend hoor, ik weet niet wat ik ervan moet denken, want mijn tempkaartje op FF doet mij twijfelen over mijn eisprong. Afwachten dus.
@ Tulip: Herken je gevoel meid! Dikke knuffel! Zelf even een emo dipje en moet eerst ff wat voor mezelf op een rijtje zetten. Niet handig in de klustijd.....
@tulip, hier ook veel emotie om de mk, ik weet ook niet goed hoe ik dit een plaatsje moet geven. Ik denk dat alleen een nieuwe zwangerschap de pijn kan verzachten. Ik kan er met mijn partner niet over praten. Hij zegt dat hij er niks bij voelt ja hij vindt het jammer omdat we het zo graag willen. En dat terwjjl ik het voel als een kindje dat ik nooit zal leren kennen. Jij ook sterkte in deze moeilijke en zo allene tijd. Gelukkig halen we hier een beetje steun bij elkaar.
Verwerken MK Ik ben meteen na het nieuws dat het niet goed zat met de zwangerschap 2 weken thuis gebleven, in die twee weken ook uiteindelijk de MK gehad. Ik ben heel blij dat ik die tijd genomen heb. Heb in de dagen dat mijn dochters op het kdv zaten echt tijd voor mijzelf gehad en dat was niet altijd fijn, maar wel goed. Nu heb ik het grotendeels wel verwerkt, maar het komt met speldenprikken weer boven op bepaalde momenten. Mijn grote voordeel is dat ik in het verleden heel snel zwanger ben geraakt, dus er vanuit ga dat dat nu weer zo gaat zijn. Een vooruitzicht op een nieuwe zwangerschap verzacht bij mij heel veel pijn. Maar ik kan me goed voorstellen dat voor de dames bij wie het lang heeft geduurd om zwanger te raken, de onzekerheid nog eens meeweegt of je weer snel zwanger raakt.... Girafje Even een extra knuffel voor jou! Hoop dat je de klusperiode toch nog kunt gebruiken....
goh, ik vind het natuurlijk niet leuk voor jullie, maar ben eigenlijk wel blij te lezen dat ik niet de enige ben. Ik heb zo het gevoel dat het bij mij allemaal te lang duurt, maar dat heeft iedereen dus bijna. @zwangeren in de omgeving: 1 van mn beste vriendinnen is tegelijk met mij met de pil gestopt, kwamen we overigens pas later achter Maar zij is nog niet zwanger. Bij haar eerste duurde het 9 maanden, dus ik heb nu een beetje het gevoel (ook al is het nergens op gebaseerd) dat ze elk moment zwanger kan zijn. En natuurlijk ben ik blij voor hen, maar weet zeker dat het als een klap in mn gezicht zal voelen. Ik vind het erg dat ik zo denk, maar hoop echt dat ik voor haar zwanger ben. Voor mijn gevoel ben ik eerst kache, wel ontzettend fijn dat jij er zo mee om kunt gaan, dat vind ik wel knap! Hopelijk kunnen jullie er ook snel voor gaan.
mijn vriend is ook geen prater dus kan het daar ook niet zo bij kwijt!hij weet dat ik er vaak nog verdriet van he en veel bezig ben met het zwanger worden. de eerste keer duurde ook zeker 7 mnd dus ben idd bang dat het nu weer zo lang duurt. ze zeggen wel dat je na mk sneller zwanger wordt maarja de 1e ronde heb ik alweer gehad. mijn vriend wil ook weer gewoon met dezelfde instellin verder. zo van we zien wel, is het zo dan is het zo!ik kan dit niet, ik ga weer opnieuw stoppen met roken. ben nog aan de vitamines met foliumzuur en grijp alle tips aan. ben nu ook met de ovusticks begonnen. voor een man is het toch anders. die hebben t beebje niet in zich gehad. ik snap echt helemaal het gevoel van het niet willen dat vriendinnen eerder zwanger worden. maar heb idd ook het gevoel dat mijn vriendin snel zwanger wordt, ze leven iig erg gezond. ze zegt elke keer dat ze het leuk vind als we samen zwanger zouden zijn. en dat vind ik natuurlijk ook leuk maar dan idd ik eerst, dus ik hoop elke dag dat ze gewoon ongesteld wordt. vind het ook erg dat ik dit denk maar aan de andere kant, wie zou dat na een mk niet denken. je wilt toch allemaal graag een kindje
Ik ken jullie gevoel dames... al is het inderdaad zo dat een nieuwe zwangerschap het gevoel verzacht! Al denk ik nog vaak aan mijn *. Mijn man zei steeds als ik het moeilijk had, denk vooruit, ons moment komt ook wel en dan heeft onze kleine een goede beschermengel. Ons * gaat nu de wereld verkennen en zal onze baby de weg wijzen! Daar kan ik me zo goed aan vasthouden.... Mijn vriendin is al 3 jaar bezig om zwanger te worden, heeft ook een MK gehad en is nu bezig met ZH onderzoeken. Ik had gehoopt dat zij eerder zwanger was en ik vind het erg moeilijk om het over een aantal weken tegen haar te vertellen. Ze zal net zoals jullie denken, mij wel gunnen, maar zelf eerst willen. Hoe kan ik dit het beste aanpakken?