Hallo, ik ben nieuw hier. Ik vond het topic waar jullie over praten heel erg interessant want ook mij is een MK overkomen. Even mijn situatie schetsen: Op 19 september kreeg ik te horen dat ik zwanger was. Vrij snel eigenlijk want we waren aan het proberen vanaf mei. Maar het mocht niet blijven duren, want toen het 5 weken oud was is het af gekomen door bloedingen. Een curettage was niet nodig. Ik was er vrij ellendig door en wou zo snel mogelijk weer zwanger worden. Maken jullie vaak gebruik van ovulatietesten? Zou dit echt helpen en niet meer stress teweeg brengen? In de eerste maand na mijn MK heb ik ovulatietesten gebruikt maar ik werd er gek van. Ik had het gevoel dat het op die dag moest gebeuren en dan hadden ik en mijn partner er niet veel aan. Nu probeer ik er al enkele maanden niet aan te denken, wat echt niet makkelijk is, en zelf dit helpt niet om zwanger te worden. Denken jullie elke dag aan zwanger worden? Zou het kunnen dat als je elke dag aan het zwanger worden denkt, je dan niet zwanger wordt door een zogenaamde stress? Dit zeggen ze allemaal in mijn omgeving waardoor ik er met hen niet kan over praten. Daarbij heb ik een vriend die maar één keer per week echt met zin vrijt. Mijn excuses dat ik dit hier vrijgeef, maar dat zorgt soms ook voor ruzies en dus extra stress. Als ik hem naar meer vraag, waardoor de kans dan ook groter is, dan begint hij te zeuren. ("het is te laat" of "weeral", ...) ooit gedacht dat een man vrijen kon afslaan? ) De mijne dus wel. En daarbij ben ik nu al elke maand ziek geweest. Iemand een idee of dit verband kan hebben? Ziekte zorgt ook voor een vermindering van kans op zwangerschap geloof ik. Pas op, dit lijkt nu alsof ik er enorm mee bezig ben geweest de voorbije maanden, maar de laatste drie maanden heb ik het vrij goed gedaan vind ik zelf. Maar ik heb vanmorgen ontdekt dat ik terug ongesteld ben, een week te vroeg, en mijn moed zakt nu echt in mijn schoenen. Wat doen jullie om dit alles wat te vergeten?
@elke87 Het kan inderdaad zijn dat je lichaam nog hormonen heeft en dat kan de ovu testen beinvloeden. Ik heb ook het gevoel dat ik de ovu testen nu niet echt betrouwbaar zijn. Ik denk inderdaad elke dag aan zwanger worden, de MK die ik gehad heb. Ze zeggen inderdaad dat je er niet teveel mee bezig moet zijn en dat dit inderdaad een soort stress oplevert. Wel jammer dat je niet met je vrienden erover kan praten. Wat vervelend dat je vriend niet vaker wil vrijen, heb je dit ooit met hem goed besproken? Dat je maandelijks ziek bent, kan verband hebben. Ik heb voorheen een erg onregelmatige menstruatie en elke keer op dag 28 van de cyclus werd ik erg ziek. Terwijl mijn menstruatie soms pas om dag 33 of 42 kwam. Nu bleek dat mijn weerstand op dag 28 heel ver daalde en ik erg vatbaar was. Ik kan me voorstellen dat de moed je in de schoenen zakt, tis ook een moeilijke situatie en nooit fijn als je dan ongi wordt. Veel afleiding zoeken, al weet ik dat dit heel moeilijk is om van je af te zetten! Ik hoop dat de andere meiden je meer kunnen helpen! Veel succes en hopelijk ben je snel zwanger!
Hallo kinderwens 2012, Bedankt voor je snelle reactie. Het doet me al enorm veel plezier er te kunnen over praten met lotgenoten. Ik heb het inderdaad heel goed met hem besproken en hij was eigenlijk diegene die me over de streep trok om aan een kindje te denken en te beginnen. Daarom dat ik het niet snap. Nu zijn zin is nooit groot geweest maar heb hem met mijn handen en voeten al willen uitleggen dat meer dan één keer per week wel nodig is. ) Te veel is niet goed, maar als ze te weinig willen ... ) hihi Wel bij mij is het ook telkens voor mijn menstruatie begint. En ken je er iets tegen doen? Ben jij naar de dokter geweest? Bedankt alvast!
@ FBdB: ah, zit het zo. Extra spannend dus eigenlijk, als je LF dus eigenlijk niet 'goed' is en er medische molen op je zit te wachten? Hopelijk niet nodig! Gossie, dat je vriend er (ook) zo mee zit. Manlief hier in ieder geval zeker niet, het was bijna deprimerend om te merken hoe snel hij al weer teruggeschakeld was . Echt praten over dat soort dingen doet hij ook niet. Ik heb hem op de man af gevraagd, hij zegt dat hij 1 avond (vlak na miskraam) een 'moeilijk' moment heeft gehad (gehuild??), maar daarna was het klaar. Ik voel me overigens helemaal niet schuldig. Er zijn niet veel dingen die je zelf kunt doen om een miskraam te 'veroorzaken', het gebeurt gewoon zonder dat je er invloed op hebt. Ik moet overigens wel zeggen dat ik extra 'blij' ben dat de gyn tegen me gezegd heeft dat ze denkt dat het fout gegaan is omdat de spiraal er zat. Op een of andere manier voelt het dan niet alsof mijn lichaam gefaald heeft en een volgende keer zal dus niet precies hetzelfde kunnen gebeuren (want geen spiraal meer natuurlijk). Ik hoop dat je schuldgevoel van je af kunt zetten. @ Kinderwens: jeetje meid, nu alweer verkouden na al die andere lichamelijke ellende. Ontzettend vervelend. Maar ja, op deze manier krijgt je weerstand natuurlijk geen kans om echt weer op te krabbelen. Ik hoop dat je wat rust kunt nemen en reserves kunt opbouwen. (maar je hebt al kinderen, als ik het goed begrijp? Dat maakt het wel extra lastig. Mama's mogen nooit ziek zijn, he?) @ Jolan0: ik denk niet dat het vreemd is dat je nog moe bent. Ze zeggen dat ontzwangeren net zo lang duurt als je zwanger bent geweest, dus als je dat aanhoudt, heb je nog een paar weken te gaan voordat alles weer de oude is. Je was tenslotte al bijna 10 weken toch? (ik heb er overigens geen last van, maar ik ben ook niet zo lang zwanger geweest) @ Elke87: welkom en jeetje, wat vervelend als vriend lager libido heeft en niet optimaal 'meewerkt'. En ook jammer dat je er niet goed over kunt praten met anderen. Ik kan me voorstellen dat het lastig is om los te laten, zo'n kinderwens zit zo diep en miskraam maakt die gevoelens (bij de meeste hier) een stuk heftiger nog. Ik kan je helaas geen tips geven, ben altijd heel snel zwanger geraakt, dus geen ervaring mee. Heb wel een tijdje toen ik juist niet zwanger wilde worden mijn cyclus in de gaten gehouden (want dat was ik zo gewend geraakt), maar daar werd ik erg onrustig van, als ik maar een dag overtijd was schoot ik meteen in de stress etc. De oplossing was toen helemaal niets bijhouden. Succes!
@elke87, het is zeker fijn om hier je verhaal te kunnen doen. Vind ik ook. Als hij er geen zin in, kun je er eigenlijk weinig tegen doe he, denk ik. Ik ben toen (ik telkens op de 18e dag vd cyclus ziek werd) wel mee naar de dokter geweest en veel vitamine is goed. Zorgen dat je weerstand hoog blijft. Maar ik heb astmatische bronchitus, dus daar sloeg het steeds op. @Kache Mijn man heeft ook zo'n moeilijk moment gehad, daarna kon hij het vrij snel afsluiten. Wel is hij de laatste dagen iets geirriteerder, zo eens ff met hem praten waarom!? Ja is erg vervelend, ben al vanalles aan het doen om mijn weerstand omhoog te krijgen. Nee heb helaas nog geen kinderen! Bij mij zeiden ze dat inderdaad ook, 8 weken zwanger, dan zul je er nog wel 8 weken last van hebben.
zou ik mij ook bij jullie aan mogen sluiten. Mijn miskraam heeft wel net in februari plaats gevonden. Hier is het allemaal nog heel vers, gister echt het vruchtje verloren, maar de wens is natuurlijk nog aanwezig. Ik denk nu echt nog niet aan zwanger worden, ben nog erg emotioneel op het moment. Ik denk wel dat wij over een tijdje de kriebels weer krijgen.
hee, had net al in mn topic geantwoord. Het gaat heel wisselend. Het ene moment denk ik: zo, het is wat het is en doorgaan, maar het andere moment ben ik zo verdrietig en wil ik helemaal niks meer. Het gevoel is mij zo tegengevallen, nooit verwacht dat het zoveel zou doen. Ook al wist ik natuurlijk wel dat het vreselijk was, je kunt je er gewoon niks bij voorstellen als je het niet meegemaakt hebt.
gister was trouwens een mooie dienst. Mooi afscheid van oma kunnen nemen, maar zo wrang dat het allemaal op 1 dag gebeurt....
Ja, dat lijkt mij ook... Je rouwt om oma en diep van binnen ook om je kleine frummel. Wist iemand dat je zwanger was? Vind het echt knap van je dat je, ondanks je MK, je staande hebt weten te houden op de crematie.
dank je wel. Onze ouders, mijn zusje en zwager en menno's broer en zus en aanhang wisten dat ik zwanger was, die hebben we gisterochtend ook nog wel even vertelt dat het misgegaan was. Het was iig een aparte situatie met dubbele gevoelens..
@ Tulip: wat ontzettend emotioneel, om een miskraam te krijgen uitgerekend op zo'n dag . Gecondoleerd nog met je oma. En ik kan me voorstellen dat je nu nog erg emotioneel bent, het is ook ontzettend heftig allemaal. Ik moet ook bekennen dat de hele 'ervaring' miskraam mij enorm is tegengevallen, het deed veel, veel meer met me dan ik ooit had kunnen bedenken. Ik hoop dat je de komende weken wat rust kunt krijgen om echt te rouwen om het verlies in je leven. Geef het tijd. Sterkte! @ Kinderwens: sorry , ik dacht dat ik ergens had gelezen dat je 2 kleintjes boven had liggen, per ongeluk heb ik dus aangenomen dat het menselijke 'kleintjes' waren. Vergeef me! PS zie dat je in limburg woont, grappig, ik zit in het uiterste zuiden van het land @ Hier: vandaag snel geirriteerd met manlief en heb het idee dat er meer slijmerige afscheiding is, daarnaast ook wat last van mijn darmen. Wellicht ei?? Het is nu 3 weken sinds begin van miskraam, dus dat zou dan niet echt tegenvallen. Cyclus wellicht maar een paar dagen langer dan normaal (al weet ik tegenwoordig niet meer zo heel goed wat 'normaal' is, omdat ik het al lange tijd niet bij hou ). Verder lekker gewandeld in de sneeuw met de kinderen en daarna gezellig pannenkoeken gegeten. Was echt de eerste dag dat ik echt dacht: genieten!
@Kache: Bij mij was mijn ei na de MK ook op dag 21. Misschien bij jou idd ook in aantocht? Gewoon lekker aan de klus voor de zekerheid meis!
Tulip: Wat heftig inderdaad om een mk te krijgen op z'n verdrietige dag! Heel veel sterkte met al je verdriet. Ook ik moet zeggen dat het krijgen van een mk emotioneel me heel erg tegen valt. Dat had ik ook nooit verwacht! Je hebt in z'n korte tijd ook al zoveel dromen, plannen, en dat wordt je dan zo opeens allemaal tegelijk afgenomen. Maar gelukkig gaat het inderdaad na een week of 3 weer wat beter en kan je weer voorzichtig vooruit kijken. kache: fijn dat je een leuk weekend hebt gehad! Afleiding is het beste medicijn! De nieuwe week is weer begonnen. Sterkte voor alle meiden die de mk net achter de rug hebben. Neem de tijd om het te verwerken. Voor mij is het nu al weer ruim 3 weken geleden en ik ben benieuwd wanneer mijn menstruatie weer komt (hoop natuurlijk dat het uitblijft....). Dat vind ik best wel weer spannend allemaal.... Fijne dag en werkse voor de meiden die weer naar het werk zijn! Groetjes
ik ben blij dat de meesten het gevoel wel herkennen, dan heb je niet zo het gevoel er alleen in te staan. Voor iedereen die al voor een beebje gaat, ik hoop dat jullie super snel zwanger zijn met een mooie zwangerschap!!
Begin oktober miskraam (wist niet eens dat ik toen zwanger was...) Gebruik al heel lang geen pil meer, maar ben ook nooit bewust bezig geweest om zwanger te worden. (ehm hoe leg ik dit nou uit..) Mijn man en ik hebben altijd gezegd: als we kinderen mogen krijgen is dat een zegen, maar als het niet zo is, zal dat vast een reden hebben. We hebben altijd gezegd dat we niet allerlei 'toestanden' gaan uithalen om toch zwanger te worden. Dokter/gyn enzo. We zijn heel gelukkig samen en een kleintje zou het misschien compleet kunnen maken, maar als dat niet zo is.... Vind het een beetje moeilijk uit leggen omdat er (ook in mijn directe omgeving) veel mensen zijn die vinden dat je kinderen 'hoort' te krijgen als je getrouwd bent. Maar goed, na de miskraam begin oktober bleek ik halverwege oktober helemaal schoon. Eigenlijk niet echt aan huisarts gevraagd wanneer ik mn menstruatie weer kon verwachten. Verloor elke maand steeds wel wat bloed, maar was niet zoveel als 'normaal'. 15 januari hevige krampen en verloor ik een stukje weefsel/vlees ter grootte en dikte van mijn duim. Weer een miskraam dus, daarna veel slijm en stolsels en al snel bleek het over. Nu gaan we gewoon weer verder zoals voorheen, we 'klussen' als we er zin in hebben en zien wel wat de toekomst ons gaat brengen.
ik lees zo af en toe mee en herken veel in jullie verhalen. Vooral dat emotionele. Heb nu ovu testen gedaan en mijn eisprong was 13dagen na de curretage. Precies weer volgens mijn normale cyclus. Het nadeel was dat ik dat weekend veel te veel gefocust was op vrijen. Pffff had dit voor de miskraam niet. Enfin op de dag van de eisprong seks gehad en nu dus afwachten. Donderdag heb ik nacontrole. Heb voor mezelf een maand afkicktijd ingesteld qua ontzwangeren en daarna (na mijn eerste menstruatie) hoop ik het geforceerde zwanger willen raken weer los te kunnen laten. Was me al eerder gelukt. Heb nu soms het idee dat ik weer zwanger ben maar dat zal wel wishfull thinking zijn. Ik hoop voor degene die er voor gaan snel een gezonde zwangerschap mogen krijgen.. Tulip nog gecondoleerd. Sterkte xxx
Hallo dames, heb ff 2 dagen niet op t forum gezeten dus heb alles niet meegekregen is in iedergeval weer heel wat gepost. @Tullip, wat een heftig verhaal zeg! Ik wens je heel erg veel sterkte!! @Jolan0 ik heb me er ook erg op verkeken dat een mk zoveel met je kan doen! Je hebt inderdaad een heel toekomst beeld en in dat beeld is dan in een keer helemaal weg. In het begin erg moeilijk te accepteren... @Shandy Wat knap dat je zo kan denken zeg, niet bewust klussen! Wij hebben wel bewust de keuze gemaakt dat we een kindje willen, soms denk ik wel eens dat we te graag willen (over hoe we er over na aan het denken zijn) Ik heb vorige week medicatie gekregen om mijn zeer heftige (waarschijnlijke) menstruatie te stoppen, na 12 dagen stopte de bloeding in 1 keer, was afgelopen donderdag. Nu had ik in 1 keer gisteravond weer donkerroodbloedverlies, best heftig. Nu vanochtend nog wat rood en nu in 1 keer weer bruin, bijna haast niets meer. Erg vreemd allemaal. Ik wil het graag afsluiten, maar elke keer komt er weer iets zoals nu dit dat ik het voor mezelf nog niet kan afsluiten... Erg frustrerend wil nu gewoon ff en keertje door...
mbeekje, he wat vervelend moet je ook terug komen als het weer niet over was?? shandy, ik vind dat ook wel knap hoor. Bij de eerste waren we er best bewust mee bezig omdat het dan allemaal nieuw en spannend is. Helaas liet die zwangerschap 14 maanden op zich wachten, maar wat is dat wachten het waard geweest!!!! En deze zwangerschap kwam "al" na 5 maanden.