Hoi allemaal, Ik heb 5 dagen geleden, met 5w5d, ineens een flinke bloeding gekregen. Ik snapte er helemaal niets van... Ik lag 's avonds op de bank te slapen, en toen ik opstond om nog even naar de wc te gaan kreeg ik de schrik van mijn leven: bloed. Met afvegen, in mijn ondergoed, in de wc... Het was alleen maar helderrood bloed, geen stolsels. Ik had ook nog geen buikpijn. Ik heb toen een inlegkruisje ingedaan (iets anders had ik niet in huis), en na een half uurtje ongeveer was die ook doorweekt. Toen begon de buikpijn, die in hevigheid toenam. Mijn vriend is daarna voor mij het spoednummer van de verloskundige gaan bellen. Die gaf aan dat ze het vond klinken alsof er een miskraam in gang gezet was. Er kwamen toen wel stolsels mee, hele donkere kleine stukjes, heel veel waren het er niet volgens mij. Ik moest haar de volgende dag terugbellen om te vertellen hoe het gegaan was. Nou ja, het bloeden was al wat gaan afnemen toen ik een paar uur later naar bed ging. Met wakker worden zat mijn inlegkruisje niet meer helemaal vol. Ik had nog wel buikpijn maar een stuk minder. Het bloeden was die dag alweer bijna over, heel weinig in mijn maandverband (wat ik toen inmiddels gehaald had), het waren meer een soort vlekjes, en eigenlijk alleen met afvegen. Met de verloskundige afgesproken dat ik een echo zou krijgen om te kijken of mijn baarmoeder al leeg was, want zij vond het klinken als een volledige miskraam. Ik heb toen de volgende dag, afgelopen vrijdag dus en 1,5 dag na het bloeden, een echo gekregen. Ik zag er tegenop, maar was ook ontzettend toe aan de bevestiging dat alles weer schoon was zodat ik verder kon, want ik was ontroostbaar. Het bloeden was toen alweer bijna helemaal gestopt, alleen nog een klein beetje met afvegen. Toen de echoscopiste het beeld aan het bekijken was zag ik haar heel bedenkelijk kijken, ze haalde even adem en zei toen heel voorzichtig: 'kan het zijn dat je iets later zwanger bent geworden? Het vruchtzakje zit er namelijk nog en ik vind je er niet als 6 weken uit zien, meer als 5 en een paar dagen.' Ik was natuurlijk helemaal overrompeld want ik ging ervan uit een beeld van een lege baarmoeder te zien te krijgen. De echoscopiste was heel voorzichtig, ze gaf aan me echt geen valse hoop te willen geven, maar zei dat ze toch vond dat het er nog best goed uit zag voor me. Ze zei dat het beeld van mijn baarmoeder haar heel erg verbaasde, naar aanleiding van mijn verhaal. Het zou volgens haar nog goed kunnen dat het vruchtje er nog zit. Op de echo was ook nog te zien dat er stolsels in mijn baarmoeder zaten. Als ik haar goed begrepen heb kon het ook nog zo zijn dat mijn baarmoeder die bezig was met uitstoten. Ik moet nu op 22 april terugkomen voor een nieuwe echo. Als het vruchtje er inderdaad nog zit dan zou het dan zichtbaar moeten zijn op de echo en zou er een hartslag te zien moeten zijn. En als ik nu wel een miskraam heb gehad dan zou het beeld er hetzelfde uitzien als de echo van afgelopen vrijdag, maar waarschijnlijk heb ik voor die tijd dan alweer een nieuwe bloeding gehad. Het enige wat ik dus nu kan doen is afwachten, en hoop houden... Wat is dit tergend! Eerst dat intense verdriet dat je je kindje kwijt bent, om dan vervolgens te horen te krijgen dat het er misschien toch nog is (en dus opnieuw die angst te krijgen dat je het alsnog verliest). Is er iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt? En hoe ging dat bij jou? Groetjes, Danielle
Helaas hier ook zo'n verhaal met slechte afloop.... Begon te bloeden....echo gehad. Vruchtzakje was er nog maar het zag er niet goed uit. Het kon twee kanten op gaan. Die hele week geen bloed meer gezien dus ergens had ik nog hoop. Weer een echo en er was niks meer te zien helaas Al vond ik dit vreemd want ik was nog niks verloren ... Dat zou je toch moeten merken. Nou 2 dagen later op de wc verloor ik ons kindje helaas ik was 2 maanden zwanger Als ik eerlijk ben klinkt je verhaal niet goed...maar ik hoop natuurlijk voor jou op een wonder meid.... Maar hou rekening ermee dat je idd een mk hebt "gehad"
Heb ook wel eens gehoord van vrouwen die pril zwanger waren van een tweeling waarbij er dus 1 al vrij gauw los liet en dus een fikse bloeding veroorzaakte. Bij mij is bloedverlies altijd een slecht teken geweest, maar dat hoeft dus niet. Er zit niks anders op dan wachten ben ik bang ik weet hoe tergend het is, wil je veel sterkte wensen de komende week!
Dank je wel voor jullie reacties. Ik wil op dit moment vooral realistisch zijn. Ik wil niet teveel hoop hebben, maar ook weer niet te negatief. Ik moet zeggen dat ik de bloeding echt niet aan voelde komen, in die zin dat ik vanaf het begin een goed gevoel heb gehad over mijn zwangerschap. Zelfs toen het bloed kwam. Het enige wat ik dacht was 'dit kan niet'. Diep van binnen geloof ik dat mijn frummeltje er nog is, ondanks dat daar niet al teveel aanleiding voor is. Wat ik wel raar vind is dat mijn kwaaltjes toenemen. Zo ben ik ineens steeds misselijk, wat ik hiervoor niet echt had, en doen mijn borsten sinds een paar dagen heel erg zeer en voelen zwaar aan. Shart86, ik heb idd ook overwogen dat dat een mogelijkheid kan zijn. Ik was zelf ook een tweeling en mijn moeder heeft vrij vroeg in de zwangerschap ook het andere kindje verloren. Er zit helaas niets anders op dan afwachten
Het kan alle kanten op maar toenemende kwaaltjes zegt helaas niks.. wil niet vervelend zijn en vertelde je liever dat alles gewoon hartstikke goed zit. Maar bloedverlies met stolsels enz is toch vaker niet goed dan wel. Maar wie weet..... We duimen gewoon dat het allemaal goed komt. Wanneer mag je weer terug nu?
Inderdaad, het kan nog alle kanten op. Het stelt me wel gerust dat de echoscopiste tamelijk positief was. Maar goed, alles kan nog! Dat ze positief was biedt geen uitsluitsel. Ik mag 22 april terugkomen, volgende week dinsdag dus. Duurt nog zo lang
Ja dat is lang he maar wel normaal...had ik ook. Dan kunnen ze ook pas eventueel goed het verschil zien.
Klopt, tis gewoon een kwestie van geduld hebben. Vandaag weer een beetje gerommel in mijn buik, dus zit meteen weer in angst zal echt blij zijn als ik straks weet waar ik aan toe ben, wat de uitkomst ook moge zijn... die onzekerheid is vretend!
Ja het toenemende kwaaltjes verhaal ken ik maar al te goed helaas, ik heb nog steeds pijn In m'n borsten, weinig eetlust en weeïg. Het is toch al 3 weken geleden gestopt met groeien en zaterdag heb ik met cytotec de miskraam opgewekt. Maar ik hoop echt dat je volgende week duidelijkheid krijgt en dat het positief mag zijn!
hoe ontzettend moeilijk het ook is, ik weet er alles van, je zult het echt even tijd moeten geven. zoek afleiding, doe dingen die niets met zw.schap te maken hebben, stort je op je werk etc. bloedverlies is 50/50 is mij altijd verteld in het ziekenhuis. met niet op termijn lopende vruchtzakjes heb ik helaas slechte ervaring, maar goed, je leest op internet ook wel anders. Door de combinatie bloedverlies en een niet geheel op termijn lopend vruchtzakje zou ik er wel rekening mee houden dat het mis kan zijn. houd gewoon 50/50 voor ogen en probeer wat zelfbescherming in te bouwen. Sterkte ermee in elk geval!
Is een vretend en niet leuk dit nu voor je Als je iets kwijt wilt gewoon lekker hier plaatsen, helaas weten vele precies hoe jij je nu voelt.
@shart86, jeetje meid, voor jou ook heel veel sterkte gewenst! Wanneer ben je te weten gekomen dat het vruchtje niet meer groeide? Wat een narigheid @WillemH, bedankt voor je eerlijke reactie. Tegen mij werd ook gezegd dat het 50/50 is. Het kan bij mij overigens wel kloppen dat ik eruit zag als 5,5 week ipv 6, dit was namelijk mijn eerste ronde na de pil en ik dacht een hele vroege eisprong gehad te hebben (gevoeld) maar kon pas heel laat (dag 30) positief testen, dus waarschijnlijk heb ik idd een latere eisprong gehad. Maar ik neem mezelf zeker in bescherming, dank je wel @Lov23, idd, het lucht op dat ik hier van me af kan kletsen. Al is hetgeen wat ons hier verbindt natuurlijk minder leuk...
Bij mij was het wel goed. Ik had met 6 weken in één keer veel bloedverlies, het golfde er opeens uit. Op de echo was toen toch een kloppend hartje zichtbaar. Toen met 6 weken en 5 dagen weer een grote bloeding. Met 8 weken weer een echo gehad waar op bleek dat er een groot hematoom in mijn bm zat. Het is daardoor wel een aantal weken erg spannend geweest! Want het was zo groot dat het de vruchtzak los kon duwen en het kon evt de aanhechting van de placenta belemmeren. Maar met 11 weken was het al enorm geslonken. Inmiddels ben ik 37 weken zwanger! Soms vind ik het wel gek: Bij mijn MA had ik geen bloedverlies maar géén levens vruchtje meer. Terwijl ik nu flink bloedverlies heb gehad, maar uiteindelijk dus wel een goede zwangerschap.
Wat fijn om te horen dat het dus wel kan! Ik kan me voorstellen dat je ontzettend in de zenuwen heb gezeten. Wat fijn dat alles toch goed gegaan is! Voor jou dus nog even de laatste loodjes Het vervelende is dat er op dit moment dus nog helemaal niets over te zeggen valt. Er zijn een aantal dingen die me hoop geven, wat ik hier eerder al genoemd heb. Ook het feit dat er stolsels te zien waren in mijn baarmoeder kan in dit geval misschien wel een goed teken zijn. Hopelijk was dat de oorzaak, maar ik moet toch echt nog 8 dagen geduld hebben en hopen dat er niet nog een bloeding voorkomt. Verloor jij geen stolsels toen jij die bloeding kreeg?
Spannend hoor! Nee, ik verloor geen stolsels. Met 8 weken was het wel een groot stolsel geworden, maar dat kon er niet meer uit, omdat het boven de vruchtzak zat. Het is door mijn lichaam geresorbeerd, net als een blauwe plek.
Wat apart zeg! Wel zo fijn dat het lichaam dit soort 'truukjes' kent om complicaties op te lossen. Na het gerommel in mijn buik van gister heb ik vandaag weer het gevoel ongesteld te moeten worden (inclusief vreetbuien ). Dit heb ik vaker gevoeld en ik word er ook niet nerveus van, al blijf ik het natuurlijk onwijs spannend vinden elke keer dat ik naar de wc ga. Mijn onrust neemt ook af, elke dag zonder bloedverlies is natuurlijk winst en ook mijn gevoel dat mijn frummeltje het gaat redden wordt steeds sterker. Maaaaar ik blijf uiteraard nog steeds bang voor wat wellicht nog komen kan.
Ik heb even met jullie meegelezen. Ik zit nu ongeveer in hetzelfde schuitje. Heb afgelopen zaterdag veel bloed verloren. Althans, ik vond het veel, mijn vk zei dat het nog mee viel en het geen mk hoefde te beteken. Heb eerder een MA gehad met weinig tot geen bloedverlies en daarbij zagen we met 7,5 week een lege vruchtzak. Nu ben ik gisteren in het ziekenhuis geweest en zou nu 6 weken zwanger moeten zijn. Ze zagen een vruchtje in een vruchtzak de ong. 6 weken zou moeten zijn, twijfelde of ze een beginnende hartslag zag maar als dat het was was het wel weer te langzaam...Conclusie: ze weten het niet en moeten volgende week ook op 22 april terug komen. Pff wat een spanning he, ik snap helemaal hoe jij je voelt. Het is een emotionele rollercoaster, zaten we het hele weekend in zak en as, eigenlijk afscheid aan het nemen van ons kleintje. Zit het er nu ineens nog en bestaat de kans dat het toch goed is. Krijg hier weer hoop van terwijl ik dat uit zelfbescherming eigenlijk helemaal niet wil....
Allereerst sterkte meid. Ik weet heel goed natuurlijk dat dit volgende voor jou niet hoeft te gelden, maar wil toch graag even mijn verhaal met je delen. Met ruim 7 weken heb ik een grote bloeding gehad. Het duurde maar een paar uur maar was zeer anwezig. Helemaal in paniek en heb verloskundige gebeld. Toen werd er gezegd dat min verhaal leek op een miskraam. Kon nog niet gelijk komen, moest eerst maar afwachten. Ik ben vervolgens naar het ziekenhuis gegaan en uiteindelijk hebben wij een klein wurmpje gezien met een kloppend hartje. Gerustgesteld en toen nog een beetje bruin verlies gehad. Daarna niet meer.. nu ik heb ik de afgelopen 3 weken alweer 3 bloedingen gehad. 2 kleine 1 flinke. Heb toen 3 dagen tampons gebruikt. Wel ongerust natuurlijk, en nu hebben wij vorige week weer een mooi kloppend hartje gehoord. Inmiddels ben ik dus ruim 14 weken zwanger en ons kleintje zit er nog steeds. Ben natuurlijk elke keer bang maar stel is het mis, doet de natuur zijn werk. Dan is het makkelijker om los te laten.. Hoe moeilijk dat ook klinkt.. Wens je heel veel sterkte en succes! Laat je het even weten?
Wat vervelend voor je! Vretend hè, die onzekerheid! Wel fijn dat je iets kon zien en dat er nog hoop bleek, maar dat is tegelijkertijd ook het meest tergende. Eerst dat intense verdriet dat mijn frummeltje er niet meer is, en idd wat jij zegt, afscheid genomen, me eroverheen proberen te zetten en met mijn hoofd al bij de volgende ronde, krijg je ineens te horen dat het er nog kan zitten... het zakje zag er nog mooi uit en ze had er redelijk vertrouwen in iets te gaan zien op de volgende echo. Wat is dat dan ook ineens een klap! Je gaat ineens van het ene naar het andere uiterste. Wat frappant dat wij allebei op de 22e terug moeten komen Hoe laat moet jij? Spannende tijden dit zeg pfff. Ik vind het wel fijn dat wij allebei in hetzelfde schuitje zitten op het moment... Dan kunnen we elkaar een beetje steunen. Ik hoop voor jou dat alles goed komt volgende week en dat je een mooi knipperlichtje te zien krijgt!!
Dank je wel Pien95! Wat fijn dat alles goed gaat bij jou!! En een geruststelling dat er weer een verhaal is dat het ook goed kan gaan. Weet je inmiddels ook waarom je die bloedingen blijft krijgen? Ik kan me helemaal voorstellen dat je elke keer weer onzeker wordt. Maar wat jij zegt over de natuur zijn gang laten gaan is helemaal waar. Dat geeft idd een beetje rust. Dus bedankt voor je reactie en ik laat zeker weten wat de uitkomst wordt.