Hoi allemaal. ❤ Ten eerste bedankt om op dit onderwerp te klikken. Ik zal mijn verhaal zo goed mogelijk proberen te samenvatten. Na 1.5 jaar "oefenen" terwijl ik gestopt was met anti conceptie, kwam ik er achter dat ik in verwachting was. Super blij natuurlijk, echter was dat helaas van korte duur. Na 6 weken kreeg ik een bloeding (leek op menstruatie) ik de verloskundige praktijk gebeld waar ik mij een week daarvoor had aangemeld. Ik kon om 15.00 uur langskomen voor een spoedecho, nou het zag er allemaal goed uit. Het hartje klopte, en het vruchtje was 2 mm (wat ik achteraf misschien toch een beetje klein vind) De rest van de dag ben ik nog wat bloed verloren. Maar ik dacht dat het misschien nog allemaal wel goed zou komen, ik had voor 24 December een volgende echo gepland staan. Daarna is alles heel snel gegaan! Het bloeden werd steeds erger, totdat ik echt stukken stolsel verloor... van z'n 10 cm (dat was de grootste) diezelfde dag nog een aantal stolsels van z'n 5 cm. Toen wist ik al dat het helaas niet goed zou komen, het bloedde bleef doorgaan en de volgende avond kreeg ik echt weeën. Toen heb ik contact gezocht met de verloskundige, en zij vertelde mij dat als ik nog erger zou gaan bloeden (zoals een kraantje die openstaat) ik contact met haar moest zoeken, en ook mocht ik direct de ambulance bellen. Dit is gelukkig niet nodig geweest, maar de dag erna hebben we toch besloten om me te laten nakijken in het ziekenhuis aangezien het niet goed voelde, en ik niet weer zo de nacht in wou gaan.. (ik was die nacht trouwens wel door het maandverband heen gelekt, dus het bloedverlies was nog niet zo afgenomen) Ik heb een inwendige echo gehad bij de gynaecoloog en het was op wat slijm na allemaal "schoon" van binnen. (Op het moment van het onderzoek kwamen er ook nog wat stolsels uit) Afijn, gisteren had ik weer wat krampen en dacht ik hmmm hoe zal dit aflopen? En jahoor, ik ging naar het toilet en verloor hier het vruchtje! Dat had ik opzich niet verwacht aangezien de gynaecoloog had verteld dat ik "schoon" was van binnen. (Misschien zat het op dat moment verborgen in het slijm of was het al naar beneden aan het zakken?) Nu is het bloeden wel al een stuk minder, alleen vandaag had ik behoorlijk last van mijn darmen (dat dacht ik eerst) en bij mijn vagina aan de rechterkant, bij mijn lies in de buurt). Later kreeg ik ook een drukkend gevoel in mijn vagina en rectum. (Ook af en toe een soort kramp gevoel en steken in mijn vagina) Nu vraag ik mij af of er meiden zijn die dit herkennen na een miskraam? De druk is redelijk afgenomen, alleen nu lijkt het een soort druk op mijn blaas/onderbuik. (Alsof ik moet plassen, ik kan overigens wel gewoon plassen.. Maar het is een beetje een naar en apart gevoel..) Ik begrijp dat mijn lichaam een beetje van slag is van de hele gebeurtenis. Maar ik heb me kapot gezocht op het internet, en toen bedacht ik me dat ik mij hier ook gewoon kon aanmelden en het aan mijn (helaas) lotgenoten kon vragen. 😉 Emotioneel is een miskraam natuurlijk al een hele zware periode, maar als je lichamelijk ook nog zulke ongemakken hebt is het helemaal lastig om hier mee om te gaan. Alvast bedankt voor het lezen, en de eventuele reacties. 💗💗💗 En voor iedereen die ook een miskraam heeft meegemaakt, veel sterkte. Liefs!!!
Wat een verlies. Heel veel sterkte! Ik had alleen een drukkend gevoel op mn vagina toen ik nog midden in de miskraam zat. Bij mij duurde het ook van vrijdag tot maandag dat echt alles eruit was en de weeen ook over waren. Je lichaam heeft gewoon wat tijd nodig.
Bedankt voor je lieve reactie Lyanne! Jij ook heel veel sterkte! <3 Inmiddels heb ik geen pijn meer, ben nog langs de dokter geweest en die dacht dat er toch misschien nog wat weefsel zat wat los is gekomen tijdens de vreselijke pijn aanval die ik die nacht erna nog heb gehad. Gelukkig ben ik daar nu allemaal vanaf! Ik hoop dat het met jouw naar omstandigheden ook goed gaat. X