Heb nu ook weer lichte krampen en een beetje tintelend gevoel in mijn buik. Heb echt wel "goede" hoop dat er wat gaande is. Het is eigenlijk net als bevallen. Dan denk je ook om de haverklap: zou dit wat zijn, zou het een wee zijn, is het begonnen? Dat denk ik nu ook iedere keer.
Als een curretage moet, dan moet het. Zo nuchter ben ik ook wel. Maar vind het ook wel prettig als mijn lichaam zelf iets moet doen. Lijkt me voor de verwerking ook fijner.
Ik snap het helemaal, MamsieM. Wat een heftige ervaring. Dat is niet niks wat je hebt meegemaakt. Narcose is altijd een risico en als het niet hoeft is het uiteraard beter. Die pillen waren te doen, maar hoop het nooit meer te hoeven meemaken. Als je ervoor kiest, zorg dat er iemand bij je is. Het is niet geheel zonder risico. Ik kreeg ook noodnummers mee voor het geval het bloeden te heftig werd (als de kraan open gaat staan). Het middel (misoprostol, merknaam Cytotec) is eigenlijk een maagbeschermer met als bijwerking dat het dus een miskraam oproept. Je moet ze vaginaal inbrengen.
Manlief heeft gelukkig een hele fijn werkgever en mag net zo langs thuis blijven als nodig is. Mocht het zover zijn, is hij dus bij me gelukkig. Prettig idee hoor. Vandaag wel even wat weg geweest van huis. Dinsdag was zo'n klap. Wilde alleen maar thuis zijn. Maar ja, van de hele dag op de bank hangen word het ook niet beter. Lekker even in het bos gewandeld. Zoonlief en de hond renden lekker rond. Heerlijk even buiten zijn en wat doen samen.
Het is goed om je dagelijkse routines zoveel mogelijk vast te houden. Veel praten, maar ook afleiding zoeken. Ik kreeg het gisteren even te kwaad. Ik werk een dag in de week in een kleuterklas. Daar komen best wel wat moeders met maxi cosi's binnen, maar dus ook en flink zwangere moeder. Ik moest toen echt mijn tranen wegslikken.
Ja mamsie laten we hopen dat er iets gebeurt meid.....ik dnek dat het idd beter is voor je verwerking. Ik kan het altijd fijn vinden om even te gaan rijden.....even je gedachten op nul zetten...
Ja dat zijn van die lastige confrontaties he! Hier woensdag wel heerlijk een jochie van 10 weken vast gehad. Vrienden van ons hebben, na ruim 5 jaar en 2 miskramen, eindelijk een prachtig jochie. Vond het heerlijk om hem even vast te houden. Maar ja, ik wist dat ze kwamen. Die onverwachte confrontaties zijn het meest moeiljk he....
Merk het nu ook als mensen van wie ik het niet verwacht een berichtje, kaartje oid doen. Bij ons weten best veel mensen het. Vorige week net bij de volleybalvereniging enzo verteld. Tja ik was al bijna 11 weken, 1e echo goed en dan die zichtbare buik....
Wat trouwens wel echt fijn is, is dat mijn buik veel minder dik is nu. Moet nog wel positiekleren aan met heb echt amper een buikje gelukkig. Zo fijn. Vond het zo confronterend om mijn zwangere buik te zien....
Dat klopt. Je bent dan erg kwetsbaar. Maar het is ook fijn om te zien dat het goed kan gaan. Dat geeft hoop. Binnenkort gaan we met vrienden spulletjes voor hun babykamer halen. Wij hebben een grote auto en zij hebben geen auto. Ze is eind maart uitgerekend. Ze zeiden al meteen dat ze begrepen als we niet meer wilden helpen. Maar ik vind het juist zo fijn om dat te doen. Ik ben zo blij dat het goed gaat bij hun. En ik verheug me ook op de komst van hun kleintje.
Ja mamsie herkenbaar....ik bleef maar moe en misselijk....en dat terwijl je wist dat het niet meer goed zat....maar dat duw je dan maar weg....
Dat heb ik ook. Voel me niet jaloers oid. Hier ook 2 bevriende stellen die zwanger zijn. Waren ook allemaal tegelijk zwanger van de 1e. Tuurlijk zal ik even moeten slikken als de baby's er zijn maar ben alleen maar blij dat het hen gegegevn is!
Ja dat had ik ook.....die werden vorige week minder gevoelig en toen had ik al wat hoop dat het hcg aan het dalen was....
Heb me net ook afgemeld voor het 1-51 aug topic. Heb daar de afgelopen dagen nog wel wat gekletst en meegelezen maar vind het zo lastig dat zij " gewoon" door gaan. Is heel logisch hoor maar iedereen zit daar nu op de roze wolk omdat de echo's goed zijn. Vind dat even te confronterend nu.
MamsieM, ik zag het. Ik heb dat gevoel ook. Ik zit telkens te denken hoever ik zou zijn. Morgen zou ik 11 weken zijn.
Nee daar moet je niet meer komen....ik deed het ook nog wel eens....maar dat deed te veel pijn omdat zij natuurlijk doorgaan...logisch ook. Bij mij begon ook nog iedereen moeilijk te doen en zenuwachtig te worden....
Ja daarom. Ik zou nu 11 weken en 2 dagen zijn. Al bijna de magische 12 weken grens. Vind het gewoon nu te confronterend. Gun het ze van harte hoor!