Hallo lieve dames, Willen jullie eens meedenken? Hier hebben we dit weekend weer een miskraam ondergaan. Erg verdrietig en frustrerend (dit zijn echt loze woorden als ik het zo opschrijf, want het gevoel van verdriet is echt heel groot deze keer..) Dit is echter de derde keer dat we een (vroege) miskraam hebben moeten meemaken. Voor mijn zoon hebben we tweemaal een miskraam gehad, en nu dus weer. 1x met 6,5 week, 1x met 5 week en 1x met 6 w week... We neigen erna om het te (willen) blijven beschouwen als 'toeval' of 'het hoort bij ons', maar er knaagt ook een gevoel dat dit niet klopt. Het bewijs dat het kán lukken bij ons, loopt hier vrolijk rond, maar wat als juist hij de toevalstreffer was en niet de mk de toevalligheden zijn... Graag zou ik verhalen horen van mensen die wel na herhaalde miskramen het medisch circuit zijn ingestapt. Wat heeft het jullie opgeleverd? En wat voor onderzoeken zijn er gedaan? En wie heeft er meerdere mk's gehad, maar er niet verder medisch naar laten kijken? Vragen, vragen... naast gevoelens, zoveel vragen in mijn hoofd Liefs, LadyT
Hey LadyT, Wat naar dat je dit al voor de derde keer mee moet maken Ik heb zelf twee miskramen gehad, ons is chromosoomonderzoek aangeboden, wij hebben hier niet voor gekozen omdat we het nog een keer 'gewoon' wilden proberen. Mocht het deze keer weer mis gaan, zullen we ervoor kiezen om wel onderzoeken te laten doen, maar dan zaken als stolling laten onderzoeken (naast chromosomen). Veel sterkte gewenst.
En hier heb je al je antwoord. Je wilt antwoorden op je vragen, ik zou zeker naar antwoorden gaan zoeken. Misschien is het toeval, misschien niet, maar dan weet je iig waar op te letten de volgende keer en ga je misschien een stuk geruster een nieuwe zwangerschap tegemoet... Ik weet wat je doormaakt en wat je voelt. Ik ken de onrust, de vragen en de onwetenheid. Verdriet, boosheid, verslagen gevoelens, het gevoel dat je lijf je in de steek laat... ik ken het. Te goed. Hier ben ik inmiddels op een leeftijd dat uitzoeken niet veel zin meer heeft. Laat het niet zover komen bij jullie. De mogelijkheden zijn er. Maak er gebruik van. Verder wil ik je heel veel sterkte toewensen met het verwerken... hou elkaar goed in de gaten en stop je verdriet niet weg.
Voor mij geldt dat als het deze keer weer fout gaat, ik me wil laten onderzoeken. Die stress iedere keer is killing. Het mag geloof ik al na 2 mk's, maar ik hoorde dat die onderzoeken ook niet bepaald prettig zijn.
Wat naar dat je dit weer door moet maken. Ik weet helaas precies hoe je je voelt en wij hebben nu besloten om het wel te laten onderzoeken. Het gaat in ons geval enkel om bloedonderzoeken, dus de naarheid van de onderzoeken valt lichamelijk erg mee, tenzij je bang voor injectienaalden bent natuurlijk. Sterkte!
Wij hebben alle onderzoeken doorlopen. Dus genetisch onderzoek en bloedonderzoek naar bloedstolling. Bij mij kwam er iets uit het bloedstollingsonderzoek. Ik bleek antifosfolipidensyndroom te hebben. Hierdoor mocht ik bij een volgende zwangerschap bloedverdunners gebruiken. Helaas heeft dit ook niet mogen baten, al was mijn laatste miskraam een partiële mola zwangerschap dus ik weet niet zeker of de bloedverdunners wel of niet hebben geholpen. Toch zijn we nu overgestapt op Gent. Hier krijg ik nog veel meer bloedonderzoek (in Nederland testen ze absoluut niet alles en je krijgt ook niet alle soorten medicatie) en ik hoop dat ik hier eerder mag beginnen met bloedverdunners dan in NL en hopelijk ook nog meer medicatie kan krijgen (Prednison, Utrogestan). Tevens doen ze ook een hysteroscopie. Dit is wel het laatste wat wij in principe nog willen laten onderzoeken en doen. Ik zou iedereen aanraden om dingen te laten onderzoeken. Maar zelf ben ik dan ook het type dat juist alles wil weten en tot op de bodem uitzoeken. Overigens was mijn tweede zwangerschap ook een succesvolle en we hebben dus een dochter. Blijkbaar was dat wonder nog veel groter dan gedacht.
Ik heb 2 miskramen gehad in een korte tijd. De gynaecoloog heeft wel aangeboden om de onderzoeken te laten doen, maar ik wil het nu nog niet. Reden ervan is dat ik ook rust aan mijn lichaam wil. De stress in het ziekenhuis is ook niet goed voor me. Mocht het een volgende keer weer mis gaan, dan wil ik wel de onderzoeken laten doen. Voor nu ga ik uit van "toeval" en hoop ik dat het de volgende keer goed gaat.
Ik weet dat het alleen maar bloedonderzoeken zijn, maar heb daar nu geen zin in. Ben afgelopen maanden zo vaak in het ziekenhuis geweest dat ik even geen ziekenhuis wil.
Ook wij hebben in drie maanden twee miskramen ondergaan. Bij 6.5 en 5 weken. Erg vroeg nog dus. Ons is ook aangeboden om onderzoeken te doen maar dan dien je 10 weken niet zwanger geweest te zijn. Wij gaan het nog één keer zelf proberen en gaan dan ook het een en ander laten testen. Of mochten de 10 weken voorbij zijn en er is geen nieuwe zwangerschap, tsja dan doen we het denk ik alsnog aangezien het enkel bloedonderzoeken zijn. Sterkte iedereen met alle verliezen, waardeloos he!! Knuffel voor jullie!
Wat verdrietig dat jullie ook allemaal meerder miskramen mee hebben moeten maken .. Hoe gaat het nu met je LadyT? Wij hadden na 2 miskramen het gevoel dat het pure pech was en wij voelden toen niks voor het chromosoomonderzoek. Na de 3e miskraam had ik weinig vertrouwen meer in mijn lichaam en hebben wij de bloedonderzoeken wel allemaal laten doen. Omdat het zwanger worden bij ons geen probleem is, alleen het zwanger blijven... Heb ik geen onderzoek van de baarmoeder gehad. Dit zag er tijdens de echo's prima uit volgens de gyn. Wij krijgen volgende week de uitslagen van de onderzoeken. Wij hadden besloten om tussendoor niet zwanger te worden, zodat we ook de bloedstollingstest konden doen. Ik moet zeggen dat het wachten op de uitslagen wel wat stress met zich mee heeft gebracht... Ik denk dat jij/jullie alleen de keuze kunnen maken over het wel of niet doen van de onderzoeken. Volg je hart meis.. En doe wat goed voor jullie voelt.. Ik wil je veel sterkte toewensen in deze moeilijk tijd!
Snowwhite: ik begrijp dat je dan even afstand wilt nemen. Wij nemen ook even afstand van het zwanger worden, maar hebben dus wel de onderzoeken laten doen (morgen uitslag). het scheelt wel dat bij mij alle miskramen spontaan op gang zijn gekomen zonder restweefsel. Ik heb dus nog niet veel ziekenhuisbezoeken achter de rug.
Hoe lang duurt het eigenlijk voordat je de uitslag van de onderzoeken hebt? Ik begreep dat je 3 maanden niet zwanger mag zijn geweest voordat ze een stollingsonderzoek kunnen gaan doen. Ik ben nu 2 maanden verder. Mocht ik nog een menstruatie krijgen dan kan ik dit altijd nog laten doen.
Mijn miskraam was op 15 januari en vorige week zijn mijn stollingswaarden geprikt. Ik dacht ook dat je drie maanden niet zwanger mocht worden, maar blijkbaar geldt dit toch niet altijd. Als je nu al twee maanden wacht, dan zou het zomaar kunnen dat je al geprikt kunt worden.
Ik zou gewoon onderzoeken: chromosomen bij je en je man dus genetische onderzoek, bloedstolling, foliuumzuur/vitamines Verder weet niet wat mogelijk is maar dat zijn de meeste oorzaken van vroege miskramen.. Ik denk dat je voor onderzoeken moet naar buitenland hier geloven ze niet in Sterkte!
Mocht ik het willen dan moet ik dus nog een maand wachten, heb net gebeld en het moet echt nadat je 3 maanden niet zwanger bent geweest (volgens het Erasmus MC). Het chromosoomonderzoek gaan we nu nog niet doen. Dit valt onder het eigen risico van de zorgverzekering en is dus best een bedrag, komt nu niet uit
Vind het ook een beetje vreemd. Heb net gebeld maar dan krijg je iemand van de poli aan de lijn die in mijn dossier kijkt en daar staat advies 3 maanden. Ik heb nu een mail naar de gyn gestuurd. Misschien dat het toch wel eerder kan.