Hoi Mummy, Ik kan dat wel begrijpen ik voelde dat ook zo, en sinds de mk achter de rug is wordt het alleen maar erger. En waar je loopt of kijkt overal zie je buikjes en kinderwagens en daar voel je je ook niet beter van!!!
Hoi Banjer, De eerste week nadat ik had gehoord dat het mis was, kon ik nog wel omgaan met zwangerschapspraatjes, dikke buiken, kinderwagens etc. Inmiddels merk ik dat ik wel moeite krijg met zwangere vrouwen op straat bijvoorbeeld. Vooral als ze een dochter hebben van de leeftijd van mijn dochter, pfff, dan kan ik ze wel wat doen! Haha. Lukt het jou een beetje deze gevoelens in toom te houden? Mummy
hoi Mummy, Het gaat de ene dag beter als de andere. En mij leeftijd werkt ook niet echt mee(ben in april 40 geworden) Hoeveel kansen heb ik nog? waar lit de grens? Ik denk dat ik daar nog het meeste moeite mee heb! Maar ik mag niet klagen ik heb twee gezonde kinderen van 10 en 11 waar we heel blij mee zijn. Maar we willen nog zooooooooooooooo graag!!! Ik heb wel heel veel steun van deze site, je weet dat je niet de enige is en dat het (voor de meeste ) toch ook weer goed komt. Banjer
Hi Banjer, Mummy tja ik denk dat bij mij de leeftijd (sept 40) ook een mede veroorzaker is van mijn ongeduld.... Voordat ik nu zwanger werd had ik al zoiets van wat te doen als bij mij de eitjes op zijn, was gelukkig niet het geval was 2e ronde al raak en bij Nino was het ook zo snel.... maar ja na deze nare ervaring. Gelukkig heb ik Nino, een enorme troost, maar toch die dikke buikjes bij de gyn weer as dinsdag, is slikken hoor Wij willen ook zoooo graag, deze was ook al zo welkom maar mocht niet zo zijn Maar hopen dat het toch nog goed komt, wat wil ik anders pffff verdrietige mama van Nino en *
wens je veel sterkte toe voor aanstaande dinsdag en als ik jou was zou ik vragen voor bloed te prikken namelijk f.s.h en 17b oestradiol dat is voor te kijken of je ongemerkt in de menopauze zit heb ook ik onlangs laten doen moet uitslag nog krijgen want op je veertigste gaat toch je biologische klok tikken, mijn gynacoloog zei zelfs dat een meid van 24 jaar die met condoom vrijt sneller zwanger is als iemand zonder condoom van veertig, maar uitzonderingen zijn er natuurlijk ook groetjes gemma
hoi banjer en diana ik zie dat jullie allebei ook rond de veertig zijn wat deze dingen nog eens extra vervelend maak ik zelf heb een goed forum gevonden van moeder worden na je veertigste namelijk http://zulu.messageboard.nl/13033 misschien tot lezens daar is alleen wegens vakantie van de makers van dit forum tot 17 juli even ledenstop maar zeker de moeite waard groetjes gemma
Ik kan me voorstellen dat het voor vrouwen van (tegen de) 40 lastig is dat ze niet alleen de miskraam moeten verwerken maar ook de onzekerheid of de toekomst nog wel een nieuwe zwangerschap zal brengen. Echter, ik heb met mijn 26 jaar eigenlijk een beetje dezelfde emoties. Ik dacht altijd wel een beetje safe te zitten qua levensstijl en leeftijd. Deze miskraam heeft me heel goed duidelijk gemaakt dat het dus ook bij mij mis kan gaan. En mijn kinderwens is ook al zo sterk dat ik liever vandaag dan gister zwanger ben. Ik ben soms zo bang voor secundaire onvruchtbaarheid... Dat ik al een dochter heb is echt het mooiste wat me kon overkomen. Maar dat neemt de wens voor een volgend kindje niet weg...
hoi mummy ik snap je gevoelens ook ik heb twee kinderen maar dat neemt niet weg dat ik graag een derde wil na de eerste keer had ik zoiets ik wil graag een tweede mijn gevoelens waren alleen maar sterker geworden en dat gevoel heb ik nu naar die miskraam ook weer en inderdaad dat heeft niks met leeftijd te maken al krijg je vaak te horen op bepaalde leeftijd waar begin je nog aan nou ik begin aan een bepaald verlangen van ons zelf, wat betekent dat ik weer in een mmm kom want mijn twee kids die ik al heb waren ook niet zo van zelfsprekend iui mummy ik hoop dat je wens uitkomt groetjes gemma
Hetzelfde Gemma... Een kinderwens is gewoon een heel sterk (oer-) gevoel dat niet uit te vlakken is omdat je er al 1 of meer hebt rondlopen. Ik snap wel dat het vervelend is dat mensen je erg met je neus op de kansberekenign drukken wat betreft je leeftijd. Erg irritant lijkt me dat. Hoewel ,,meid, je bent nog jong genoeg" ook niet klinkt alsof mensen je verdriet snappen .
ja mensen kunnen vaak misschien ook onbedoeld bot zijn , want je bent nog jong genoeg slaat ook nergens op je hebt een miskraam net gehad en daar treur je om en geeft toch een bepaald soort angst aan een volgende zwangerschap, mag ik vragen hoeveel weken zwanger je was ? GROETJES GEMMA
Hoi Gemma en Mummy, Toen wij het voorzichtig begonnen te vertellen dat ik zwanger was, was ik ook bang dat ik tegen iedereen verantwoording moest afleggen over mijn leeftijd en over het leeftijdsverschil met de oudste twee (10 en 11). Maar ik moet eerlijk zeggen dat me het meer dan 100% is meegevallen! Hooguit een opmerking van waar begin je aan ? je hebt het nu toch zo mooi???? En toen ik voor het eerst bij de gynaecoloog kwam zei hij: ach die leeftijd zegt in de praktijk niet zo veel. En deze woorden geven mij nu de moed om toch verder te proberen na de miskraam, terwijl wij hiervoor tegen elkaar gezegd tot de veertig en niet verder(wij zijn augustus 2005 begonnen) Banjer
Inderdaad, als je een kinderwens hebt gaat het daarom, en niet om de leeftijd. Hoewel ik dat stukje in 'de lounge' op deze site over een vrouw van 63 wel erg ver vind gaan... Tuurlijk mag je vragen hoe ver ik zou zijn/was, Gemma. Morgen 2 weken geleden had ik een termijnecho en daarop was te zien dat ik 6 weken 2 dagen was, terwijl ik eigenlijk 9,5 weken zwanger moest zijn (heb een heel regelmatige cyclus, dus dat wist ik zeker). Inmiddels ben ik dus 11,5 weken 'zwanger'. Dinsdag ga ik voor een eerste gesprek naar de gynaecoloog, omdat er in de standaard periode van 2 weken niks is gebeurd. Banjer, wat vinden/vonden jouw kinderen eigenlijk van het feit dat jullie nog een kindje willen? Jullie zijn waarschijnlijk eerder uitzondering dan regel dat jullie na al die tijd weer een kindje willen. Ik heb ook weleens gedacht: ik ben zo jong (was 23 toen ik zwanger raakte de eerste keer en 24 toen ik moeder werd), ik kan als mijn vrienden 'later' aan kinderen beginnen wel voor een tweede ronde mee gaan . Ik ben 39 als mijn dochter 15 is!
Hoi Mummy, Onze kinderen vonden het geweldig, vooral mij dochter! Mijn zoon heeft eenmaal gevraagd of we het niet 5 jaar eerder hadden kunnen doen. Ze hebben het allebei ook even heel moeilijk gehad toen het misging, maar kinderen stappen er toch wel heel gemakkelijk overheen en hebben het alweer over de volgende baby!!!(alsof het zo makkelijk gaat )
hoi mummy en banjer toch hoor je steeds vaker dat mensen op (oudere) leeftijd nog eens aan kinderen beginnen het is alsof ze beseffen van het is nu of nooit over die vrouw van 63 had ik ook gelezen dit vindt ik wat ver gaan snap niet dat die artsen aan zoiets hebben meegewerkt alsof het een proefkonijn was. banjer mijn kinderen zijn 14 en bijna 7 ook een groot leeftijdsverschil he dus je ziet al dat ik voor die ook al veel ziekenhuisbezoekjes heb afgelegd, maar het was het waard en nadat ik bij twee kids me erbij neer had gelegd was ik opeens spontaan zwanger maar helaas ook een miskraam, hoop dit nooit meer meetemaken maar ga ervan uit dat de natuur zijn werk heeft gedaan die gedachte is voor mij een pleister op de wond, maar heeft me toch weer wakker geschud voor een derde en heb er ook weer die ziekenhuisbezoekjes voor over groetjes gemma ps sterkte aanstaande dinsdag mummyhet is niet makkelijk he meid,omdat je al een tijdje weet dat het mis is en er spontaan niks gebeurt, misschien heb jezelf deze tijd nodig voor verwerking en afscheid
Mijn kinderen (7 en 9) begonnen meteen dezelfde dag dat we hoorden dat t mis was alweer over n volgende zwangerschap. Ondanks dat de jongste echt wel ff een traantje weg moest pinken (hij was zo blij dat hij nu grote broer zou worden en de kans op EINDELIJK n zusje enzo... hij vroeg er al 3 jaar om) Ik ben 32 en ondanks mn leeftijd heb ik ook n gevoel van de klok tikt. Na mn eerste huwelijk met n man die zowel ongeschikt bleek als man als als vader heb ik nu degene gevonden waar ik oud mee wil worden. Nooit gedacht dat die echt bestond (veel foute mannen meegemaakt) en hij dacht t zelfde na n aantal vervelende relaties waarin hij veel investeerde maar niets terug kreeg. Hij sloot meteen naatloos aan op ons gezinnetje en t is nu alsof t nooit anders geweest is. En juist omdat alles zo 200% goed gaat en omdat hij ZO goed en gek is met kinderen willen we zo graag nog die derde (al heeft hij t ook al over nr 4..) Heb altijd 3 kinderen gewild, maar niet met mn ex. Als ik alles geweten had had er waarschijnlijk toen niet eens n tweede gekomen (maja als je alles vooraf weet...) En dat leeftijds verschil... Daar maak ik me echt het minst druk om. Hoe ouder de vorige kind(eren) hoe makkelijker t me lijkt want die kunnen mee helpen en kunnen n beetje hun eigen gang gaan. Die van mij zijn gewent om mee te helpen met vanalles (huishouden/ tuin opknappen, ieder draagd hier zn steentje bij) en ze kwamen zelf al met als er een derde komt dan helpen we mee
hoi diana, als ik dus toch een miskraam heb gehad dez ekeer (2dekeer) dan is dat ook bij mij met heel weinig klachten geweest geen kramp wel bloedverlies. ik moet 25juli heen dan weet ik pas zeker of het een miskraam is geweest krijg dan weer een echo , had die afgelopen vrijdag ook gehad maar ze konden niks zien zat wel wat ingenesteld dus voor mij heeeeel veel onzekerheid
Hi meiden, ben er ff noodgedwongen tussenuit geweest. De titel van mijn onderwerp klopt helemaal niet meer dus ik ga verder met nieuw onderwerp "toch spoed curretage" groetjes mama van Nino en * 10 juli 2006
Hi Gemma, leuke link, word zeker lid maar eerst ff bijkomen van mk, zie ik je daar wel terug mama van Nino en * 10 juli 2006
verheug me er al op je daar te begroeten,snap dat je eerst moet bijkomen ben er ook nog even tussen uit vakantie van 21 juli tot 28 juli groetjes gemma
Hoi Hoi, Ik was vorige week nog zwanger en afgelopen vrijdag een echo gehad, waarop alles goed te zien was. Maar toch begon de ellende afgelopen zaterdag. Ik ben toen wel naar het ziekenhuis geweest, gewoon een echo gehad en alles zat nog steeds goed. Zondag werd de bloeding alleen maar erger, en nu helaas geen beebje meer in mijn buikje. Dus dames het kan echt, maar goed wij zijn al enige tijd bezig met zwanger worden .Ik heb het PCO namelijk en dan wordt alles een beetje moeilijk niet waar. Maar wij gaan hier heel positief mee om, want ik KAN ZWANGER worden e ndat is al heel wat voor ons! We zijn vandaag in het ziekenhuis geweest en we beginnen weer opnieuw. Het bloeden is inmiddels opgehouden, en we wachten mijn volgende cyclus af en gaan weer verder waar we gebleven waren. Wij zeggen maar zo... we kunnen blijven treuren om een klein wondertje dat waarschijnlijk toch niet gezond genoeg was om op deze wereld te komen. Of we gaan verder en blijven vechten om echt een gezond wondertje op de wereld te zetten. En voor het laatste daar gaan wij voor. Dus dames geef de moed niet op! Ook voor jullie komt er een wondertje. Liefs Onzewonder!