Goedemorgen, Ik ben de wanhoop nabij. Ik ben best een vrolijke dame maar het gaat met mij steeds minder goed. Sinds vorig jaar mei, zijn mijn man en ik bezig om een tweede kind te krijgen. Ik ben in mei dit jaar 40 geworden en hebben we samen een dochter van 10. Na 2 miskramen, een in augustus 2014 en een in januari 2015, wordt bij mij in april 2015 bloed geprikt op advies van de gyne. Veel weken later komt de uitslag: ze hebben antistoffen gevonden voor lupus anticoagulans maar gyne wil de test nog een keer uitvoeren om te bevestigen. Dat zal pas de eerste week van juli gebeuren, uitslag weken later en eind augustus afspraak met fertiliteitskliniek om te kijken... te kijken naar wat? Weet ik ook niet want niemand, gyne zelf ook niet, neemt de moeite om mij uit te leggen wat ik verwachten moet of mij simpelweg te steunen in dit voor mij niet echt makkelijke periode. In de tussentijd zijn mijn man en ik sinds februari bezig met proberen maar er gebeurt niks. Elke maand gaan we vol moed aan de slag, met ovulatietesten etc.., maar toch is het elke maand maar weer en teleurstelling. Gisteren ook dus. Weer ongesteld. Vanochtend bij mijn huisarts geweest wat ik wilde vragen of het echt niet mogelijk is om in deze manden (tot eind augustus) toch wat testen te doen : sinds de 2 miskramen is mijn cyclus verandert, niet zozeer in regelmatigheid maar in klachten: jarenlang had ik precies elke maand rond de ovulatie zware hoofdpijn met zere borsten, misselijk etc wat minder werd naarmate mijn menstruatie dichtbij kwam. Nu heb ik niks meer. Plat. Alleen bloed, geen pijn, niks. Alsof mijn hormonen niet meer werken, heb ik het gevoel.. Dit alles zal wel iets kunnen betekenen?? Gyne blijf hameren dat ik al een gezonde dochter gekregen heb dus kan ik gewoon weer zwanger worden.. Dat is 10 jaar geleden gebeurt!! En mijn lichaam is waarschijnlijk veranderd..!! Ik snap dat ik 40 ben en zwanger worden of deze leeftijd moeilijker kan zijn maar op dit moment weet ik helemaal niks van wat in mijn lichaam afspeelt..Zelfs mijn huisarts zei vanochtend tegen mij: aangezien je leeftijd is elke maand dat je ongesteld bent een verloren maand..en hij heeft gelijk en begrijpt mijn verdriet en frustratie ook...Bizar is dat hij helemaal niet op de hoogte werd gesteld van dit alles, hij weet alleen dat ik 2 miskramen gehad heb maar verder geen details of zo, waar ze in het ziekenhuis nu mee bezig zijn etc..Dus later vanochtend ziekenhuis gebeld en verzocht om een brief naar mijn ha te sturen met het hele verhaal. Zijn er vrouwen op dit forum die een soortgelijke situatie hebben/hebben gehad? En wat hebben jullie gedaan? Hoe is het verder afgelopen? Mijn ha zei ook dat het komt neer op geld: ziekenhuizen ontmoedigen mensen door ze heel lang te laten wachten of om geen info te geven. Ze wachten dat de patiënt reageert...of liever niet. Triest. Heel triest. En zorgwekkend ook want ik zit altijd te denken: wat als ik wel een probleempje heb misschien niet eens zo groot dat makkelijk geholpen zou kunnen worden en ik snel zwanger zou kunnen raken? Dus zit ik hier nu mijn tijd te verspillen. En ik word niet jonger meer... Bedankt voor jullie reacties. I.
Heb je geprobeerd om je vragen en ongerustheden met je gyn te bespreken? Ik zou een afspraak bij de gyn regelen zodat deze je vragen kan beantwoorden en je emoties begrijpt zodat er een goede en voor iedereen duidelijke en haalbare vervolgstap wordt genomen. Kans is groot dat de gyn je frustraties en vragen niet als zodanig heeft herkend.
Evt kun je bij het maken vd afspraak al doorgeven dat je vragen hebt en/of wil praten over ontevredenheden. Dan kan je arts hier van tevoren al rekening mee houden ( en vooraf niet inplannen dat je 5 of 10 min later weer buitenstaat)
Als er Lupus Anticoagulans is aangetroffen dan moeten ze die test na 3 maanden nog een keer herhalen om definitief vast te stellen dat je dit hebt. Want soms kan het een momentopname zijn. Het betekent dat je mogelijk antifosfolipidensyndroom hebt. Dan is je bloed te dik, even heel simpel gezegd. Hier kun je op Google eens op zoeken, dan wordt er denk ik meer duidelijk. Het kan een oorzaak zijn van miskramen. Als dit definitief wordt vastgesteld krijg je bloedverdunners voorgeschreven. Je kunt nu eventueel al aspirine gaan slikken, 100mg per dag. Maar misschien is het beter om toch te wachten op de 2e test. Als je tussendoor zwanger raakt dan moet je namelijk weer wachten tot 3 maanden daarna. Als het weer misgaat ben je dus weer maanden verder. En voordat ze de tweede test hebben kunnen doen krijg je geen bloedverdunners, ook als je dus tussendoor zwanger raakt. Ik zou wel assertiever zijn richting ziekenhuis. Dit is jouw lichaam! En de uitslag van het bloedonderzoek duurde bij mij maar 2 weken. Wat ik je ook aanraad is tevens een afspraak inplannen in het UZ Gent. De wachttijden daar zijn enorm, en als ze je in NL niet meer kunnen helpen dan kun je eigenlijk alleen nog daar terecht. Het is handig als je alvast een afspraak hebt, je kunt altijd nog afzeggen als het tussendoor wel lukt. Ik deed het niet en ben nu alweer 8 maanden verder omdat het zolang duurt allemaal.
Hoi, Bedankt voor jullie reacties. Praten met de gyne over mijn ontevredenheid is geen optie. Ik heb al een klacht ingediend tegen een andere gyne die mij behandelde na mijn eerste miskraam -z'n ongevoelige, koude arts- en met deze gyne met wie ik te maken heb ben ik ook niet tevreden. Ik word, waarschijnlijk zoals vele andere vrouwen, als een nummer behandeld...Ik ben daarom naar mijn ha gegaan die wel lief is en luistert naar wat ik te zeggen heb. Ik wacht nu even af, ik zal bloed in juli laten prikken en eind augustus ga ik naar het zh, ben benieuwd hoe zij dit verder gaan behandelen... Nuage, tot je met Gent belde, wat heb je precies gezegd? Ik bedoel, heb je specifieke testen benoemd die je daar zou willen doen of...? Ik vind het belachelijk dat we naar een ander land moeten om fatsoenlijk geholpen te worden... Bedankt, i.
De wachttijd Gent is super lang. Maar wij worden daar behandeld na 2 moskramen en hebben net de 4e iui gehad. Ze doen meet onderzoeken. Wachttijd is altijd lang en je hebt eigenlijke alleen contact met vroedvrouwen. Maar ze kunnen en mogen veel! Doen!!!