Ik word er gek van

Eindelijk na tweeënhalfjaar was ik zwanger. Wel via het ziekenhuis met hormonen en IUI, maar wat was ik blij. Alle moed die ik verzameld had voor de Pregnylspuit was dus niet voor niets.

Tot zaterdag 9 oktober, nu vier weken geleden, was er niks aan de hand. Ik was zes weken en een dag toen ik wat bruin bloed vond op een wc-papiertje. Niets om me zorgen te maken, maar ik deed het wel. 's Avonds mochten we naar het ziekenhuis voor een echo en daar bleek niks zichtbaar. Er was niet eens een vruchtzakje te zien. Er is bloed afgenomen om te zien hoe hoog het HcG was, tevens om een BBZ uit te sluiten. Gelukkig, voor zover je van geluk kan spreken, was het HcG 307 en mocht ik naar huis met de mededeling dat ik de miskraam maar moest afwachten.
Maandags moest ik nog terugkomen en werd er weer bloed afgenomen. Na anderhalve dag was het HcG gezakt naar 270 en kon het ziekenhuis niet veel voor me doen.
Sinds zaterdag 9 oktober verlies ik dus als bloed. De eerste week niet veel en vooral bruin. In de tweede week werd het helderrood en had ik op dinsdag 19 oktober heftige krampen in mijn onderbuik. 's Avonds vond ik een flink stolsel in mijn verband. Het bloeden werd minder, maar dat ging gestaag.
Een week later op maandag leek het erop dat voorbij was, maar helaas van korte duur want dinsdags kwam alles weer terug. Het bloeden werd weer meer, zonder kramp dat wel. Op vrijdag was ik het zat en heb het ziekenhuis gebeld.
Daar kon ik afgelopen dinsdag terecht. Inmiddels was het weer naar bruin bloed gegaan en was het al flink aan het afnemen. De artsassistent constateerde dat mijn baarmoedermond gesloten was, op de echo was te zien dat het slijmvlies weer dun was dus ze dacht dat ik nu echt aan het einde zat van het bloedverlies.
Tot aan donderdag heeft het nagedruppeld en gisteren kon ik voor het eerst een dag door zonder maandverband of inlegkruisjes. Helaas ook weer voor korte duur, want wederom vond ik bloed op wc-papier.
Hoe lang gaat dit nog door? Ik word er gek van! Vier weken geleden is het begonnen en kregen we te horen dat er geen vruchtzakje meer zat en de nachtmerrie is nog steeds niet geëindigd. Ik wil door, ik wil mijn lichaam terug.