Hallo allemaal, Even mijn verhaal in 't kort: in 2007 geopereerd aan endometriose. Vanwege de heftigheid van de cystes op spoedlijst voor ivf gezet. Kans op zelf zwanger worden: minimaal omdat alles niet meer zo goed zou werken. Week voor intake test ik geheel onverwachts toch zwanger. Resultaat: ons wondertje een dochtertje van nu bijna 4. Wens voor een 2e is super groot. Vorig jaar dan eindelijk toch in juni en in december zwanger geworden. Helaas beide keren een miskraam rond de 7 weken. Laatste miskraam was dus afgelopen januari. Niet bekend is waardoor. Nu weer zwanger getest. Ik zou nu 5 weken en 3 dagen zwanger zijn. Aan de ene kant ben ik natuurlijk super blij. Aan de andere kant super bang. Ik weet dat ik verder niets kan doen dan afwachten maar ik weet niet of ik nog een keer met verlies om kan gaan. Ik ben inmiddels 39 en heb dus ook niet meer alle tijd. En als ik nog een mk krijg dan denk ik dat ik moet accepteren dat het gewoon niet meer zal gebeuren. 3 mk's achter elkaar schijnt echt slecht nieuws te zijn. Ik word gek van het schommelen tussen de gevoelens in. Ik heb de hele tijd een zeurend gevoel in mijn buik. Lijkt op nadere menstruatie. Dit had ik echter ook wel bij mijn dochter maar ook bij de 2 mk's. Het is net alsof er een band om mijn buik ligt en hij is soms ook echt aanrakingsgevoelig. Iedere keer als ik naar de wc ga, kijk ik of ik geen bloed verlies. 19 Juli mag ik voor een vroegtijdige echo omdat ik door de endometriose een verhoogde kans op een bbz heb (de 2 mk's waren dat niet). Nog 1,5 week wachten, hoe hou ik het vol..... En hoe groot is de kans dat na 2 mk's een derde zwangerschap wel goed afloopt. Zeker omdat we ook geen idee hebben waarom het verkeerd is gegaan. Tuurlijk mag ik blij zijn dat ik 1 kindje heb maar de wens is nog zo groot. Ik zweef echt tussen hoop en wanhoop. Niemand kan in de toekomst kijken en heeft antwoorden voor me maar ik wilde dit toch graag even kwijt. Liefs, Natalie
Zie mijn onderschrift Mocht deze zwangerschap niet goed gaan, zou ik je wel adviseren om eens aan te sluiten bij het topic van meiden met meerdere miskramen. Daar kun je een hoop info krijgen over welke onderzoeken handig zijn en waar je dat het beste kunt doen... UZ Gent is iig een goeie plek... Sterkte met afwachten, I know the feeling...
Succes meid, Ga heel hard voor je hopen dat deze keer alles oke is. Ik ken in mijn omgeving best wat vrouwen die na 2 opeenvolgende miskramen toch weer een goede zwangerschap hebben gehad, onder andere mijn beste vriendin en mijn schoonzus.
Ik heb ook 2x kort op elkaar mk's gehad en nu een mooie gezonde dochter, snap volledig je angst. Ik hoop dat het nu goed gaat. Sterkte de komende periode.
Wat een verhaal meid, heel veel sterkte! Ik begrijp je heel goed; ik heb in november 2011 en nu drie weken geleden een miskraam gehad. We hebben nog geen kinderen en onze wens is enorm groot. Ik ben ook echt heel bang dat het nog een derde keer misgaat, maar je hebt er geen controle over...Dus ik probeer het ook maar zoveel mogelijk los te laten. Het gaat nog altijd vaker goed!
Vandaag voor het eerst licht bloedverlies gehad tijdens het plassen. De angst neemt toe. Bij mijn eerste kindje had ik ook wel af en toe licht bloedverlies maar dat was pas na 8 weken. Nu ben ik 5 weken en 5 dagen. Eigenlijk net zoals bij de 2 miskramen die ik vorig jaar en dit jaar gehad heb. Dus ik denk dat ik wel weet waar dit op uit gaat lopen ook al hoor ik dat ik positief moet blijven denken. Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan als dit een derde miskraam wordt. De eerste kon ik nog relativeren, 1 mk zegt niet, kan bij iedereen gebeuren en gebeurt ook vaak. Bij de 2e mk zat ik in een verhuizing en kon ik me gedachten goed afleiden. Maar een 3e mk achter elkaar zegt toch iets. Dan moet er toch iets aan de hand zijn. Ik ben 39 dus ik heb ook het gevoel dat de tijd dringt. Ik zit even in de put en het enige dat ik kan doen is afwachten. Ik merk wel dat ik geen afscheid genomen hebt van mijn verloren kindjes. Ik ben er nu wel aan toe om te zeggen dag lieve sterretjes, ook al hebben jullie nooit het daglicht gezien, ik draag jullie altijd bij me, ik denk aan jullie en hou van jullie. Jullie mama.
Wat vervelend meid! Ik ken het gevoel ook hoor, het is met niets te vergelijken, de onmacht en onzekerheid. Ik heb zelf 1 ma gehad (al in 2004 toen ik nog samen was met m'n ex), daarna een mk in aug. 2008 (11 weken), toen een mk in april 2009 (8 weken) en uiteindelijk ben ik op mijn 39e weer zwanger geworden, na ruim een jaar proberen en wachten maar niet meer verwachten dat het meer ging gebeuren. En op 31 januari 2011 werd ons grote wonder geboren. Het kan dus nog steeds en ook meerdere miskramen hoeven niets te betekenen. Bij mij was het ook een kwestie van erfelijkheid (moeder en zus beide miskramen gehad) maar ook de leeftijd speelt toch een rol, de kans op een mk wordt natuurlijk steeds groter. Ik wilde beslist geen onderzoeken e.d., ik had het gevoel dat ik mezelf daarmee voorbij zou lopen. Mijn vriend en ik hebben echt tegen elkaar gezegd, dat als het nog zou gebeuren, het een welkome bonus zou zijn, en als het niet meer zo mocht zijn, wilden we het beste maken van onze situatie en genieten met ons drietjes (wij samen en mijn stiefzoon van nu 12). Ik begrijp dat je ongerust bent en het misschien wel 'verwacht' dat het weer misgaat, en er is maar weinig wat iemand kan zeggen om je beter te laten voelen, je kent je eigen lijf tenslotte heb beste en jij weet wat je voelt. Maar probeer het een beetje naast je neer te leggen. Ook ik heb in het begin van mijn zwangerschap van Dennis wat bloedverlies gehad en heel erg veel buikpijn, wat me ook zo'n beetje gek maakte van onzekerheid. Maar ineens was dat weg en voelde ik ook dat het ècht anders was dan mijn vorige zwangerschappen die misgingen. Ik voelde me heel erg zwanger ineens. Rustig afwachten is makkelijker gezegd dan gedaan, maar meer kun je nu niet doen. Sterkte gewenst de komende tijd en weet dat het nog niet helemaal het einde hoeft te betekenen van je wens.
@natalie, ik wil je ten eerste even heel veel sterkte wensen en ik hoop en duim dat het deze keer goed mag gaan. Verder wellicht een klein hart onder de riem. Ik heb 2 miskramen gehad en die begonnen allebei met bruin/roze/rood bloedverlies, wat na een week doorzette in een miskraam. Nu ben ik weer zwanger en heb ik vanaf week 4 weer elke dag bloedverlies gehad. Alles voelde precies hetzelfde als bij de miskramen. Inmiddels zit ik ruim over de 9 weken. Ik wist ook zeker dat het mis zou gaan en snapte op 7 weken niets van van een goede echo. Dus alhoewel het 2 kanten op kan gaan, en ik je geen valse hoop wil geven, het kan ook echt gewoon goed gaan!
Hoi meiden, Bedankt voor jullie reacties. Het is fijn als je ergens je hart kan luchten. Nog 1 nachtje slapen en dan is het zover. Mijn vroegtijdige echo. Heb 1 dagje heel licht bloedverlies gehad. Voor de rest niets. Wel last van buikkrampjes (net alsof je maand eraan komt). Ik vind het erg spannend. Ben erg benieuwd wat er morgen uitkomt. Misschien nog wel niets omdat het te vroeg is. Hoop zo dat het nu wel goed gaat. De onzekerheid maakt me gek. Ik ga zo proberen te slapen, ben wel echt ontzettend moe. Hoop dat ik een oog dicht doe. Op naar morgen. Groetjes, Natalie