Gisteren onze eerste echo gehad. Gynaecoloog zag al heel snel dat het hartje niet klopte. Na nog een keer goed kijken kwam ze een 2e vruchtje tegen waarbij het hartje ook niet klopte. Haar voorstel was om een week te wachten of er een miskraam komt. Ik heb dinsdag een nieuwe afspraak met haar staan. Ik vind het zo verdrietig, je weet dat het kan gebeuren maar je rekent er toch niet op.. Ik vind het ook eng om te wachten op de miskraam, ben er een beetje bang voor.
Sterkte Abje! Ik heb vorig jaar twee keer achter elkaar hetzelfde meegemaakt, het is zo verdrietig! Veel sterkte en ik wens jullie snel een nieuwe mooie zwangerschap toe. En succes ook met de beslissing om het af te wachten of te curetteren.
Ik moet zeggen dat ik me nog helemaal niet verdiept heb in curreteren. Geen idee wat het is, wat het doet, hihi. Heb jij toevallig enig idee wanneer mijn borsten weer normaal worden? Ik sliep echt al 3 weken slecht van de pijn in mijn borsten. Dat is het natuurlijk helemaal waard, maar nu hoeft dat van mij ook niet meer zo nodig.
Hier 4x meegemaakt. Curreteren stelt echt niet zoveel voor. 5 curretages gehad met slle mogelijke complicaties ( heel zeldzaam) maar nooit geen spijt van gehad. Sterkte!
Ahh meid en twee vruchtjes zelfs Curettage valt echt mee, is meer emotioneel zwaar. Even een weekje niet te veel tillen enzo. Wachten lijkt me veel zwaarder, ik werd gelijk gecuretteerd ivm een mogelijke mola zwangerschap dus niet hoeven wachten. Heel veel sterkte de aankomende tijd!
Ik lees op internet dat het gebeurt onder narcose (ENG!) of met ruggenprik (nog veel enger!) dat is voor mij het probleem. De handeling zelf zal idd niet zoveel voorstellen.
Ik heb ook voor curretage gekozen omdat het wachten mij slopend leek en ik "er vanaf wilde" zodat we weer verder konden. Al vaker onder narcose gegaan dus dat was voor mij geen struikelblok. Neem de tijd om erover na te denken en praat er veel met je partner en verloskundige over, zij zijn er om je te helpen met de keuze! En wie weet komt het toch gauw vanzelf op gang. Sterkte!
Helaas geen verloskundige, die heeft mij zonder mij te zien doorverwezen naar gynaecoloog ivm hoge bloeddruk. Dinsdag heb ik weer een afspraak met haar. Ik ben nog steeds pro-wachten, mijn partner heeft geen flauw idee wat hem overkomt en vertrouwd volledig op de informatie die hij van mij/gyn krijgt. Zo zoetjes aan krijg ik wel steeds meer vragen, wat dat betreft kijk ik er wel naar uit om weer naar de gyn te mogen, maar die verdomde inwendige echo zorgt ervoor dat ik dat liever nog 3 jaar zou uitstellen.
Ben je bang voor de echo? Waarom? Verleden? Stelt Nl niks voor. Zelfde als narcose. Ik vond t emotioneel veel zwaarder als lichamelijk.. Vooral t wachten.
Ik heb bij mijn miskramen voor medicatie gekozen. Voordeel daarvan dat je de risico's van curretage niet hebt. Het nadeel is dat het 70 procent van de tijd effectief is (met de voorpil mifegyne 90 procent) plus dat je krampen/pijn krijgt en dat meemaakt. Sommige vrouwen zeggen dat ze daardoor de miskraam beter kunnen afsluiten, anderen vinden dat ze al genoeg te voortduren hebben gehad en willen dat niet meemaken. Ik heb zelf twee keer voor medicatie gekozen en zou het zo weer doen, maar het is dus een heel persoonlijke keuze.
Ik heb nu 2x een inwendige echo gehad, de eerste was een jaar of 10 geleden, de andere gisteren. Beide keren voelde ik me echt zwaar aangerand. Mijn man hoeft me nu echt niet aan te raken en 's nachts slaap ik niet van de huilbuien. Snap echt niet dat mensen het niks vinden voorstellen. Wálgelijk.
Wat vervelend dat je de inwendige echo's zo naar vindt en er zo van slag van raakt Abje. Misschien helpt het om de volgende keer (mocht het nodig zijn) een natuurlijk ontspanningsmiddel te nemen van te voren? Ik heb door mijn traject al wel 30 inwendige echo's gehad denk ik. Ik heb het nooit naar gevonden, wel gênant, maar dat went gelukkig na een paar keer. Het verschilt vaak qua visie van het ziekenhuis. Sommigen (zoals bij mij) zijn pro medicatie. Mijn ziekenhuis is ook 1 van de weinigen in Nederland waar je mag kiezen voor een opname als je dat wilt, in plaats van thuis de pillen inbrengen. Daar heb ik toen voor gekozen, begeleiding van een gyn en hulp als kruiken en pijnstilling vond ik wel fijn. Volgens mij hebben bijna alle ziekenhuizen tegenwoordig medicatie als optie, maar veel zijn ook voorstander van curretage dus zullen dat als eerste aanbieden. Ik was bang voor de curretage en vooral voor de risico's dus vond het fijn om het met pillen te doen. Had ik ook meer controle over het proces. Al duurt het meestal wel een aantal uur en doet het fiks pijn! Je kan daar wel pijnstillers voor slikken maar dat neemt niet alles weg natuurlijk. Ik heb ook het vruchtje kunnen zien, dat hielp mij ook bij de verwerking. Mocht je nog meer info willen over de medicatie dan hoor ik het wel.
Ontspanningsmiddel zal daar ter plekke wellicht helpen, maar denk dat dat de herinnering niet minder zal maken. Thnx voor je berichtje, staat al een boel informatie in. De pijn ben ik niet zo bang voor. Ik heb gewoon geen idee hoe ik me ga voelen als het zover is, en ook geen idee hoelang het duurt. Ik probeer momenteel een beetje in de buurt van huis of een andere vertrouwde wc te blijven. Maandag staat er weer een 16-urige werkdag te wachten, en ik heb geen idee waar ik goed aan doe.
Je kan je altijd ziek melden he! Ook als het emotioneel niet gaat. Ik heb mij toen ik hoorde dat ik een miskraam had ook ziek gemeld. Dat was op een woensdag. Die zaterdag kreeg ik de pillen en de week erna ben ik ook thuis gebleven om bij te komen. Het is niet niks allemaal. Doen wat goed voel en haalbaar is. Sterkte!
Jeetje heftig heb de echo's ( ook de 1e ) nooit zo ervaren.. Pillen heb ik een keer gehad en hebben niks gedaan bij mij.. Je kunt altijd kiezen voor de lichamelijk minst heftige en dat is afwachten. Sterkte!
Wat naar, Abje! Een miskraam door moeten is niet niks. Ik zou ook zeker je rust pakken en je ziek melden. Ik ben ook steeds een of twee weken thuis geweest, dan had ik de tijd om het te verwerken. Ik weet toch niets anders dan janken, dus werken (ik werk in het basisonderwijs) was geen succes. Doe vooral waar jij je goed bij voelt. JIJ bent nu het belangrijkste en niet je werk of je omgeving! Bij het ziekenhuis waar ik zit werden 3 opties voorgelegd: wachten, medicatie of curretage. Alle voor en nadelen werden op een rij gezet en ik was volledig vrij om te kiezen. Eerst heb ik een week gewacht, toen kreeg ik nog een echo om te zien of er al iets gebeurde entoen heb ik gekozen voor medicatie thuis. Dat werkte heel goed en 2 uur na inbrengen was ik alles kwijt, zonder veel pijn en krampen, maar ik heb gelezen dat het vaak wel langer duurt en pijnlijker kan zijn. Wat rot dat je de inwendige echo's zo vervelend ervaart! Ik heb ook veel inwendige echo's gehad, maar heb het ook nooit als naar ervaren. Ze waren altijd heel voorzichtig en keken naar het echoscherm. De speculum en gepluk met tangetjes wel, maar daar keek ze ook recht mijn doos in, dat vond ik wel een beetje genant, zeker omdat ik zo veel bloed verloor en me best vies voelde. Heel veel sterkte de komende tijd!
Het is voor mij op mijn werk ook belangrijk dat ik stevig in mijn schoenen sta en duidelijkheid kan bieden, dat kan ik momenteel niet garanderen en daarom heb ik me ziek gemeld. Er was veel begrip en ze waren heel lief. Teamleidster vroeg of ze het aan het team mocht vertellen of dat ze een smoes moest gebruiken. Ik heb gezegd dat ze het maar moet vertellen, ik woon in hetzelfde dorp en als ze me dan tegenkomen bij een blokkie om oid en ze denken dat ik een griepje heb, dat gaat niet werken. Nog steeds geen verandering, gisteren wel echt een flinke dip gehad, hoort erbij.
Abje goed dat je voor jezelf hebt gekozen en je grenzen hebt aangegeven. Heel veel sterkte de aankomende tijd.