Welkom nieuwe meiden, maar wat veel miskramen zeg pffff, heel fijn dat we hier met elkaar steun kunnen vinden, maar had liever gewild dat we met wat minder waren.... Hopelijk krijgen we in het nieuwe jaar allemaal een goede zwangerschap en gezond kindje... Vanmiddag hebben we onze kerstboom opgetuigd en een mooie ster gekocht als aandenken aan ons kindje en mijn oma. Vind het erg mooi....
Bedankt voor de tip noralie over de uitzending, ik ga vanavond eens kijken of ik die terug kan vinden. Heel veel sterkte met de begravenis. Nijntje hopelijk is het allemaal snel achter de rug! Zijn de ergste krampen inmiddels achter de rug? Cindy29 wat een toestanden alles bij elkaar! Is je lichaam inmiddels weer tot rust gekomen? Humtum hopelijk is het vrijdag allemaal achter de rug! Bizzy wat een afschuwelijk verhaal om te lezen, dat is wel iets dat je je lang zal heugen denk ik. Ik heb zelf weinig weefselresten gezien, is denk ik allemaal in het toilet verdwenen. Bij mij kwam de miskraam op gang in het vliegtuig tijdens een lange vlucht, wat echt naar was omdat ik niet naar het toilet kon wanneer ik dat wilde. Op zich was het wel fijn om op vakantie te zijn omdat dat wel tijd gaf om alles een beetje te verwerken voordat ik weer bekenden zou zien.
Wat mooi noralie. Wij hebben ook een herinnering gekocht voor in de boom. Ik merk dat ik veel behoefte heb aan alleen zijn. Ik ben thuismama, maar werk veel als vrijwilligster. Heb me daar voor onbepaalde tijd ziek gemeld. Ook mn djembe lessen afgemeld voor dit jaar. Afgemeld bij 'klanten/kennissen' waar ik websites voor maak. Op mn webwinkeltje aangegeven dat ik tijdelijk niet in staat ben bestellingen aan te nemen.. en toch blijven mensen me bellen.. neem niet op, maar ik vind het mateloos irritant dat ik om begrip vraag en het niet krijg. En dat notabene terwijl ik altijd voor iedereen klaar sta... pfff
Wouw die vogel is ook mooi vosje, Iedereen verwerkt die verdriet op een andere manier, ik merk dat ik het heel erg fijn vind om alle dingen die ik altijd deed weer te ondernemen. Ga vanavond na de begrafenis ook gewoon weer sporten, ik ben 5 dagen na de miskraam alweer begonnen met werken. Viel me tegen, maar ben achteraf heel erg blij dat ik weer naar mijn werk ben geweest en mijn collega's gelukkig ook normaal deden. Voor mijn gevoel gaat het gewone leven weer door.... Maar het is wel heel erg naar dat mensen om jou heen het niet respecteren dat jij even tijd voor jezelf nodig hebt om het te verwerken. De eerste dagen wilde ik ook graag alleen zijn, gelukkig hebben mensen me dat gegund. Sterkte vosje en dikke knuffel!
Mooie herinneringen meiden! Ik wil ook nog iets kopen voor in de kerstboom, manlief en ik gaan van t weekend ff op zoek. Gewoon iets kleins, voor een kleine *! Ik herken t alleen willen zijn ook wel, heb wel geprobeerd om er niet altijd aan toe te geven. Ging er ook makkelijk meer van piekeren. Maar ben wel veel thuis geweest en wilde de afgelopen 2 weken ook nergens alleen heen. Beetje zelfbescherming denk ik. Uitgangspunt (als de uitslagen morgen goed zijn) is dat ik maandag ook weer start met werken. Zie wat op tegen alle reacties van collega's. Ze zijn op de hoogte en erg meelevend geweest deze weken maar ben ook wel beetje bang voor de "medelijdende" blikken. Ach, das ook maar heel even heb ik me bedacht!
Hallo Graag wil ik me aansluiten bij dit groepje. Op 3 december hadden wij onze eerste echo met 8 weken en 5 dagen. hier kregen we slecht nieuws. Onze kleine zou al meer als een week gestopt zijn met groeien. 5 december naar gynaecoloog. deze kon het alleen bevestigen. We besloten tot een curettage op korte termijn, omdat we het niet wilde afwachten wat er komen zou gaan. Afgelopen dinsdag de curettage gehad. Het viel me best mee hoe het gegaan is. Veel sterkte voor jullie allemaal in het zelfde schuitje.
Mooi die herinneringen in de kerstbomen! Joyski, sterkte nog! Marinke, dat lijkt me echt niet fijn een miskraam in het vliegtuig. Was daar ook zo bang voor bij mijn 2e mk, hoorde vlak voor de vakantie dat het niet goed was. Gelukkig is er niets gebeurd in het vliegtuig of op vakantie. Gistermiddag en avond kreeg ik steeds meer krampen en dacht echt dat het zou gaan gebeuren. Maar helaas nam de pijn weer af en heb ik vanochtend in overleg met de gyn een 2e dosis cytotec ingebracht. Het bloeden is gestopt, er gebeurt nu nog niks Als het morgen niet eruit is moet ik weer naar de gyn. En ik wil gewoon geen curettage Moet waarschijnlijk ook nog zo'n Rhesus injectie halen omdat ik al zo ver was (ben O-negatief).
@nijntje die spuit heb ik ook gekregen (ben A-negatief) hebben ze meteen gezet toen ik daar was voor de curettage. Hoezo wil je absoluut geen curettage? bang? Dan hoop ik voor je dat het alsnog vanzelf afkomt (maar ik ben er bang voor) @kerstversiering: mooi die herinneringen in de boom! @marinke hier gaat het eigenlijk heel goed (ben wel sinds de curettage ziekjes) maar psychisch gaat het eigenlijk heel goed. Een maand geleden kregen we te horen dat het fout zat, heb echt mega veel gehuild, dagen aan 1 stuk Nu heb ik dat ook nog wel af en toe, en klinkt misschien cru (zal dit sterretje echt nooit vergeten, het was ons eerste kindje) maar ik ben niet vooral bezig om zo snel mogelijk weer zwanger te raken (in gedachten dan ) want ik slik gewoon geen pil en voor de rest zien we het wel
Cindy, ja bang idd. Bang voor verklevingen, bang voor narcose (mijn ervaring is dat ik daar heeeeel ziek van word), bang om het zonder narcose te doen (als ze dat al doen). Ik lijk wel een bangerik
nee joh! lijkt me vrij normaal!!!!!!!!!! Je wil niet weten hoe bang ik was, op google lees je allemaal horror verhalen en ik kan heel eerlijk zeggen dat het reuze mee viel!!!!!!! door dat spul in de infuus word je een beetje wazig in je hoofd de 2 verdovingsspuiten in de baarmoeder voel je ook helemaal niet (omdat je moet hoesten en dan zit die er al in) Curettage zelf waren 10 min lang best heftige ongesteldheidskrampen (dan moet je op je buik tegen drukken en dan valt het allemaal mee) 1uur na de ingreep stond ik weer buiten (je moet even plassen en dan mag je gaan) Niet gevloeid (maar dat is schijnbaar een uitzondering) en alleen diezelfde dag nog een beetje zeurende buikpijn Dus ik kan heeeeeel hard roepen dat het bij mij REUZE meegevallen is (eens een keer geen horror verhaal)
Huh? Was je wakker dan? Ik heb een keer een curretage gemoeten (na de eerste keizersnede was er een restje placenta blijven zitten dat verwijderd moest worden), maar dat was gewoon onder totale narcose. Niks van gemerkt.
ja ik was 100% wakker Hier doen ze het niet onder narcose (wilde ik van te voren heel graag) en ook niet met ruggenprik maar gewoon met verdovingsspuiten in de baarmoeder Mijn mening: IDEAAL!
Ik ben echt superrrbang voor spuiten.. Hoop toch dat ze me hier wel onder zeil willen helpen. Anders ga ik toch maar voor de tabletten
ik heb de spuiten niet gezien en echt niet gevoeld (behalve de infuus dan ) Ik zou echt nooit meer voor cytotec gaan (voor mij was dat een hel) Maar het is voor iedereen anders natuurlijk Het beste zou zijn dat we die hele troep nooit meer nodig hebben en gewoon gezonde baby's krijgen
Hallo allemaal, Hieronder mijn verhaal wat ik eerder ergens neer heb gezet. Ik zoek nog een beetje mijn weg hier op het forum, vandaar dat ik het ook nog even hier neer zet. Helaas val ik ook onder dit kopje... Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen, in de hoop dit mij wat opluchting geeft. In september na een positieve test waren mijn partner en ik in de zevende hemel. We waren zwanger en dit na de eerste poging al! iets wat wij niet verwacht hadden. Wij dachten dat het bij ons wel 2 jaar zou duren, waarom? Geen idee. Omdat wij in november 5 weken op reis gingen naar Nieuw Zeeland hebben wij met 8 weken een Echo laten maken. Ik had een kleine bloeding gehad, maar na hierover geïnformeerd te hebben hoefde ik mij niet druk te maken. Dit probeerde ik dan ook. Op de Echo leek ons kindje echter niet op 8 weken maar op 6 weken. Iets wat kon, zei onze verloskundige, omdat het wel overeen kwam met onze clear blue test, maar niet overeen kwam met mijn laatste menstruatie. Er klopte al wel een hartje. We bespraken het ergste senario, wat als. Ze legde ons dit uit en we gingen met gemengde gevoelens weg. Het geluk had wel de overhand en we gingen er vol goede moed in. We vertelde het onze ouders en een goed bevriend stel. Verder zouden we de rest inlichten als wij terug kwamen van onze vakantie. Zo konden wij er nog even volop van genieten met zn twee. Onze vakantie verliep heerlijk, tot onze laatste week. Eerst ontvingen wij een telefoontje van mijn vader. Onze kat (die bij hen verbleef deze 5 weken) was plotseling overleden, beroerte. Een paar uur later begon ik flink te bloeden zonder enige krampen. Echter gaf mij dit al de nodige paniek. De dag erna bloede ik nog steeds en ontvingen wij s'avonds een tweede slecht nieuws bericht. De moeder van mijn beste vriendin was overleden na complicaties van een operatie. Ik zou niet bij de crematie kunnen zijn, want wij kwamen pas 3 dagen later terug. Die nacht heb ik hevige krampen/weeën gekregen. We sliepen deze 5 weken in een campertje, dus had niet veel ruimte. Na 2 uur heb ik mijn partner wakker gemaakt en gezegd dat het niet goed ging en ik veel bloed verloor. Omdat ik wist dat als ik naar de wc zou gaan ik het vruchtje/kindje zou verliezen heb ik mij 2 keer verschoond in de camper en weer op bed gaan liggen. Ik probeerde de krampen op te vangen die steeds hevig terug kwamen. Na weer 2 uur samen naar de "gezamenlijke dames" toiletten gaan. Hier ben ik ons wondertje verloren. Erg onaangenaam gevoel, het gevoel hoe je het uit je voelt gaan. En dan ook nog eens op de plek waar je zit. Niet in je eigen vertrouwde huis, maar op een camping toilet. Iets wat mij nu nog steeds erg dwars zit. Mijn partner is bij mij gebleven en in de toilet unit hebben wij samen gehuild, waarna we naar de camper zijn gegaan. Ik was op dat moment 12 weken zwanger. Ik had nog steeds wat krampen, maar waren iets minder pijnlijk. De volgende ochtend had ik nog een licht zeurend gevoel. Deze dag hebben wij rustig aangedaan, maar als snel had ik al weer veel pijn We hebben toen besloten deze dag verder door te brengen in een hotel. Hier heb ik bijna 24 uur gelegen. De pijn was weg, dus we gingen er weer voor de volgende dag. Echter kreeg ik weer erge kramen s'avonds en besloten mijn partner en ik dat we de volgende dag naar het ziekenhuis zouden gaan. Echter was dit niet meer nodig de volgende dag, want ik had geen krampen en pijn meer. Die avond ben ik onder de douche nog iets verloren. Dit hebben wij kunnen bewaren en hebben wij de volgende dag begraven op het strand bij Chrischurch. Van dit strand hebben wij ook een schelp mee genomen. De laatste paar dagen zijn deels in een roes voor bij gegaan. Ik had veel verdriet. Eenmaal thuis konden we diezelfde dag naar de verloskundige. Hier was te zien dat alles weg was en mijn baarmoeder weer gesloten was. Hierna heb ik een flinke klap gehad en heb ik alleen maar dagen achter een gehuild. Alles bij elkaar was mij te veel. ik wilde buiten de mensen die al wisten dat wij zwanger waren niemand vertellen wat er was gebeurd. Echter hield ik het niet vol op mijn werk en moest ik met mijn manager praten. Ik werk met mensen van een verstandelijke beperking en hier heb je veel geduld voor nodig. Dit had en heb ik op dit moment niet. Mijn manager begreep dit en heeft mij toen gelijk uit geroosterd. Ik zit nu 1.5 week thuis en probeer voor mijn zelf alles op een rijtje te zetten. Ik heb een aantal mensen dichtbij mij verteld wat er is gebeurd. Verder heb ik nog niet de behoefte het bekend te maken, want ik heb geen zin in van "die blikken" zeg maar. Zo even mijn verhaal kwijt, lucht ook wel weer op Na het bloeden heb ik afgesproken met mijn partner om het veilig te doen tot ik weer mijn menstruatie weer heb gehad. Echter belemmerde mij het condoom gebruik zo, dat ik het idee had dat mij dit juist steeds weer confronteerde met het verlies. We hebben het toen zonder gedaan en dit voelde goed. Als ik voor 7 januari nog geen menstruatie heb gehad heeft de verloskundige gezegd dat wij naar de gynaecoloog moeten gaan. Die zal dan kijken hoe het komt. Mocht het dan weer raak zijn is dit ook direct zichtbaar. Daarom weg met 't rubbertje en de vrijheid weer in. We zien wel wat het ons brengt.
@cindy inderdaad dat zouden we natuurlijk veel liever zien! Wb tabletten enzo.. Stiekem hoop ik dat het dit weekend gewoon vanzelf komt. @Hoek Ik las je verhaal inderdaad! Wat erg meid.. Ik vind het wel erg mooi dat jullie het op het strand hebben begraven en een schelp hebben meegenomen. Een mooi afscheid en een blijvende herinnering.. Ik hoop voor jullie dat jullie gauw weer zwanger mogen worden en dat het een voorspoedige zwangerschap wordt.
Helaas nog meer nieuwe meiden! Ik wou dat jullie er niet bij hoefden maar voel je wel heel erg welkom hier Nijntje01, hier ook een positieve curretage ervaring. Wel onder volledige narcose. Heb steeds m'n angst uitgesproken naar iedere medewerker, was bang in algemeen en heb enorme angst voor naalden en werd echt heel goed begeleid daarbij! Herstel was ook vrij vlot (heb kijkoperatie en curretage tegelijk uiteindelijk gehad dus wel wat anders maar minimaal gevloeid en geen ondraaglijke pijn gehad. Hoek, ik snap je condoom verhaal. Ik kan me niet alle adviezen herinneren omdat de gyn nog kwam toen ik niet helemaal helder was na narcose en manlief was zo opgelucht toen ze zeiden dat ze geen eierstok hadden hoeven weghalen, dat de rest niet meer binnenkwam hihi. Ze hebben meerdere dingen gezegd met termijn van 2 en 6 weken maar we weten niet meer waar sex onder viel haha. Dus gaan dat morgen ff navragen maar voor ons zouden condooms ook zo bizar voelen! Na 9 jaar zie ik dat sowieso eigenlijk niet zitten maar het zou voor ons ook wel geforceerd voelen. Een kindje is zo welkom, condoom voelt ergens alsof dat niet zo is! Stom hersenspinsel! Maar gister besloten nog maar avondje gewoon te kroelen en dan morgen ff de gyn te bevragen ipv te gaan hanessen! Heerlijk zo'n plek met herkenning!
Hoi Humtum. Mijn verloskundige vertelde dat zodra het bloeden was gestopt we het weer opnieuw konden proberen. We hoefde niet te wachten tot de eerst volgende menstruatie. Nu weet ik niet of dit ook het geval is bij jou, omdat dat toch weer anders is. Mijn verloskundige zei dat als ik 7 januari nog geen menstruatie had gehad dit kan betekenen dat, of ik weer zwanger ben, of ik nog wat meer onderzoek nodig heb. Mocht het 't eerst zijn, zei ze, dan weet je gelijk of je weer zwanger bent. Natuurlijk kan ik tot op heden ook nog gewoon ongesteld worden. Ook wel een fijn idee, dan begint de cyclus weer opnieuw. Met andere woorden, nog een hoop spannende tijden. Ik hoop dat jij morgen ook duidelijkheid hebt!
@Hoek heftig verhaal! sterkte! advies na een curettage is: ze adviseren je eerste menstruatie af te wachten ivm berekenen van je cyclus Lichamelijk is er geen reden om te wachten wij hadden zoiets van we gebruiken geen condoom of pil en we zien wel wat er komen gaat (hou niet van dat gefixeerd gedoe)