Zo blij waren we 12 wkn geleden. Eindelijk na 2 jaar proberen ZWANGER.....bij 11 wkn naar de verloskundige om een termijnsecho te doen. En toen sloeg de grond onder onze voeten weg......te klein geen hartje helemaal niks meer van leven..............Dood............. wat hebben we gehuild en wat is dit moeilijk te bevatten de "waarom wij" is regelmatig gesteld hier maar antwoord krijgen we natuurlijk niet. Dooddoeners van "je kan tenminste zwanger worden" of "dit kindje was niet levensvatbaar wees maar blij" moesten we ook aan horen.......... Maar nu......vorige week heb ik een curretage ondergaan van het weekend een extra bloeding.....en nu eigenlijk zin in sex maar dat wordt afgeraden door de gynaecoloog "waarom" ik wil zwanger worden en nu dan het liefst zonder iui als ik dan toch het meest vruchtbaarst ben nu...... Mijn vriend staat op knappen omdat we geen gemeenschap mogen hebben en wordt sagi omdat "zelfhulp" niet aan hem besteed is en wordt boos op mij omdat ik niet door heb dat meneer last van zijn "ballen" heeft........ Leven wordt wel erg vervelend zo......en we waren zo gelukkig verliefd en blij met elkaar toen ik zwanger bleek te zijn...........waar is dat gevoel nu gebleven???? Zijn er meer meiden die hier mee verder moeten??? En hoe doen jullie dat????? (
Wat een ellende . Helaas weet ik maar al te goed wat je doormaakt. Allereerst moet me even wat van het hart. Je vriend heeft een schop onder zn reet nodig!! Wat vreselijk dat hij zo naar doet tegen je. Welk recht heeft hij om boos te worden?! Zo... Dat lucht op.. De reden dat je gyn je nu afraadt om voor een zwangerschap te gaan is omdat met een curettage je hele bm slijmvlies weggehaald wordt. Dat heeft dus weer minimaal 1 cyclus nodig om te herstellen. Tenminste, zo werd dat bij ons uitgelegd. Het is helaas niet bij iedereen zo dat je snel zwanger wordt na een eerdere zwangerschap. Na onze missed abortion en curettage in '12 heeft het een jaar geduurd voor ik zwanger was van Sam*. Misschien kan je proberen een telefonische afspraak met je gyn te maken om te vragen wanneer jullie er weer voor mogen gaan? Waarschijnlijk is dat na je eerst volgende menstruatie. Als ik dit lees denk ik alleen maar, neem je tijd meis. Je hebt ea te verwerken nu, daar moet je niet te licht over denken. Een goed gesprek met je vriend lijkt me ook niet overbodig... Die dooddoeners kennen we allemaal wel hier denk ik. Probeer het te negeren, of geef een scherpe opmerking terug. Dat laatste doe ik de laatste tijd, en dat werkt prima! Naar mate de tijd vordert zul je merken dat jullie echt wel weer dichter bij elkaar komen. Je hebt allebei zoveel emoties nu. Sterkte!!
Ook ik weet hoe rot het is. Neem je tijd en praat er samen over. Man en vrouw zijn gewoon heel verschillend en dat hebben wij ook gemerkt na mijn miskramen. Maar blijf praten. Dan zul je vanzelf weer dichter bij elkaar komen. Probeer de dooddoeners te negeren. Het is heel moeilijk, maar ik denk dat mensen die zelf nooit een miskraam hebben gehad ook niet beseffen hoe rot het is. In hun opinie is het nog zo klein en nog geen kindje. Maar voor ons was het al wel een kindje. Hou je taai! En laat je tranen gaan. Vaak lucht dat op. Sterkte meid!
dank je wel voor jullie reactie's. Helaas gister een 2de curettage moeten meemaken er zat nog meer....(( ben erg moe en koud nu......hopelijk komt 't herstel snel nu..... m'n vriend doet nu weer oke gelukkig )