Alles leek prima in orde. Voelde me helemaal zwanger. Tot ik gisteren ineens rosé afscheiding en bruine afscheiding kreeg. Ineens waren mijn zware pijnlijke borsten ook weer helemaal gewoon zoals anders. In paniek de verloskundige gebeld. Ik was volgens mijn berekeningen 6,2 weken zwanger. Ze heeft een inwendige echo gemaakt, maar zag niets dan verdikt baarmoeder slijmvlies. Had toen daar nog een zw test gedaan, positief. Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis. Ook daar nog echo laten maken omdat ze bang waren voor een buitenbaarm. Zw. Dit was gelukkig niet zo. Maar veel wijzer werden ze niet van de echo. Ook bloed laten prikken. De waarde paste bij een vroege zwangerschap. Maar het kon twee kanten opgaan zeiden ze. Nu verlies ik sinds vandaag ook meer bruinverlies en stolsels.... Vind het zo erg....voel me echt 'leeg'' van binnen. Misschien rare woordkeuze in dit geval, maar andere woorden heb ik er niet voor. Ik moet woensdag weer terug komen. Of eerder als ik enorme krampen krijg of heel erg ga vloeien. Het gekke is, is dat sinds vanochtend mijn pijnlijke borsten weer terug zijn. Dat is toch raar? Hoe zijn jullie met een miskraam omgegaan?
Meid, wat rot voor je Dat "lege" gevoel herken ik heel goed! Ik ben met mijn miskramen omgegaan door eerst te janken en me heel verdrietig te voelen, vervolgens boos te zijn op mijn lijf en daarna gaan praten met mensen van wie ik hou. Dat waren de eerste paar dagen. Daarna alleen maar leuke dingen plannen. Afleiding zoeken. En daarna weer doorgaan... Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe!!!
Hey meid, Wat erg dat je dit mee moet maken... Ik heb gehuild, gehuild, gehuild. Daarna proberen door te gaan en af en toe een dikke knuffel van de mensen die lief voor me zijn. Sterkte xxxx
Jeetje dat is niet niks, ik begrijp dat je erg verdrietig bent. Ik ben ook nog erg verdrietig, heb vorige week een miskraam gehad. Wel opgewekt met Cytotec. Ik zou een positief berichtje willen plaatsen maar je geeft aan dat je stolsels verliest, dat klinkt niet goed. Hoe is het met evt. krampen? Op het moment dat ik hoorde dat het kindje gestopt was met groeien voelde ik me ook leeg, had ook een vreemd raar gevoel in mijn buik. Ik wil je heel veel sterkte wensen met deze situatie!
Ik had tot aan de Cytotec helemaal geen klachten dus kan er verder lastig wat over zeggen. Kon je op de echo iets in de vruchtzak zien zitten?
Nee niets alleen verdikt baarmoederslijmvlies. De arts dacht dat ik misschien minder ver was dan ik dacht. Heb cyclus van 28 dagen eisprong was op dag 19. Maar dan zou ze toch meer gezien moeten hebben?
Klinkt helaas bekend... Ik heb de eerste twee miskramen intens beleefd, de volgende drie heb ik genegeerd, met als gevolg dat ik onlangs een maand depressief thuis bleef van het werk. Nu de zesde miskraam op 20 april gehad en ik ben op! Kan niet meer, stuk van verdriet! Hoe vroeg het ook afloopt, ik herken het lege gevoel. Intens verdrietig, boos... Nu stap voor stap onze "kindjes" een plekje geven in de hoop op een prettiger leven, met minder donkere wolken boven mij, want gelukkig, we hebben een gezonde zoon, waarvoor ik ook verder moet leven. Ik ben hem door al het verdriet een jaar lang kwijt geweest voor mijn gevoel! Mijn advies: sluit het goed af, zorg voor een ritueel, dat heeft mij geholpen bij afscheid nemen. De pijn blijft, maar wordt dragelijk. Ik kan nu slecht tegen andere zwangeren en babies in mijn buurt. Wat ook geen prettige effecten heeft in contacten met anderen...
Wat erg voor je Nemo.....pffff Voor mijn gevoel is iedereen zwanger....vind het zo oneerlijk. Ik leef gezond, beweeg veel, eet gezond, drink heel weinig, rook niet, ben slank.... En mensen in mijn buurt die roken en drinken met veel overgewicht zijn allemaal in no time zwanger....
same here napatalama.. Boosheid ervaar ik nu ook voor het eerst... Heb je al een idee hoe jij het afscheid van jullie kindje gaat vormgeven?
Nee echt geen idee.....dacht er aan om samen een wens balon op te laten.....met een wens er in en een lief gedichtje of is dit gek?
Niks is gek, als jij je daar goed bij voelt. Ik leef net als jij gezond, drink niet, rook niet en dan zie ik de een na de ander zwanger worden. Vele ook die ongezonder leven of andere redenen en dan zegt er een stemmetje: waarom zij wel en wij niet?
Vind dat ook echtheid eerlijk.... En ook al weet ik dat ik zelf niets aan een miskraam kan doen, ben ik er wel boos om... Vroeger wilde ik nooit kinderen en sinds een tijd wel....m'n man en ik wilde er samen voor gaan....de miskraam voelt een beetje als straf voor mijn gedachten die ik vroeger had om geen kinderen te willen...