ik ben ons meisje verloren met 12 weken en een keer een ma met 11 weken. Na de 'bevalling' hier ook gecurreteerd en de hoofdpijn is normaal, verdriet, stress, hormonen die schommelen doet veel met een lichaam. Hier hebben we na de ma van 11 weken een jaar gewacht het werd mij gewon teveel. Nu weer 11 weken zwanger en de angst overheerst het geluk omdat je weet dat het zo voorbij kan zijn. Hier met anne zwanger geweest met hematoom, met 11 weken en 5 dagen gehoord dat hematoom weg was en we eindelijk konden genieten. met 12 weken begonnen de weeen en heb ik behoorlijk wat uurtjes weeen gehad, uitdrijven ging moeilijk omdat de vlies intact was en vol vruchtwarer zat ( hebben zelf het opengemaakt en haar uit dr vlies gehaald) Ik weet hoe zwaar het nu is lieverd, wees lief voor jezelf. bloeden heb ik ook een paar weken gedaan en mijn mentruatie kwam erachter aan. Je lichaam heeft een klap gehad en heeft tijd nodig te herstellen. Dikke knuffel van mijn kant . Hoplijk hoef je dit nooit meer mee te maken
Wat een prachtig mannetje. Ook wij hebben foto's gemaakt van Anne. Ik ben ook MEGA trots op de kleine aangezien ik samen met haar keihard gevochten had alleen mijn lichaam kon niet meer en een virus zag anne als boosdoener. Als je de foto wilt zien dan wil ik hem best plaatsen ( ze is prachtig in mijn ogen)
je ziet haar hier nog voordat we de vlies voorledig van haar af hadden ze ligt nog in feutes houden ( hoe ze dus binnen in mij lag)
Ik ben nu precies 3 weken verder. This nu 3 weken geleden. En ik ben nog lang niet weer de oude ik. Zowel lichamelijk als in het koppie niet. Ik hoop dat ik snel opknap. Onze eerste zoon is ontstaan uit een spontane zwangerschap , onze tweede heeft 6 jaar op zich laten wachten, wij kregen te maken met secondaire onvruchtbaarheid. Na vele behandelingen en jaren verder raakte is zwanger. Toen hij eenmaal geboren was, had ik nooit meer verwacht zwanger te raken. En al helemaal niet spontaan gezien onze voorgeschiedenis . Dus toen ik er begin november erachter kwam dat ik zwanger was kon ik het niet geloven. Onze tweede is in november 1 jaar geworden en ik had nooit verwacht dat ik nog spontaan zwanger zou raken. Ik had mijzelf al rijk gerekend met straks 3 kids. En met veel plannen voor dit jaar hielden we al rekening met de bevalling etc en met de komst van nr 3. Op die manier raakte hij al verweven met onze levens zeg maar. Gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap. Al heb ik er een heel hard hoofd in , want zwanger worden ging bij ons bij de tweede zeer moeilijk, toch hoop ik dat ik je snel mag op volgen met een nieuwe zwangerschap. De miskraam was voor mij niet geheel onverwachts. Ik had al een paar dagen het idee en gevoel dat het niet goed zat. Wij zijn vorige maand op vakantie gegaan. Op vrijdag vertrokken, toen nog helemaal niks aan de hand, en zaterdag tegen het begin v d avond begon ik ineens vanuit het niets helder rood bloed te verliezen. Van zaterdag op zondag nacht kreeg ik een stuk of 5 weeen. Zondag overdag was het rustig zowel qua weeen als qua bloed verlies. Wij zijn zondag ochtend nog wel naar een Duits ziekenhuis geweest om te kijken hoe het ervoor stond zeg maar. Daar werd gezegd dat de zwangerschap nog vitaal was . Van zondag op maandag nacht kreeg ik weer weeen. Maandag zijn we terug gegaan naar huis. Overdag weer rustig qua weeen en bloeden. Ik ben gelijk na thuis komt naar de huisartsen post gegaan. Daar bleek de baarmoedermond nog dicht. De volgende ochtend zou ik bij de verloskundige een echo krijgen. Van maandag op dinsdag nacht weer weeen. Dinsdag overdag was alles weer rustig. Echo bij de verloskundige was goed. Ze kon alles niet verklaren. Maar het zat mij niet lekker. Ivm onze voorgeschiedenis mbt zwanger worden liep ik ook bij de gyn in het ziekenhuis. Dinsdag middag kreeg ik daar ook een echo. Ook daar was de echo goed en ze hadden ook geen aanwijzingen dat het niet goed zou zitten. Van dinsdag op woensdag nacht brak de “hel” los en was er geen houden meer aan. Ik kreeg zoveel weeen en zoveel bloed verlies. Thuis ben ik toen bevallen van Leon om vervolgens met de ambu afgevoerd te worden naar het ziekenhuis waar ik nog gecureteerd ben omdat de miskraam incompleet bleek. Wat voor virus had jij als ik vragen mag?
Ik snap je angst. Het blijkt maar weer dat een controle en of een echo slechts maar een moment opname is. En dat het enkele uren later totaal anders kan zijn....... Ik dn
een hele domme simpele griep virus. Maar mijn lichaam was zo zwak doordat ik vanaf week 7 tot week 11/12 zoveel bloed verloren had dat mijn lichaam volledigin de war was. Hele zwangerschap had ik het gevoel dit gaat fout ( vooral door bloedverlies en krampen) Elke keer een prachtig echo gehad en dan ineens word je droom RUW verstoord. Juist op het moment dat ik dacht dat ik 'veilig'was ging het helemaal fout, Heftig allemaal meisje. En dat het in het koppie allemaal nog niet klopt ken ik heeeel goed Zelf heeft het mij een beste periode geduurd om het een plek te geven want het was zoo intens en ik moet zeggen dat het heftiger is dan een zwangerschap. en pijnlijker aangezien je met man en macht je kindje binnen probeerd te houden. dus je werkt in wezen tegen je eigen lichaam
Wat een verdriet... geen woorden voor! Zo een perfect mini-mensje... Heel veel sterkte en ik hoop dat je ook moed put uit het mooie gedenkhoekje dat je gemaakt hebt!