Oh dan zit ik gelukkig in een ander ziekenhuis. Ik ga het er dinsdag eens goed met m'n gyn over hebben. En als ik dan toch gecuretteerd moet worden vraag ik om die pilletjes om ze van te voren te gebruiken. Volgens mij heb ik ergens gelezen dat je weer zwanger bent? Ik hoop van harte dat dit wondertje blijft zitten voor je! Na al die ellende. Dank voor je tips!
Wat een ellende allemaal. Het is een moeilijke periode. Eerst al die onzekerheid of het wel of niet op de natuurlijke manier komt. Dan of de pillen aanslaan en daarna ook nog eens de kans op verklevingen bij de curretage. Ik wil jullie allen een hele dikke knuffel geven en een hart onder de riem steken. Ik ben vandaag de hele dag thuis geweest ivm bloedklodder/stolsel gisteren, maar vandaag is er op wat slijm en rood bloed niets meer gekomen. Ook geen krampen. Zou ik wat kunnen doen om het natuurlijke proces te versnellen? Sporten/bewegen of juist gewoon op de bank blijven liggen??
Sporten en bewegen schijnt wel te helpen. Al hielp het bij mij dan weer niet. Lastig hè... Het is zo rot om hier op te moeten wachten. Lfs, Suus
Wat erg zeg... Hadden zij er nog een goeie reden voor dat ze geen cytotec geven? Vinden ze dat gewroet om de bmm open te krijgen fijn ofzo? Echt raar. Gelukkig maar dat jij assertief genoeg bent om er tegenin te gaan. En gefeliciteerd met je zwangerschap ook. Ik had het ook al gelezen. Wat spannend zeg.
@Suus: ja, in mijn geval is de cytotec idd niet zo'n goed idee, dus een volgende keer neem ik dat wel mee in m'n overwegingen. Alhoewel ik natuurlijk hoop dat die er niet komt en dat de volgende keer zwanger 'gewoon' goed gaat... Dan zou het daarna ook helemaal klaar zijn, want mijn man wil dan echt geen kids meer, (hij heeft er al twee uit een eerder huwelijk). Maar is goed mogelijk dat -als we het allemaal wel nog een keer gaan meemaken- ik toch voor cytotec kies en dan gewoon in het ziekenhuis ofzo. Want dat hele verhaal van het niet meemaken dat het vruchtje weggehaald wordt, dat blijft wat mij betreft iets wat emotioneel volgens mij heel lastig is. @Sparkie: zoals de echoscopist en de gyn het uitgelegd hebben, is het zo dat bij 1 op de 10 zwangerschappen gebeurt wat bij ons gebeurd is: een eitje wordt bevrucht en gaat de trip naar de baarmoeder maken: in de tijd die dat kost (inclusief innesteling een paar dagen tot 2 weken), gaan de cellen al delen. op het moment dus dat het vruchtje gaat innestelen, gaat het al om een klompje cellen. Normaal gesproken gaat dat klompje zich dan delen in een placenta met vruchtzakje en in een vruchtje wat uitgroeit tot een kindje. Bij 1 op de 10 zwangerschappen gebeurt dat laatste niet en gaat dat klompje cellen niet delen, maar ontstaat er dus enkel een placenta met vruchtzakje. Omdat er wel een placenta is, die ook zorgt voor de hormoonproductie, denkt je lijf dat je gewoon zwanger bent en is het dan afwachten tot het vruchtje stopt met groeien. En vervolgens afwachten wanneer je lijf dat doorkrijgt. Nouja, bij ons is dat dus gebeurt: er heeft helemaal nooit een kindje gezeten. Dat is emotioneel allemaal erg raar trouwens, dus wij hebben gewoon gezegd, voor ons verwerkingsproces, dat dit een kindje was. Gewoon omdat je 12 weken lang denkt een kindje te gaan krijgen en dat komt er dus niet. Technisch gesproken hebben wij geen kindje verloren, omdat die er nooit geweest is, maar emotioneel gesproken hebben we natuurlijk wel afscheid moeten nemen van het kindje waarvan we dachten dat het er zat. Maar omdat dat nogal een ingewikkeld verhaal is, laten wij het bij veel mensen bij de uitleg dat het vruchtje bij 8,5 week gestopt is met groeien en dat we dat pas op de termijnecho bij 12 weken hebben ontdekt, omdat mijn lijf al die tijd doorgezwangerd heeft. En dat we dus bij 14,5 week uiteindelijk de miskraam hebben gehad. Ik ga trouwens komende week nog niet aan het werk. Ik ben nog hardstikke slap, kan nog weinig aan, (heb hier vanmiddag eea in huis rondgelopen en wat gespeeld met Thirza en heb me een enorme last van m'n bekken nu ook weer ), dus ik ga de komende week gebruiken om aan te sterken: heb natuurlijk ook veel bloed verloren, wat ook allemaal weer bij moet trekken, m'n ijzer moet weer op peil, ik heb nogal slecht geslapen de afgelopen weken en dan -last but not least- het emotionele verhaal nog, waarvoor we toch weinig ruimte hebben gehad de afgelopen week, om daar nu gewoon even mee bezig te zijn. Dus, daar ga ik de komende week nog even rustig de tijd voor nemen en dan zien we daarna wel verder hoe het er dan voor staat. En idd: ik heb me de afgelopen weken wel een beetje de personificatie van de wet van Murphy gevoeld: alles wat mis kon gaan, ging ook mis Vanochtend lag ik te kletsen met de twee dames met wie ik op zaal lag, (een oudere dame met kanker aan baarmoeder en eierstokken en iemand van mijn leeftijd die complicaties had van de vruchtbaarheidsbehandeling), en toen concludeerden we dat het misschien maar eens tijd is om aan de loterij mee te doen: ik schijn op dit moment een abonnement te hebben op die dingen waarvan je zegt: hoe groot is die kans nou? @Miepens: ik heb de afgelopen weken wel zitten denken of een osteopaat misschien ook zou kunnen helpen om het op gang te krijgen. Weet niet of zo iemand dat ook zou willen, maar misschien even bellen en informeren? (www.osteopathie.nl) @Suus: het gaat nog goed he, met je zwangerschap? Ik blijf voor je bidden meis!
Rozemarijke: dat is wel moeilijk om te verwerken zeg. Dat er eigenlijk geen vruchtje was, maar dat je dus toch zwanger bent... Hoe het ook zij, je hebt een zwangerschap gehad die niet goed is verlopen. Ik zou het denk ik ook niet aan iedereen vertellen dat er een leeg vruchtzakje zat. Dan krijg je toch reacties waar je niet op zit te wachten denk ik. Je moet echt afstand doen van het idee dat je niet over een aantal maanden een nieuwe baby in je armen kunt sluiten. Dat vind ik nog het moeilijkst. Ik had me zo ontzettend verheugd op weer zo'n frummeltje... Wat kan je lijf je voor de gek houden eigenlijk he... Gewoon door zwangeren alsof er niets aan de hand is...
Het is gewoon geen protocol in het OLVG. Het is daar gewoon een zootje op de afdeling Gynaecologie. En dank je, spannend is het woord... Suus
Maar ben je nu wel onder behandeling bij een ander ziekenhuis dan? Lijkt me niks om daar dan nog te blijven...
Ja, daar ben ik al een tijdje heel erg weg. Prima ziekenhuis voor als je een gebroken teen hebt en geen complicaties krijgt. Verder kan ik het iedereen van harte afraden. Suus
@Suus: maakt het qua complicaties dan nog uit, of je onder narcose gaat of met plaatselijke verdoving? En thanks, ik voel me idd wel een behoorlijke bikkel inmiddels, (Da's dan weer de goede kant van dit alles, je zelfvertrouwen en je zelfbeeld krijgt er wel weer een boost van, als je je weer door alles heen loopt te slaan... ). Jij dus toch nog nooit de loterij gewonnen. Hmm, dan moet ik nog maar een tijdje door-Murphyen, voordat we daar een gooi gaan wagen... 8) Enneh, kleine moeite hoor, af en toe even een gebedje omhoog zenden Ik bid momenteel zoveel, dat gaat in 1 moeite door @Sparkie: ik heb nog geen vervelende reacties gehad, maar om nou steeds aan iedereen het hele verhaal uit te moeten leggen... nee, thanks. 't Is gewoon ingewikkeld en de kern van het verhaal is wel dat we niet het kindje gaan krijgen waar we op hoopten. Dat snapt ook iedereen, dus enkel de mensen met wie ik er ook echt verder over praat enzo, daar vertel ik het hele verhaal tegen.
Nee, hoor. Baarmoedertechnisch gezien niet. Narcose heeft op zichzelf natuurlijk wat nadelen, omdat het iets belastender is dan een spuitje alleen in de bm-mond natuurlijk, maar verder is het niet erg of zo. En je hebt wel genoeg ge-Murphy'd! Suus
Ja, dat vond ik zondag al wel... OK, fijn om te weten. Ik had geen last van de narcose. Nou was het deze keer ook wel enkel nacurettage van een spontane miskraam, dus een volledige curettage zal allicht wat heftiger zijn en langer duren, (ik was nu echt met drie kwartier weer terug op de afdeling, inclusief wakker worden op de uitslaapkamer dus). Maar op zich was het ook wel fijn om er verder niets van mee te krijgen. Maar goed, hopelijk hoef ik die afweging nooit meer te maken en hebben we idd genoeg geMurphy-d...
Een volledige curettage duurt ook maar 10 minuten. Snap die narcose dus sowieso niet zo, een roesje kan ook. Enfin, ik woon op de planeet Controlfreak, geloof ik . Maar goed, verder geen nadelen dus.
Misschien wat ongepast om in te breken en hopelijk al helemaal niet van toepassing op de meesten van jullie, maar na een mola, MA met 12 weken, bbz en zojuist MA (lege vruchtzak) wil ik het volgende vertellen: ik ben na een MA 12 weken gecurreteerd in de veronderstelling dat met een curretage met zekerheid alles weg zou zijn. Na de curretage bleek ik een maand later restweefsel te hebben. De nacurretage was onder echo-geleide (ik was tot dat moment in de veronderstelling dat iedere curretage dat was, bij curettage tijdens mola-zs gebeurt dat nl standaard) en liep uit op een drama: vruchtzak bleek er nog in te zitten liet niet los, enorme bloeding en de operatie die het ondertussen was geworden moest afgebroken worden, moest aansluitend opgenomen blijven en heb uiteindelijk 4 maanden met de rest moeten lopen, zolang duurde het totdat mijn bm in staat was weer een operatie aan te kunnen. Middels hysteroscopie is de rest uiteindelijk verwijderd, gelukkig succesvol. Niet dat dat aan het resultaat is af te meten.... Anyway, heb gisteren middels Cytotec een miskraam gehad na lege vruchtzak. Had er (uiteraard) weinig vertrouwen in maar binnen zes uur ben ik de complete bubs verloren. Het was wel een bloedbad maar wat een opluchting. Deed wel pijn heb lag niet te creperen van de pijn ofzo. Ik weet dat je 80% kans hebt dat Cytotec werkt maar dus zeker het proberen waard. Ik wil dit graag vertellen omdat ik voorheen dus dacht dat curettage meer zekerheid bood.
Jeetje Maja, wat ontzettend veel pech heb jij ook. Wat vreselijk rot voor je. Zijn jullie al lang bezig? Ik heb dus ook drie keer een rest gehad na curettage. Laatste keer 2 x gecuretteerd en toen zat ie er nog. Toen ook hystero gehad. Daarna Asherman gekregen. Ik laat me nooit meer curetteren. Zal altijd Cytotec proberen of anders een hystero. Heb jij al onderzoek gehad ivm je mk's? Suus