He Ciara, Ik ben alleenstaand vandaar bam-mam. Ik probeer nu via een kliniek en "anonieme" donor zwanger te worden. Mijn relatie met mijn ex vriend die ook al een kleintje had, heeft het uiteindelijk niet doorstaan. Na de miskraam binnen die relatie heeft de relatie het niet gehaald en ging snel bergafwaarts. Ik hoop niet dat dat bij jullie het geval zal zijn. Ook bij ons was (zelfs is) de liefde er nog steeds...en dat na inmiddels 4 jaar, al hebben we dan niet zo veel contact meer...best lastig allemaal om mee om te gaan eigenlijk zeker met waar ik nu mee bezig ben. Mijn tijd is op ik moet door en ik moet mijn eigen keuzes maken.... Geniet nog maar ff van de rust Sterkte he!
Lieve allemaal, Bedankt voor alle lieve woorden & steun. We zijn vanochtend in het ziekenhuis geweest en ik voel me weer een stuk beter. Even wat afstand heeft ook goed gedaan. Ben schandalig verwend door Paps & Mams en gelukkig kan ik toch nog heel blij worden van iets banaals als nieuwe kleren en schoenen In t ziekenhuis was iedereen ontzettend lief, ze kennen allemaal het dossier en lijken erg betrokken. Volgens de arts hebben we echt alle statistieken tegen gehad: De zware overstimulatie op t eind die ze niet konden voorkomen en uiteraard het meest trieste..........de innesteling van twee emmy's die uiteindelijk alletwee zijn afgestorven. Maar dan nu het goede nieuws! Ik hoef niet gecurreteerd! Ze hebben met tangen e.d. het vruchtzakje uit mn baarmoeder kunnen verwijderen. Voel me moe en leeggebloed maar het einde is in zicht zodat het tijd wordt om weer voorruit te kijken en omhoog te krabbelen. We hebben nog 5 emmy's in de vriezer en op mijn vraag of ondanks de trietse afloop het ook niet positief was dat er zich al bij de 1e ICSI-poging 2 emmy's hebben ingenesteld werd bevestigend geantwoord. De kansen zijn goed! Meer dan gemiddeld. Ook vriendje zat met veel vragen en was zorgzaam zodat ik me eindelijk niet zo alleen in dit hele verhaal voelde en merkte dat het met hem toch ook een hoop gedaan heeft. Klein minpuntje waarvan ik hoop dat het niet nodig is. De kans op overstimulatie bij een vlg ICSI-behandeling is heel groot. Het allerallerfijnste vind ik nog dat ik ze me het gevoel hebben gegeven dat ik een sterke vrouw ben die heel wat heeft moeten doorstaan. De omgeving (en in mijn geval zelfs mijn partner) gaven me al na een dag het gevoel dat dit bij het leven hoort en ik er vooral niet te lang bij stil moet staan. Nu dus hopen dat er zo spoedig mogelijk weer een normale cyclus plaats gaat vinden. Heeft er iemand van jullie positieve ervaringen met de terugplaatsing van Cryo's? Sens: Wat ontzettend treurig dat jullie er niet uitgekomen zijn. Mag ik vragen waarom niet? Ik hoop ontzettend voor je dat je nog moeder mag worden en iemand vind met wie je dit geluk kan delen. SRB: Sterkte met de laatste loodjes van de wachtweken. Voel je al iets? Enise: Jij ook veel sterkte! Zo...ik ga nu genieten van mijn eerste broodje filet americain en lekker met een tijdschriftje in bed. En vanavond eindelijk in rustiger vaarwater met vriendje eten. Liefs aan jullie allemaal, Ciara
Hey girl! Wat fijn dat ze in het ziekenhuis zo met je meeleven. Dat helpt hè? En ik ben ook blij om te lezen dat jij en je vriend elkaar weer een beetje gevonden lijken te hebben. Het verandert op zich niets aan wat er is gebeurd, maar het maakt het vervolg wel net een beetje makkelijker. Ik heb zelf geen ervaring met cryo's, maar als ik zie wat ze er in het ziekenhuis over zeiden dan krijg ik het gevoel dat het wel goedkomt met jullie bevroren droompjes. Hou vol, het is inderdaad niet niks en hoe sterk je ook bent, er zijn momenten dat het je gewoon weer effe aanvliegt. Dat is helemaal niet raar of zwak, dat is logisch en begrijpelijk. Ik denk dat we dat hier allemaal wel kennen. Ik denk aan je... Liefs, Belle.
Zo opgewekt ik gister weer was zo triest voel ik me vandaag. Als een drenkeling die telkens wanneer er een hand wordt toegereikt weer ruw kopje onder wordt geduwd. Ik heb eeen weekend samen met mijn lief zo nodig...maar het is ons niet gegegund. Werk, zijn kids, z'n sociale verplichtingen alles draait gewoon maar door.......en ik drijf steeds verder af.........word iedere dag een beetje minder mn vrolijke bruisende ik...kan me inmiddels ook wel voorstellen dat hij geen zin heeft tijd met me door te brengen. Zo en NU ga ik het terras op in de zon...............
Lieve Ciara, Heel veel sterkte met het verwerken van dit verdriet. Jammer genoeg weet ik waar je doorheen gaat. Heb al heel wat miskramen(14) gehad en toen we eindelijk dachten te weten waar het door kwam en medicatie namen hebben we 3xIVF en 2xCryo poging gedaan.Ben 4x zwanger geweest en alle 4 keer ging het fout tussen de 7-10e week.Ook 1maal van een tweeling.Inmiddels weten we nu dat er nog iets anders meespeelt en moet ik nog meer medicatie nemen maar IVF of zo willen ze niet meer doen.Ben nog wel aan mijn eierstokken geopereerd en nu hopen we maar op een wonder al heb ik er steeds minder vertrouwen in.Laatste miskraam was van de week ondanks de medicatie,pillen en injecties.Ik heb wel 3 zwangerschappen die goed zijn gegaan dus ik mag niet klagen.Onze kids zijn allemaal al grote tieners maar toch hopen we op nog 1 wondertje. Vooral na IVF is een miskraam moeilijk te verwerken.Ik had lichte overstimulatie gehad de 1e keer.Had toen 27 follikels. De 2e en 3e keer heb ik geen overstimulatie gehad. Ik moest minder spuiten en dat hielp en natuurlijk erg rustig aan doen en heel veel water drinken na de puncties.Het is allemaal al zo zwaar en als het fout gaat dan stort je hele wereld in. Kan je niet zeggen wat je moet doen en hoe hoe je beter zal voelen. Dat is voor elk persoon verschillend.Maar als je wilt praten kan je me altijd een berichtje sturen. Heel veel sterkte!
dag meis... ook ik heb helaas een miskraam gehad bij 6 weken na mijn 1e ICSI poging, die pijn is niet te beschrijven... eerst dat roze wolkje waar je dan opeens keihard vanaf dondert....
Daag meisjes, Dank voor jullie lieve woorden. Ik schrijf inmiddels mijn lief en leed van me af onder mijn eigen topic (Ciara MMM Dagboek) en dat helpt me goed. Iedere dag is er weer eentje meer en gebeuren er weer mooie en leukere dingen. Het verdriet blijft maar is niet meer allesoverheersend. Ik wens jullie ook heel veel sterkte & succes! Liefs, Ciara